*ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΑΖΗΛΟΣ*

Δικαιοσύνη για όλους!

Η νέα σελίδα σας…

51 Σχόλια Posted by στο 20 Ιουλίου, 2009

Αγαπητοί αναγνώστες, το νέο ιστολογιακό περιβάλλον όπου κινούμαστε δίνει νέες δυνατότητες. Αν θέλετε να στείλετε κάποιο κείμενο για να δημοσιευθεί εδώ, θα το κάνετε πολύ απλά με την υποβολή ενός σχολίου. Όσο για εμάς, δεν θα κάνουμε πια κόπο να αντιγράφουμε τα μηνύματα και να τα επικολλάμε σε σελίδες html. Θα κάνουμε ένα κλικ και θα δημοσιεύεται αμέσως!

Uncategorized

51 responses to “Η νέα σελίδα σας…”

  1. Θ.Ρ. 21 Ιουλίου, 2009 στο 13:51
    Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα… Η θέση της γυναίκας στο χριστιανισμό Επιμέλεια: Θ. Ι. Ρηγινιώτης Στις τέσσερις πιο σημαντικές Γυναίκες της ζωής μου: τη γιαγιά μου Γαρυφαλίτσα, τη μητέρα μου Γεωργία, τη σύζυγό μου Ειρήνη και την κόρη μας Νεκταρία. Το παρόν άρθρο συντάχθηκε με αφορμή αυτό: http://athriskos.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=20. (Δημοσιεύετε το λινκ στη σελίδα σας http://agazilos.org/your-page/). Το ζήτημα της θέσης της γυναίκας στο χριστιανισμό είναι τεράστιο και, για να αναπτυχθεί με κάποια σχετική πληρότητα, χρειάζεται ένα ολόκληρο βιβλίο. Επειδή όμως ενέσκηψε πρόσφατα ένας αδελφός μας, όψιμος «υποστηρικτής» του γυναικείου φύλου, επαναλαμβάνοντας γνωστό παραμύθι (ότι ο χριστιανισμός «υποτίμησε» τη γυναίκα), ας μου επιτραπούν λίγα σχόλια. 1. Γυναίκες πρότυπα Κατ’ αρχάς αναρωτιέμαι τι άποψη έχει για τις γυναίκες ο ίδιος ο συντάκτης του εν λόγω λιβέλου. Αν πάντως είναι πράγματι «φίλος των γυναικών», τον προτρέπω να εορτάσει μαζί μας τις αγίες που εορτάζουμε κι εμείς, και περισσότερο όλων την Παναγία, να ψάλλει μαζί μας τους Χαιρετισμούς, ίσως και την Παράκληση της Παναγίας (αν η «αυτονόμησή του από το Θεό» δεν του «απαγορεύει» να υμνεί τη γυναίκα που γέννησε το Θεό ως άνθρωπο). Ο χριστιανισμός, όπως θεώρησε αυτονόητο ότι ένας άντρας (ο άγιος Ελευθέριος) μπορεί να είναι προστάτης άγιος των εγκύων γυναικών, έτσι θεώρησε αυτονόητο και να υψώσει ναούς σε γυναίκες, να τις τιμήσει με ύμνους, εικόνες κ.τ.λ., και μάλιστα σε γυναίκες ανθρώπους, όχι θεές, δηλαδή να υψώσει γυναικεία πρότυπα που κάθε γυναίκα μπορεί να κατακτήσει (το ίδιο και η Παναγία, που τιμάται τόσο πολύ ως άνθρωπος και όχι θεά –δηλαδή ως όμοια με τη μητέρα μας, τη σύζυγο, την αδελφή, την κόρη μας και όλες τις γυναίκες του περιβάλλοντός μας, νέες και ηλικιωμένες– και έφτασε στην ύψιστη τιμή να ονομάζεται «Θεοτόκος», όπως δεν ονομάστηκε καμία από τις αρχαίες μητέρες θεών ή ημίθεων). Πρότυπα γυναικών που έφτασαν στη θέωση, ενώθηκαν με το Θεό, τέλεσαν θαύματα πριν και μετά την κοίμησή τους, δίδαξαν άντρες, αντιστάθηκαν σε αυτοκράτορες, άντεξαν σε φρικτά βασανιστήρια, συμβούλευσαν ακόμη και οικουμενική σύνοδο (αγία Ευφημία). [Για το τι είναι η θέωση βλ. http://oode.wordpress.com/2008/07/06/theosis/%5D. Ας δούμε μερικά από τα πρότυπα αυτά: • οι ισαπόστολοι αγίες Μαρία η Μαγδαληνή (η «τέτραθλος και ανδρεία γυνή» κατά τον άγ. Ιω. Χρυσόστομο), Φωτεινή και Μαριάμνα (μαθήτριες του Χριστού), Θέκλα η Πρωτομάρτυς, Νίνα η απόστολος της Γεωργίας κ.ά., • να αναφέρουμε επίσης τις γυναίκες που κατονομάζει ο άγιος απόστολος Παύλος στο κεφ. 16 της προς Ρωμαίους, προσθέτοντας μάλιστα τι οφείλει (ο ίδιος ή η Εκκλησία γενικότερα) σε καθέναν και καθεμιά απ’ αυτούς: «…χαιρετίστε την Περσίδα, την αγαπητή…, χαιρετίστε τον Ρούφο, τον εκλεκτό εν Κυρίω, και τη μητέρα του και δική μου μητέρα» –εννοεί ότι την αγαπάει σα μητέρα του– «χαιρετίστε τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, τους συνεργάτες μου, που πρόταξαν το στήθος τους για να με προστατεύσουν» –δηλ. έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή τους– φανερώνοντας και την ισότιμη θέση που είχαν άνδρες και γυναίκες στην πρώτη Εκκλησία: «… χαιρετίστε τον Ανδρόνικο και την Ιουνία …, που είναι επίσημοι ανάμεσα στους αποστόλους και έγιναν χριστιανοί πριν από μένα…, χαιρετίστε την Τρύφαινα και την Τρυφώσα, που κοπιάζουν στην υπηρεσία του Κυρίου» κ.λ.π. (εδώ αναφέρεται και η αγία Φοίβη, η διάκονος της Εκκλησίας των Κεχραιών και «προστάτις πολλών», που μετέφερε την επιστολή), • οι αγίες γιάτρισσες και ανάργυροι Ζηναΐδα, Νεονίλλα και Ερμιόνη (1ος αιώνας) και Σοφία η Ιαματική (διαφορετική από την αγία μάρτυρα Σοφία, μητέρα των αγίων παρθενομαρτύρων Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης), • η αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνα η Πάνσοφος, που εμφανίστηκε ενώπιον του αυτοκράτορα και τον κάλεσε με παρρησία να σταματήσει το διωγμό κατά των χριστιανών και, στη συνέχεια, ενώ ήταν ήδη κρατούμενη και βασανιζόταν για την πίστη της, έφερε στο χριστιανισμό 150 ειδωλολάτρες φιλοσόφους και 500 στρατιώτες με το διοικητή τους (όλοι αυτοί εκτελέστηκαν και είναι άγιοι της Εκκλησίας μας), • οι αγίες μεγαλομάρτυρες, από 16 έως 20 ετών, Κυριακή, Ειρήνη, Παρασκευή, Μαρίνα, Αναστασία, Καλλιόπη και χιλιάδες άλλες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης, που αψήφησαν τη ρωμαϊκή κοσμοκρατορία και προτίμησαν βασανιστήρια μέχρι θανάτου από το να αποκαλέσουν «Κύριο και Θεό» τον αυτοκράτορα, • οι αντίστοιχες αγίες μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες της Τουρκοκρατίας, όπως οι αγίες Ακυλίνα, Χρυσή, Αργυρή κ.π.ά., καθώς και της ΕΣΣΔ και πολλών άλλων τόπων και χρόνων, • η αγία Μακρίνα, γιαγιά και πνευματική μητέρα του Μ. Βασιλείου και του αγίου Γρηγορίου Νύσσης, • η εγγονή της, αγία Μακρίνα επίσης, η «θεολόγος, διδασκάλισσα και φιλόσοφος» (κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης), που έπεισε τη μητέρα της, την αγία Εμμέλεια, να δώσει ίσα δικαιώματα στις υπηρέτριες και τις δούλες της και τελικά να τις απελευθερώσει, • η αγία Μαρία η Αιγυπτία, (πλούσια κοπέλα, που ζούσε ως πόρνη για την ηδονή, όχι για τα χρήματα. Πηγαίνοντας να προσκυνήσει στα Ιεροσόλυμα, έκανε έρωτα με όλους τους άντρες που ταξίδευαν στο ίδιο πλοίο. Όταν όμως έφτασε εκεί, μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να πλησιάσει τον Τίμιο Σταυρό –υποθέτω αυτό σας φαίνεται πουριτανισμός, αλλά επίσης υποθέτω ότι θα ήσασταν πολύ πιο «σκληρός» ηθικιστής ενώπιον των δικών σας «ιερών», όποια κι αν είναι. Τότε έφυγε για τα βάθη της ερήμου, όπου και έζησε μέχρι που την ανακάλυψε από θεϊκό όραμα ο άγιος Ζωσιμάς, ο οποίος την κοινώνησε, και αργότερα, με τη βοήθεια ενός λιονταριού, την έθαψε), • η αγία Μελάνη, που, μαζί με τον άντρα της (άγνωστο το όνομά του), σκόρπισε την περιουσία της απελευθερώνοντας αιχμαλώτους και κατέληξε πνευματική μητέρα της γυναικείας μοναστικής αδελφότητας, που είχε ιδρύσει στα Ιεροσόλυμα η πρώτη αγία Μελάνη, η γιαγιά της, • η αγία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου, πνευματική μητέρα ακόμη και πατριαρχών, που υψωνόταν στον αέρα όταν προσευχόταν και λύγιζαν τα κυπαρίσσια, • η αγία Χίλντα του Γουΐτμπυ (Αγγλία, 6ος αι., εποχή ορθοδοξίας ακόμη), ηγουμένη μικτής μονής, όπου ζούσαν δύο αδελφότητες, ανδρική και γυναικεία (χωρίς φυσικά να σημειώνονται «όργια» – αλλά και να σημειώνονταν, τι σας νοιάζει; αυτά να «νοιάζουν» εμάς τους χριστιανούς, που δεν σπεύδουμε να κατακρίνουμε με το πρώτο ηθικό παράπτωμα), • η αγία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, που έζησε στη Χίο το 15ο αιώνα και τέλεσε αμέτρητα θαύματα και εν ζωή και μετά την κοίμησή της, • οι επίσης μεγάλες ασκήτριες αγίες Συγκλητική (που «είναι για τις γυναίκες ότι ο Μέγας Αντώνιος για τους άνδρες», κατά το συναξάρι της), Αναστασία η πρώην πατρικία (έζησε σε μια σπηλιά που τη γνώριζε μόνον ο άγιος Δανιήλ της Σκήτης, τον 6ο αιώνα), Θεοκτίστη της Λέσβου, Σάρρα και Θεοδώρα, Ισιδώρα η διά Χριστόν σαλή (σαλοί = άγιοι που υποδύονταν τους τρελούς από μεγάλη ταπείνωση – άλλο ένα σκάνδαλο για τους ηθικιστές «ορθολογιστές» μας), Γενεβιέβη του Παρισιού (έσωσε το Παρίσι από λιμό κατά την πολιορκία του από τους Φράγκους διοργανώνοντας κρυφές μεταφορές τροφίμων), Ούρσουλα της Γερμανίας (αρχαίες αγίες, δηλ. ορθόδοξες, πριν το Σχίσμα), η αγία Γουλινδούχ η Περσίδα κ.π.ά., • οι μεγάλες αγίες της φιλανθρωπίας Φιλοθέη η Αθηναία (1589 –η πρώτη γυναίκα που έλαβε δάνειο στο όνομά της από ευρωπαϊκή τράπεζα) και Ελισάβετ η Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας (1918), που δαπάνησαν όλη τους την περιουσία για την ίδρυση νοσοκομείων και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων –τα οποία οι ίδιες διεύθυναν– και τελικά έδωσαν και το αίμα τους (η πρώτη θανατώθηκε από τους Τούρκους και η δεύτερη, ας μου επιτραπεί να το αναφέρω, από τους «ορθολογιστές» κομμουνιστές), • οι αγίες μεγάλες πνευματικές μητέρες της Ρωσίας Δωροθέα και Άννα του Κασίν, Παρασκευή του Πινέγκα, Αθανασία Λογκάτσεβα, οι διά Χριστόν σαλές αγίες Πελαγία Ιβάνοβνα, Ξένη της Πετρούπολης, κ.π.ά. • οι σύγχρονες αγίες Μητέρες Μεθοδία της Κιμώλου (1908), Πελαγία της Καλύμνου, Σοφία η «ασκήτισσα της Παναγιάς» (1974, Καστοριά), Ταρσώ η διά Χριστόν σαλή (Κερατέα Αττικής 1989), Γαβριηλία Παπαγιάννη (1993), Μαρία Σκόμπτσοβα, μάρτυρας του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Ράβενσμπουργκ (δες τη σπουδαία περίπτωσή της: http://www.forums.gr/showthread.php?t=3734 –τιμάται και «επίσημα», παρά την αντίθετη πληροφόρηση του συγκεκριμένου αρθρογράφου) κ.π.ά., • Ας αναφέρουμε και μερικές αγίες μητέρες αγίων, που εκπλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο την ύψιστη αποστολή της μητρότητας: ανέθρεψαν θεούς. Ανάμεσά τους βρίσκονται η αγία Ευβούλη, μητέρα του γιατρού αγίου Παντελεήμονα, η αγία Άννα, μητέρα του προφήτη Σαμουήλ, η αγία Θεοδότη, μητέρα των αγίων γιατρών Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων, οι αγία Εμμέλεια, γιαγιά και μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, η αγία Νόννα, μητέρα του μεγάλου ποιητή αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, η αγία Ανθία, μητέρα του αγίου Ελευθερίου, η μητέρα του αγίου Μελίτωνα, ενός από τους 40 Μάρτυρες της Σεβάστειας (δεν σώζεται το όνομά της), η αγία Σοφία, μητέρα των αγίων μαρτύρων Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης, η αγίες της Ρωσίας Βαρβάρα του Ογιάτ (μητέρα του μεγάλου άφθαρτου και μυροβλύτη αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ), η αγία Ειρήνη του Κόζμπιν, μητέρα του αγίου Μακαρίου του Κολιαζίν, η αγία Βαρσανουφία, μητέρα του αγίου Φιλίππου της Μόσχας (ενός μάρτυρα, που θανατώθηκε από τον τσάρο Ιβάν τον Τρομερό επειδή αντέδρασε στην αιματηρή βασιλεία του), η αγίες Ιουλιανή και Ναταλία, μητέρες των αγίων Νικολάου Κοβάνωφ και Ιωάννη της Οστιούγκα, η αγία Ιουλιανή του Μούρομ, που ανάθρεψε πολλά παιδιά κι εγγόνια, κ.π.ά. (βλ. λεπτομέρειες για τις αγίες της Ρωσίας γενικότερα στο Η Θηβαΐδα του Βορρά, μτρφ.-έκδ. Πέτρου Μπότση, σελ. 253-256). • Υπάρχουν επίσης ζεύγη αγίων συζύγων, όπως οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα (γονείς της Παναγίας), Ζαχαρίας και Ελισάβετ (γονείς του Προδρόμου), Ακύλας και Πρίσκιλλα (συνεργάτες του απ. Παύλου) Πολυχρονία και Γερόντιος (γονείς του αγίου Γεωργίου), οι άγιοι Θεοπίστη και Ευστάθιος, που μαρτύρησαν μαζί με τα παιδιά τους, τους αγίους Αγάπιο και Θεόπιστο, οι άγιοι Ξενοφών και Μαρία, που γιορτάζουν επίσης μαζί με τα παιδιά τους, τους αγίους Αρκάδιο και Ιωάννη, οι άγιοι Κύριλλος και Μαρία (γονείς του μεγάλου Ρώσου αγίου Σεργίου του Ραντονέζ), οι άγιοι Χρύσανθος και Δαρεία, Αδριανός και Ναταλία και αμέτρητοι άλλοι. Όλες αυτές οι αγίες τιμήθηκαν και τιμώνται από τους χριστιανούς, άντρες και γυναίκες, υμνούνται από επισκόπους, εγκωμιάζονται από Πατέρες της Εκκλησίας (ο Χρυσόστομος π.χ. έχει γράψει πολλές ομιλίες για αγίες –ο ίδιος, αν και συκοφαντείται ως «μισογύνης», περιστοιχιζόταν από πολλές γυναίκες συνεργάτιδες, όπως τις αγίες Πενταδία, Αμπρούκλα, Ολυμπιάδα, για την οποία έγραψε και επικήδειο εγκώμιο, κ.λ.π.), βιογραφήθηκαν από άντρες και οι βιογραφίες τους διαβάζονταν στην Εκκλησία, κατά την ημέρα τιμής της μνήμης τους. Οπωσδήποτε μάλιστα (και σήμερα ακόμη) διαβάζονται στα μοναστήρια, και στα ανδρικά, ως απαραίτητες για τη θεολογική κατάρτιση και των ανδρών μοναχών, τους οποίους μερικοί «προοδευτικοί» ορθολογιστές φαντασιώνονται ως δήθεν «σκληρούς φαλλοκράτες»… 2. Άντρες για γυναίκες Ως προς την αντιμετώπιση της γυναίκας από τους «θεσμικούς φορείς» της Εκκλησίας (επισκόπους και συνόδους), ας δώσουμε μερικά «λιανά δείγματα»: α) Από την Εύα στην 4η Οικουμενική Σύνοδος Η 4η Οικουμενική Σύνοδος (451 μ.Χ.), δηλαδή η «αφρόκρεμα των επισκόπων» της Εκκλησίας, μετά τις συζητήσεις της, αποφάσισε να λάβει τη γνώμη μιας γυναίκας, δίνοντάς της την τελευταία και καθοριστική «ψήφο». Η γυναίκα αυτή είναι η αγία μεγαλομάρτυς Ευφημία, το άφθαρτο λείψανο της οποίας φυλάσσεται (και σήμερα ακόμη) στην Κωνσταντινούπολη. Τοποθέτησαν λοιπόν στο ιερό λείψανο ένα ορθόδοξο και ένα μονοφυσιτικό δογματικό κείμενο, ώστε με μια «θεοσημία» να καταδειχτεί ποιο από τα δύο εκφράζει τη χριστιανική αλήθεια. Ο τάφος σφραγίστηκε και το πρωί στα χέρια της η αγία κρατούσε το ορθόδοξο κείμενο, ενώ το μονοφυσιτικό είχε πέσει στα πόδια της. Το γεγονός αναφέρεται στην επιστολή της συνόδου προς τον πάπα Λέοντα, επομένως είναι αδιαμφισβήτητο. Αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι ότι ολόκληρη Οικ. Σύνοδος δεν απαξίωσε, αλλά αντίθετα θεώρησε απαραίτητο, να ζητήσει τη γνώμη μιας γυναίκας. Μια άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι η αγία και δικαία Εύα η Προμήτωρ (η πρωτόπλαστη). Η Εύα δεν «αναθεματίζεται» από τους Πατέρες, έστω κι αν συχνά προβάλλεται ως παράδειγμα επιπολαιότητας προς αποφυγήν. Αντίθετα, εικονίζεται στους ναούς μας με φωτοστέφανο (καθώς και στην παράσταση «Η Ετοιμασία του Θρόνου», μέρος της εικόνας των Αγίων Πάντων) και τιμάται, μαζί με τον Αδάμ και όλους τους προ Χριστού αγίους την Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα («Κυριακή των Προπατόρων»). Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (8ος αι.), ανθολογεί αρκετά αποσπάσματα της Αγίας Γραφής περί γυναικών (P.G. 95, 1312 κ.εξ., όχι μόνον αρνητικά, αλλά και «περί γυναικός ανδρείας και σώφρονος») και εκεί καταγράφεται στη συνέχεια μια ομιλία του για την επιρροή της Εύας προς τον Αδάμ κατά το προπατορικό αμάρτημα. Απομονώνοντας κάποιες φράσεις από αυτό (αναφορές στην «πονηρή» και αυτάρεσκη γυναίκα), μπορεί κάποιος να συκοφαντήσει τον άγιο ως μισογύνη. Δείτε όμως πώς ολοκληρώνει την ομιλία (P.G. 95, 1332): «Αλλά μηδείς, παρακαλώ, του λοιπού λοιδορείτω την Εύαν. Η γαρ αγία Θεοτόκος την ύβριν αυτής απεγράψατο» («Αλλά κανείς, σας παρακαλώ, να μην κατηγορεί πια την Εύα, γιατί η αγία Θεοτόκος εξαφάνισε την αμαρτία της»). Και συνεχίζει: «Ει γαρ και ατακτήσασα συνόμιλος τω όφει γέγονεν, αλλ’ όμως διά της τεκνογονίας το άλγος της ανομίας απέθετο, καθώς και ο Απόστολος εμνημόνευσεν λέγων, Η γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονεν, σωθήσεται δε διά της τεκνογονίας». Επομένως η Εύα είχε συγχωρεθεί πολύ πριν την Παναγία, μέσω της μητρότητας! Η Παναγία είναι η «Νέα Εύα» (στις εικόνες η Εύα φοράει κόκκινα ρούχα, όπως η Παναγία) και ο Χριστός ο «Νέος Αδάμ». Κατά τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο με τη γέννηση του Νέου Αδάμ από τη Νέα Εύα έκλεισε ο κύκλος της δημιουργίας του ανθρώπου και θεμελιώθηκε θεολογικά η ισότητα των δύο φύλων, ώστε να μην αυταπατάται το ανδρικό («ίνα μη μέγα φρονήση ο Αδάμ») ότι το γυναικείο γένος «του χρωστάει κάτι» [Εις το γενέθλιον του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, λόγος 2, έκδ. σειρά «Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας» (ΕΠΕ), εκδ. «Γρηγόριος ο Παλαμάς», Θεσσαλονίκη 1984, τ. 35, σελ. 474-476]. Το σκεπτικό αρχίζει από τον απόστολο Παύλο, τον πρώτο γνωστό σε μένα αρχαίο συγγραφέα που υποστήριξε και μάλιστα με θεολογικά επιχειρήματα την ισοτιμία ανδρών και γυναικών (άσχετα από το τι λένε οι διάφοροι, ας μου επιτραπεί, ημιμαθείς ή προπαγανδιστές). Το προς Γαλάτας 3, 28 («ουκ ένι άρσεν και θήλυ…»), αρκεί για να λύσει κάθε παρεξήγηση, όταν βέβαια υπάρχει νους και ειλικρίνεια. Στην Α΄ προς Κορινθίους λοιπόν (11, 2-12) ο Παύλος έχει πει ότι οι γυναίκες πρέπει να καλύπτουν την κεφαλή τους κατά τη διάρκεια της λατρείας, για να δείχνουν ότι «έχουν κεφαλή» (τον άντρα τους), όπως και ο άντρας έχει κεφαλή: το Χριστό. «Ο άντρας είναι εικόνα και δόξα του Θεού και η γυναίκα είναι δόξα του άντρα». «Η γυναίκα έγινε από τον άντρα και για τον άντρα και όχι ο άντρας από τη γυναίκα και για τη γυναίκα» λέει (δηλαδή η Εύα από την πλευρά του Αδάμ)! Προσθέτει όμως αμέσως το ερμηνευτικό κλειδί, που προστατεύει από παρανοήσεις σε βάρος της γυναίκας (σαν αυτές που απολαμβάνει να κάνει ο εν λόγω συντάκτης): ναι, αυτό ορίζει ο νόμος και αυτό επιβάλλουν οι ατυχείς κοινωνικές περιστάσεις, αλλά προσοχή: «όμως, ούτε άνδρας χωρίς γυναίκα ούτε γυναίκα χωρίς άνδρα εν Κυρίω. Γιατί, όπως υπάρχει η γυναίκα από τον άντρα» (η Εύα από τον Αδάμ), «έτσι και ο άντρας από τη γυναίκα, και όλα από το Θεό». Εδώ είτε εννοεί τη γέννηση κάθε άντρα από τη μητέρα του είτε τη γέννηση του 2ου Αδάμ, του Χριστού, από τη «Νέα Εύα», την Παναγία. Σχετικά παραπέμπω –για να σοβαρευτούμε κιόλας από βιβλιογραφική άποψη– στη διδακτορική διατριβή του καθηγητή Απόστολου Μπουρνέλη (σήμερα διευθυντή της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης) Η θέση της γυναίκας στην Εκκλησία κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, έκδ. Ηράκλειο Κρήτης 2004, όπου και πλούσια βιβλιογραφία για το θέμα, αληθινά επιστημονική και όχι «προπαγανδιστική», υπέρ ή κατά. Σταχιολογώ από εκεί μερικές αναφορές: Ο Θεοδώρητος Κύρου, κατηγορεί τους άντρες νομοθέτες ότι «της ισότητος ουκ εφρόντισαν» (ομιλία στην Α΄ Κορινθίους). Το ίδιο και άλλοι, όπως ο Αστέριος Αμασίας (ομιλία στο κατά Ματθαίον), ο Θεόδωρος Μοψουεστίας (ερμηνεία στον προφήτη Μαλαχία), ο μέγας Βασίλειος (Εις την μάρτυρα Ιουλίττα, Εις τον α΄ ψαλμόν κ.λ.π.), ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης (Περί της του ανθρώπου γενέσεως) κ.ά. Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, σημειωτέον, έγραψε και το διάλογο Περί ψυχής και αναστάσεως, όπου καταγράφει την τελευταία συζήτησή του με την αδελφή του αγία Μακρίνα, λίγο πριν την κοίμησή της. Υπ’ όψιν ότι σε κανένα προχριστιανικό διάλογο (πλατωνικό π.χ., αλλά κι άλλοι έγραψαν διαλόγους) δεν περιλαμβάνεται γυναίκα ως πρόσωπο του διαλόγου (ακόμη και η περίφημη Διοτίμα του πλατωνικού Συμποσίου δεν είναι πρόσωπο του διαλόγου, αλλά τη γνώμη της μεταφέρει ως ανάμνηση ο Σωκράτης). Στο διάλογο του αγίου Γρηγορίου Νύσσης η γυναίκα όχι μόνο συμμετέχει, αλλά και διδάσκει τον άντρα (δες το έργο εδώ: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/grhgorios_nysshs_ta_makrineia.htm). β) Άγιοι και Πατέρες Λίγα δειγματάκια ακόμη: 1) Απόστολος Παύλος. «…Ο άνδρας να προσφέρει στη γυναίκα την εύνοια που της οφείλει, το ίδιο και η γυναίκα στον άνδρα [αυτή η εύνοια σημαίνει αγάπη με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που, εν προκειμένω, εννοεί την ερωτική αγάπη μεταξύ των δύο συζύγων]. Η γυναίκα δεν εξουσιάζει το σώμα της, αλλά ο άνδρας. ομοίως, και ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα. Μη στερείτε ο ένας τον άλλον [ενν. από την ερωτική πράξη –επειδή συχνά, και μάλιστα την εποχή εκείνη, τα μέλη θρησκευτικών ομάδων τηρούσαν υποχρεωτική ασκητική εγκράτεια μέσα στο γάμο, επειδή θεωρούσαν το σώμα κακό (άποψη που απορρίφθηκε αμέσως από το χριστιανισμό)], εκτός αν το κάνετε με κοινή συμφωνία προσωρινά, για να αφοσιώνεστε στην προσευχή και τη νηστεία, και πάλι να σμίγετε, για να μη σας πειράζει ο διάβολος για τη μικρή αντοχή σας. […] Εάν ένας χριστιανός έχει γυναίκα άπιστη [=ειδωλολάτρισσα], και αυτή συμφωνεί να μείνει μαζί του, να μην τη χωρίσει. και γυναίκα εάν έχει άνδρα άπιστο και αυτός συμφωνεί να μείνει μαζί της, να μην τον χωρίσει. Γιατί ο άπιστος άνδρας έχει αγιαστεί μέσα από τη γυναίκα και η γυναίκα η άπιστη έχει αγιαστεί μέσα από τον άνδρα […]. Εάν ο άπιστος θέλει να χωρίσει, ας χωρίσει. Δεν είναι δεσμευμένος ο αδελφός ή η αδελφή σε κάτι τέτοιο. Ο Θεός μας έχει καλέσει εν ειρήνη. Γιατί, πού ξέρεις, γυναίκα, αν δεν σώσεις τον άντρα; Ή πού ξέρεις, άνδρα, αν δεν σώσεις τη γυναίκα;…» (Α΄ επιστολή προς Κορινθίους, 7, 3-16). [Εκτός των άλλων, φαίνεται εδώ ότι και η γυναίκα μπορούσε να χωρίσει τον άντρα της με τη δική της θέληση, όπως και ο άντρας τη γυναίκα.] 2) Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος [Ομιλία που εκφωνήθηκε στην ΚΠολη ενώπιον του αυτοκράτορα Μ. Θεοδοσίου και πολλών αρχόντων, με αφορμή την ανισότητα κατά των γυναικών στη νομοθεσία]. «Δε δέχομαι αυτή τη νομοθεσία, δεν επαινώ την (κοινωνική) συνήθεια. Οι νομοθέτες ήταν άνδρες, γι’ αυτό η νομοθεσία είναι κατά των γυναικών. Γι’ αυτό και δώσανε τα παιδιά στην εξουσία του πατέρα, αφήνοντας χωρίς φροντίδα το ασθενέστερο [σ.σ.: τη μητέρα ίσως εννοεί]. Ο Θεός όμως δε φέρθηκε έτσι, αλλά (είπε) “τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, για να ζήσεις καλά”, που είναι η πρώτη εντολή στην παλαιά διαθήκη. […] Βλέπετε την ισότητα της νομοθεσίας. Ένας δημιουργός του άντρα και της γυναίκας, ένα χώμα και οι δυο, μία εικόνα (του Θεού), ένας νόμος, ένας θάνατος, μία ανάσταση. Ομοίως, γίναμε και από άντρα και από γυναίκα. Ένα χρέος οφείλεται από τα παιδιά στους γονείς. Πώς λοιπόν εσύ απαιτείς σωφροσύνη (συζυγική πίστη) από τη γυναίκα σου, ενώ ο ίδιος δεν την προσφέρεις; Πώς ζητάς χωρίς να δίνεις; Πώς νομοθετείς άνισα για σώμα ισότιμο με το δικό σου; Αν εξετάζεις τα χειρότερα, δες: αμάρτησε η γυναίκα (Εύα), το ίδιο και ο Αδάμ. Και τους δύο τους εξαπάτησε ο όφης. Δε βρέθηκε ο ένας πιο αδύναμος και ο άλλος πιο δυνατός. Αλλά εξετάζεις τα καλύτερα; Και τους δύο τους σώζει ο Χριστός με τα πάθη του. Έγινε άνθρωπος για τον άνδρα; Το ίδιο και για τη γυναίκα…» (Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΛΖ΄, 6-7). [Εδώ φαίνεται και ότι ο άγιος θεωρεί τους νόμους προϊόν κοινωνικών συνθηκών και όχι κάτι με «θεϊκή αυθεντία», κάτι που η «φωτισμένη» Δύση «ανακάλυψε» μόλις περί το 17ο αιώνα]. 3) Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Α) P.G., 51, 190 (Εις το, Ασπάσαθε Πρίσκιλλαν και Ακύλαν): «Υπάρχει και άλλη ωφέλεια εδώ, όχι μικρότερη, που μάλιστα, όταν κατορθωθεί, διαπερνά όλη τη ζωή μας. Ποια είναι; το να μην κατηγορεί κάποιο το γάμο, ούτε να νομίζει εμπόδιο και κώλυμα στο δρόμο της αρετής το να έχει γυναίκα και να ανατρέφει παιδιά και να κυβερνά σπίτι και να ασκεί τέχνη. Ορίστε και εδώ, άντρας και γυναίκα, και διοικούν εργαστήρια και ασκούν επάγγελμα και όμως αναδείχθηκαν πολύ φιλοσοφικότεροι [εννοεί αγιότεροι] από εκείνους που ζουν στα μοναστήρια». Β) P.G., 51, 191-192 (στο ίδιο έργο). Ο άγιος εξετάζει το νόημα της αναφοράς του Παύλου πρώτα στην Πρίσκιλλα και έπειτα στον Ακύλα. Αξίζει να εξετάσουμε και το άλλο, για ποιο λόγο ανέφερε πρώτα την Πρίσκιλλα και μετά τον άνδρα (της). Γιατί δεν είπε «Χαιρετίστε τον Ακύλαν και την Πρίσκιλλαν», αλλά «την Πρίσκιλλαν και τον Ακύλαν». Δεν το έκανε χωρίς λόγο, αλλά, νομίζω, επειδή ήξερε ότι η εκείνη ήταν ευλαβέστερη από τον άνδρα της. Και αυτό δεν είναι απλή υπόθεση, αλλά φαίνεται και από το βιβλίο των Πράξεων των αποστόλων: τον Απολλώ, άνδρα μορφωμένο και καλό γνώστη της Αγίας Γραφής, που γνώριζε μόνο το βάπτισμα του Ιωάννου [του Προδρόμου, δηλ. δεν ήξερε το χριστιανικό βάπτισμα], αυτή τον πήρε και τον κατήχησε στην οδό του Θεού και τον ανέδειξε διδάσκαλο πλήρως καταρτισμένο. Βλέπετε, οι γυναίκες που περιέβαλλαν τους αποστόλους δεν είχαν τις ίδιες έγνοιες με τις σημερινές, να ντύνονται πολυτελώς, να καλλωπίζονται με βαφές και να αγχώνουν τους συζύγους τους αναγκάζοντάς τους να τους αγοράσουν φορεσιά πολυτελέστερη από της και λευκούς ημίονους και χρυσόπαστους χαλινούς, να υπηρετούνται από ευνούχους και μια μεγάλη ομάδα υπηρετριών και κάθε άλλη γελοία φαντασίωση. Αλλά απορρίπτοντας όλα αυτά και αποβάλλοντας τον πόθο της πολυτέλειας, ένα μόνο ζητούσαν, να συμμετάσχουν στο έργο των αποστόλων. Τέτοια δεν ήταν μόνον εκείνη [η Πρίσκιλλα], αλλά και όλες οι υπόλοιπες. Διότι μιλάει και για κάποια Περσίδα, «η οποία πολύ κοπίασε για μας», και κάποια Μαρία και κάποια Τρύφαινα θαυμάζει γι’ αυτούς τους κόπους, ότι κοπίαζαν μαζί με τους αποστόλους και επιδίδονταν τους ίδιους αγώνες. Τότε πώς γράφει στον Τιμόθεο «Δεν επιτρέπω σε γυναίκα να διδάσκει, ουδέ να καθοδηγεί τον άντρα»; (Αυτό ισχύει) όταν και ο άντρας είναι ευλαβής και διαθέτει την ίδια πίστη και μετέχει στην ίδια σοφίας. Όταν όμως είναι άπιστος ή πλανημένος, δεν της αποστερεί την αυθεντία της διδασκαλίας. Γιατί γράφει στους Κορίνθιους: «Και γυναίκα που έχει άνδρα άπιστο, ας μην τον αφήσει, γιατί, που ξέρεις, γυναίκα, αν δε σώσεις τον άνδρα»; Πώς θα έσωζε η πιστή γυναίκα τον άπιστο άνδρα; Διδάσκοντάς τον και οδηγώντας τον προς την πίστη, όπως και τον Απολλώ η Πρίσκιλλα. Γ) P.G., 51, 219 (Εις το, Γυνή δέδεται νόμω, εφ’ όσον χρόνον ζη ο ανήρ αυτής…). Ο άγιος ζητά από τους άνδρες να μην «απολύουν» (διώχνουν) τη γυναίκα τους, έστω κι αν εκείνη έχει πολλά ελαττώματα. Θεωρεί το γάμο αδιάλυτο, εκτός από πορνεία, δηλ. μοιχεία (κατά το Ευαγγέλιο, όπου ο Ιησούς αναφέρεται σε διάταξη του μωσαϊκού νόμου). Κι αυτό όμως ακόμη (το διαζύγιο λόγω μοιχείας) θεωρεί ότι επετράπη κατ’ ανάγκην, λόγω της ανθρώπινης σκληρότητας και ο Χριστός, με τη θυσία Του, το σχετικοποίησε και αυτό! (Καλύτερα λοιπόν να μη χωρίζει ο άντρας τη γυναίκα του ακόμη κι όταν μοιχεύσει). Και συνεχίζει: «Άλλωστε, ούτε ο Μωϋσής το νομοθέτησε εξ αρχής, αλλ’ αναγκαζόμενος λόγω της αδυναμίας του λαού. Επειδή ήταν πάντα έτοιμοι να διαπράττουν φόνους και γέμιζαν τα σπίτια με συγγενικό αίμα, χωρίς να λυπούνται ούτε τους δικούς τους ούτε τους ξένους. Για να μην κατασφάζουν λοιπόν τις γυναίκες, όρισε να τις χωρίζουν, αποτρέποντας το σοβαρότερο κακό, την “περί τας σφαγάς ευκολίαν”». Με την ιδέα αυτή συμφωνεί και ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης (Επιστολή οστ΄, στο P.G., 78, 784), γράφοντας ότι ο Μωϋσής «συνεχώρησε μάλλον ή διηγόρευσεν» (ανέχτηκε περισσότερο παρά διέταξε) το διαζύγιο λόγω μοιχείας, για να αποτρέψει τους φόνους των γυναικών από τους «ατιμασμένους» συζύγους. Ο Χριστός όμως, αν και ανέχτηκε αυτή τη διάταξη «διά την σκληροκαρδίαν» των ανδρών (Ματθ. 19, 8), «πάντα τα άλλα ελαττώματα των γυναικών φέρειν προσέταξε» (διέταξε να ανέχονται οι άντρες όλα τα άλλα ελαττώματα των γυναικών). Δ) P.G., 51, 220-222 (Χρυσόστομος, στο ίδιο). Για την εγκατάλειψη της γυναίκας από τον άνδρα προσθέτει: «Αν αυτό ήταν καλό [το να χωρίζει ο άνδρας τη γυναίκα του κατά βούλησιν] δε θα δημιουργούσε έναν άνδρα και μία γυναίκα, αλλά έναν τον Αδάμ και δύο γυναίκες, ώστε, αν ήθελε, να διώξει τη μία και να πάρει την άλλη. Όμως διά του τρόπου της δημιουργίας εισήγαγε τον νόμο, στον οποίο αναφέρομαι. Δηλαδή ποιον; Τη γυναίκα που σου έτυχε από την αρχή, την ίδια να έχεις μέχρι το τέλος. […] Ο δε προφήτης Μαλαχίας το φανερώνει πολύ σαφέστερα από το Μωϋσή, ή μάλλον δε όχι ο Μαλαχίας, αλλά ο Θεός διά του Μαλαχία, λέγοντας: «Είναι άξιο να εγκρίνω τις θυσίες σας και να δεχτώ τα δώρα σας;». Και κατόπιν: «Για ποιο λόγο εγκατέλειψες τη γυναίκα της νεότητας σου;» και δείχνοντας πόσο κακό είναι και στερώντας από κάθε δικαιολογία εκείνον που το διαπράττει, βαρύνει την κατηγορία προσθέτοντας τα εξής: «Αυτή είναι σύντροφός σου και γυναίκα της διαθήκης σου, και εγκατάλειμμα του πνεύματός σου, και δεν τη δημιούργησε άλλος». Κοίταξε πόσα δικαιώματα (της συζύγου) παραθέτει. Πρώτο το της ηλικίας: «γυναίκα της νεότητας σου». Έπειτα το της ανάγκης [δηλ. πόσο ο άντρας χρειάζεται τη γυναίκα]: «Αυτή είναι σύντροφός σου». Έπειτα τον τρόπο της δημιουργίας: «Εγκατάλειμμα πνεύματός σου». Και επί πλέον, το σπουδαιότερο, την αξίωση του Δημιουργού: «δεν τη δημιούργησε άλλος». Δε μπορείς να πεις, δηλαδή, ότι εσένα σε δημιούργησε ο Θεός, ενώ εκείνη όχι, αλλά ένας άλλος, κατώτερος. Ένας και ο ίδιος έφερε στην ύπαρξη και τους δύο. Ώστε, κι αν δεν πειστείς από κάτι άλλο, να τραπείς Αυτόν και να διαφυλάξεις την αγάπη προς εκείνη. […] Γι’ αυτό παρακαλώ και δέομαι, ούτε άντρες να διώχνουν γυναίκες, ούτε γυναίκες να εγκαταλείπουν άντρες…». Ε) P.G. 51, 225 κ.εξ. (Εγκώμιον εις Μάξιμον, και περί του ποίας άγεσθαι γυναίκας). Ο άγιος αναφέρεται στο γάμο του Νυμφίου Ιησού με την νύμφη/ανθρώπινη φύση (που ήταν άσχημη και γηρασμένη κ.τ.λ.). Αναφέρεται στα λόγια του Παύλου «καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής…» (έτσι να αγαπάτε τη γυναίκα σας) κ.τ.λ. Και συνεχίζει: «Ώστε και αν πρέπει να πεθάνεις υπέρ των γυναικών, μη διστάσεις. Διότι, αν ο Κύριος αγάπησε τόσο τη δούλη [ενν. ο Χριστός την παρακμασμένη ανθρωπότητα], ώστε να παραδώσει τον εαυτό της για χάρη της, πολλώ μάλλον εσύ πρέπει να αγαπάς το ίδιο τη συνάνθρωπό σου» (P.G. 51, 228). Επιχειρηματολογεί αποτρέποντας τους άντρες να διώχνουν τη γυναίκα τους, ακόμη και αν τους κάνει τη ζωή δύσκολη (έχει πει στην αρχή ότι, αν λάβεις «γυναίκα πονηράν», θα την έχεις διά παντός): «Όπως, όταν εμφανιστεί μια αρρώστια στο σώμα μας, δεν ακρωτηριάζουμε το μέλος, αλλά διώχνουμε το νόσημα, έτσι (να) κάνουμε και με τη γυναίκα. Αν γίνει απ’ αυτήν κάτι κακό, μη διώξεις τη γυναίκα, αλλά την κακία. Και υπόψιν ότι το να διορθωθεί η γυναίκα είναι εφικτό [σ.σ.: δεν εννοεί με τη βία, όπως έχει φανεί από τα προηγούμενα], ενώ το άρρωστο μέλος πολλές φορές είναι αδύνατο να θεραπευτεί» (P.G. 51, 228). Στ) P.G. 51, 213-215. Δείτε τι γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προς τους άντρες συζύγους που, παράλληλα προς τη σχέση με τη γυναίκα τους, επισκέπτονται πορνεία. Παίρνει αφορμή από τα λόγια του αποστόλου Παύλου στην Α΄ προς Κορινθίους, κεφ. 7, στ. 3: «Ο άνδρας να προσφέρει στη γυναίκα την εύνοια [=συζυγική αγάπη] που της οφείλει, το ίδιο και η γυναίκα στον άνδρα». Και λέει: «Το σώμα του άνδρα δεν ανήκει στον άνδρα, αλλά στη γυναίκα (του). Ας της διατηρεί λοιπόν ακέραιο το κτήμα και ούτε να της το μειώνει ούτε να της το καταστρέφει. … Αφού λοιπόν το σώμα του άνδρα είναι κτήμα της γυναίκας, ας δείξει αυτός το ενδιαφέρον του για τη διαφύλαξη αυτής της παρακαταθήκης. Το ότι βέβαια αυτό εννοεί (ο Παύλος) αποδεικνύεται από το εξής: Αφού είπε «ας αποδίδει τη συζυγική αγάπη», πρόσθεσε: «Η γυναίκα δεν εξουσιάζει το σώμα της η ίδια, αλλά ο άνδρας της. Παρόμοια και ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα του» [Α΄ Κορ. ζ΄ 4]. Όταν λοιπόν δεις μια πόρνη να σε δελεάζει, να σκέπτεται το κακό σου, να επιθυμεί το σώμα σου, πες της: «Δεν είναι δικό μου το σώμα, αλλά της γυναίκας μου. Δεν τολμώ να το σφετερισθώ ούτε να το παραδώσω σε άλλη γυναίκα». Το ίδιο ας κάνει και η γυναίκα… »Διότι η γυναίκα σου δεν ήλθε σε σένα για να ατιμάζεται, δεν εγκατέλειψε πατέρα και μητέρα και όλο το σπίτι της για να προσβάλλεται … Την πήρες συνοδοιπόρο και σύντροφο της ζωής και ελεύθερη και ισότιμη. Πώς λοιπόν δεν είναι παράλογο να δείχνεις κάθε ενδιαφέρον, όταν παίρνεις την προίκα, χωρίς να αφήνεις να ελαττωθεί καθόλου, ενώ αυτό που είναι πιο πολύτιμο από όλη την προίκα, δηλ. τη σωφροσύνη [=σωματική αυτοσυγκράτηση] και τη σεμνότητα και το δικό σου σώμα, που είναι δικό της κτήμα, να το διαφθείρεις και να το μολύνεις; Εάν ελαττώσεις την προίκα, δίνεις λόγο στην πεθερό σου, εάν όμως μειώσεις τη σωφροσύνη θα δώσεις λόγο στο Θεό, ο οποίος εισήγαγε το γάμο και σου παρέδωσε τη γυναίκα». Παρόμοια και «χειρότερα» λέει για τους άνδρες που απατούν τη γυναίκα τους γενικώς (όχι ειδικότερα στο πορνείο): βλ. P.G., 51, 215-216. Ζ) Σε ιδιαίτερη ομιλία του «κατά της οργής», ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καταβάλλει κάθε προσπάθεια να πείσει τις κυρίες να μη δέρνουν τις υπηρέτριές τους («…μηδέ τύπτειν ασχημόνως δεσποίνας τας εαυτών θεραπαινίδας», αναφέρει στο θέμα της ομιλίας ο Δωρόθεος Σχολάριος στην Κλείδα της Ελληνικής Πατρολογίας). Μεταξύ άλλων όμως τονίζει: «Ουχ οράς πώς αισχρόν πράγμα γυναίκα τύπτεσθαι;» (=δε βλέπεις πόσο αισχρό πράγμα είναι να δέρνεται μια γυναίκα;). Και παρακάτω: «Αισχύνη γαρ ανδρί γυναίκα τύπτειν» (=διότι είναι ντροπή στον άνδρα να χτυπάει γυναίκα). Και παρακάτω: «Πάντα δε τα ελαττώματα των γυναικών φέρειν τους άνδρας προσέταξεν ο Θεός» (=όλα τα ελαττώματα των γυναικών πρόσταξε ο Θεός να ανέχονται οι άνδρες), P.G., 62, 109-110. 4) Ο Μ. Βασίλειος πράγματι συμβουλεύει τη γυναίκα να μην αφήνει τον άντρα της, ακόμη κι αν τη χτυπά ή τη βρίζει ή είναι αλκοολικός κ.λ.π. Η συμβουλή αυτή υπάρχει και στο περίφημο έργο του «Εις την Εξαήμερον», και συγκεκριμένα η ομιλία ζ΄ (Περί ερπετών), την οποία βλ. στο: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/basil_the_great_six_days_of_creation.htm#_Toc94440745. Όμως αμέσως μετά ο άγιος αναφέρει ότι ο άντρας που παντρεύεται, αν δεν αποβάλλει «το της ψυχής απηνές και απάνθρωπον» είναι χειρότερος από την έχιδνα – γιατί η έχιδνα «αποβάλλει το φαρμάκι της» όταν «έρχεται σε γάμο». Το ίδιο λέει και για τον άντρα που απατά τη γυναίκα του, γιατί η έχιδνα, κατά τον άγιο, σέβεται το ταίρι της και δε στρέφεται σε άλλα. Ο λόγος αυτής της συμβουλής προς την ταλαιπωρημένη σύζυγο δεν είναι κάποιος «μισογυνισμός» (είδαμε τι λέει αντίστοιχα ο Χρυσόστομος στον άντρα), αλλά η εκ πείρας γνώση των αγίων ότι το να υπομένεις κακουχίες με τη θέλησή σου, συγχωρώντας μάλιστα εκείνον που σου τις προκαλεί, οδηγεί την καρδιά σου σε πλήρη κάθαρση και σε εκτοξεύει στην αγιότητα – κάνοντάς σε σύντομα απρόσβλητο από τα βάσανα. Αυτό φυσικά είναι ακατανόητο για πολλούς κοντόφθαλμους «ορθολογιστές», που επιμένουν να αγνοούν τι είναι η αγιότητα. Ανάλογα, η μακαρίτισσα η γιαγιά μου δεν καταλάβαινε την έννοια της γυμναστικής: πώς είναι δυνατόν να κουράζεσαι χωρίς να έχεις κάποια δουλειά; Φανταστείτε να μάθαινε ότι στις πόλεις, όχι μόνο πας στο γυμναστήριο και κουράζεσαι, αλλά… πληρώνεις κι από πάνω για να το κάνεις!… Ας σημειώσουμε ότι ο κανόνας 77 του Μ. Βασιλείου ορίζει βαριά επιτίμια στον άντρα που εγκαταλείπει τη σύζυγό του και παίρνει άλλη, τον οποίο δέχεται στη θεία μετάληψη μόνο μετά από οκτώ χρόνια! «Αυτός που εγκαταλείπει τη νόμιμη γυναίκα του και παίρνει άλλη υπόκειται στο αμάρτημα της μοιχείας σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου. Έχει οριστεί με κανόνες λοιπόν από τους Πατέρες μας αυτοί για ένα χρόνο να τίθενται στην τάξη των «προσκλαιόντων», δύο χρόνια στην τάξη των «ακροωμένων», τρία χρόνια να μένουν στην τάξη των «υποπιπτόντων», τον έβδομο χρόνο να παρευρίσκονται ως «συνιστάμενοι» με τους πιστούς και τότε πια να θεωρούνται άξιοι της μετάληψης των θείων αγιασμάτων, αν μετανιώσουν με δάκρυα». Εδώ πρέπει να επισημάνουμε (αν και πολλοί αρνούνται να το καταλάβουν, λόγω ιδεολογικών προκαταλήψεων) ότι οι κανόνες και τα επιτίμια δεν επιβάλλονται αλλά αναλαμβάνονται από τους χριστιανούς με τη θέλησή τους, όπως οι συμβουλές και οι συνταγές του γιατρού. Αν θέλω να μεταλάβω, παρά το επιτίμιο, θα πάω σε έναν άλλο ιερέα, που δε με γνωρίζει. Επίσης, αν είμαι άπιστος, θα γελάσω με το επιτίμιο – ή θα στείλω τα παπούτσια μου να τα αφορίσουν, για… να μη λιώσουν, όπως είχε πει ο μακαρίτης ο Λασκαράτος. Και φυσικά δεν πρόκειται να με πείσει κάποια «τρομοκρατία της κόλασης» (όπως θα σπεύσει να αντιτάξει κάθε «προοδευτικός» ορθολογιστής), γιατί είτε θα την υποβαθμίσω στη συνείδησή μου –«παραμύθια των παπάδων»– είτε η αδυναμία και ο εθισμός μου θα με νικήσουν κ.τ.λ. Ενάντια σ’ αυτή την αδυναμία και τον εθισμό ορίζονται στους ανθρώπους τα επιτίμια, όπως όλα τα πράγματα στο χριστιανισμό είναι ελεύθερα και προαιρετικά. Για να καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει, ας θυμηθούμε ότι ο άγιος Τιμόθεος Αλεξανδρείας στη «ιε΄ κανονική ερωταπόκρισή του» λέει ότι, «σύμφωνα με γνώμη πνευματική», οι άνδρες δεν επιτρέπεται να χωρίζουν ούτε σε περίπτωση γυναίκας δαιμονισμένης «δεμένης με αλυσίδες»! «Ερώτηση: Αν η γυναίκα κάποιου δαιμονίζεται, ώστε να τη δένουν και με αλυσίδες, και ο άντρας της λέει ότι δεν μπορεί να είναι εγκρατής και θέλει να πάρει άλλη γυναίκα, πρέπει να πάρει άλλη ή όχι; Απάντηση: Στην περίπτωση αυτήν υπάρχει κίνδυνος μοιχείας και δεν ξέρω τι ν’ απαντήσω γι’ αυτό, ούτε βρίσκω τίποτε [δηλ. δε βρίσκει κάποιο παλαιότερο κανόνα για το θέμα]. Σύμφωνα με γνώμη πνευματική, δεν πρέπει». Προσθέτω το σχόλιο του φίλου, που μου επισήμανε τον κανόνα του αγίου Τιμοθέου: «Το να κρατάς τη γυναίκα σου ακόμη κι αν είναι για δέσιμο, δηλ. ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ, είναι τρομερό! Είναι τουλάχιστον αντίστοιχο με το να δέρνει ένας άνδρας τη γυναίκα του. Αν η λογική όριζε ότι είναι συχνό φαινόμενο να δέρνεται ένας άνδρας από τη γυναίκα του, είμαι βέβαιος ότι ο Βασίλειος θα το έλεγε και για τους άνδρες. Επειδή όμως δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ, γι’ αυτό δεν το αναφέρει». 5) Ο μέγας άγιος και ισαπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός (που του πετάμε λάσπη για το ευχαριστώ, που πήγε να βοηθήσει τον κοσμάκη, δίνοντας και τη ζωή του στο τέλος) λέει ευθέως για την ισοτιμία ανδρών και γυναικών: «Ίσια την έκαμεν ο Θεός την γυναίκα με τον άνδρα, όχι κατωτέρα. Εδώ πώς τας έχετε τας γυναίκας, αδελφοί μου; [Απαντούν:] –Διά κατωτέρας. [Συνεχίζει ο άγιος:] –Ανίσως, αδελφοί μου, και θέλετε να είσθε καλύτεροι οι άνδρες από τας γυναίκας, πρέπει να κάμνετε και έργα καλύτερα από αυτάς. […] Είμεθα άνδρες και κάμνομεν χειρότερα». «Τον παλαιόν καιρόν ήτο ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Ιωακείμ, είχε δε και μίαν γυναίκα ονομαζομένην Άννα [σ.σ.: οι γονείς της Παναγίας]. Καλός και ο άνδρας, καλή και η γυναίκα, και από γένος βασιλικόν και οι δύο, αλλά η γυναίκα ήτο καλυτέρα. Πολλές γυναίκες ευρίσκονται εις τον κόσμον οπού είνε καλύτερες από τους άνδρας. Τι σε ωφελεί να καυχάσαι πως είσαι άνδρας, και είσαι χειρότερος από την γυναίκα και πηγαίνεις εις την κόλασιν και καίεσαι πάντοτε, και η γυναίκα σου να πηγαίνη εις τον παράδεισον να χαίρεται πάντοτε;». Πιο κάτω επαναλαμβάνει την ιδέα ότι με τη γέννηση του Χριστού από την Παναγία η γυναίκα «ξεπλήρωσε την πλευρά που είχε δανεισθεί από τον άνδρα και του την εχρεωστούσε» (οπότε δεν ισχύει το «επιχείρημα» ότι ο άντρας είναι ανώτερος λόγω της πλάσης της Εύας από την πλευρά του Αδάμ). και συνεχίζει: «Πρέπει και συ, ω άνδρα, να μη μεταχειρίζεσαι την γυναίκα σου ωσάν σκλάβα, διότι πλάσμα του Θεού είνε και εκείνη καθώς και συ. Τόσον εσταυρώθηκεν ο Θεός δι’ εσέ, όσον και δι’ εκείνην. Πατέρα λέγεις εσύ τον Θεόν, Πατέρα τον λέγει και εκείνη. Έχετε μίαν πίστιν, ένα βάπτισμα. Δεν την έχει ο Θεός κατωτέραν. Διά τούτο την έκαμεν από την μέσην του ανδρός, διά να είναι ο άνδρας ωσάν την κεφαλήν και η γυναίκα το σώμα [σ.σ.: ασώματος κεφαλή δεν ζει]. Δεν την έκαμεν από το κεφάλι, διά να μη καταφρονή τον άνδρα. Ομοίως πάλιν δεν την έκαμεν από τα ποδάρια, διά να μη καταφρονή ο άνδρας την γυναίκα». Λέει επίσης: «Εγεννήθη ο Κύριός μας από γυναίκα, διά να ευλογήση την γυναίκα… Εγεννήθη ο Κύριός μας από παρθένον, διά να προτιμήση την παρθενίαν… Εγεννήθη ο Κύριός μας από αρραβωνιασμένην, διά να ευλογήση τον γάμον».
    Απάντηση
  2. Θ.Ρ. 21 Ιουλίου, 2009 στο 13:54
    ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ Λέει επίσης για τους γονείς που αποχτούν κορίτσια: «Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα δεν επροτίμησαν το αρσενικόν από το θηλυκόν [δηλ. όταν γέννησαν την Παναγία, δεν δυσαρεστήθηκαν που ήταν κορίτσι], έτσι και η ευγενία σας να μην προτιμάτε τα αρσενικά παιδιά σας από τα θηλυκά, διότι όλα τα πλάσματα, του Θεού είναι». (Βλ. επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Κοσμάς ο Αιτωλός, έκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός», έκδοσις 21η, Αθήναι 1998, σελ. 121, 123, 210-211, 216, 242. Βλ. και: http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/patrokosmas_evraioi_1.htm). Γιατί λοιπόν ο άγιος Κοσμάς ξεστόμισε αυτή την επίμαχη «συμβουλή», ότι, αν κάποιος βλέπει να περνάει από τη μια πλευρά του δρόμου μια γυναίκα και από την άλλη ο διάβολος, πρέπει να περάσει από εκεί όπου περνάει ο διάβολος, αφού ο διάβολος, άμα κάνεις το σταυρό σου, φεύγει, ενώ η γυναίκα δεν φεύγει; Αν δεν ξέρεις, αδελφέ μου, το λόγο, να σου τον πω: το είπε επειδή απευθυνόταν σε άντρες που είχαν την πρόθεση να γίνουν μοναχοί! Μήπως δε διάβασες ολόκληρο το απόσπασμα ή σκόπιμα το αποκρύπτεις; Εκεί ο άγιος συμβουλεύει τους υποψήφιους μοναχούς: «Αμή ωσάν θέλης να φυλάξης την παρθενίαν, πρέπει πρώτον θεμέλιον να βάλης την ακτημοσύνην και να μην έχης σακκούλαν, να μην έχει κασσέλλα [δηλ. να μην έχει καθόλου χρήματα] και να τηγανίζεις το σώμα σου καθώς τηγανίζεις το ψάρι με νηστείες, προσευχές, αγρυπνίες, διά να νεκρώνης, να ταπεινώνης την σάρκα, οπού είνε ένας λύκος, ένα γουρούνι, ένα θηρίον, ένα λεοντάρι» [Ωραία πράγματα λέει για τους άντρες, ε; Ας προσθέσουμε εδώ ότι ο μοναχός δεν επιθυμεί να γίνει «σωματοκτόνος», αλλά «παθοκτόνος» (άγ. Ποιμήν)]. «Και να φεύγης τον κόσμον, μα περισσότερον την γυναίκα. Και όχι πάλιν να μισής την γυναίκα, διατί είναι πλάσμα Θεού, αλλά τα πάθη που ακολουθούν οι άνθρωποι. Και αν τύχη και περάσης από ένα σοκκάκι και εις το ένα μέρος είνε η γυναίκα και εις το άλλο είνε ο διάβολος, να μην αποπεράσης εκείθεν οπού είνε η γυναίκα, μόνον από εκεί όπου είναι ο διάβολος, διαί κάνεις τον σταυρόν σου και φεύγει, μα η γυναίκα δεν φεύγει». Και κλείνει το ίδιο απόσπασμα με την απαραίτητη διευκρίνιση: «Και καθώς είνε δύσκολον το αρνί να συναναστρέφεται με τον λύκον και να μη φαγωθή [δύσκολον, λέει, όχι αδύνατον, αλλά λαμβάνει μέριμνα υπέρ του αδύναμου] ή τα λιανόξυλα με τα κάρβουνα και να μην καγούν, έτσι είνε δύσκολον ο καλόγηρος να συναναστρέφεται με γυναίκες και η καλογριά με άνδρες και να μην μολυνθούν και να σκανδαλισθούν» (ό.π., σελ. 261-262). Λυπούμαι που δεν το καταλαβαίνεις και ακόμη περισσότερο που πιθανόν είσαι τόσο φανατισμένος, ώστε θα διαρρήξεις τα ιμάτιά σου, προκειμένου να πείσεις τον εαυτό σου και άλλους ότι ο Κοσμάς, ντε και καλά, ήταν… μισογύνης! 7) Τον 6ο αιώνα μ.Χ. ένας άνθρωπος που αποστρεφόταν την ανάληψη κάθε εξουσίας, αλλά επιθυμούσε να παραμείνει απλός και ταπεινός μέχρι τέλους, έγραψε: «Η αγάπη που προέρχεται από οποιοδήποτε πράγμα του κόσμου τούτου, μοιάζει με μια μικρή λάμψη, που τρέφεται με λάδι, όπως το καντήλι, και έτσι διατηρεί το φως του. Μάλλον μοιάζει με ξερό χείμαρρο, που τρέχει μόνον όταν βρέχει, ενώ, αν σταματήσει η βροχή, σταματά κι αυτός. Η αγάπη όμως που προέρχεται από το Θεό είναι σαν μια πηγή αστείρευτη, γιατί έχει άφθονο και ατελείωτο νερό, γιατί μόνο ο Θεός είναι η πηγή της αγάπης. »Καρδία ελεήμων σημαίνει καύσις καρδίας υπέρ όλης της κτίσεως, δηλαδή υπέρ των ανθρώπων και των ορνέων και των ζώων και των δαιμόνων και υπέρ παντός κτίσματος, από τη θύμηση και τη θεωρία των οποίων τρέχουν από τα μάτια δάκρυα και από την πολλή συμπάθεια και την ελεημοσύνη μικραίνει η καρδιά του ελεήμονος και δεν μπορεί να υποφέρει να δει ή να ακούσει κάποια βλάβη ή κάτι λυπηρό να γίνεται στην κτίση. Γι’ αυτό και υπέρ των αλόγων ζώων και υπέρ των εχθρών της αλήθειας και υπέρ εκείνων που τον βλάπτουν εύχεται κάθε ώρα με δάκρυα, για να τους φυλάξει και να τους ελεήσει ο Θεός. »Μη μισήσεις ποτέ τον αμαρτωλό, γιατί όλοι είμαστε υπεύθυνοι για αμαρτίες. Κι αν ακόμα κινείσαι από ιερό ζήλο εναντίον του, μάλλον να κλάψεις γι’ αυτόν. Άνθρωπε, γιατί μισείς τον αμαρτωλό; Τις αμαρτίες του να μισείς και να προσεύχεσαι γι’ αυτόν, για να γίνεις μιμητής του Χριστού, που δεν αγανακτούσε κατά των αμαρτωλών, αλλά προσευχόταν υπέρ αυτών. Δε βλέπεις πώς έκλαψε υπέρ της Ιερουσαλήμ; Ή μήπως κι εμείς σε πολλά δεν ξεγελιόμαστε απ’ το διάβολο; Γιατί λοιπόν να μισούμε εκείνον, που ξεγελάστηκε από τον εχθρό, όπως κι εμείς; »Γιατί, άνθρωπε, μισείς τον αμαρτωλό; Μήπως τάχα γιατί δεν είναι δίκαιος, σαν εσένα; Και πού είναι η δικαιοσύνη σου, αν δεν έχεις αγάπη; Γιατί δεν κλαις μάλλον γι’ αυτόν, αλλά τον καταδιώκεις; Υπάρχουν μερικοί, που από την ανοησία τους οργίζονται, νομίζοντας πως είναι διακριτικοί στα έργα των αμαρτωλών…». Ο άνθρωπος αυτός, που εξέφρασε στη ζωή του την απόλυτη αγάπη, είναι ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Ο συντάκτης του παρόντος άρθρου τον χαρακτηρίζει… «ανθρώπινο κτήνος». Δεν πειράζει, αδελφέ μου, ο άγιος συγχωρεί. Έλα να τον συκοφαντήσεις, λέγοντας ότι συμβουλεύει τους άνδρες «να μη συντρώγουν ποτέ με γυναίκα, ακόμη και με τη μητέρα ή την αδελφή τους»! Κι όμως ο άγιος αυτό το γράφει απευθυνόμενος σε άνδρες μοναχούς και όχι σε όλο τον κόσμο – τα έργα του αγίου είναι Τα ευρεθέντα ασκητικά, δηλαδή γράφτηκαν όλα για να δώσουν συμβουλές αποκλειστικά και μόνο σε μοναχούς. Και εξυπακούεται ότι απευθύνεται σε αρχάριους μοναχούς, που μπορεί εύκολα να υποκύψουν σε πειρασμό, ακόμη κι αν κάνουν παρέα με γυναίκα της οικογένειάς τους. Δεν εννοώ ότι θα την ποθήσουν ερωτικά (όπως θα φανταστεί με χαρά κάθε «απέναντι»), αλλά ότι ανοίξει η πόρτα του νου τους για να φαντάζονται τη γυναίκα γενικώς –πράγμα που κινδυνεύουν να οδηγήσει σε αποτυχία την προσπάθειά τους και γενικά τη ζωή τους. Μια απαραίτητη εξήγηση εδώ: ο μοναχός και η μοναχοί δεν είναι «κατά του γάμου» (το τονίζουν ρητά οι Πατέρες και το ξέρουν και πέτρες στο χριστιανισμό), αλλά επιχειρούν την υπέρβαση του γάμου. Ο γάμος δηλαδή είναι ένωση με έναν άνθρωπο, με απώτερο σκοπό την επίτευξη της απόλυτης αγάπης και μέσω αυτής της αγάπης να έρθει η ένωση με το Θεό, που είναι και ένωση με όλα τα όντα. Αυτή η αγάπη μπορεί να είναι μονόπλευρη, και τότε αγιάζεται μόνον ο ένας – γι’ αυτό οι άγιοι συμβουλεύουν τον/την σύζυγο που ταλαιπωρείται να εμμείνει σ’ αυτή τη σχέση, δηλ. σ’ αυτή την αγάπη [ενδιαφέρονται βέβαια και για τον άλλο σύζυγο, άντρα ή γυναίκα, που πιθανόν θα σωθεί λόγω αυτής της αγάπης του άλλου, του αγίου μάρτυρα συζύγου του (τα ανθρώπινα κτήνη εμείς εδώ δεν τα σκοτώνουμε, όπως πιθανόν θα ήθελε κάποιος σκληρός ηθικιστής «ορθολογιστής», αλλά τα τρέφουμε και αγωνιζόμαστε μήπως σωθούν κι αυτά)]. Ο μοναχός λοιπόν επιχειρεί την ένωση με όλα τα όντα απευθείας, χωρίς να περάσει από το στάδιο της ένωσης με έναν άνθρωπο. Γι’ αυτό, κατά τον περίφημο ορισμό του Ευάγριου, μοναχός είναι «ο πάντων κεχωρισμένος και πάσι συνηρμοσμένος» (ο χωρισμένος από όλους και ενωμένος με όλους). Γι’ αυτό ο μοναχός δεν ωφελείται αν εγκαταλείψει το σκοπό του (ούτε κι αν τον διαστρεβλώσει), όπως και ο έγγαμος δεν ωφελείται αν εγκαταλείψει το δικό του δρόμο (ούτε κι αν τον διαστρεβλώσει). Ας κλείσουμε με μερικά επιμέρους ζητηματάκια: 3. Ο Θεός είναι άντρας; Εξυπακούεται ότι, κατά τη χριστιανική θεολογία, ο Θεός, ως Πνεύμα και εντελώς «Άλλος» στους όρους ύπαρξης από μας, δεν έχει φύλο. Γλωσσικά στην Αγία Τριάδα συμπυκνώνονται και τα τρία γένη: εκτός από το Άγιο Πνεύμα, που Το προσαγορεύουμε στο ουδέτερο, και το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Υιός, έχει και ένα θηλυκό όνομα ιδιαίτερης βαρύτητας: Σοφία. Είναι η Σοφία του Θεού, ένα ξεκάθαρα θεϊκό ον, που δημιούργησε και συντηρεί τον κόσμο, κατά την παράδοση που εκφράζουν τα βιβλία Παροιμίες, Σοφία Σολομώντος και Σοφία Σειράχ –τα δυο τελευταία ανήκουν στην ελληνόφωνη Βίβλο, τη μετάφραση των 70, που δε χρησιμοποιείται πια από τους Εβραίους. Είναι «η μήτηρ της αγαπήσεως της καλής και της οσίας ελπίδος, του φόβου» (=της συστολής) «και της γνώσεως» (Σοφία Σειράχ, κεφ. 24) και, κατά τους χριστιανούς, ταυτίζεται με τον Υιό. «Χριστός, Θεού Δύναμις και Θεού Σοφία» κατά τον Παύλο και την εκκλησιαστική υμνογραφία. «Νους, Λόγος, Σοφία, Υιός του Πατρός, και απόρροια, ως φως από Πυρός, το Πνεύμα» γράφει ο απολογητής άγιος Αθηναγόρας ο Αθηναίος (2ος αι.). Το όνομα Σοφία για το Χριστό είναι τόσο βασικό, που η περίφημη της Κωνσταντινούπολης, η αφιερωμένη σ’ Αυτόν, ονομάζεται Ναός της του Θεού Σοφίας, Αγία Σοφία. Ο ναός αυτός προκάλεσε σειρά ομώνυμων ναών στο Κίεβο, τη Θεσσαλονίκη και άλλες ορθόδοξες πόλεις. Ο Χριστός λοιπόν, ως Θεός, δεν είναι αρσενικός, ούτε φυσικά …ανδρόγυνος (αυτό θα έλεγε μια θρησκεία της Θεάς Φύσης) αλλά πάνω από φύλο –το γένος των ονομάτων Του υπακούει στις σχέσεις που θέλουμε να προσδιορίσουμε κάθε φορά εμείς, οι άνθρωποι. Γενικότερα το Θεό Τον αντιλαμβανόμαστε ως Πατέρα και Υιό και όχι ως Μητέρα και Θυγατέρα (και έτσι Τον αποκάλυψε και ο Χριστός), όμως οι όροι αυτοί, εν προκειμένω, υποδηλώνουν καθαρά σχέσεις κι όχι βιολογικά χαρακτηριστικά. Οι αρχαίες θρησκείες μίλησαν για Μητέρα Θεά, υπονοώντας την προσωποποίηση της Φύσης. Πρόκειται για ένα συγκεκριμένο αρχέτυπο, ίσως μάλιστα διαμορφωμένο κατά την εποχή της μητριαρχίας (αν υπήρξε). Ο Θεός Πατέρας δεν υποδηλώνει γέννηση αλλά γονιμοποίηση (τη βαθύτερη αιτία), και όχι τόσο στοργή και θηλασμό, όσο ασφάλεια, προστασία από τους εκάστοτε συγκεκριμένους εχθρούς, τροφοδοσία με τα αναγκαία εφόδια για την επιβίωση (όχι πια το φυσικό μητρικό γάλα) κ.τ.λ. Εάν αντί για Πατέρα και Υιό κατανοούσαμε το Θεό ως Μητέρα και Θυγατέρα, οι συνδηλώσεις θα ήταν διαφορετικές: θα επιστρέφαμε στη θρησκεία της Φύσης. Αυτό πιθανόν θα άρεσε σε πολλούς «χαρούμενους ορθολογιστές», αλλά δε θα ήταν παρά μια ανόητη ειδωλολατρία: η Φύση δεν είναι Θεά, αλλά δημιούργημα του Θεού. Εμείς, είτε είμαστε «καλοί» είτε «κακοί», δεν επιθυμούμε να λατρεύουμε την κτίση, αλλά τον Κτίστη. Ο Χριστός ήρθε στη Γη σαν άντρας, όχι τόσο λόγω της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, όσο γιατί είναι ο Νυμφίος της Εκκλησίας, δηλαδή της ανθρωπότητας. Κατά τη χριστιανική θεολογία, την υμνογραφία, αλλά και την ίδια την Αγία Γραφή (π.χ. Ησαΐας, 54, 4-8. 62, 3-5. Ωσηέ κεφ. 1-4. Ματθ. 9, 15, Ιω. 3, 29, Αποκ. 19, 6-9), στο πρόσωπο του Χριστού έχει συντελεστεί ένας ιερός γάμος Θεού και ανθρωπότητας, που προεικονίζεται και στο Άσμα Ασμάτων: ο Θεός, από θεϊκό έρωτα για τον άνθρωπο, ενώνεται μαζί του. Όλη η θεότητα και όλη η ανθρωπότητα συγκεφαλαιώνονται και ανακεφαλαιώνονται στο μέγιστο πρόσωπο του Θεού και πρωτόπλαστου Ανθρώπου Ιησού, του Χριστού, που είναι «υιός του ανθρώπου» (=άνθρωπος), αλλά και «ο Κύριος της δόξης» (Α΄ Κορ. 2, 8: «ει γαρ έγνωσαν, ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν») και Θεός: Α΄ Τιμ. 3, 16: «Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη». Γι’ αυτό το λόγο είναι και άτοπο να υποθέσουμε ότι ο Χριστός θα μπορούσε να παντρευτεί έναν συγκεκριμένο άνθρωπο (όπως λένε κάποιοι), αφού ο Ίδιος είναι «ο Νυμφίος της Εκκλησίας», δηλαδή όλης της Ανθρωπότητας, και έδωσε το αίμα Του υπέρ της «νύμφης» Του – βλ. και το τέλος της Αποκάλυψης, όπου περιγράφεται ο πανηγυρικός γάμος της Νύμφης (=ανθρωπότητας) με το «Αρνίον το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου», που κάθεται στο θρόνο του Θεού, γάμος που καταλήγει στην «ουράνια Ιερουσαλήμ», δηλαδή την ανακαινισμένη Γη, ή μάλλον όλο το Σύμπαν. . 4. Έμμηνη ρήση και μητρότητα α) Έμμηνη ρήση «Δεν τιμά τη μητρότητα», κατά τη γνώμη του αρθρογράφου, ο χριστιανισμός, κι ας λέει ο απόστολος Παύλος ότι το να γίνει μάνα μια γυναίκα την οδηγεί στη σωτηρία (βλ. θέωση), αρκεί να μείνει σταθερή στην πίστη και την αγάπη (Α΄ προς Τιμόθεον, 2, 15)… Το αστείο είναι ότι άλλοτε ο χριστιανισμός κατηγορείται ότι δίνει τόση έμφαση στη μητρότητα, ώστε περιορίζει τη γυναίκα στο ρόλο της μητέρας. Τι από τα δυο συμβαίνει, θ’ αποφασίσουν επιτέλους οι αδελφοί μας, που βάλθηκαν (ας είναι καλά) να μας πειράζουν; Ως «τεκμήριο» παραθέτει κάποιες διατάξεις του μωσαϊκού νόμου, κατά τις οποίες δεν πρέπει να αγγίζουμε γυναίκα που βρίσκεται στην έμμηνη ρήση («περίοδο») κ.τ.τ. Οι διατάξεις αυτές βέβαια δεν ισχύουν για τους χριστιανούς. Πώς εξηγείται όμως ότι και σε μας έχει απομείνει να ζητάμε από τη γυναίκα κατά την έμμηνη ρήση να μην πηγαίνει στην εκκλησία (και η γιαγιά μας τη θεωρούσε εκείνη την περίοδο «ακάθαρτη»), καθώς και από τη γυναίκα που γεννάει, μέχρι να της «διαβαστεί η ευχή» σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού της; Κατά το μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο, η περίοδος θεωρείται ακάθαρτη επειδή κατ’ αυτήν υφίσταται φθορά η ανθρώπινη φύση, λόγω της απώλειας του ωαρίου (το αναφέρει στη συλλογή μελετών του Ελεύθεροι από το γονιδίωμα). Για τον αντίστοιχο λόγο, στον άντρα θεωρείται ακάθαρτη η ονείρωξη, ενώ ο αυνανισμός αποδοκιμάζεται ρητά ως αμαρτία. Ωστόσο, κανείς άγιος δεν έγραψε ποτέ ότι η φθορά αυτή επιβαρύνει τη γυναίκα (ή τον άντρα) με κάποια ενοχή. Ο χριστιανισμός –ο «δικός μας» χριστιανισμός, δηλαδή η αρχαία και η ορθόδοξη πατερική παράδοση– δεν είναι ευσεβιστικός ηθικισμός, όπως φαντασιώνονται οι διάφοροι «επικριτές» του. Οι επικριτές αυτοί σκιαμαχούν εναντίον ενός ειδώλου του «χριστιανισμού», που έχουν πλάσει με τη φαντασία τους ανακατεύοντας στοιχεία από τις πιο ακραίες ηθικιστικές εκδοχές του παπισμού και του προτεσταντισμού, μαζί με όλες τις εκτροπές από το αυθεντικό χριστιανικό ήθος που έχουν παρατηρηθεί κατά καιρούς σε αποτυχημένους αδελφούς μας χριστιανούς. Αυτό το φανταστικό είδωλο δεν αντιστοιχεί στο χριστιανισμό, αλλά είναι τόσο αποκρουστικό για κάθε στοιχειωδώς καταρτισμένο ορθόδοξο χριστιανό, όσο το εμφανίζουν και για τους ίδιους οι «επικριτές» μας. Λέω «το εμφανίζουν», γιατί συχνά φαίνονται τόσο πουριτανοί και μισαλλόδοξοι, που ωχριά μπροστά τους και ο πιο θρησκόληπτος φανατικός –τον οποίο, σημειωτέον, εμείς συνεχίζουμε να αγαπάμε ενώ εκείνοι είναι έτοιμοι να λιθοβολήσουν. Δεν υπάρχει λοιπόν ενοχή, ούτε οφείλεται σε ενοχή, ο περιορισμός της γυναίκας κατά την περίοδο και του άντρα μετά την ονείρωξη. Οι «Αποστολικές Διαταγές», ένα πρωτοχριστιανικό βιβλίο, σημαντική πηγή για τις αντιλήψεις των πρώτων γενεών του χριστιανισμού, αναφέρουν τα εξής χαρακτηριστικά: «Ούτε η νόμιμη σαρκική απόλαυση, ούτε το συζυγικό κρεβάτι, ούτε η ροή αίματος, ούτε οι εκσπερματώσεις κατά τον ύπνο μπορούν να κηλιδώσουν τη φύση του ανθρώπου ή να απομακρύνουν το Άγιο Πνεύμα, παρά μόνο η ασέβεια και η παράνομη πράξη. […] Εσύ λοιπόν, κυρία μου, εάν, όπως λες, κατά τις ημέρες της περιόδου στερείσαι το Άγιο Πνεύμα, τότε είσαι γεμάτη από το ακάθαρτο πνεύμα. […] Αυτές είναι άσκοπες εφευρέσεις ανθρώπων μωρών που δεν έχουν μυαλό». Και συνεχίζει: Το μόνο που κηλιδώνει την ψυχή είναι «η ασέβεια στο Θεό και η παρανομία και η αδικία προς τον πλησίον, εννοώ δηλαδή η αρπαγή ή η βία, και οτιδήποτε αντίθετο στη δικαιοσύνη Του, όπως η μοιχεία ή η πορνεία» («Διαταγές των Αποστόλων», Στ΄, ΕΠΕ, 1, 321-325). Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (που τόσο μισούν οι «επικριτές» του χριστιανισμού), ερμηνεύει στο Πηδάλιον τον κανόνα 2 του αγίου Διονυσίου Αλεξανδρείας. Στον κανόνα αυτό ο άγιος Διονύσιος αναφέρει ότι μια γυναίκα σε περίοδο είναι αυτονόητο ότι από μόνη της, χωρίς να της το πει κάποιος, δεν πλησιάζει στη θεία Μετάληψη –όπως και η αιμορροούσα του ευαγγελίου άγγιξε μόνο το «κράσπεδον του ιματίου» του Ιησού και όχι το σώμα Του. Εκεί ο άγιος Νικόδημος αναρωτιέται σε εκτενή υποσημείωση: «Διατί δε την ρύσιν του τοιούτου αίματος και την ταύτην έχουσαν γυναίκα ακάθαρτον ωνόμασεν ο Θεός; φαίνεται γαρ ότι η ρύσις αύτη καθ’ ό φυσική (=επειδή είναι φυσική) […], ούτε αμαρτία εστίν, ούτε ακαθαρσία». Και παραθέτει αποσπάσματα εκκλησιαστικών συγγραφέων: «Ου γαρ αληθώς αμαρτία ταύτα, ουδέ ακαθαρσία, κατά τον Χρυσόστομον, και των κατά φύσιν γινομένων ουδέν αληθώς ακάθαρτον, κατά τον Θεοδώρητον, και κατά τον Θεόδωρον ή Διόδωρον, ουδέν ακάθαρτον ει μη πονηρά διάθεσις». Και κατόπιν αναφέρει το απόσπασμα των «Αποστολικών Διαταγών» που παραθέσαμε. Ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης ερμηνεύει τους περιορισμούς αυτούς ως παιδαγωγικό μέσο (Eπιστολή ιδ΄, P.G., 78, 741): «ορίστηκε ότι οι φυσικές και ακούσιες εκκρίσεις» (περίοδος και ονειρώξεις) «χρειάζονται καθαρισμό, για να συνειδητοποιεί περισσότερο ο άνθρωπος πόσο πρέπει να αυτοπειθαρχείται στα παρά φύσιν και τα εκούσια». Υπάρχει όμως και άλλη μια πλευρά του θέματος, ίσως μάλιστα η πρωταρχική, από την οποία ξεκίνησαν ακόμη και οι αυστηροί περιορισμοί της Παλαιάς Διαθήκης: η υγιεινή. Σε πρωτόγονες εποχές, με μηδενικές συνθήκες υγιεινής, όπου δεν υπήρχαν ούτε εσώρουχα, ήταν απαραίτητο να προφυλάσσεται η γυναίκα κατά την περίοδό της από κοινωνικές συναναστροφές, για να μην κολλήσει κάποιο μικρόβιο ή μεταδώσει η ίδια (αν ήταν άρρωστη) μέσω του αίματος που έρεε από τα ρούχα της χωρίς εμπόδιο στο έδαφος. Στην αρχαιότητα οι κανόνες υγιεινής συχνά περιβάλλονταν κύρος ιερών διατάξεων, είτε για να πειστούν οι άνθρωποι να τους εφαρμόζουν είτε και γιατί κάτι τόσο σημαντικό εθεωρείτο πράγματι δοσμένο από το Θεό (όπως δεν αμφιβάλλουμε οι χριστιανοί για τις διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης –οι οποίες όμως αντιστοιχούν σε μια νηπιακή κατάσταση της ανθρωπότητας και καταργούνται με το «νέο νόμο» του Χριστού, το «νόμο της χάριτος»). Οι πρωτόγονες αυτές (από υγειονομική άποψη) συνθήκες δεν είναι πολλά χρόνια που ξεπεράστηκαν στο δυτικό κόσμο και στη χώρα μας, ενώ στον υπόλοιπο πλανήτη επικρατούν ακόμη. Γι’ αυτό λοιπόν «απαγορεύεται» να πλησιάσει ιερό χώρο η γυναίκα κατά την έμμηνη ρύση (διότι εκεί συγκεντρώνεται όλη η κοινότητα), γι’ αυτό «απαγορεύεται» να ενωθεί με τον άντρα της, γι’ αυτό «απαγορεύεται» να αγγίξεις νεκρό ή λεπρό κ.ο.κ.: για να μην υπάρξει κάποια μόλυνση (εκτός του ότι να κοινωνήσει απαγορεύεται και για έναν άλλο λόγο: διότι, την ημέρα που μεταλαβαίνουμε, θεωρούμε το αίμα μας ενωμένο με το Αίμα του Χριστού και προσέχουμε να μην αιμορραγούμε και, αν αιμορραγήσουμε, μαζεύουμε το αίμα μας και το καίμε). Βλ. συμπληρωματικά στοιχεία στο http://www.ierosolymitissa.org/expaganus.htm («Η γυναίκα στο Χριστιανισμό – Παλαιά και Καινή Διαθήκη»), και http://www.apologitis.com/gr/arxaiatot.htm («Η Γυναίκα στην Αρχαιότητα και το Βυζάντιο»). β) Μητρότητα Ο ίδιος λόγος –η αποφυγή μόλυνσης– οδηγεί και στον περιορισμό της λεχώνας από την εκκλησία μέχρι να της διαβάσει ο ιερέας την ευχή των σαράντα ημερών (να «σαραντίσει»). Στον ιουδαϊσμό αυτό το σαράντισμα ήταν «καθαρισμός» από την κληρονομιά της Εύας, που σχετίζεται άμεσα όχι με τη γέννηση του παιδιού, αλλά με τις οδυνηρές πλευρές της: τους πόνους και τον κίνδυνο θανάτου για τη μητέρα και το παιδί. Οι χριστιανές μάνες ωστόσο σαραντίζουν με το βλέμμα όχι στην Εύα, αλλά στην Παναγία – ακολουθούν το παράδειγμά της, αφού κι εκείνη σαράντισε μετά τη γέννηση του Ιησού. Η πράξη της αυτή σε μας έχει μετατραπεί σε μεγάλη θεομητορική εορτή –της Υπαπαντής, 2 Φεβρουαρίου– και κατ’ ουσίαν σε γιορτή της μητέρας. Γι’ αυτό και, όπου υπάρχει ναός της Υπαπαντής (ή του προστάτη των εγκύων αγίου Ελευθερίου), οι μητέρες προτιμούν να πηγαίνουν να σαραντίζουν σ’ αυτόν. Η τελετή αυτή: α) αποβλέπει στην ευλογία μητέρας και παιδιού διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, β) είναι μια διαβατήρια τελετουργία, που σηματοδοτεί την άρση των προφυλάξεων για τη λεχώνα και την επανένταξή της σε πλήρη κοινωνική δραστηριότητα. Μέχρι τότε η λεχώνα δεν επισκέπτεται άλλα σπίτια ούτε πηγαίνει στο ναό, διότι εκεί συγκεντρώνεται η κοινότητα και ο καταπονημένος οργανισμός της κινδυνεύει να κολλήσει κάποιο μικρόβιο. Να επισημάνω ακόμη ότι το αίμα και ο πλακούντας της γέννησης καθαγιάζεται και ακόμη εξυμνείται «διά των αγνών και παρθενικών αιμάτων» της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία παρομοιάζεται από τον άγιο Ιωσήφ τον Υμνογράφο –ποιητή του κανόνα (δηλ. του μουσικού και ποιητικού έργου) που ψάλλεται πριν τους Χαιρετισμούς– με κοχύλι, που έβαψε με το αίμα της «πορφύραν θείαν» για το βασιλιά υιό της. Η ίδια η εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας (και Γλυκοφιλούσας και Γαλακτοτροφούσας –που έχει το στήθος έξω και θηλάζει το Μωρό της) προσδίδει μεγάλη τιμή στη μητέρα και τη μητρότητα και δίδει το μήνυμα της τιμής κάθε μάνας στο χριστιανό. Αλλά και τον άγιο Συμεών το Θεοδόχο (που πήρε αγκαλιά το βρέφος Ιησού κατά την Υπαπαντή) ο βυζαντινος αγιογράφος δεν απαξίωσε να απεικονίσει να κρατάει Αυτό το βρέφος στην αγκαλιά του σαν μητέρα (δεν εννοώ την απεικόνισή του στην εικόνα της Υπαπαντής, αλλά την προσωπική του εικόνα, όπως π.χ. η κλασική εικόνα του 16ου αι. από το Μιχαήλ Δαμασκηνό). Υπάρχει σε μας άλλος ένας ενδιαφέρων εικονογραφικός τύπος: απεικονίζει την αγία Μαριάμ, τη γιαγιά της Θεοτόκου, καθιστή, να κρατάει στην ποδιά της την κόρη της, την αγία Άννα, η οποία κρατάει στην ποδιά της την Παναγία και η Παναγία κρατάει στην ποδιά της το μικρό Χριστό. Απεικονίζονται έτσι και τιμώνται τρεις γενιές μανάδων, η μάνα, η γιαγιά και η προγιαγιά. Δεδομένου ότι η εικόνα είναι «η βίβλος των αγραμμάτων», δίνονται τα ανάλογα μηνύματα στο θεατή. Μήπως ο χριστιανισμός «δεν τιμά τη μητρότητα»; Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Στην προς Τίτον επιστολή, Ομιλία Γ΄), αναφερόμενος στο στίχο του αποστόλου Παύλου «πάντα καθαρά τοις καθαροίς…» κ.τ.λ. («όλα είναι καθαρά για τους καθαρούς», Τίτ. 1, 15), επανερμηνεύει όλες τις διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης περί «καθαρών» και «ακαθάρτων» (τροφών, αντικειμένων κ.τ.λ., ακόμη και ανθρώπων, π.χ. λεπρών, νεκρών κ.τ.λ.) απορρίπτοντας απερίφραστα ότι υπάρχουν ακάθαρτες τροφές, ακάθαρτα αντικείμενα και ακάθαρτοι άνθρωποι, και στρέφοντάς τις προς την εξαγωγή ηθικών και κοινωνικών μηνυμάτων. Ακόμη κι αν κάποιος θεωρήσει «υπερερμηνεία» την προσέγγιση αυτή (ότι δηλαδή ο άγιος εξάγει αυθαίρετα συμπεράσματα, που δεν υπήρχαν εξ αρχής στον παλαιοδιαθηκικό λόγο), το σημαντικό είναι ότι ο άγιος απορρίπτει την ιδέα περί ακαθάρτων. Σε όλη την έκταση του λόγου του τονίζει ότι «τίποτε δεν είναι ακάθαρτο, παρά μόνο η αμαρτία, γιατί αγγίζει την ψυχή και τη ρυπαίνει». Για το στίχο του Λευϊτικού 15, 19, που χαρακτηρίζει «ακάθαρτη» τη λεχώνα (την «ασαράντιστη» καινούργια μάνα), ώστε να μη συνευρίσκεται με το σύζυγό της, ο άγιος γράφει: «“Η γυναίκα”, λέει, “που είναι λεχώνα είναι ακάθαρτη”. Πες μου, γιατί; Δεν έκαμε Αυτός και το σπέρμα και τη γέννηση; Για ποιο λόγο λοιπόν είναι ακάθαρτη η γυναίκα; Εκτός αν υπονοούσε κάτι άλλο. Και ποιο είναι αυτό; Ευλάβεια στάλαζε στην ψυχή, οδηγούσε μακριά από την πορνεία. Γιατί, αν η γυναίκα που γέννησε είναι ακάθαρτη, πολύ περισσότερο θα είναι η πόρνη. Αν το να πλησιάζει κανείς τη γυναίκα του δεν είναι πολύ καθαρό (εκείνη την περίοδο), πολύ περισσότερο το να συνευρίσκεται με ξένη». [Το νόημα του αποσπάσματος: από ιατρική άποψη, η λεχώνα καλό είναι να αποφεύγει το σεξ. Ο άντρας όμως πιθανότατα δε μπορεί ή δε θέλει να εγκρατεύεται και θα καταφύγει σε πόρνες. Ο άγιος εννοεί ότι η λεχώνα χαρακτηρίζεται «ακάθαρτη», για να αποτραπεί η πορνική σχέση του συζύγου]. 5. Γυναίκα και ιεροσύνη Ιεροσύνη έχουν όλοι οι χριστιανοί. Τη λαμβάνουν με το μυστήριο του χρίσματος (γι’ αυτό μπορούν να τελέσουν π.χ. το αεροβάπτισμα). Όμως η «ειδική ιεροσύνη», που επιτρέπει σ’ έναν άνθρωπο να τελεί τα μυστήρια, περιορίστηκε στους άνδρες. Λόγος γι’ αυτό δεν είναι ότι η γυναίκα δεν θεωρήθηκε «κατάλληλη» γι’ αυτή την ευθύνη (ενώ θεωρήθηκε κατάλληλη για να γίνει μάνα του Θεού και να Τον φέρει στην ανθρωπότητα), αλλά παράγοντες όπως: 1. Η λατρεία μας είναι θυσία (η θεία Μετάληψη, επανάληψη με «μυστικό» τρόπο της σταύρωσης του Χριστού), και από την αρχαιότητα οι γυναίκες δεν τελούν θυσίες, λόγω της μητρότητας (η γυναίκα φέρνει τη ζωή, επομένως δεν την αφαιρεί). 2. Η λειτουργία είναι επανάληψη του Μυστικού Δείπνου, με τον επίσκοπο ή ιερέα στη θέση του Χριστού. Κατά τη διάρκειά της τελείται ξανά ο ιερός γάμος Θεού και ανθρωπότητας, στον οποίο ο Χριστός είναι ο Νυμφίος και η Εκκλησία (=ανθρωπότητα) η Νύμφη. Ο Νυμφίος δεν θα μπορούσε να είναι γυναίκα. 3. Οι ειδωλολατρική θρησκεία είχε ιέρειες, που χρησιμοποιούνταν κυρίως σε οργιαστικές λατρείες της θεάς Γης («ιερόδουλες»). Ο χριστιανισμός θέλησε να διαφοροποιηθεί και διατήρησε την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης, που ήταν μόνο ανδρική. Ας σημειωθεί ότι καμιά από τις μεγάλες αγίες διδασκάλισσες του χριστιανισμού δεν ζήτησε ιεροσύνη για τον εαυτό της ή για το γυναικείο φύλο. Δεν τη χρειάζονταν, γιατί σκοπός του χριστιανού δεν είναι η «κατάκτηση θέσεων», αλλά η ένωση με το Θεό, που πραγματοποιείται διά της αγάπης και στην οποία ο ιερέας δεν έχει κανένα προβάδισμα (ίσα ίσα, έχει τεράστιες ευθύνες που μπορεί εύκολα να του στοιχίσουν τη σωτηρία του). Η χάρη του Θεού και η χαρά του παραδείσου (που αρχίζει ήδη από αυτή τη ζωή) ήταν πλήρης μέσα τους. Στον αρχαίο και τον ορθόδοξο χριστιανισμό η ιεροσύνη δεν είναι εξουσιαστικός θεσμός, αλλά διακονία αυτοθυσίας (αντίστοιχη για τον άντρα με τη μητρότητα για τη γυναίκα). Δεν υπάρχει ούτε η εσφαλμένη παπική αντίληψη ότι ο ιερέας ή ο επίσκοπος είναι «αντιπρόσωπος» ή «εκπρόσωπος» του Θεού στη Γη. Ο Θεός δε χρειάζεται «αντιπροσώπους», γιατί ο Ίδιος είναι πάντα παρών. Ο άνθρωπος επικοινωνεί και ενώνεται με το Θεό ο ίδιος αυτοπροσώπως, όχι «μέσω του ιερέα». Ο ιερέας δεν επιχειρεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στο Θεό «μέσω του εαυτού του», αλλά να τον καταστήσει ικανό ώριμο και ικανό να πλησιάζει το Θεό αυτοπροσώπως (με την υποσημείωση βέβαια ότι η προσέγγιση προς το Θεό γίνεται προσωπικά, αλλά όχι «ατομικά», γιατί συνεπάγεται και προσέγγιση με τους άλλους ανθρώπους). Ας σημειωθεί ότι η αγία Αικατερίνα, μέσα στη φυλακή, έκανε χριστιανούς τους 150 φιλοσόφους συγκρατουμένους της σχηματίζοντάς τους στο μέτωπο με λάδι το σημείο του σταυρού. Η πράξη αυτή ήταν μια ιερατική πράξη, που έγινε εξ ανάγκης, ελλείψει ιερέα και δυνατοτήτων για βάπτισμα (έλαβαν μετά το «βάπτισμα του αίματος» διά του μαρτυρίου τους). Και κανείς δε θεώρησε απαραίτητο ούτε καν να το σχολιάσει (ενώ ο βίος της αγίας διαβαζόταν κατ’ εξοχήν στα μοναστήρια, γυναικεία και ανδρικά), γιατί ήταν αυτονόητο για όλους ότι είχε το δικαίωμα να το κάνει αυτό. Το «αίτημα» για γυναικεία ιεροσύνη ξεκίνησε από το φεμινιστικό κίνημα, που εν πολλοίς είναι αθεϊστικό και προκατειλημμένο κατά της Εκκλησίας, την οποία θεωρεί ένα συντηρητικό θεσμό της ανδροκρατικής κοινωνίας (αλλά τη γνωρίζει μόνον ως παπική και προτεσταντική). Η ισότητα των φύλων επιδιώχθηκε με τη μεταμόρφωση της γυναίκας σε άντρα (καθιέρωση αντρικής ενδυμασίας, ανάληψη αντρικών συνηθειών, άσκηση αντρικών επαγγελμάτων) και απαξίωση του παραδοσιακού ρόλου της μητρότητας. Εκτός Εκκλησίας λοιπόν γυναίκες διαμαρτυρήθηκαν για κάτι, που οι εντός της Εκκλησίας μεγάλες αγίες δεν επιθυμούσαν για τον εαυτό τους. Σε μας το «αίτημα» αυτό πέρασε, επειδή είμαστε πλέον αναλφάβητοι σε ό,τι αφορά στην πνευματική κληρονομιά του χριστιανισμού. Δεν ξέρουμε καν ότι η ζωή του χριστιανού είναι μια πορεία των τριών σταδίων: κάθαρσης της καρδιάς, φωτισμού του νου, θέωσης. Τον θεωρούμε ως ένα προϊόν του πολιτισμού και των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών, δηλαδή ένα ψέμα, που απλώς παρηγορεί τους πονεμένους και τους αφελείς. Έτσι, ενώ έχουμε πλήθος γυναικών που έφτασαν σ’ αυτά τα τρία στάδια, ενώθηκαν με το Θεό, έλαβαν το χάρισμα της προφητείας, της θαυματουργίας, των θεϊκών οραμάτων, τιμήθηκαν από όλους τους άντρες ιερείς και επισκόπους, μονίμως «κολλάμε» σε ένα μονότονο ρεφραίν: «Ναι, αλλά υποτιμάτε τη γυναίκα, γιατί δεν χειροτονείτε ιέρειες». Η Παναγία υμνείται σε κάθε εκκλησιαστική τελετή, ψάλλονται προς τιμήν της οι Χαιρετισμοί και οι Παρακλήσεις, ένας αυτοκράτορας σύνθεσε το Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα προς τιμήν της (ο Θεόδωρος Λάσκαρις), στέκει στα δεξιά του Θεού (βλ. τέμπλο των ναών), αλλά το ρεφραίν παραμένει: «Ναι, αλλά υποτιμάτε τη γυναίκα, γιατί δεν χειροτονείτε ιέρειες». Γυναίκες χειροτονούνται διακόνισσες και μπαίνουν κανονικά στο Ιερό των ναών (ενώ ούτε οι άντρες στην πραγματικότητα πρέπει να μπαίνουν, εκτός από τους ιερείς όλων των βαθμίδων), και πολλές διακόνισσες ήταν «επίσημες» και αγίες, όπως η αγία Φοίβη, σπουδαία συνεργάτιδα του αποστόλου Παύλου. Πλήθος μεγάλων αγίων γυναικών καθοδήγησε χιλιάδες χριστιανούς, ακόμη και επισκόπους, ενώ άλλες οργάνωσαν μεγάλα φιλανθρωπικά δίκτυα, όπως η αγία Φιλοθέη, η αγία Γενεβιέβη του Παρισιού, η αγία Ελισάβετ της Ρωσίας κ.π.ά., αλλά το ρεφραίν παραμένει: «Ναι, αλλά υποτιμάτε τη γυναίκα, γιατί δεν χειροτονείτε ιέρειες». Λοιπόν, δεν χειροτονούμε ιέρειες. Τιμούμε τη γυναίκα ως Παναγία, ως μεγαλομάρτυρα, ως πνευματική μητέρα ολόκληρης της Εκκλησίας, αλλά δεν χειροτονούμε ιέρειες. Τι να γίνει; Μπορείτε, αδελφές μου, εκτός από μάνες και γιαγιάδες, να γίνετε παγκόσμιες διδασκάλισσες και να κερδίσετε τον παράδεισο, ή να μείνετε μακριά, προσκολλημένες στο γνωστό ρεφραίν, που κατ’ ουσίαν παρέχει μόνο μια κακής ποιότητας πρόφαση. 6. Αιτίες παρανοήσεων Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν σημεία στην εκκλησιαστική γραμματεία που δίνουν αφορμές στους «επικριτές» του χριστιανισμού να κατηγορούν τους Πατέρες της Εκκλησίας για μισογυνισμό. Ας δώσουμε μερικές διευκρινίσεις γι’ αυτά τα σημεία. Α) Κατ’ αρχάς, ας έχουμε υπ’ όψιν ότι δεν είναι άγιοι και Πατέρες της Εκκλησίας όλοι οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς. Για παράδειγμα, δεν τιμώνται ως άγιοι (επομένως δεν είναι διδάσκαλοι και Πατέρες της Εκκλησίας) συγγραφείς όπως οι Τατιανός ο Σύρος, Τερτυλλιανός, Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Ωριγένης, Ευσέβιος Καισαρείας, Ευάγριος Ποντικός κ.π.ά. Όταν λοιπόν πολλοί από αυτούς παρεκκλίνουν προς διάφορες κατευθύνσεις, δεν πρέπει να χρεώνεται «η Εκκλησία» τις απόψεις τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Τερτυλλιανός (ένα «κόκκινο πανί» για τους «υπερασπιστές των γυναικών»), ένας σκληρός ηθικιστής που έφυγε από την Εκκλησία γιατί τη θεωρούσε πολύ ανεκτική με τους αμαρτωλούς και προσχώρησε στην ηθικιστική αίρεση του μοντανισμού. Β) Αλλά και άγιοι και Πατέρες της Εκκλησίας είναι πιθανόν να έχουν εσφαλμένη άποψη για κάποια θέματα ή να έχουν πέσει θύματα προκατάληψης κ.τ.λ. Κανείς δεν είναι αλάθητος, ούτε θεωρούμε τους αγίους μας ως τέτοιους. Ναι, υπάρχουν άγιοι που κάνουν λάθη. Είναι άγιοι λόγω της μεγάλης τους αγάπης και της μεγάλης τους μετάνοιας, αλλά κάθε τι που έγραψαν δεν είναι αυτόματα «η θέση της Εκκλησίας» για το ένα ή το άλλο ζήτημα. Αντίθετα, κάθε άποψη αγίου (όπως και κάθε χριστιανού) καταξιώνεται όταν συμφωνεί με τη γενική άποψη των Πατέρων ή (αν υπάρχει) των Οικουμενικών Συνόδων για το συγκεκριμένο θέμα. Η γενική άποψη λοιπόν για τη γυναίκα –που είναι «η άποψη της Εκκλησίας» και η διδασκαλία των αγίων γι’ αυτήν– είναι αυτή που εκφράζεται στα τόσα πατερικά αποσπάσματα που παραθέσαμε, καθώς και στην καθημερινή λειτουργική μας πράξη (τιμή των αγίων γυναικών), και όχι κάποια ρατσιστική, μισογυνική, φαλλοκρατική κ.λ.π. άποψη, που πιθανόν «ψαρεύει» κάποιος κοιτάζοντας με το μεγεθυντικό φακό τις σελίδας της Patrologia Graeca. Γ) Ακόμη και ένας από τους ίδιους αυτούς αγίους Πατέρες, που είδαμε πόσο υπερασπίστηκαν τη γυναίκα σε δύσκολες εποχές (και όλες οι εποχές είναι δύσκολες), μπορεί σε κάποια ομιλία του να πει «η γυναίκα κάνει αυτό ή εκείνο…» και να φανεί στα μάτια μας –τόσους αιώνες αργότερα– μισογύνης και φαλλοκράτης. Αυτό συμβαίνει (το αναφέρει ρητά κάπου ο Χρυσόστομος) επειδή ο άγιος αυτός τότε προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα στις ίδιες τις γυναίκες, για να περιορίσει κάποιες κακές ή αμαρτωλές συνήθεις που πιθανόν έχουν περάσει κατ’ εξοχήν στο γυναικείο πληθυσμό. Σήμερα μπορεί κάποιος π.χ. να πει «οι έφηβοι» ή «οι συνταξιούχοι» ή «οι καταναλωτές» κ.τ.λ., γενικεύοντας μια ιδιότητα ή πράξη που δεν ανήκει φυσικά σε όλους. Οι ακροατές του όμως ξέρουν ότι γενικεύει, ξέρουν ότι αυτό που λέει δεν ισχύει για όλους, και ακριβώς γι’ αυτό (επειδή ξέρει ότι το ξέρουν) μπορεί να γενικεύσει χωρίς να περνάει κανένα ρατσιστικό μήνυμα στο κοινό. Αλλά –ας το τονίσουμε– και τότε ακόμη (ίσως όχι πάντα, αλλά κατά κανόνα) οι άγιοι αναφέρουν ξεκάθαρα ότι τα λόγια τους δεν πρέπει να παρανοούνται και να οδηγούν σε ρατσισμό και προκατάληψη. Δ) Τέλος, υπάρχουν νόθες φράσεις ή παράγραφοι, που έχουν παρεισφρήσει σε έργα αγίων από σφάλματα αντιγραφέων ή προσωπικές σημειώσεις των κατά καιρούς αναγνωστών, οι οποίες μεταγενέστερα, από άλλο αντιγραφέα, ενσωματώθηκαν στα χειρόγραφα και κατόπιν πέρασαν στις τυπωμένες εκδόσεις ως λόγια του συγγραφέα. Ένα τέτοιο παράδειγμα: στο προαναφερθέν έργο του αγ. Ιωάννη του Δαμασκηνού, εκεί όπου υπερασπίζεται την τιμή της Εύας, ενώ κάνει αναφορά στην «πονηρή» και αυτάρεσκη γυναίκα, κάποια στιγμή ξεφυτρώνει –ως μια ξεχωριστή μικρή παράγραφος– η φράση: «Γυνή το υποζύγιον το κακόν, ο σκώληξ ο συρόμενος, ο ένοικος του Αδάμ, του ψεύδους η θυγάτηρ, η φυλακή του παραδείσου, του Αδάμ η εκβλητρία, ο πολέμιος όλεθρος, η έχθρα της ειρήνης»!! (P.G., 95, 1329ΒC). Η φράση αυτή δεν ταιριάζει ούτε στη συνάφειά της, ούτε στο γενικότερο ύφος (και ήθος) του κειμένου και προφανέστατα δεν ανήκει στη γραφίδα του αγίου, αλλά την έγραψε –πιθανόν στο περιθώριο ή από κάτω– κάποιος αναγνώστης κομπλεξικός ή προκατειλημμένος, που είχε πρόβλημα με τη γυναίκα του ή την ερωμένη του ή την πεθερά του ή τη σπιτονοικοκυρά του ή δεν ξέρω τι άλλο, και ξέσπασε γράφοντας αυτή τη φράση. Αργότερα, που το συγκεκριμένο αντίγραφο χρησιμοποιήθηκε (από τον ίδιο ή άλλο) να την παραγωγή ενός άλλου χειρόγραφου αντιγράφου, η φράση αυτή ενσωματώθηκε στο κείμενο και είναι τώρα στη διάθεση καθενός που δεν έχει δουλειά να κάνει και έχει όρεξη να μας ταλαιπωρεί –ας είναι καλά. 7. Αντί επιλόγου: η ιέρεια του σπιτιού μου Η γιαγιά και –κυρίως– η μάνα μέσα στο σπίτι είναι η ιέρεια της κατ’ οίκον Εκκλησίας, του μικρότερου κυττάρου του παγκόσμιου σώματος του Χριστού (εντός του οποίου ωστόσο υπάρχει «η όλη Εκκλησία»). Είναι η ιέρεια, γιατί αυτή ανάβει το καντήλι, θυμιάζει μπροστά στις εικόνες και τις φωτογραφίες των νεκρών, προσεύχεται με θέρμη για όλα τα μέλη της οικογένειάς της, νηστεύει για χάρη τους και πιθανόν, ως η μαγείρισσα του σπιτιού (τι «υποτιμητικό», κατά τη γνώμη των σύγχρονων «φεμινιστών») ρυθμίζει το διαιτολόγιο της οικογένειας σύμφωνα με τις γιορτές και τις νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ακόμη, παρασκευάζει τα κόλλυβα, ζυμώνει το πρόσφορο και τον άρτο για την εκκλησία (τώρα τα αναθέτουμε στο φούρναρη και το ζαχαροπλάστη), αλλά και διδάσκει τα παιδιά πώς να προσεύχονται, να νηστεύουν, να εκκλησιάζονται, να εξομολογούνται και να συμμετέχουν στα ιερά μυστήρια, όπως το ευχέλαιο και φυσικά η θεία Μετάληψη (μπορεί βέβαια να τα διδάσκει με λάθος τρόπο, πιεστικά π.χ., αλλά παντού μπορεί να γίνουν λάθη – τα λάθη δεν ακυρώνουν την αξία και τη σημασία του σωστού). Είναι δηλαδή και η πνευματική δασκάλα των παιδιών της –αυτό που χαρακτηρίζουν ανοήτως «προσηλυτισμό» οι προκατειλημμένοι εναντίον μας, λες και οι ίδιοι δεν ενσταλάζουν στα παιδιά τους τις αξίες και τις πρακτικές του δικού τους πολιτισμού. Και δε διδάσκει μόνο τα παιδιά της, αλλά και τον άντρα της και πιθανόν και τον πατέρα της, τους αδελφούς της και όλα τα άρρενα μέλη της οικογένειάς της (θυμάστε τι λέει παραπάνω ο Χρυσόστομος με αφορμή την αγία Πρίσκιλλα, P.G., 51, 191-192). Αυτό το αναφέρει –αναθέτοντάς της ουσιαστικά αυτό το ρόλο– και ο άγιος απόστολος Πέτρος στην Α΄ επιστολή του, που βρίσκεται μέσα στην Καινή Διαθήκη. Ο Πέτρος γενικά έχει το γυναικείο φύλο σε μεγάλη υπόληψη (βλ. Α΄ Πέτρου, 3, 1-7). Πιστεύει ότι «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος» που φέρουν μέσα τους είναι πολυτελής ενώπιον του Θεού και συνιστά το αληθινό κόσμημά τους. Και γράφει ότι οι άντρες οφείλουν στις γυναίκες τιμή, γιατί εκείνες είναι «συγκληρονόμοι χάριτος ζωής», δηλαδή μοιράζονται εξίσου με τους άντρες την ύψιστη προοπτική της θέωσης. Επίσης πρέπει να τους συμπεριφέρονται «κατά γνώσιν» (με φρόνηση) γιατί η γυναίκα έχει «ασθενέστερο σκεύος» (=το σώμα της είναι πιο εύθραυστο –ελπίζω να μην ξεσηκωθούν οι «φεμινιστές» που δεν τις φορτώνει με ξίφος και …πλάστη απέναντι στην αντρική αυθαιρεσία!). Οι γυναίκες, γράφει, πρέπει να «υποτάσσονται» στους άντρες τους (πάλι τα ίδια, θα πείτε), όμως «αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν» (=κάνοντας το καλό και χωρίς να φοβούνται τίποτα, στίχ. 6)!! Κοινώς, «εγώ είμαι μαζί σας». Τι συμβαίνει λοιπόν; Συμβαίνει ότι αναθέτει στις γυναίκες το έργο της ηθικής διάπλασης των αντρών. Οι άντρες είναι ξεροκέφαλοι και πολλές φορές δεν πείθονται με τα λόγια, οπότε οι γυναίκες, γράφει, πρέπει να τους διαμορφώσουν ψυχικά με τη συνετή και τρυφερή συμπεριφορά τους. Ακόμα κι αν διαφωνείτε μ’ αυτή την αντιμετώπιση, είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι ο Πέτρος (αντίθετα μ’ ό,τι λένε, σαφώς ψευδόμενα, κάποια γνωστικά «ευαγγέλια») όχι μόνο αγαπά και σέβεται τις γυναίκες, αλλά και υπολογίζει σ’ αυτές, μιλώντας εν μέσω της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που ήταν ένα κράτος καθαρά φαλλοκρατικό. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τόσες μητέρες και σύζυγοι έχουν αγιάσει. Με αυτή την αναφορά ας μου επιτραπεί να κλείσω στο παρόν κείμενο, που ήδη το έχ
    Απάντηση
  3. Θ.Ρ. 21 Ιουλίου, 2009 στο 18:32

    Με αυτή την αναφορά ας μου επιτραπεί να κλείσω στο παρόν κείμενο, που ήδη το έχω αφιερώσει εξ αρχής στις δικές μου οικογενειακές ιέρειες και δασκάλες, εκείνες που έχουν περάσει, αυτή που τις διαδέχτηκε και εκείνη που πρόκειται να τις διαδεχτεί, αν θέλει ο Θεός και η Παναγία Μητέρα Του. Σας ευχαριστώ.

    ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σημαντικά βοηθήματά μου για τη σύνταξη του παρόντος υπήρξαν:
    • Η Κλεις της Ελληνικής Πατρολογίας του Δωρόθεου Σχολάριου (1812-1888), εκδ. «Ωφέλιμο Βιβλίο», Αθήναι 1980, η οποία περιέχει αναλυτικούς πίνακες περιεχομένων της κλασικής συλλογής του J. P. Migne Patrologia Graeca. Ο Θεός να αναπαύσει το συγγραφέα.
    • Οι φωτοτυπημένες σημειώσεις με πατερικά αποσπάσματα, που έδωσε κατά καιρούς στους σπουδαστές του ο καθηγητής Απόστολος Μπουρνέλης και τις έθεσε στη διάθεσή μου φίλος, πρώην σπουδαστής. Τον ευχαριστώ.

    Απάντηση
  4. Dolores 23 Ιουλίου, 2009 στο 15:58

    Πολύ ωραίο κείμενο, από τις λίγες φορές που είδα τόσα πολλά συγκεντρωμένα στοιχεία για τη γυναίκα, τη θέση της καθώς και τις ιδιαιτερότητς που αφορούν τη φύση της, υπό το Ορθόδοξο πρίσμα. Εξαιρετικό!

    Απάντηση
  5. Μοσχοκαρυδιά 23 Ιουλίου, 2009 στο 16:10

    Μόλις μου έστειλε σε link ένας αδελφικός φίλος το site σας. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου εμπειρία ίσως κάποια έχει να κερδίσει κάτι. Είχα δεσμό με έναν άνθρωπο που δεν με αγάπησε ποτέ αλλά ήταν σαν να τυφλώθηκα. Εκ των υστέρων κατάλαβα πως το ότι με διεκδικούσε ήταν καθαρά ένα παιχνίδι εγωισμού. Στα 4 χρόνια της σχέσης μας κ ενώ μου είχε ζητήσει να παντρευτούμε μένω έγκυος. Όταν το έμαθε μου είπε πολύ ψυχρά ότι δεν είναι σίγουρος ότι ταιριάζουμε ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά και εν ολίγοιςη μόνη συνέχεια που μπορούσε να δει ήταν αυτή της έκτρωσης. Μου τόνιζε μάλιστα με βεβαιότητα σαν γιατρός που είναι πως δεν υπάρχει ζωή ακόμη. Εγώ όμως στον υπέρηχο ενώ δεν έβλεπα ακόμη τίποτα άκουγα μια καρδιά να χτυπάει. Πέρασα ένα γολγοθά να τον πείσω πως αυτό το παιδί δεν θα μας είναι εμπόδιο γιατί σκέφτηκα πως ο καημένος θα τρόμαξε κ όχι ότι είναι ένα κτήνος. Του ανακοίνωσα ότι δεν νεπρόκειτο να κάνω έκτρωση και παντρευτήκαμε.Για να μη σας κουράζω με πολλά λογια 20 μέρες αφού γεννήθηκε το μοσχοκάρυδο μου χωρίσαμε.Φυσικά και μου είχε περάσει από το μυαλό η έκτρωση. Η ιδέα πως θα με χωριζε και θα έμενα μόνη έγκυος ανύπαντρη στο νησί η κατακραυγή του κόσμου το οικονομικό. Σε όλα αυτά η έκτρωση φαινόταν η μόνη λύση. Μόλις είχα ανοίξει δικό μου φροντιστήριο πως θα δούλευα μόνη μου με ένα παιδί?Λοιπόν το κτήνος το παράτησα το παιδί μου 8/8 κλείνει ένα χρόνο. Ουδέποτε μου σταθηκε εμπόδιο στη δουλειά μου και γενικότερα στη ζωή μου. Βγαίνω μαζί της πάω ταξίδια και είναι η καλύτερη παρέα. Και ξέρετε κάτι κορίτσια?Το παιδί είναι μεγάλο φίλτρο. Όποιος επιλέξει να μείνει μαζί σας και με το παιδί σας σημαίνει ότι θα σας αγαπά πραγματικά. Αν κάποιος σας απορρίψει γιατί εχετε παιδί από αλλο αντρα και το μεγαλώνετε μόνες σας δεν φταίει αυτό. Σημαίνει πως δεν είναι ικανός να αγαπήσει και αν δεν υπήρχε το παιδί θα έδειχνε την ανικανότητα του σε κάποιον άλλο τομέα. Να θυμάστε ανύπαντρες μητέρες τα παιδιά μας είναι τιμή μας και καμάρι μας και όχι η καμπούρα μας για να τα κρύβουμε. Σας φιλώ Μοσχοκαρυδιά

    Απάντηση
  6. expaganus 11 Αυγούστου, 2009 στο 02:26

    Χαιρετώ τα κορίτσια!
    Είπα να σας στείλω κάτι να το προσθέσετε στα άλλα παραμύθια της «Ελευθεροτυπίας» που έχετε αναρτήσει. Δεν θα το ήξερα κι εγώ αν δεν με ρωτούσαν συνομιλητές στο Jungle Report για τη Ροτόντα Θεσσαλονίκης, δίνοντάς μου και το λινκ για παλιό άρθρο της Ελευθεροτυπίας (http://archive. enet.gr/1995/ 10/31/on- line/keimena/ greece/greece4. htm ) το οποίο γράφει τα εξής τρομερά:
    » Τρίτη 31 Οκτωβρίου 1995
    Σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν χθες, για άλλη μια φορά, στη Pοτόντα Θεσσαλονίκης, όταν ιερωμένοι και πιστοί αποφάσισαν να εμποδίσουν συναυλία, που οργάνωνε η Eνωση Πολιτών.

    H Eνωση κατήγγειλε την ουδέτερη στάση της Aστυνομίας, που δεν έλαβε υπόψη της υπουργική απόφαση που έδινε άδεια για τη συναυλία, καθώς και τον αρμόδιο εισαγγελέα, που παραβρέθηκε στο χώρο μόνο κατόπιν… επεισοδίων.

    Aφορμή για τα έκτροπα, αυτή τη φορά, ήταν το ρεσιτάλ πιάνου που επρόκειτο να δώσει χθες στις 9 μ.μ. ο Σάκης Παπαδημητρίου.

    H οργανώτρια Eνωση Πολιτών Θεσσαλονίκης είχε ζητήσει την άδεια του υπουργείου Πολιτισμού για την εκδήλωση. H άδεια δόθηκε με υπουργική απόφαση, την οποία υπέγραψε ο υπ. Πολιτισμού Θ. Mικρούτσικος.

    Ομως, η Iερά Mητρόπολη Θεσσαλονίκης κάλεσε τους πιστούς σε αγρυπνία για τις 7.00 μ.μ., στηριζόμενη, σύμφωνα με τον πρωτοσύγκελο της Mητρόπολης πατέρα Tασιά, σε απόφαση της Iεράς Συνόδου, η οποία έχει δημοσιευτεί στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως. Σύμφωνα με αυτήν, το δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με τις εκδηλώσεις που θα γίνονται στο μνημείο, ανήκει μόνο στην Iερά Mητρόπολη Θεσσαλονίκης.

    Οι πιστοί συγκεντρώθηκαν στο χώρο λίγο πριν από τις 7.00 μ.μ. Eκείνη τη στιγμή μέσα στο μνημείο βρισκόταν ο συνθέτης Σάκης Παπαδημητρίου, ο οποίος έκανε έναν τελευταίο έλεγχο στον ήχο του πιάνου του, και δυο-τρεις εργάτες της εφορείας Bυζαντινών Aρχαιοτήτων.

    Tο κλίμα αρχικά ήταν πολύ ήρεμο. H πόρτα του αυλόγυρου ήταν κλειστή. Tην είχαν κλειδώσει οι αρχαιολόγοι, όπως είπαν αργότερα. Mερικοί ιερείς και πιστοί είχαν σταθεί μπροστά. H Aστυνομία είχε διακριτική παρουσία. Eισαγγελέας δεν υπήρχε.

    Kραυγές

    Ξαφνικά, στις 7.15 μ.μ., κάποιοι σπρώχνουν μερικές φορές μπρος-πίσω την πόρτα και την ανοίγουν. Πιστοί και ιερείς μπήκαν στον αυλόγυρο και όρμησαν με φωνές και υψωμένες γροθιές προς την πόρτα του ναού, η οποία ήταν επίσης κλειστή, αλλά όχι κλειδωμένη. Tην άνοιξαν και εισέβαλαν στην εκκλησία.

    Mπαίνοντας στο ναό απομάκρυναν βιαίως τον συνθέτη Σάκη Παπαδημητρίου, ενώ συγχρόνως προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στο πιάνο του και προπηλάκισαν αρχαιολόγους και εργάτες της Eφορείας Aρχαιοτήτων. H Aστυνομία δεν επενέβη. Οι πιστοί «κατέλαβαν» το χώρο και άρχισαν να ψάλλουν «Tη υπερμάχω…».

    Ο επικεφαλής των συγκεντρωμένων πατήρ Tασιάς κατήγγειλε ότι τα μέλη της Eνωσης Πολιτών προκάλεσαν καταστροφές. Tο ίδιο όμως κατήγγειλαν και τα μέλη της Eνωσης Πολιτών για του πιστούς και τους ιερείς, τονίζοντας ότι ένας ιερέας ή μοναχός άρχισε να χτυπά και να καταστρέφει το πιάνο, ενώ απείλησε και μια αρχαιολόγο ότι θα τραβήξει μαχαίρι. Eνας εργάτης κατέληξε στο νοσοκομείο, χτυπημένος από πιστό ή ιερέα.

    Ο πρωτοσύγκελος της Mητρόπολης Θεσσαλονίκης πατήρ Tασιάς στην ομιλία του μπροστά από το ιερό τόνισε: «Eκφράζω τη θλίψη και την οδύνη μου. Tους προειδοποίησα, αλλά δεν εισακούστηκα. Eίναι απαράδεκτο να προκαλείται το θρησκευτικό αίσθημα του λαού της Θεσσαλονίκης». Kατήγγειλε τα μέλη της Eνωσης Πολιτών ότι προκάλεσαν έκρυθμα γεγονότα, διαβεβαίωσε ότι η Pοτόντα θα παραμείνει ορθόδοξος ναός, προειδοποίησε όσους διατυπώνουν ψευδολογίες μέσω του Tύπου ότι θα λογοδοτούν στη Δικαιοσύνη και κατήγγειλε τον κ. Mικρούτσικο, ο οποίος έδωσε την άδεια για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης.

    «Φανατισμός»

    Eντονη ήταν η απάντηση του προέδρου της Eνωσης Πολιτών, καθηγητή Aντ. Mανιτάκη, που κατήγγειλε για «βιαοπραγίες, εξυβρίσεις, φανατισμό, σκοταδισμό και μεσαίωνα» τον πατέρα Tασιά. Στα χέρια του κρατούσε μερικά κομμάτια του πιάνου. Eπικαλέστηκε νομιμότητα και την υπουργική απόφαση. Aυτά, μέσα σε προπηλακισμούς.

    Aργότερα έφτασαν ο εισαγγελέας κ. Γκόγκος και ο αστυνομικός διευθυντής Θεσσαλονίκης, υποστράτηγος κ. Kαρακοντίνος, που προσπαθούσαν να βρουν λύση στο θέμα. Tελικά η αγρυπνία συνεχίστηκε, η εκδήλωση δεν έγινε και η Aστυνομία θα κάνει προανάκριση.

    Στο μεταξύ χθες ο πρόεδρος του ΣYN Nίκος Kωνσταντόπουλος, μετά την ξενάγησή του στη Pοτόντα από υπηρεσιακούς παράγοντες που έχουν την ευθύνη της αναστήλωσης του μνημείου, σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους μεταξύ άλλων είπε ότι: «Tα μνημεία της Θεσσαλονίκης, όπως η Pοτόντα, είναι χώρος πολιτισμού. Δεν είναι λάφυρο του κληρικού παραγοντισμού και φανατισμού».

    ΣAKHΣ AΠΟΣTΟΛAKHΣ»

    Και ποια είναι η αλήθεια για όλα αυτά τα τρομερά που γράφει η εφημερίδα; Ορίστε τι μου απάντησε Θεσσαλονικιός φίλος, μουσικός που ήταν ΠΑΡΩΝ στα επεισόδια:

    «Η Ροτόντα είναι γεγονός ότι κτίστηκε από τον Γαλέριο, περί τα τέλη της ζωής του (γύρω στα 300 μ.Χ.) καί χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα του θρόνου, γι΄αυτό άλλωστε υπήρχε και η θριαμβική οδός που συνδεόταν με την αψίδα του θριάμβου (Καμάρα) και με τα ανάκτορα. Τα περί ναού του Διός αποτελούν εικασίες και υποθέσεις για τις οποίες δεν υπάρχουν αποδείξεις. Οι μόνες αποδείξεις που στηρίζονται στα αρχαιολογικά ευρήματα είναι ότι χρησιμοποιήθηκε στη χριστιανική λατρεία ως μαρτύριο, ως μητροπολιτικός ναός.
    Από το 395 μ.Χ. λειτουργεί σαν χριστιανικός ναός. Στο αρχικό κτίσμα προστέθηκε περικεντρικό κλίτος που καταστράφηκε από τους σεισμούς. Από τις προσθήκες σώζεται μόνο η κόχγη του ιερού. Μέσα στον ναό υπάρχει πρωτότυπος ψηφιδωτός διάκοσμος που παριστά την ουράνια εκκλησία. Στην κόγχη υπάρχει η παράσταση της Αναλήψεως. Ο διάκοσμος του ναού καταστράφηκε απο τους Τούρκους που αφαίρεσαν τίς ορθομαρμαρώσεις, τις αγιογραφίες και μεγάλα τμήματα των ψηφιδωτών. Τέλη του 1500 μετέτρεψαν τον ναό σε τζαμί. Το 1912, με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ξαναέγινε εκκλησία.
    Σήμερα τελείται θ.Λειτουργία μια φορά το μήνα. Πάντα (και όταν ήταν μόνο εκκλησία) λειτουργούσε και σαν μνημείο για τους τουρίστες, με ελεύθερη είσοδο, όπως συμβαίνει και στους άλλους ναούς-μνημεία της Θεσσαλονίκης. Οι πολέμιοι της Εκκλησίας κατά καιρούς εκδήλωσαν διαθέσεις αποχαρακτηρισμού του χριστιανικού μνημείου και μετατροπή του σε χώρο πολιτιστικών και μουσικών εκδηλώσεων.
    Στη δημοσίευση για τα επεισόδια του 1995, τα ψεύδη είναι εμετικά. Ήμουν παρών στη συγκεκριμένη φάση. Το πιάνο μπήκε το πρωί στον ναό με την προσωπική επίβλεψη του Κωνσταντόπουλου. Το απόγευμα ο κόσμος πήγε για την αγρυπνία, βρήκε κλειδωμένο τον ναό, έσπρωξε τις πόρτες, τις άνοιξε, (οι τραμπούκοι ήταν βασικά κάτι γιαγιάδες), και βρεθήκαμε όλοι πρό εκπλήξεως: τα στασίδια του ναού είχαν αλλάξει διάταξη, δέν ήταν στραμμένα προς το ιερό, αλλά κύκλωναν το πιάνο του «μεγάλου καλλιτέχνη Σάκη» (σαν μουσικός τον γνωρίζω χρόνια …[εδώ προσωπικά σχόλια του φίλου, άσχετα με τη Ροτόντα]).
    Φυσικά δεν προπηλακίστηκε κανείς, ούτε πείραξε κανείς το πιάνο, γιατί μπήκαν μπροστά ιερείς και δεν άφησαν κάποιους αγανακτισμένους να το πλησιάσουν. Οι ζημιές που παρουσίασαν «τα θύματα» ήταν κάποια ξεφλουδίσματα στα πλήκτρα του πιάνου (τα είχαν έτοιμα από πρίν – ήμουν παρών και έβλεπα). Ο κόσμος έπαιρνε τα στασίδια στα χέρια και τα έβαζε σε κανονική διάταξη. Κάποιες εφημερίδες την άλλη μέρα έδειχναν σε φωτογραφίες χριστιανούς με τα στασίδια στα χέρια κι έγραφαν στη λεζάντα ότι οι τραμπούκοι πετούν καρέκλες στο πιάνο κι ότι τα έκαναν όλα γυαλιά καρφιά!!!
    Κάποια συμπληρωματικά. Ο ναός, μετά τους σεισμούς του ΄78 έκλεισε από τους αρχαιολόγους για επισκευές. Τότε εξαφανίστηκε η εγκαινιασμένη Αγία Τράπεζα, ο εξωτερικός Σταυρός στην κορυφή του μνημείου, και η επιγραφή της εισόδου «Ιερός Ναός Αγιου Γεωργίου».
    Ο π. Ιωάννης Τασσιάς που αναφέρεται, νυν πρωτοσύγκελος, έδωσε μόνος του φοβερούς αγώνες με όλους τους μασώνους καθηγητές πανεπιστημίου και αρχαιολόγους, σε δημόσιες και τηλεοπτικές συζητήσεις και τους ξεντρόπιασε. Τον μισούν θανάσιμα.»»
    Άλλο ένα λιθαράκι λοιπόν, στο μνημείο που δείχνει ότι η εφημερίδα Ελευθεροτυπία είναι τελείως αναξιόπιστη…
    Χαιρετώ και φεύγω διακοπές!

    Απάντηση
  7. admin 11 Αυγούστου, 2009 στο 03:11

    @»Μοσχοκαρυδιά», σ’ ευχαριστούμε για το σχόλιο και όλα τα υπόλοιπα!
    @expaganus, στη σελίδα με τα άλλα δυο παραμύθια της Ελευθεροτυπίας μπήκε λινκ προς το σχόλιό σου. Καλές διακοπές!

    Απάντηση
  9. Non-pagan-X 22 Αυγούστου, 2009 στο 21:18

    @ Σταύρος

    βρε βρε βρε…παίρνουμε τώρα και στα σοβαρά στοιχεία απο ανθρώπους νεοπαγανιστές ε; δλδ απο ανθρώπους που ΚΑΙΝΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ, και συνομωτούν να κλείσουν site ???

    Να χαρώ αντικειμενικότητα… 🙂 Οι 12θεϊστές είναι «αντικειμενικοί» ε; δεν διαστρεβλώνουν; κατακαημένε! Ζητω ο διαφωτισμός! Με την Ηρα και τον Δία την Αφροδίτη την τσατσά, ολοι θα πάμε μπροστά!

    Νεοπαγανιστική συμμετοχή σε διαμαρτυρία που κατέληξε σε επίθεση εναντίων Μοναχών και βεβήλωση.(ενημ: 09-07-09)

    Απειλές – Επιθέσεις…

    Απάντηση
  12. Μαρία 23 Αυγούστου, 2009 στο 19:39

    Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα μου φαίνεται… Ώστε κύριε Βασδέκη κάτι χριστιανοί και νεοπαγανιστές κάνανε ντου οι μεν στους δε και μπαίνανε με άλλες IP στα φόρουμ… Και τι μας νιάζει εμάς κύριοι τι κάνει η κάθε αντροπαρέα ΄με τη Χ ή Ψ θρησκεία-ιδεολογία; Τίποτα που να ενδιαφέρει τις γυναίκες έχετε να πείτε; Τουλάχιστον αυτός ο Θ.Ρ. έγραψε κάποια τεράστια μηνύματα αλλά ήταν ενδιαφέροντα και σχετικά με τις γυναίκες! Εσύ πετάς ένα λινκ τελείως άσχετο και μετά μπαίνει κι ο άλλος και σου απαντάει και μετά ξαναμπαίνεις και στέλνεις κι άλλο και μετά θα μπει κι ένας αλλος να σου ξαναπαντήσει και θα τρώτε το χώρο τζάμπα! Admin μήπως με το φιλελεύθερο moderation θα γίνει μύλος εδώ μέσα;

    Απάντηση
    • admin 23 Αυγούστου, 2009 στο 22:19

      Σε καταλαβαίνω… Μέχρι στιγμής η κατάσταση είναι υπό έλεγχο και ελπίζω ότι δεν θα ξεφύγει. Αρχή μας είναι να επιτρέπεται η ελευθερία του λόγου, αφού και σ’ εμάς δεν αρέσει να μας λογοκρίνουν όταν γράφουμε αλλού.
      Πάντως σίγουρα καλό είναι να αποφεύγονται θέματα που είναι τελείως άσχετα με τα ζητήματα πυ απασχολούν αυτές τις σελίδες.

      Απάντηση
  13. Non-pagan-X 23 Αυγούστου, 2009 στο 19:44

    Συγνώμη, αλλα αυτό που έστειλα εγώ έχει να κάνει με τα δικαιώματα της γυναίκας στην Αρχ. Ελλάδα…δεν είναι άσχετο.

    Απάντηση
  14. Μαρία 23 Αυγούστου, 2009 στο 19:47

    @ Non-pagan-X Συγγνώμη δεν το είχα δει, όταν το έγραψα δεν υπήρχε εδώ το τελευταίο σου σχόλιο. Έτσι κι αλλιώς αναφέρθηκα σ’ αυτόν που τα ξεκινάει. Αν το ξεκινούσες εσύ θα απευθυνόμουν σ’ εσένα.

    Απάντηση
  15. Μαρία 23 Αυγούστου, 2009 στο 20:02

    Το διάβασα… Άραγε αυτές οι γυναίκες όταν γερνούσαν και δεν περνούσε η μπογιά τους τι γίνονταν; Υπάρχουν καθόλου μαρτυρίες;

    Απάντηση
  16. Non-pagan-X 23 Αυγούστου, 2009 στο 20:59

    καλή ερώτηση…ισως υπάρχει κάποια μελέτη…φαντάζομαι πως θα δούλευαν ως υπηρέτριες, και θα οργάνωναν τις νεότερες…; Η Αφροδίτη να’ν καλά.

    Απάντηση
  17. Filos 23 Αυγούστου, 2009 στο 21:13

    Ο Σταύρος Βασδέκης διαθέτει μια χαρωπή ιστοσελίδα, με την οποία, αν κρίνω από τα «επιχειρήματα», απευθύνεται κυρίως σε παιδιά έως επτά ετών, τα οποία όμως μάλλον θα προτιμούν την ιστοσελίδα της Μάγια της Μέλισσας…

    Επειδή όμως εγώ δεν είμαι επτά ετών, και ξέρω όλη την μαυρίλα η οποία κρύβεται πίσω από τις μίζερες αρχαίες θρησκείες, έχω να πω ότι Η ΤΕΛΕΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ήταν αυτή που είχε ο «Πατέρας» Δίας με τον νεαρούλη τον Γανυμήδη, και γι’ αυτό άλλωστε από την καψούρα του τον απήγαγε και τον έφερε στον Όλυμπο, για να τον υπηρετεί ως οινοχόος.

    Όσο για το ποίημα για τον Δία, ας αφήσουμε τον περίφημο Βαλέριο Μαρτιάλη (IX,43) να μας το εκφράσει:

    «Χαλάς τον κόσμο, γυναίκα, επειδή με βρήκες μ’ αγόρι
    και λες πως το ίδιο μου προσφέρεις κι εσύ.
    Πόσες φορές κι η Ήρα δεν το ‘πε αυτό στον ερωτιάρη Δία!
    Κι όμως αυτός το στρώμα μοιραζόταν με τον Γανυμήδη    .»

    Βλέπεις ο Δίας, ο διεστραμμένος πατέρας των …θεών είχε πολλά βίτσια, και ο Όμηρος (Ιλιάδα,Ο) μας περιγράφει ότι ένα από τα οποία ήταν να επιβάλλει τιμωρίες στη γυναίκα του την Ήρα, όπως στην περίπτωση εκείνη που την έδεσε με αλυσίδες και την κρέμασε στο κενό προσθέτοντας και στις άκρες των ποδιών της για βάρος και δυο αμόνια!

    Αν αυτόν τον βαθιά σκοτεινό βίο έχει ο ΠΑΤΕΡΑΣ των θεών, φαντάσου οι υπόλοιποι…

    Όσο για το ειδωλολάτρες, αυτά να τα πείτε είτε στον Ιουλιανό ο οποίος λέει τον Πλάτωνα ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ! (Κατά Γαλιλαίων, 49):

    » […] ούτω γαρ αν φανείη, τις o κρείττων και τις άξιος του θεού μάλλον, άρ ο τοις ειδώλοις λελατρευκώς Πλάτων ή περί ου φησιν ή γραφή […]»

    Και στα Νέα Ελληνικά:

    » […] Γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να φανεί ποιος είναι καλύτερος και αντάξιος του Θεού, ο Πλάτων άραγε που είχε λατρέψει τα είδωλα ή εκείνος στον οποίο η Γραφή αναφέρει […]»

    Επίσης να τα πείτε και στον Αρτεμίδωρο που ομολογεί (Ονειροκριτικά, 2.35):

    «ουδέν δέ διαφέρει τήν θεόν ιδείν οποίαν υπειλήφαμεν ή άγαλμα αυτής• εάν τε γάρ σάρκινοι οι θεοί φαίνωνται εάν τε ως αγάλματα εξ ύλης πεποιημένα, τόν αυτόν έχουσι λόγον».

    Και στα Νέα Ελληνικά:

    «Δεν έχει καμιά διαφορά αν βλέπουμε την ίδια τη θεά, όπως έχουμε φαντασθεί ότι είναι, ή κάποιο άγαλμα της. Γιατί οι θεοί, είτε εμφανίζονται αυτοπροσώπως είτε ως αγάλματα καμωμένα από κάποιο υλικό, έχουν το ίδιο νόημα».

    Ότι οι Εβραίοι υπήρξαν ειδωλολάτρες, το γράφουν οι ίδιοι! Και ακριβώς χρησιμοποιείται αυτό για να δείξει και στους άλλους πόσο κακό είναι κάτι τέτοιο!

    Αλλά το πιο φαιδρό από όσα έγραψες είναι αυτά για τα φυλαχτά.
    Δεν ξέρεις βρε άνθρωπε ότι ΚΑΘΕ φυλαχτό, ΚΑΘΕ αποφράδα μέρα, ΚΑΘΕ πρόληψη, ΚΑΘΕ δεισιδαιμονία, ΚΑΘΕ οιονός, ΚΑΘΕ άποψη περί μοίρας και κάθε άλλη αθλιότητα που κατατρέχει σήμερα τον κόσμο, προέρχεται από την ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ αρχαιότητα;

    Εμείς οι Έλληνες Χριστιανοί είμαστε που καταφέραμε να γλυτώσουμε τον άνθρωπο από τις ανήκουστες πρωτόγονες λατρείες που υπήρχαν επί ειδωλολατρίας.
    Για εμάς υπάρχει μόνο ο Θεός. Τίποτε και κανείς δεν έχει την δύναμη να πραγματοποιήσει κάτι εκτός από τον ένα Θεό.

    Διάβασε λίγο την ειδωλολατρική ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΜΑΤΟΛΑΤΡΕΙΑ (Nilsson, «Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας», 206 & 114):

    «Η λατρεία των ηρώων είναι αποτροπαϊκή περισσότερο από κάθε άλλη λατρεία […] Η οργή ενός ήρωα στέλνει καταστροφές, πανούκλα, λιμό, και ότι κατευνάζεται όταν οι άνθρωποι υπακούσουν στις οδηγίες των Δελφών. Όταν λιμός και χολέρα χτύπησαν την πόλη του Κιτίου στην Κύπρο, το μαντείο διέταξε τους κατοίκους του να μην ξεχάσουν τον Κίμωνα, τον νικητή της Σαλαμίνας στην Κύπρο. Από τότε ο τάφος του ήταν αντικείμενο λατρείας με τιμές αντάξιες ενός ήρωα»
    […]
    Ο ήρωας δρα από τον τάφο του και μόνο εκεί όπου βρίσκονται τα κόκκαλά του. Η δύναμη του είναι αλληλένδετη με τα φυσικά του λείψανα. Η λατρεία των ηρώων απορρόφησε ξένα στοιχεία, όμως κατά βάθος πρόκειται για τη λατρεία ισχυρών νεκρών που η δύναμη τους εξαπλώνεται στο σύνολο της χώρας τους και σ’ όλο τον λαό τους»    .

    Και βέβαια, μιλάμε για ρατσιστική πτωματολατρεία, γιατί τα πτώματα που λάτρευαν ήταν πάντα ΑΡΧΟΝΤΕΣ, ΔΥΝΑΤΟΙ και ΠΛΟΥΣΙΟΙ!!

    Βασδέκη. ΌΛΟΙ οι νεο-ειδωλολάτρες έχετε κρυφτεί πίσω από δήθεν άθεους και δήθεν άθρησκους γιατί η πίστη σου, απ’ όπου κι αν την πιάσεις βρωμάει.

    Οι Έλληνες Χριστιανοί κρατήσαμε κάθε καλό της αρχαιότητας και βέβαια πετάξαμε στα σκουπίδια το ενδεχόμενο να πιστεύουν τα παιδιά μας σε έναν «θεό» που ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΙ ο ΙΔΙΟΣ παιδεραστίες, βιασμούς και βασανιστήρια γυναικών.

    Απάντηση
    • admin 23 Αυγούστου, 2009 στο 22:23

      «File» καλά τα στοιχεία που παραθέτεις, αλλά εδώ δεν είναι χώρος για να κατηγορείς τον άλλο συνομιλητή για οτιδήποτε. Δεν ξέρουμε ποια είναι η πίστη του «Σταύρου Βασδέκη» και η δεοντολογία επιβάλει να δεχόμαστε ότι είναι άθρησκος, όπως δηλώνει. Δεν θα είναι ωραίο να αρχίσετε να τσακώνεστε εδώ και θα αποδείξετε πολύ απλά ότι η Μαρία είχε δίκιο, και ότι πρέπει να αρχίσουμε να μπλοκάρουμε σχόλια.
      Το ποιηματάκι του Μαρτιάλη πλάκα είχε πάντως.

      Απάντηση
  18. Μαρία 23 Αυγούστου, 2009 στο 21:34

    Δεν τό ‘λεγα εγώ ότι κάποιος θα απαντούσε και στο δεύτερο του Βασδέκη; Κασσάνδρα είμαι η άτιμη! Γούστο θά’χει τώρα να ποστάρει κι ένα τρίτο!
    Πάντως αυτό με το κρέμασμα της Ήρας δεν το ήξερα… Ήξερα ότι ήταν αδελφή του Δία κι ότι την απήγαγε με κόλπο

    Απάντηση
  19. Filos 24 Αυγούστου, 2009 στο 00:35

    Έχεις δίκιο. Ξεχνιέμαι μερικές φορές.
    Η μετάφραση του Μαρτιάλη ήταν από το βιβλίο του Ernest Borneman, «Η Πατριαρχία».

    ( http://www.miet.gr/web/gr/ekdoseis/more.asp?categoryid=2&cid=1&p=2&id=115 )

    Απάντηση
  20. Κ.Β. 24 Αυγούστου, 2009 στο 02:08

    Σας στέλνω άρθρο που δημοσιεύθηκε από τον Αυστραλό John Wilks,
    B. Pharm, MPS, MACPP, Συμβουλο Φαρμακοποιό, για να ενημερώσετε σχετικά με το «χάπι της επόμενης ημέρας». Η μετάφρασή του είναι η παλιά της κας Μαρίας Δημητριάδου αλλά έχω κάνει μικρές διευκρινίσεις σχετικά με κάποια φάρμακα. Για τη χρήση και διακίνηση του άρθρου έχω ειδική άδεια από τον συγγραφέα.

    Να σας πω και ότι το αντισυλληπτικό χάπι της επόμενης μέρας πιστεύεται ότι λειτουργεί με τους παρακάτω 3 τρόπους*:
    •Εμποδίζει τις ωοθήκες σας να ελευθερώσουν ωάριο (ωορρηξία)
    •Εμποδίζει τη γονιμοποίηση ωαρίου που έχει ήδη ελευθερωθεί
    •Εμποδίζει γονιμοποιημένο ωάριο να προσκολληθεί στη μήτρα

    Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν κυκλοφόρησε το χάπι αυτό στην αγορά, ο τρίτος τρόπος ήταν άγνωστος ή όχι απόλυτα κατανοητός όπως φαίνεται και από ενημερωτικό φυλλάδιο που εξέδωσε το 2006 η φαρμακευτική εταιρεία που είχε τα δικαιώματά του σε κάποιες από τις σκανδιναβικές χώρες! **

    * MEDSAFE: «Αρχή Ασφαλείας Φαρμάκων και Φαρμ/κών Συσκευών Ν. Ζηλανδίας» http://www.medsafe.govt.nz/Consumers/cmi/l/levonelle.htm

    ** http://www.norlevo.no/NR/rdonlyres/994010E9-6B85-4C3A-A444-3E33B9D228C4/0/NorLevoeng.pdf

    Ευχαριστώ,
    Κ. Β.
    Ακολουθεί το κείμενο:
    18/02/2004
    Γιατί αυτό το φαρμακείο δεν πουλά το χάπι της επόμενης ημέρας;

    1. Επιστημονικές μελέτες έχουν αποδώσει ισχυρές ενδείξεις ότι σε πολλές γυναίκες το χάπι της επόμενης μέρας δεν λειτουργεί ως αποτρεπτικό της εγκυμοσύνης. Ερευνητές έχουν κάνει γνωστό ότι το φάρμακο αυτό δρα με δύο τουλάχιστον τρόπους προκειμένου να τερματίσει μια εγκυμοσύνη που ήδη έχει αρχίσει κατά τη γονιμοποίηση:
    – Βλάπτοντας το ενδομήτριο ώστε να μην μπορεί να γίνει η εμφύτευση του ανθρώπινου εμβρύου, του αθέατου ασθενούς. [01]
    – Έρευνα σε ποντίκια έχει επίσης δείξει ότι αν ένα έμβρυο προσκολληθεί στη μήτρα, το σώμα το αφομοιώνει, τερματίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη ζωή του εμβρύου. [02]
    Επειδή το χάπι της επόμενης ημέρας μπορεί να δράσει μ’ αυτές τις δυο μεθόδους, πρέπει να ταξινομηθεί ως εκτρωτικό – ως φάρμακο που μπορεί να προκαλέσει έκτρωση. [03]
    Το γεγονός ότι το χάπι της επόμενης ημέρας μειώνει την αναλογία αναμενόμενης εγκυμοσύνης σε ποσοστό 87%, ενισχύει τον ισχυρισμό ότι συχνά ενεργεί για να τερματίσει τη ζωή ενός ανθρώπινου εμβρύου. [04]
    Γι’ αυτό, λόγω του κινδύνου που προκαλεί το χάπι της επόμενης ημέρας στην υγεία του ανθρώπινου εμβρύου, ο Κώδικας Επαγγελματικής Συμπεριφοράς (Φαρμακευτικός Σύλλογος Αυστραλίας) αρθρ. 1.1 και 1.2 μου απαγορεύει να πουλώ αυτό το φάρμακο. [05]

    2. Το «χάπι της επόμενης ημέρας» είναι επίσης πολύ επικίνδυνο για την υγεία της γυναίκας. Επιστημονικές αναφορές έχουν αποδείξει ότι:
    – Το «χάπι της επόμενης ημέρας» προκαλεί αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης εξωμήτριων κυήσεων (εγκατάσταση του ανθρώπινου εμβρύου στη σάλπιγγα, αντί για τη μήτρα). [06] Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις η προσβεβλημένη σάλπιγγα χρειάστηκε να αφαιρεθεί χειρουργικά.
    Ως αποτέλεσμα, αυτές οι γυναίκες έχουν κατά πολύ μειωμένη την πιθανότητα μελλοντικής εγκυμοσύνης.
    – Το «χάπι της επόμενης ημέρας» μπορεί επίσης να έχει σοβαρές αλληλεπιδράσεις με χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή. Το British Medical Journal έχει αναφέρει ότι το χάπι της επόμενης ημέρας μπορεί να επηρεάσει φαρμακευτικές αγωγές με βαρφαρίνη (warfarin). [07, 08]
    – Η Δρ. Ellen Grant, γράφοντας στο Lancet (2001) εξέφρασε ανησυχία ότι «5% των γυναικών έχουν γενετική ευπάθεια σε θρομβοεμβολική ασθένεια (θρομβώσεις αίματος). Όταν αυτές οι γυναίκες παίρνουν το χάπι της επόμενης ημέρας – που είναι ίσο σε ισχύ με τη λήψη 50 κανονικών αντισυλληπτικών χαπιών – μπορεί να δημιουργηθεί θρόμβος αίματος. [09]
    – Υπάρχει ανησυχία ότι η πολύ υψηλή δόση ορμονών στο χάπι της επόμενης ημέρας μπορεί να δώσει το έναυσμα για καρκίνο του τραχήλου, αν η γυναίκα έχει ήδη μολυνθεί με τον ιό του ανθρώπινου κονδυλώματος. [10]
    Συνοπτικά, εξαιτίας αυτών των επικίνδυνων συνεπειών που σχετίζονται με το «χάπι της επόμενης ημέρας» και των ευθυνών του επαγγελματικού μου καθήκοντος, δεν πουλάμε το χάπι της επόμενης ημέρας.

    John Wilks B.Pharm., MPS,
    Σύμβουλος Φαρμακοποιός MACPP

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

    1. Ugocsai G, Rozsa M, Ugocsai P. Scanning electron microscope (SEM) changes of the endometrium in women taking high doses of levonorgestrel as emergency postcoital contraception. Contraception.2002;66:433-437
    2. Shirley B, Bundren JC, McKinney S. Levonorgestrel as a postcoital contraceptive. Contraception. 1996:52(2):277-81
    3. Moore KL, Persaud TVN. The Developing Human: Clinically Orientated Embryology (6th edition. Philadelphia:W.B. Saunders Company 1998),
    4. Wellbery C. Emergency Contraception. Arch Fam Med 2000; 9:642-64
    5. Policy – Code of Professional Conduct. Pharmaceutical Society of Australia. Endorsed by National Council March 1998.
    6. Sheffer-Mimouni G, Pauzer D, Maslovitch S et al. Ectopic pregnancies following levonorgestrel contraception. Contraception. 2003;67:267-269
    7. Ellison J, Thomson AJ, Greer IA. Apparent interaction between warfarin and levonorgestrel used for emergency contraception. BMJ. 2000;321:1382
    8. Richards D. An Important drug interaction – an alternate mechanism. BMJ Rapid responses. 22 December 2000
    9. Grant E. Adverse reactions and emergency contraception. Lancet. 2001;357:1201
    10. Chen Y-H, Huang L-H, Chen T-M. Differential effects of progestins and estrogens on long control regions of human papillomavirus types 16 and 18.

    Απάντηση
  21. Σταύρος Βασδέκης 24 Αυγούστου, 2009 στο 10:30

    Εκεί που προσπαθούσα να διαλεχθώ μαζί σας, καλές μου κυρίες και δεσποινίδες, αρχίσατε να με αποκαλείται μωρό και βρόμικο!

    Ο Χριστός είπε: «να ευλογείται αυτούς που σας καταριούνται».

    Να είστε λοιπόν καταραμένες όλες σας στον αιώνα τον άπαντα.

    Αναμένω την ευλογία σας.

    Απάντηση
    • admin 24 Αυγούστου, 2009 στο 11:25

      @Σταύρο Βασδέκη,
      Καμιά «κυρία και δεσποινίδα» δεν σ’ έχει «αποκαλέσει μωρό και βρώμικο». Η μόνη κυρία που ασχολήθηκε μαζί σου είναι η Μαρία, η οποία παρατήρησε ότι στέλνεις λινκς άσχετα με τις σελίδες μας και προκαλείς απαντήσεις και από άλλους στα άσχετα αυτά θέματα. Αυτός που σου απευθύνθηκε με σκληρούς χαρακτηρισμούς δεν είναι ούτε κυρία, ούτε δεσποινίδα, και θά ‘πρεπε να το περιμένεις ότι όταν στέλνεις σε έναν άσχετο δημόσιο χώρο λινκς με χαρακτηρισμούς για την πίστη άλλων ανθρώπων, όλο και κάποιος θα τσαντιστεί και θα σου απαντήσει με το ίδιο ύφος.
      Οι κατάρες και τα συναφή που μας γράφεις, ταιριάζουν μάλλον σε άλλες σελίδες όπου τσακώνονται άθεοι, νεοπαγανιστές και χριστιανοί απολογητές. Κάνε μας τη χάρη και πήγαινε εκεί να συναντήσεις τέτοιους τύπους, και μην προσπαθείς ούτε να μαζέψεις τέτοιους εδώ, ούτε να εμπλέξεις σε τέτοιες αντιπαραθέσεις τα μέλη μας.

      Απάντηση
  22. Non-pagan-X 25 Αυγούστου, 2009 στο 01:31

    >Εκεί που προσπαθούσα να διαλεχθώ μαζί σας, καλές μου
    >κυρίες και δεσποινίδες, αρχίσατε να με αποκαλείται μωρό
    >και βρόμικο!

    Δεν είδα κάποια να σε αποκαλεί κάτι απο τα δύο…επίσης δεν μας νοιάζει κάθε πότε…κάνεις μπάνιο!

    Τέλος, δεν είδα να «διαλεγεσαι» με κανέναν…πέταγες λινκ με δεσμούς προς το site σου, απλά, για να κάνεις διαφήμιση…αυτό δεν λέγεται διάλογος, λέγεται: «δημιουργία ενυπώσεων»

    Να είσαι ευλογημένος , πάντως. 🙂

    Απάντηση
  23. Dimitra 25 Αυγούστου, 2009 στο 11:23

    Πολύ κατατοπιστικό το άρθρο για το «χάπι της επόμενης ημέρας»! O περισσότερος κόσμος δεν τα γνωρίζει αυτά τα πράγματα. Νομίζουν ότι είναι ένα απλό ακίνδυνο αντισυλληπτικό, ενώ αυτό κρύβει τόσους κινδύνους!

    Απάντηση
  24. Μαρία 25 Αυγούστου, 2009 στο 11:30

    @Dimitra, φυσικά και νομίζουν γιατί λίγοι φαρμακοποιοί ενημερώνουν για τους κινδύνους! Αφού πουλάνε και παίρνουν τα ποσοστάκια τους τι τους νιάζει; Ευτυχώς υπάρχουν και μερικοί ευσυνείδητοι άνθρωποι στον κλάδο…
    Το κακό είναι ότι όταν μια κοπέλα που φοβάται ότι είναι έγκυος πάει σ’ έναν ευσυνείδητο φαρμακοποιό, μπορεί να έχι τόση αγωνία που να μην καταλαβαίνει καλά-καλά τους κινδύνους που της λέει. Το σύστημα είναι τέτοιο που κάνει την εγκυμοσύνη να φαίνεται πρόβλημα και τρομοκρατεί τις γυναίκες…

    Απάντηση
    • admin 25 Αυγούστου, 2009 στο 11:41

      @Μαρία μάλον πρέπει να τονίσουμε ότι δυστυχώς στην τρομοκρατία αυτή συμμετέχουν και γυναίκες… Όποιος θέλει να δει παράδειγμα, ας διαβάσει εδώ την επιστολή που είχαμε στείλει προς την κα Ζουμπουλάκη που είχε γράψει άρθρο που ωθούσε στην έκτρωση.
      Φανταστείτε η έγκυος να έχει μια μάνα ή κολλητή με τα μυαλά της κυρίας Ζουμπουλάκη… Ό,τι και να της λέει ο φαρμακοποιός, από το ένα αυτί θα μπαίνουν κι από το άλλο θα βγαίνουν… Θα κοιτάει να πάρει το χάπι αυτό όσο γίνεται πιο γρήγορα για να γλιτώσει και τη «φοβερή και τρομερή» εγκυμοσύνη, αλλά και την έκτρωση που δεν αρέσει βέβαια σε καμιά γυναίκα.

      Απάντηση
  25. Θρασύβουλος 25 Αυγούστου, 2009 στο 12:05

    Σας χαιρετώ και εύχομαι πάντα να αγωνίζεστε τον καλό αγώνα για την προστασία της ζωής. Σας είχα γράψει κάποιες επισημάνσεις παλιότερα αλλά δεν είδα το σχόλιό μου στην «παλιά σελίδα», δεν πειράζει, δεν ήταν τίποτα σπουδαίο.
    Μόλις είδα τη δημοσίευση του/της Κ.Β. θυμήθηκα ότι κάπου είχα ένα παλιό τεύχος του «Μερικά παιδιά σε χρειάζονται» του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού. Είχε πέσει στα χέρια μου τυχαία και το είχα κρατήσει επειδή είχε δυο πολύ σημαντικές τοποθετησεις για το «χάπι της επόμενης ημέρας». Το βρήκα και τις πληκτρολόγησα. Το έλεγξα και νομίζω ότι δεν έχουν λάθη. Αν βρείτε κανένα διορθώστε το εσείς, νομίζω το wordpress δίνει δυνατότητα επεξεργασίας σχολίων από τον διαχειριστή.
    Οι επιστολές είναι στο τεύχος 5 και η μία αναφέρει και την ομάδα σας. Η άλλη δείχνει ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν φαρμακοποιοί που δεν χορηγούν το χάπι της επόμενης ημέρας, και ότι όσοι έχουν αυτή την ευσυνειδησία εμμέσως πέφτουν θύματα συκοφάντησης από συναδέλφους τους που τους αποκαλούν «ζιζάνια»… Τα βάζω με πλάγια για να ξεχωρίζουν από τα δικά μου, και τονίζω κάποιες φράσεις. Ευχαριστώ.


    ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

    Η ακόλουθη επιστολή αφορά το «χάπι της επόμενης ημέρας». Τα στοιχεία της επιστολογράφου είναι στη διάθεση του περιοδικού.

    Διάβασα σε ένα από τα προηγούμενα τεύχη σας μια επιστολή της Ομάδας Γυναικών «Αγάζηλος» όπου αναφερόμενη στο χάπι της επόμενης μέρας έθιξε τα παρακάτω θέματα:
    Την βιασύνη που αναγκάζεται η γυναίκα να επιδείξει έχοντας χρονικό περιθώριο μόλις 48 ωρών για τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης
    Τις αμφιβολίες και τις σκέψεις που βασανίζουν τις γυναίκες που πήραν το χάπι για το αν τελικά ήταν έγκυοι ή όχι
    Σχετικά με αυτά έκρινα σκόπιμο να καταθέσω την τραγική εμπειρία μιας φίλης μου η οποία πριν από δύο χρόνια μου τηλεφώνησε σε ένταση την επόμενη μιας συνεύρεσης με τον σύντροφό της κατά την οποία η αντισύλληψη δεν ήταν επιτυχημένη. Μου είπε ότι εκείνος ήταν σοκαρισμένος από το ενδεχόμενο να γίνει πατέρας και την προέτρεψε να πάρει το χάπι. Ωστόσο εκείνη έδειχνε αποφασισμένη να μη το κάνει αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Την επομένη το βράδυ όμως μου τηλεφώνησε καταρρακωμένη, σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, και κλαίγοντας με αναφιλητά μου είπε ότι μόλις είχε πάρει το χάπι. Όταν κατάφερε να ηρεμήσει λίγο μου εξήγησε τι είχε συμβεί.
    Όταν εμπιστεύτηκε το γεγονός στην πατρική της οικογένεια (αναζητώντας την υποστήριξη που της αρνήθηκε ο σύντροφός της), αντιμετώπισε απίστευτη πολεμική και εν μέσω ψυχολογικών πιέσεων και απειλών οδηγήθηκε στο να πάρει το χάπι όσο είχε ακόμη καιρό (μόλις λίγες ώρες!).
    Προσπαθώντας να την ηρεμήσω της είπα ότι το πιθανότερο ήταν να μην είχε καν πραγματοποιηθεί η σύλληψη, αλλά εκείνη καθόλου δεν έδειξε να παρηγορείται απαντώντας μου: «Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; Ότι ποτέ δεν θα μάθω αν διέκοψα ή όχι μια εγκυμοσύνη».
    Ένα χρόνο αργότερα, ακόμα μετανιωμένη και σοκαρισμένη γι’ αυτό, μου είπε ότι αν είχε παραπάνω χρόνο για να το σκεφθεί δεν θα ήταν τόσο ευάλωτη στην τόσο μεγάλη ψυχολογική πίεση που δέχθηκε τότε από όλους και ποτέ δεν θα έπαιρνε το χάπι. Και το απέδειξε. Σήμερα βρίσκεται σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, έχοντας αρνηθεί τις αντίστοιχες πιέσεις και έχοντας αναλάβει την ευθύνη.
    Το πιο ενδιαφέρον είναι όμως ότι το περιβάλλον της, αν και πολύ αρνητικό στην αρχή, υποχώρησε όταν διαπίστωσε ότι ήταν αποφασισμένη και τώρα είναι όλοι κοντά της. Ο σύντροφός της μάλιστα δήλωσε ότι ήταν λάθος η επιμονή του να πάρει το χάπι ακόμη και εκείνη την πρώτη φορά, αλλά ομολόγησε και αυτός ότι αιφνιδιάστηκε και πιέστηκε από τον χρόνο που τους κυνηγούσε (48 ώρες).
    Ωστόσο, το παλαιότερο εκείνο συμβάν παραμένει για την κοπέλα ανοιχτή πληγή και το ερώτημα βασανιστικό: ήταν ή δεν ήταν έγκυος;
    Έτσι αναρωτιέμαι κι εγώ: Μπορεί κάποια γυναίκα ή και άντρας να αποφασίσει για την διακοπή της ζωής του παιδιού του σε 48, ή έστω 72 ώρες (αν δεχθούμε βέβαια ότι έχει το δικαίωμα να αποφασίσει γι’ αυτό);

    Ο φαρμακοποιός Χρήστος Χρόνης μας κοινοποίησε επιστολή του προς το έντυπο «Φαρμακευτικός Κόσμος», που στο Editorial του τεύχους 93 με τίτλο «Μη με λησμόνει…» συσχέτιζε δύο ειδήσεις αναφορικά με τα «ζιζάνια της οικογένειας των φαρμακοποιών». Έγραφε ο εκδότης: «Η πρώτη (είδηση) κάνει λόγο για τις παρατυπίες ορισμένων φαρμακοποιών σε βάρος του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ), αυτές που τους αναδεικνύουν πρωταγωνιστές στις παραβάσεις μεταξύ των άλλων υγειονομικών, με συμμετοχή στο 54,17 του συνόλου των παραβάσεων και στο 95,68 του συνόλου των προστίμων! …αρνητική πρωτιά… που κατακτήθηκε με τη χρήση ξένων βιβλιαρίων, με προσθήκες φαρμάκων σε θεωρημένες συνταγές, με λανθασμένες οικονομικές εκκαθαρίσεις στις καταστάσεις των συνταγών του Δημοσίου κ.α. …Η δεύτερη είδηση έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, εκεί όπου κάποιοι Αμερικανοί φαρμακοποιοί αρνούνται να χορηγήσουν το αντισυλληπτικό «χάπι της επόμενης μέρας» εκφράζοντας έτσι – στη βάση των δικών τους θρησκευτικών πεποιθήσεων – την αντίθεσή τους στην άμβλωση, τη διακοπή της αγέννητης ζωής. Αγνοώντας ή – στην καλύτερη περίπτωση – υποτιμώντας τις σωματικές και ψυχικές περιπέτειες υγείας αλλά και τις κοινωνικές επιπτώσεις στις οποίες μπορεί να οδηγήσει μια ανεπιθύμητη κύηση. Δυο ειδήσεις… με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Τη διάσταση ανάμεσα στην επιστήμη και τις αντίθετα ακραίες όψεις της ηθικής. Στη μια άκρη ο αμοραλισμός και ο αριβισμός, η επιδίωξη του υλικού οφέλους χωρίς καμία αρχή και φραγμό. Στην άλλη άκρη ο αντιδραστικός θρησκευτικός συντηρητισμός, ο πουριτανισμός, η στενόψυχη φαρισαϊκή ιδεολογία. …η επιστήμη του φαρμάκου και το ανθρωπιστικό λειτούργημα που συνεπάγεται, με το ιδιαίτερο βάρος τους στην κοινωνική ζωή – μιας και σχετίζονται με την υγεία των πολιτών – δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τέτοιες ακραία ηθικές συμπεριφορές…. τα ζιζάνια οφείλουμε να τα εκχερσώσουμε». Ο κ. Χρόνης απαντά στον εκδότη – τον προφανώς ανενημέρωτο για την διπλή δράση του «χαπιού της επόμενης ημέρας, που λειτουργεί και ως αντισυλληπτικό, και ως εκτρωτικό – τα εξής: «Δεν χρειάζεται να φθάσετε πέραν του Ατλαντικού για να βρείτε φαρμακοποιούς συνεπείς στην χριστιανική τους πίστη και στον όρκο τους, που αρνούνται να χορηγήσουν το εκτρωτικό – και όχι αντισυλληπτικό – χάπι της επόμενης ημέρας. Κάποιοι είμαστε εδώ, δίπλα σας. Δεν καταλαβαίνω πώς συσχετίζετε τους παρανομούντες φαρμακοποιούς με τους σεβομένους την απόλυτη αξία άνθρωπος. Σίγουρα η μόνη δυνατή σχέση είναι ότι όσοι φιμώνουν την φωνή της συνείδησής τους που τους ελέγχει για την συμμετοχή τους στο τελούμενο έγκλημα, αυτοί είναι πολύ πιο εύκολο να κάνουν και άλλες παρανομίες, κλοπές κλπ. Αφήστε τα περί συντηρητισμών, πουριτανισμών, φαρισαϊσμών κ.λπ. «ισμών», αυτή την πολύ γνωστή καραμέλα που πιπιλάτε οι αυτοανακηρυχθέντες «προοδευτικοί». Ταχθήκαμε και εμείς και οι γιατροί να προασπίσουμε το ύψιστο αγαθό, την ζωή, το δεχόμαστε ναι ή όχι; Και ναι και όχι συγχρόνως δεν γίνεται! Για ποιο «ανθρωπιστικό λειτούργημα» μιλάτε, όταν στο πλαίσιο αυτού εγκρίνετε την ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΘΩΟΥ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. (Ας λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, μη γλυκαίνετε το πικρό χάπι της αλήθειας και σκόπιμα παραπλανάτε τον κόσμο, μιλώντας για μια κάποια ανώδυνη «τεχνητή διακοπή κύησης»). Ο παραλογισμός αυτός, ο υποκινούμενος από σκοπιμότητες, δεν έχει θέση σε επιστήμονες λειτουργούς της υγείας». Στο υστερόγραφο ο επιστολογράφος παραθέτει απόσπασμα από τον όρκο των γιατρών στην Ελλάδα (δεν θα δώσω φάρμακο για να προκαλέσω έκτρωση) και αποσπάσματα από την Συνθήκη της Γενεύης: «την στιγμή που γίνομαι αποδεκτός ως μέλος του ιατρικού επαγγέλματος, ορκίζομαι να αφιερώσω την ζωή μου στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. (…) Θα διατηρήσω τον υπέρτατο σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή από την ώρα της συλλήψεως».

    Απάντηση
    • admin 25 Αυγούστου, 2009 στο 12:23

      @Θρασύβουλε σ’ ευχαριστούμε για τις σημαντικές επιστολές και τον κόπο που έκανες να τις πληκτρολογήσεις. Δεν είχες πολλά λάθη 🙂 . Νομίζω ότι τουλάχιστον η μία επιστολή μπορεί να μπει στο αφιέρωμά μας στην άμβλωση μαζί με το άρθρο του Αυστραλού φαρμακοποιού.
      Το όνομά σου κάτι μου θυμίζει, πιθανότατα είχα δει το μήνυμα με τις επισημάνσεις που λες. Αν πρόσεξες, στην παλιά «σελίδα σας» γράφει «Δυστυχώς κάποια αρκετά σοβαρά μηνύματα τα έχουμε χάσει…» Ίσως και το δικό σου ήταν ένα από αυτά.

      Απάντηση
  26. Elsa 26 Αυγούστου, 2009 στο 21:18

    Κορίτσια αυτά που έστειλε ο Θρασύβουλος υπάρχουν ήδη στο αρχείο μας, γιατί τα έχουμε τα τεύχη του περιοδικού αυτού μέχρι το Νο 13 τουλάχιστον. Και πάλι όμως πρέπει να τον ευχαριστήσουμε που τα έστειλε, γιατί ούτε πληκτρολογημένα τα είχαμε ούτε το ξέρανε/θυμούνταν όλες… (πώς να το κάνουμε, ο παλιός είν’ αλλιώς!)

    Απάντηση
  27. Ifigeneia 2 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 01:56

    Ξυλοκόπησαν γυναίκα μέσα στο Τμήμα

    http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1035547

    Τα σημάδια στο πρόσωπο και στο λαιμό της γυναίκας, αδιάψευστοι μάρτυρες του ξυλοδαρμού της, ο οποίος βεβαιώθηκε και με ιατροδικαστική έκθεση, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη. Το νοσοκομείο Παπανικολάου, στο οποίο οδηγήθηκε όντας κρατούμενη, διέγνωσε και ρήξη τυμπάνου!

    Η 35χρονη Ευγνωμία Ξυνού, μητέρα ανήλικου παιδιού, είχε την ατυχία να πατήσει λάθος το συνδυασμό του συναγερμού στο μπακάλικο που διατηρεί με το σύζυγό της στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ο συναγερμός άρχισε να χτυπά και καθώς η γυναίκα προσπαθούσε να τηλεφωνήσει στο σύζυγό της για να της πει πώς να τον απενεργοποιήσει, κατέφθασν τα… όργανα της τάξης. Της είπαν να πάει μαζί τους στο Τμήμα, για εξακρίβωση στοιχείων. Διαμαρτυρήθηκε, επειδή είχε αστυνομική ταυτότητα και όλοι οι επαγγελματίες της περιοχής την γνώριζαν.

    Ομως, στο σύγχρονο Μαρκοζιστάν δεν υπάρχουν δικαιώματα. Ακόμα και η κοινή λογική υποχωρεί μπροστά στη θέληση του μπάτσου. Αρπαξαν τη διαμαρτυρόμενη γυναίκα, της πέρασαν χειροπέδες και άρχισαν να τη σέρνουν, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των επαγγελματιών της περιοχής! Τα χειρότερα, όμως, δεν είχαν έρθει ακόμα.

    Οπως καταγγέλλει η συνήγορός της Ολγα Βλόντζου, όταν η Ε. Ξυνού σύρθηκε στο Τμήμα οδηγήθηκε σε ξεχωριστό δωμάτιο, φορώντας ακόμα τις χειροπέδες. Εκεί, ο αρχιφύλακας Κιτμερίδης Αλέξανδρος άρχισε να τη χτυπά στο πρόσωπο και να την πετά στους καναπέδες του δωμάτιου και στο πάτωμα. Οταν η γυναίκα σωριάστηκε κάτω, πέρασε τα δυο χέρια του στο λαιμό της και άρχισε να την πνίγει! Ενώ η σοκαρισμένη γυναίκα φώναζε «βοήθεια», αυτός την έβριζε με φράσεις όπως «πουτάνα, θα σε γαμήσω, μαλακισμένο κ.ά.». Λίγο πριν λιποθυμίσει από το σφίξιμο στο λαιμό, την άφησε, ενώ παρά τις κραυγές της κανένας από τους παρόντες μπάτσους δεν παρενέβη για να τη βοηθήσει. Αντίθετα, λίγο μετά και ενώ ήταν φανερά τραυματισμένη, ο διοικητής του Τμήματος της έδωσε τη «χαριστική βολή» χαστουκίζοντάς την με δύναμη.

    Στη συνέχεια ακολουθήθηκε η πεπατημένη. Την τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί και την παρέπεμψαν στο αυτόφωρο με τις κατηγορίες της «αντίστασης» και της «εξύβρισης». Η μήνυση που έκανε κατά των βασανιστών της δεν ακολούθησε τη διαδικασία του αυτόφωρου, αλλά θα αποσταλεί… ταχυδρομικά στην εισαγγελία, η έδρα της οποίας είναι μερικά τετράγωνα παρακάτω (αυτά παθαίνει όποιος πολίτης κάνει το λάθος να καταθέσει μήνυση στην Αστυνομία, αντί να πάει κατευθείαν στην Εισαγγελία. Στο αυτόφωρο η Ε. Ξυνού ζήτησε τη νόμιμη αναβολή και αφέθηκε ελεύθερη, ενώ η δίκη της προσδιορίστηκε για χθες Παρασκευή.

    Οπως καταγγέλθηκε, από τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε το γεγονός του ξυλοδαρμού της, ο σύζυγός της δέχεται σωρεία απειλητικών τηλεφωνημάτων.

    Απάντηση
    • admin 2 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 02:20

      Ifigeneia σ’ ευχαριστούμε πολύ για τη συμμετοχή σου. Είσαι καλοδεχούμενη να δημοσιεύεις τέτοια σπουδαία θέματα στις σελίδες μας.
      Η τραγική αντιμετώπιση που είχε η Κατερίνα Γκουλιώνη από ομόφυλές της (μας) είναι μια γερή σφαλιάρα σε όσες και όσους φαντάζονται ότι ο κακός δαίμονας των γυναικών είναι κάποιοι άντρες, όπως τα ευγενέστατα «όργανα της τάξης» που αναφέρεις στην άλλη σου δημοσίευση. Η κακία, η σκληρότητα και ο σαδισμός δεν έχουν φύλο, όπως δεν έχουν φύλο η καλοσύνη, η ευσπλαχνία, η συγχωρητικότητα. Το ότι οι δεσμοφύλακες γυναικών είναι γυναίκες, δεν αποτελεί εγγύηση για πιο ανθρώπινη μεταχείριση των κρατουμένων.

      Απάντηση
  28. Ifigeneia 2 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 02:03

    Ακολουθεί καταγγελία προς τον συνήγορο του πολίτη
    της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης
    Ελεώνας Θηβών (20-02-09), Από το http://www.tvxs.gr/v7641

    Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω.

    Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.

    Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στʼ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.

    Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:

    Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, νʼ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα ναʼ μαι το τελευταίο σκουπίδι.

    Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μʼ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απʼ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.

    Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μʼ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…

    Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.

    Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σʼ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.

    Στην απομόνωση με έκλεισαν σʼ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για ναʼ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.

    Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.

    Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.

    Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.

    Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασαν πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.

    Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφʼ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.

    Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρʼ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μʼ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…

    Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.

    Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.

    Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριο της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…

    Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.

    Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμός του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.

    Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταματήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τους επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.

    Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.

    Γκουλιώνη Κατερίνα

    ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ
    Το tvxs.gr επικοινώνησε με την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων: η Κατερίνα Γκουλιώνη, κρατούμενη στις φυλακές της Θήβας, βρισκόταν μαζί με άλλους κρατούμενους στο καράβι για μεταγωγή στην Κρήτη.

    Οι φρουροί την υποχρέωσαν να κάτσει μόνη της, 15 θέσεις πίσω από τους υπόλοιπους, δεμένη πισθάγκωνα. Στις 6:00 τα ξημερώματα βρέθηκε νεκρή και σύμφωνα με μαρτυρίες συγκρατουμένων της ήταν χτυπημένη στο πρόσωπο.

    Η Πρωτοβουλία επικοινώνησε με τον αρμόδιο ιατροδικαστή, ο οποίος αρνείται να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία μέχρι την επόμενη εβδομάδα που θα βγει η έκθεση με τα ακριβή αίτια θανάτου. Σε προσπάθεια επικοινωνίας με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση.

    ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΚΟΛΠΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ!

    Η ηλεκτρονική έκδοση της Ελευθεροτυπίας:

    Νεκρή 41χρονη κρατούμενη κατά τη μεταγωγή της στην Κρήτη

    (…)Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αστυνομικοί την άκουσαν να «ροχαλίζει» βαριά, όμως δεν έδωσαν σημασία, γιατί νόμισαν ότι ήταν «κάτι φυσιολογικό». Τα ξημερώματα, όταν άρχισαν οι προετοιμασίες για την αποβίβαση, διαπίστωσαν ότι η 41Χρόνη βρισκόταν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και ζήτησαν να πάει στο λιμάνι ασθενοφόρο όπως και έγινε. Οι διασώστες του ΕΚΑΒ προσπάθησαν να τη συνεφέρουν χωρίς αποτέλεσμα και στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε ο θάνατος της. Τα αίτια, θα εξακριβωθούν από την ιατροδικαστική εξέταση.(…)

    Ο Ελεύθερος Τύπος έχει την τυπική είδηση, χωρίς άλλο στοιχείο.

    Η Καθημερινή επαναλαμβάνει το σενάριο περί λιποθυμικής κατάστασης (και πρόσεξτε: λέει μεν ότι η κοπέλα εξέτιε ποινή για ναρκωτικά, αλλά τίποτε άλλο! Κι έτσι, όποιος τη διαβάσει, σου λέει «α, ναρκομανής ΄ήταν…);
    «Η 41χρονη, η οποία εξέτιε ποινή για ναρκωτικά, βρέθηκε σε λιποθυμική κατάσταση και με τον κατάπλου του πλοίου, μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός της»

    Το Σκάι μεταδίδει τα παρακάτω, ενώ εμφανίζεται και άποψη ιατροδικαστή (χωρίς όνομα όμως):

    Ο ιατροδικαστής που προέβη στη νεκροψία απέκλεισε το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας, ενώ αναμένεται ολοκλήρωση των τοξικολογικών εξετάσεων για τα ακριβή αίτια του θανάτου της.

    Όπως καταγγέλλουν συγκρατούμενές της, της χορηγήθηκαν ναρκωτικά χάπια, με εντολή της διεύθυνσης των φυλάκων, πριν απο τη μεταγωγή της.

    Η ομάδα του tvxs λέει ότι
    «Η επίσημη ενημέρωση από το Υπουργείο είναι ότι πρόκειται για ανακοπή καρδιάς ενώ συγκεχυμένο παραμένει το αν η μεταφορά της στο πλοίο γινόταν με χειροπέδες, κάτι το οποίο αρνείται το Υπουργείο.»

    Δείτε ένα βίντεο εδώ με μαρτυρία συγκρατούμενης εδώ

    Απάντηση
  29. Μαρία 2 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 18:11

    Φοβερή και η συμμετοχή της Ιφιγένειας! Από καιρό σκεφτόμουν να προτείνω να συμπεριληφθεί στο «Αγάζηλοι γυναίκες που αγαπάμε» η Κατερίνα Γκουλιώνη. Παρά την προσωπική της κόλαση με τα ναρκωτικά, δεν κλείστηκε στον κόσμο της αλλά αγωνίστηκε για τα δικαιώματα και άλλων γυναικών που υπέφεραν την κακομεταχείριση της φυλακής μαζί της. Κοιτάξτε τι γράφει εδώ στην τελευταία επιστολή της πριν το θάνατό της: «Την αίτηση την έχω τριπλογράψει και την τριπλοϋπογράφουν. Σε παρακαλώ στείλτην στο Συνήγορο του Πολίτη, Ιατροπούλου, Διεθνή Αμνηστία και όπου αλλού εσύ νομίζεις. Ίντερνετ έχετε, εγώ το laptop το έχω στο Βόλο και εδώ το χέρι μου έχει πιαστεί να γράφει. Και δεν είναι μόνο αυτό, είναι και οι συζητήσεις με τις άλλες, το να ζητώ συνεχώς αριθμό πρωτοκόλλου κ.α. Άσε, ούτε μπάνιο δεν προλαβαίνω να κάνω.»
    Φαίνεται ότι ο αγώνας της Κατερίνας είχε αποτέλεσμα΄: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4508397&ct=1 «Η αξιοπρέπεια νίκησε στις φυλακές – Υποσχέσεις για κατάργηση της κολπικής εξέτασης»

    Απάντηση
  31. Γιάννα 6 Νοεμβρίου, 2009 στο 18:21

    Παρακαλούμε δείτε εδώ
    http://bigbigmama.blogspot.com/2009/10/blog-post_23.html

    ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΑΙΩΝΑ ΘΗΒΩΝ ΘΑ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΑΝ ΜΑΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑΤΕ ΣΤΟ … ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΑΣ!!!

    ΕΧΟΥΜΕ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΤΕΡΥΓΑ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΧΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ – ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ ΜΑΣ.

    (ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΡΟΜΑΖΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΠΟΡΟΥΣ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ, ΕΤΣΙ ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΒΑΣΙΚΑ ΣΕ ΔΩΡΕΕΣ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΩΝ…)

    ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΜΕ !!! ΑΝ ΘΕΛΗΣΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ, Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ:

    ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΕΩΝΑ ΘΗΒΩΝ ΕΛΑΙΩΝΑΣ ΘΗΒΑΣ ΤΚ 32 200

    (ΥΠ’ ΟΨΙΝ κ. ΚΟΣΜΑΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ – ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ)

    Απάντηση

  32. Pingback: Γιατί αυτό το φαρμακείο δεν πουλά το χάπι της επόμενης ημέρας; « Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)

  33. Pingback: ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΛΕΩΝΑ: ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ | *ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΑΖΗΛΟΣ*

  34. Θ. Ρηγινιώτης 24 Ιουλίου, 2010 στο 10:21

    Μπαμπά, μ’ αγαπάς; Μαμά, μ’ αγαπάς;

    Επιστολή σε γονιό,
    που η έφηβη κόρη του είναι έγκυος

    Μπαμπά, μ’ αγαπάς;
    Μαμά, μ’ αγαπάς;

    Θα έρθει η στιγμή που θ’ ακούσεις αυτή την ερώτηση απ’ το παιδί σου.
    Και ίσως αυτή η στιγμή να έχει έρθει ήδη.
    Θα το ακούσεις με πόνο, γιατί το παιδί σου πονάει. Και πονάει περισσότερο, γιατί φοβάται πώς θα αντιδράσεις, όταν σου πει το πρόβλημά του. Φοβάται ότι θα αντιδράσεις βίαια και θα κάνεις το πρόβλημά του πολύ χειρότερο, πολύ πιο οδυνηρό. Φοβάται ότι θα του προκαλέσεις πόνο. Και, αν μπορούσε, δε θα σου έλεγε ποτέ το πρόβλημά του – θα σου το έκρυβε για πάντα. Επειδή φοβάται ότι θα στραφείς εναντίον του, χωρίς αγάπη, για να υπερασπιστείς τιποτένιες «αξίες»: το όνομά σου, την «αξιοπρέπειά σου», με δυο λόγια: τον εγωισμό σου.
    Γι’ αυτό, αδελφέ μου, γι’ αυτό, αδελφή μου, πρέπει να σε ρωτήσω κι εγώ:
    Ποιον αγαπάς περισσότερο, το παιδί σου ή τον εαυτό σου; Το παιδί σου ή τις ηθικές αρχές σου;
    Πρόσεξε, γιατί από την απάντησή σου θα κριθούν οι ίδιες οι ηθικές αρχές σου.

    Ξέρω κάποιον γνωστό σου, που έδωσε ξεκάθαρη απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα: ότι αγαπάει μόνο το παιδί του, όχι τον εαυτό του, ούτε το όνομά του, ούτε νοιάζεται για τις ηθικές αρχές του ή για την «αξιοπρέπειά του», όταν το παιδί του κινδυνεύει, ακόμη κι αν εκείνο, με λάθη και ανωριμότητα, έχει προκαλέσει μόνο του τη συμφορά του. Δεν τον νοιάζει η γνώμη «της κοινωνίας» για τις πράξεις του, ενώ ο ίδιος νοιώθει όμορφα και αξιοπρεπής όταν σωθεί το παιδί του από τα προβλήματα που το ίδιο έχει προκαλέσει στον εαυτό του. Και ξέρει ένα μόνο τρόπο να το σώσει: να το σφίξει στην αγκαλιά του και να το φροντίσει, χωρίς να το ρωτήσει τίποτα, χωρίς να του ζητήσει τίποτα, χωρίς να το κρίνει για τίποτα.
    Αυτός ο γνωστός σου –πολύ γνωστός σου– είναι ο Χριστός. Έδωσε αυτή την απάντηση, όχι μόνο συγχωρώντας τους σταυρωτές Του πάνω στο σταυρό, αλλά και διδάσκοντας την παραβολή του ασώτου υιού. Σ’ αυτή την παραβολή, ο Πατέρας (που είναι ο ίδιος ο Χριστός) όχι μόνο ανοίγει την πόρτα του στο γιο του, που επιστρέφει σε κακά χάλια από δικές του ανοησίες (έφαγε το μερίδιό του από την πατρική περιουσία και μετά πέθαινε απ’ την πείνα), αλλά και βγαίνει ο ίδιος να τον αγκαλιάσει και να τον πάρει στο σπίτι, μόλις τον βλέπει από μακριά να πλησιάζει.
    Ξέρω ότι η στάση αυτή σκανδαλίζει πολλούς, που νομίζουν πως είναι πιο δίκαιοι ή πιο σοφοί απ’ το Χριστό, δηλαδή το Θεό. Αυτοί θα έκλειναν την πόρτα στο παιδί τους – είναι εκείνοι που λένε τα απάνθρωπα και εγκληματικά λόγια: «Εγώ σε προειδοποίησα. Αν χρειαστείς βοήθεια, να μην έρθεις σε μένα».
    Δε φαντάζομαι να είσαι κι εσύ απ’ αυτούς. Αν όμως είσαι (σκέψη που με πικραίνει βαθύτατα), τότε κακώς έγινες γονιός. Κακώς ο Θεός σού εμπιστεύτηκε το παιδί σου, ή τα παιδιά σου. Δεν το άξιζες, γιατί δεν ξέρεις να αγαπάς. Ή μάλλον ξέρεις να αγαπάς τον εαυτό σου, αλλά όχι τα παιδιά σου.
    Δεν είσαι τέτοιος γονιός, ελπίζω. Είσαι από τους γονιούς που αγαπούν το παιδί τους πιο πολύ από την ηθική τους, πιο πολύ από το όνομά τους και τη γνώμη των άλλων γι’ αυτούς, πιο πολύ ακόμη και από την αξιοπρέπειά τους και φυσικά πιο πολύ από τον εαυτό τους. Έτσι είναι;
    Πάντως, ό,τι κι αν είναι, ήρθε η ώρα να το δείξεις. Τώρα η κόρη σου σε χρειάζεται πιο πολύ από κάθε φορά. Πολύ περισσότερο απ’ όσο σε χρειάζεται για να της πληρώνεις τα φροντιστήρια ή τις ξένες γλώσσες ή το κολυμβητήριο. Τώρα δεν παίζεται η εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο, αλλά κάτι αφάνταστα πιο σημαντικό, κάτι πραγματικά σοβαρό: η ζωής της και η ζωή του παιδιού της.
    Ναι, καλά κατάλαβες: η κόρη σου είναι έγκυος.
    Καλά θα κάνεις να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου. Είπες ότι την αγαπάς. Άρα δε θες να της προκαλέσεις πόνο. Δε θες να την «τιμωρήσεις». Δε θες να χειροτερέψεις το πρόβλημά της. Άλλωστε, αν τη στενοχωρήσεις, εσύ θα στενοχωρηθείς πιο πολύ. Αν την κάνεις να πονέσει, εσύ θα πονέσεις πιο πολύ. Αυτό δεν είναι η αγάπη;
    Αυτό είναι και το κριτήριο, για να δεις αν πράγματι αγαπάς την κόρη σου πιο πολύ ή τον εαυτό σου: όταν βρέθηκες στην ανάγκη να την τιμωρήσεις, πόνεσες εσύ το ίδιο ή και πιο πολύ απ’ αυτήν; Αν ναι, τότε την αγαπάς. Αν ένιωσες ικανοποίηση, που «απέδωσες δικαιοσύνη» ή που «έκανες το καθήκον σου» και τη «συνέτισες» ως γονιός, τότε φοβάμαι πως πρέπει να την αγαπήσεις πιο πολύ. Δεν την αγαπάς αρκετά.
    Τώρα, πάντως, ήρθε η ώρα να τη στηρίξεις. Αυτό είναι –μόνον αυτό– το καθήκον σου ως γονιού. Όχι να την κρίνεις, όχι να την κατηγορήσεις, όχι να τη «διορθώσεις» ή να τη «συνετίσεις», όχι όλες αυτές οι βλακείες. Είναι αργά πια. Τώρα η κόρη σου έχει ένα πρόβλημα. Και το καθήκον σου είναι να της συμπαρασταθείς – με το μόνο τρόπο που μπορεί κάποιος να συμπαρασταθεί στο συνάνθρωπό του, με την αγάπη.
    Αγκάλιασέ την, στήριξέ την, άφησέ την να σου μιλήσει, να κλάψει κοντά σου, αν το έχει ανάγκη, πες της και δείξε της ότι την αγαπάς εξίσου με πριν, ότι δε νομίζεις ότι «σε πρόδωσε», «σε απογοήτευσε» κ.τ.λ. Όλοι κάνουμε λάθη. Αλλά οι αληθινά δικοί μας άνθρωποι μάς αγαπάνε γι’ αυτό που είμαστε, όχι γι’ αυτά που κάνουμε. Κι εμείς αγαπάμε τους άλλους, και τα παιδιά μας, γι’ αυτό που είναι, όχι γι’ αυτά που κάνουν. Και αυτό που είναι αξίζει πάρα πολύ την αγάπη μας, όσα λάθη κι αν έχουν κάνει ή εξακολουθούν να κάνουν.

    Πρόσεξε όμως. Εδώ, εκτός από την κόρη σου, άλλος ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα. Ο άνθρωπος αυτός είναι το εγγονάκι σου.
    Έχεις ένα εγγονάκι, ξέρεις. Η κόρη σου είναι έγκυος, κι αυτό σημαίνει ότι μέσα της άρχισε ήδη να ζει ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, πάρα πολύ ανθρώπινο, άνθρωπος όσο κι εσύ, όσο ο άλλος γονιός του παιδιού σου, όσο το ίδιο το παιδί σου. Κι αυτός ο καινούργιος άνθρωπος (δεν τον βλέπεις, ίσως δεν έχει ακόμη σχηματιστεί η καρδιά του, αλλά υπάρχει, ζει και έχει ανθρώπινη ψυχή, δώρο του Θεού, ψυχή αθάνατη, που δεν θα πεθάνει ακόμη κι αν το μικροσκοπικό σώμα του πεθάνει τώρα), αυτός λοιπόν ο καινούργιος άνθρωπος δεν είναι ξένος για την κόρη σου, δεν είναι ξένος για σένα, είναι σάρκα από τη σάρκα σου και αίμα από το αίμα σου. Είναι πολύ στενός σου συγγενής, εγγονάκι σου. Σε λίγους μήνες θα είναι κοντά σου, θα το κρατάς αγκαλιά και θα το παίζεις στα γόνατά σου. Και σε λίγα χρόνια θα είναι ολόκληρος άντρας ή κοτζάμ γυναίκα.

    Εδώ λοιπόν, αγαπητέ μου γονιέ (αγαπητέ μου αδελφέ, αγαπητή μου αδελφή), θα δώσεις εξετάσεις στη συνείδησή σου, στο παιδί σου και στον ίδιο το Θεό, άσχετα αν πιστεύεις ή όχι σ’ Αυτόν.
    Τι θα προτιμήσεις; Προτιμάς το εγγονάκι σου (το μελλοντικό άντρα, τη μελλοντική γυναίκα) ή θα απαιτήσεις από την κόρη σου να το ξεφορτωθεί και θα το ξεχάσετε όλοι μαζί, για ένα φτηνό τίμημα, όπως το να μπει στο πανεπιστήμιο ή να κάνει καριέρα ή να ζήσει τη ζωή της (με σεξουαλικές χαρές, αλλά χωρίς υποχρεώσεις) ή, ακόμα χειρότερο, για να μη «ρεζιλευτείτε στη γειτονιά ή στη δουλειά σας ή στον κύκλο σας»;
    Άλλωστε η κόρη σου είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει ποτέ να το ξεχάσει. Αντίθετα, είναι μάλλον σίγουρο πως σε κάθε πρόβλημα, που θα συμβαίνει αργότερα στη ζωή της, θα σκέφτεται: «Τιμωρούμαι, γιατί κάποτε σκότωσα εκείνο το παιδάκι, το παιδάκι μου». Ακόμη κι όταν γεράσει, δε θα της έχουν φύγει οι τύψεις.
    Αυτό το παιδί, ξέρεις, δεν είναι σκουπίδι, δεν είναι αντικείμενο. Δεν είναι «λάθος». Είναι ένας άνθρωπος. Ένα δώρο του Θεού στην κόρη σου και σε σένα. Είναι οι εξετάσεις που δίνετε όλοι μαζί για να χάσετε τα πάντα (όσα αξίζουν περισσότερο στον κόσμο, και δεν είναι η καριέρα ή οι απολαύσεις) ή να κερδίσετε τα πάντα. Όχι μόνο τώρα, αλλά (δε με νοιάζει αν δεν το πιστεύεις) στην αιωνιότητα.

    Θα κλείσω αυτό το γράμμα λέγοντας τίμια τι θα έκανα εγώ στη θέση σου.
    Θα συμπαραστεκόμουν στην κόρη μου δίνοντάς της όλη μου την αγάπη και χωρίς να την κατηγορήσω για τίποτα. Και θα την παρακαλούσα να κρατήσει το μωρό, ακόμη κι αν η ίδια είχε αποφασίσει να «τερματίσει την κύηση» (όπως λέμε τώρα, εξευγενισμένα, τη δολοφονία μωρών μέσα στη μήτρα της μητέρας τους). Θα της εξηγούσα ότι:
    α) Ακόμη κι αν η εγκυμοσύνη την εμποδίσει να διαβάσει για το σχολείο ή για τις πανελλήνιες, αξίζει να θυσιάσει μια χρονιά για να φέρει στη ζωή κάτι τόσο πολύτιμο, το παιδί της και το εγγονάκι μου. Δεν πειράζει, θα συνεχίσει το σχολείο του χρόνου.
    β) Η εγκυμοσύνη δεν την εμποδίζει να σπουδάσει. Κι αν πρέπει να φύγει σε άλλη πόλη για τις σπουδές της και δυσκολεύεται να συνδυάσει το ρόλο της μητέρας με τις υποχρεώσεις της φοιτήτριας, θα πάω κι εγώ μαζί της (ή κι οι δυο γονείς της, αν είναι δυνατόν) και θα τη βοηθήσω όσο μπορώ. Ακόμη κι αν ανατραπεί η ζωή μου όπως την έχω τώρα, αξίζει κάθε θυσία για να μεγαλώσουμε αυτό το πολύτιμο πλασματάκι, το μελλοντικό άντρα, τη μελλοντική γυναίκα, το παιδί της και το εγγονάκι μου. Είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μας έχει συμβεί.
    γ) Αν ο πατέρας του παιδιού επιθυμεί και είναι σε θέση να την παντρευτεί, θα βοηθήσω όσο μπορώ για να γίνει αυτός ο γάμος. Αν είναι ένας ανεύθυνος ή βίαιος ή ήδη παντρεμένος ή δεν επιθυμεί να παντρευτεί την κόρη μου, αλλά την ήθελε μόνο για να κάνει το κέφι του, ας πάει στην ευχή του Θεού. Εγώ είμαι εδώ για το παιδί μου, εγώ είμαι εδώ και για το εγγονάκι μου. Ο Θεός να τα έχει καλά και τα δυο.
    Αυτά λοιπόν, αδελφέ μου, αδελφή μου, θα έκανα εγώ, αν βρισκόμουν στη θέση σου. Αυτά θα κάνω, αν κάποτε βρεθώ στη θέση σου. Αυτά σε παρακαλώ να κάνεις κι εσύ, τώρα, που (χωρίς να το περιμένεις) βρέθηκες σ’ αυτή τη θέση.
    Δε θα το μετανιώσεις. Θα ανταμειφθείς με τη χαρά της παρουσίας αυτού του πολύτιμου ανθρώπινου πλάσματος στη ζωή σου. Αυτού του ανθρώπου, που θα σου δώσει τόση αγάπη, όση θα του προσφέρεις κι εσύ, και θα σου τη δώσει όχι μόνο τώρα αλλά και μετά από χρόνια.
    Θα ανταμείψεις και την κόρη σου, που θα της δείξεις πόσο την αγαπάς και ότι την αγαπάς περισσότερο από τον εαυτό σου, το όνομά σου ή την «αξιοπρέπειά σου». Και, υπόψιν, ότι, όποιος αγαπάει το παιδί της κόρης σου, της δίνει τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι αγαπάει και την ίδια. Το δώρο αυτό που της κάνεις είναι ανεκτίμητο, πίστεψέ με.

    Θα τελειώσω με ένα υστερόγραφο.
    Μήπως η κόρη σου δεν σου έχει πει τίποτα; Μήπως, χωρίς να το καταλαβαίνεις, η σχέση σας είναι τέτοια, που δεν πρόκειται να σου μιλήσει, ακόμη κι αν έχει (ή αν της προκύψει στο μέλλον) αυτό το πρόβλημα; Μήπως θα προτιμήσει να πάει ολομόναχη, ή σιωπηλά με μια φίλη της ή με τον άλλο γονιό της, σ’ ένα χειρουργικό σφαγείο για να κατασκάψουν το σώμα της και να πετσοκόψουν το μωρό της, επειδή η σχέση σας είναι τέτοια, ώστε το καλύτερο πράγμα στον κόσμο (την εγκυμοσύνη) το έχεις κάνει εσύ «πρόβλημα»;
    Έστω κι αν νομίζεις πως η σχέση σας είναι αρμονική, πιστεύω ότι θα πρέπει να αναρωτηθείς και να κάνεις από τώρα –πριν είναι αργά– προληπτικές κινήσεις, όπως:
    ν’ αρχίσεις να χτίζεις μια σχέση αληθινής επικοινωνίας με την κόρη σου, γεμάτη αγάπη, κατανόηση και σεβασμό προς αυτήν – εκείνη, από την πλευρά της, είναι σίγουρο πως σε αγαπά και σε σέβεται, ακόμη κι αν η δική σου συμπεριφορά είναι απότομη ή απόμακρη και δεν την αφήνει να σου το δείξει•
    να μιλήσεις μαζί της συγκεκριμένα γι’ αυτό το θέμα και να τη βοηθήσεις να καταλάβει πως η αντίδρασή σου, σε περίπτωση που προκύψει, θα χαρακτηρίζεται από αγάπη και συμπαράσταση και προς εκείνη και προς το μωρό της, για τους οποίους θα θυσιάσεις ευχαρίστως την «αξιοπρέπειά σου» και «το όνομά σου στην κοινωνία».
    Ίσως είναι δύσκολο για σένα να σκεφτείς έτσι, γιατί πρέπει να σπάσεις ένα ταμπού που βασανίζει την κοινωνία μας εδώ και αιώνες, το ταμπού της «ηθικής» και της «αξιοπρέπειας». Όμως υπάρχει μια δύναμη που σπάει όλα τα ταμπού: η αγάπη. Και υπάρχει κάποιος που παρέχει την αγάπη ως δώρο σ’ εκείνον που του τη ζητάει με αγωνία. Κάποιος που είναι ολόκληρος αγάπη και που συνεχώς μας προσκαλεί να μοιραστούμε την αγάπη του. Δε μας ζητάει τίποτα και μας δίνει τα πάντα – και, αν μας ζητάει κάτι, πάλι για δικό μας όφελος το ζητάει. Θα τον συναντήσεις εύκολα και θα του μιλήσεις ακόμα πιο εύκολα. Είναι συνέχεια on line. Κοίταξε γύρω σου και θα δεις την κεραία του. Έχει το πιο αναγνωρίσιμο σχήμα στον κόσμο: †

    Θ. Ι. Ρηγινιώτης
    Θεολόγος – Μέλος Δ.Σ. του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων

    Aπό εδώ: http://vardavas.blogspot.com/2010/04/blog-post_182.html και εδώ: http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/oikogeneia/anypandri_mitera_gramma_1.htm

    Απάντηση
  35. Eleftheria 6 Σεπτεμβρίου, 2010 στο 01:56

    Γειά σα;ς φίλες κι αδελφές.
    Εδώ σας καλώ να δείτε την εικόνα που διακοσμεί το άρθρο του βήματος «ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΤΡΥΠΑΣ» και που δείχνει μέσα σε μια δίνη τα οπίσθια μιας γυναίκας.
    http://www.tovima.gr/Vima2.asp
    Μετά διαβάστε το πολύ αθώο άρθρο που δεν έχει κανέναν σεξουαλικό υπαινιγμό
    http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artId=352413&dt=05/09/2010
    Έχω κρατήσει την έντυπη έκδοση, γιατί η εικόνα με τα οποίσθια πιάνει όλη τη πρώτη σελίδα του ΒΗΜΑ2 και μέσα γράφει περισσότερα ακόμα για τις ταινίες με θέμα την τρύπα.
    Στο δισέλιδο ακολουθεί κι άλλο άρθρο αθωότατο επίσης με θέμα την τρύπα στα μουσιακά εκθέματα.
    http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artId=352414&dt=05/09/2010
    Επειδή το να διαμαρτυρηθώ εγώ μεμονωμένα δεν φέρνει αποτέλεσμα, το έχω δοκιμάσει άπειρες φορές, σας καλώ σαν σύλλογος να το κάνετε εσείς, τη συνεπικουρία κι άλλων ίσως συλλόγων φεμινιστικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν θέλετε να μαζέψουμε κι υπογραφές.
    Ακόμα, καλώ εσάς γιατί δεν είμαι σε θέση να μιλήσω διπλωματικά, όπως τα καταφέρνετε εσείς, σε ανθρώπους (?), που στη θέση των ελικών του μυαλού τους έχουν σουτιέν γυναικεία, ζαρτιέρες, μπικίνι και τάνγκα, (να μη πω στα ίσια τι έχουν, ο νοοών νοείτω), και δεν μπορούν να κατεβάσουν ιδέες έξυπνες και καλλιτεχνικές, ή επειδή είναι πιστοί δούλοι των αφεντικών των Μέσων Μαζικού Εξευτελισμού του γυναικείου γένους και όχι μόνο βέβαια. Μας θέλουν πιθηκάνθρωπους, ρομπότ, ανθέλληνες, και άθεους.
    Αυτή η ξεφτίλα που μας επιβάλλεται μετά τη δεκαετία του 70, (αρχής γενομένης δειλά-δειλά από το 1974 νομίζω, που ήταν έτος γυναίκας και γύρισαν την ταινία της Ο, αν θυμάστε με την Εμανουέλλα αν δεν απατώμαι), δεν πάει άλλο!
    Αν συμφωνείτε, νομίζω πως πρέπει να συνταχτεί ένα άρθρο που να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά κι επ’ ευκαιρία των εκλογών, οι σύλλογοι (που σημαίνουν ψήφοι), να γνωστοποιήσουν τις αρχές του γυναικείου κινήματος στα μμε στους πολιτικούς, στους δημοσιογράφους και σε όποιον μπορεί να επηρεάσει αυτή τη χυδαία κατάσταση που δεν ξέρω γιατί την ανεχόμαστε οι γυναίκες που έχουν λίγο μυαλό. Ακόμα να συμπεριλαμβάνει τις θέσεις του κινήματος για την μπούργκα, τη μαντήλα το νικάμπ και την ισλαμική σαρία κατά των γυναικών.
    Ελπίζω να το δεχτείτε και να δραστηριοποιείσετε και άλλους συλλόγους.
    Ακόμα δεν μπορώ να σας βοηθήσω ενεργά γιατί έχω κάποιο πρόβλημα που ελπίζω να λυθεί κάποια στιγμή.
    Με σεβασμό κι ελπίδα για καλύτερο μέλλον της γυναίκας.

    Απάντηση
    • admin 6 Σεπτεμβρίου, 2010 στο 14:22

      @Eleftheria καλώς σε βρίσκουμε!
      Την εικόνα αυτή μόνο σε πολύ μικρό μέγεθος τη βλέπουμε στη σελίδα, φαίνεται όμως βλακώδης και άστοχη. Θα μπορούσαν να βάλουν από κλειδαρότρυπα μέχρι τρύπα σε τοίχο, κουφάλα δέντρου ή οτιδήποτε. Γιατί ένα γυναικείο σώμα, και γιατί μέσα σε δίνη; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μας εξηγήσουν.
      Το άρθρο με την τρύπα στα μουσικά εκθέματα εμφανίζεται κενό. Αν εσύ το βλέπεις, στείλε το κείμενο με copy-paste, να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

      Απάντηση
  36. Ανώνυμο και ενδιαφέρον 21 Φεβρουαρίου, 2011 στο 01:13

    Η πιο sexy απ’ όλες… (Σχόλιο στο Next Top Model)

    Το modeling είναι ανθρωποφάγο. Όλοι το ξέρουν αυτό πια. Οδηγεί τις κοπέλες στη σπηλιά του λέγοντάς τους «είσαι όμορφη, είσαι sexy, θα σου δώσω τα πάντα», σαν τον καθρέφτη της μητριάς της Χιονάτης, και μετά τις κλείνει σε μπουντρούμια απατηλών ονείρων, τις βάζει να παλεύουν μεταξύ τους σα λεοπαρδάλεις και τις βασανίζει μέχρι να τις στραγγίξει από κάθε ικμάδα κάλλους και ζωής – ταΐζοντάς τις κατά καιρούς με φώτα, λεφτά και διασημότητα, για να ζήσουν περισσότερο.

    Δεν είναι μόνο τα μοντέλα με νευρική ανορεξία, για τα οποία έχει γίνει ντόρος εδώ και λίγα χρόνια. Είναι και η ψυχική ανορεξία, απίστευτα πιο διαδεδομένη και πιο μεταδοτική, που πιάνει όχι μόνο τα μοντέλα (τα καημένα κορίτσια) αλλά κι όλα τα κορίτσια, που γοητεύονται από τα δολώματα. Τι είναι αυτά τα κορίτσια; Απλοί πελάτες – σάρκα για τα θηρία, στο βωμό των οποίων γίνονται ανθρωποθυσίες τα μοντέλα.
    Οι αρχαίοι παγανιστές (ειδωλολάτρες) θυσίαζαν βρέφη & παρθένες στους δαιμονικούς «θεούς» τους. Οι σύγχρονοι λάτρεις του πλούτου και του εγωισμού τους κάνουν το ίδιο· θυσιάζοντας πρώτα την ψυχή των αγνών και παρθενικών θυμάτων τους.
    Αυτά τα μελοδραματικά δεν παρακινούν το κράτος να απαγορεύσει το modeling. Δεν παρακινούν τους γονείς να προστατεύουν τα κορίτσια τους απ’ αυτό. Δεν παρακινούν την κοινωνία να αντιδράσει στην εκπόρνευση των κοριτσιών μέσω των καλλιστείων και των reality για μοντέλα – πνευματική εκπόρνευση που προηγείται της σωματικής και καταλήγει στο στύψιμο και στο πέταγμα στα σκουπίδια. Ή μήπως υπερβάλλω; Όσο για την Εκκλησία, φαίνεται να σιωπά (ως συνήθως) γιατί ξέρει πως, αν μιλήσει και υπερασπιστεί αυτά τα δύσμοιρα παιδιά Της, θα φάει βροχή λεμονόκουπες και ντομάτες από γνωστούς κύκλους!…

    Γι’ αυτό το λόγο, θέλω να σας πω κάτι, κορίτσια. Μη σας τρομάζει το στυλ μας [«Νεκρός»: προσθέτω: μη σας τρομάζει τ’ όνομά μου και το στυλάκι του blog μου· θα βρείτε την εξήγησή του εδώ]. Πιο πολύ να σας τρομάζουν τα φώτα της δόξας και η λάμψη του πλούτου που σας υπόσχονται. Εδώ δε σας υπόσχεται κανείς τίποτα, γι’ αυτό και σας λέμε την αλήθεια. Απλώς ακούστε με, και μετά κάντε ό,τι θέλετε. Δεν είμαι άλλωστε ο γονιός σας, για να σας πω τι θα κάνετε.
    Τι σας προσφέρει το modeling; Glamour, χρήμα, ταξίδια, διασημότητα – για όσο θα είστε νέες και ωραίες. Το αντάλλαγμα, άσ’ το. Μπορείς όμως ν’ αγαπάς τη φίλη σου και να θυσιάζεσαι γι’ αυτήν, και συγχρόνως να προοδεύεις σ’ αυτή την καριέρα;
    Αυτό είναι το κριτήριο για το αν η δουλειά που διάλεξες ή που ονειρεύεσαι να κάνεις είναι σωστή ή όχι. Αν η Παναγία τη θέλει ή όχι. Κι αυτό για μερικούς ρομαντικούς είναι πιο σπουδαίο από… Αλλά ας είναι. Εγώ θέλω τώρα να σου προτείνω κάτι άλλο, που επίσης έχει σχέση με Glamour, χρήμα, ταξίδια, διασημότητα.
    Ξέρεις, έχουμε κι εμείς οι χριστιανοί μοντέλα. Που κι αυτά έχουν όλα τα παραπάνω. Και θα σου μιλήσω τώρα για ένα από τα καλύτερα και πιο διάσημα! Για μια από τις πιο sexy κοπέλες όλων των εποχών.

    Η πιο sexy απ’ όλες

    Το όνομά της ήταν Μαρία και ζούσε στην Αλεξάνδρεια. Ήταν πανέμορφη και απίστευτα ερωτική· οι άντρες πέφτανε ξεροί μπροστά της. Είχε όποιους ήθελε και τους έκανε ό,τι ήθελε. Κορίτσια, θέλετε να της μοιάσετε;
    Από τη φοβερή λαχτάρα της για ηδονή, η Μαρία έγινε πόρνη. Δεν ήθελε λεφτά· έκανε άλλη δουλειά για να ζήσει. Αυτό που την ενδιέφερε ήταν οι άντρες. Και τους άντρες τους είχε θαμπώσει. Όμορφη, ερωτική και διάσημη στο full. Σήμερα μάλλον δε θα τη λέγαμε πόρνη, αλλά sexy diva. Κορίτσια, θέλετε να της μοιάσετε;
    Μια μέρα μπήκε σ’ ένα group που ταξίδευε από την Αλεξάνδρεια στους Αγίους Τόπους. Πήγε τουρισμό; Ήθελε να προσκυνήσει στον Τάφο του Χριστού; Πίστευε; Ποιος ξέρει; Στην καρδιά ενός κορμιού που έχει ζήσει τόσες ηδονές και το έχουν εξυμνήσει τόσο οι άντρες, η πίστη μπορεί να κοιμάται, αλλά να υπάρχει. Πάντως η διάσημη και αισθησιακή Μαρία, το ερωτικό top model της εποχής της, πήγε στα Ιεροσόλυμα τουρισμό. Λένε πως έκανε έρωτα με όλους τους άντρες που βρίσκονταν πάνω στο πλοίο. Κορίτσια, θέλετε να της μοιάσετε;
    Έχετε πάει στα Ιεροσόλυμα; Όταν το group έφτασε στο Ναό της Αναστάσεως, εκεί όπου βρίσκεται ο Γολγοθάς (ο ξερός λόφος όπου σταυρώθηκε ο Ιησούς) και ο Άγιος Τάφος (ο Τάφος του Χριστού), πήγε να μπει στον Άγιο Τάφο και κάτι σαν αόρατη δύναμη την εμπόδιζε. Προχωρούσε, αλλά ένιωθε ότι Κάποιος την έσπρωχνε πίσω. Τι γινόταν;
    Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει με πανικό. Κάτι δεν πήγαινε καλά: υπήρχε ένας Άντρας που δεν έπεφτε στα πόδια της. Ένας Άντρας που πήγαινε εκείνη στο σπίτι Του, κι Αυτός δεν τη δεχόταν! Όχι μόνο δεν την προσκαλούσε, αλλά και δεν την άφηνε να μπει μέσα! Κι αυτός ο άντρας ήταν ο πιο ωραίος απ’ όλους. Κι εκείνη ήταν η πιο ωραία απ’ όλες, αλλά εκείνος φαίνεται πως δεν την ήθελε έτσι όπως ήταν; Ή έτσι όπως ζούσε;
    Ώστε αυτό ήταν; Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της ζωής της, μιας ζωής που τη ζήλευαν οι πιο πολλές, μ’ ένα κορμί που το ποθούσαν οι πιο πολλοί; Τα φώτα, η ηδονή, ο πλούτος, η πολυτέλεια καθόλου δε μετρούσαν; Κι όμως εκείνη ήθελε να μπει ακριβώς εκεί, εκεί που ο πολύτιμος Οικοδεσπότης της έλεγε «όχι».
    Κορίτσια, θέλετε να της μοιάσετε;
    Έκανε μεταβολή, παράτησε τους άλλους τουρίστες, τους φίλους που είχαν γίνει εραστές της, και βγήκε έξω.
    Κανείς δεν την ξαναείδε. Ακριβώς όπως γίνεται με όλα τα διάσημα και ερωτικά μοντέλα μετά από λίγα χρόνια. Τι έγινε; Πού πήγε; Εμείς ξέρουμε, αλλά οι συνταξιδιώτες της κι οι πλούσιοι και όμορφοι και sexy εραστές που την περίμεναν στην Αλεξάνδρεια δεν έμαθαν ποτέ.
    Εκεί που πήγε, άλλαξε η ζωή της κι έγινε πραγματικά φωτεινή και διάσημη.
    Δεν πήγε σε εκκλησία, δεν πήγε σε παπά, δεν πήγε σε μοναστήρι. Πήγε εκεί όπου επιβιώνουν οι δυνατοί – και γίνονται όλοι φως. Εκεί όπου δεν υπάρχουν άλλοι άντρες, παρά μόνον ο Ένας, ο πιο ωραίος, ο πιο επιθυμητός, αυτός που λαχταρούσε αληθινά η καρδιά της: ο Χριστός. Πού θα Τον έβρισκε μόνη, μόνο; Την απάντηση την είχε ακουστά. Και εκεί τόλμησε και πήγε. Στην έρημο.

    Ο άγιος, το top model και το λιοντάρι

    Πέρασαν περίπου πενήντα χρόνια.
    Ένας γέρος ασκητής, ο Ζωσιμάς, μετά από χρόνια ασκητικής ζωής, σκέφτηκε: «Άραγε υπάρχει μοναχός που να μ’ έχει ξεπεράσει στην αγιότητα;».
    Τότε ένας άγγελος τού είπε: «Κοντά στον Ιορδάνη Ποταμό είναι ένα μοναστήρι. Πήγαινε να ζήσεις εκεί».
    Ο αγιασμένος αγωνιστής Ζωσιμάς έκανε το σταυρό του και πήγε στο μοναστήρι. Εκεί υπήρχε η συνήθεια τη Μεγάλη Σαρακοστή (πριν το Πάσχα) οι μοναχοί να ζουν σαν ασκητές, στην έρημο. Έτσι ο άγιος Ζωσιμάς, περπατώντας 20 μέρες στα βάθη της ερήμου, βρήκε την απάντηση στην αρχική του ερώτηση. Ήταν μια γυναίκα, που είχε γεράσει από τα χρόνια, αλλά είχε γίνει φωτεινή με την προσευχή.
    Ήταν γυμνή. Τα ρούχα της είχαν λιώσει από τα τόσα χρόνια. Κάποτε γύμνωνε το κορμί της σε αντρικά κρεβάτια. Τώρα την είχε γυμνώσει η έρημος, αλλά ήταν ντυμένη με τα φωτεινά πνευματικά ρούχα της αγιότητας. Δε χρειαζόταν πια ρούχα.
    Του είπε την ιστορία της, κι έτσι τη μάθαμε κι εμείς. Και τον παρακάλεσε να ξαναπάει ένα χρόνο μετά, να φέρει μαζί του θεία κοινωνία και να τη μεταλάβει. Ήταν έτοιμη. Πενήντα χρόνια αλλαγή ζωής ήταν αρκετά – ίσως και μια στιγμή να ήταν αρκετή, αλλά η Μαρία, η αγία Μαρία, η πρώην πόρνη, το super top model, πρόσφερε 50 χρόνια αλλαγή ζωής. Και ήταν έτοιμη. Όχι γιατί μπορεί ποτέ να είναι κάποιος άξιος ν’ αγγίξει το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου, αλλά γιατί επιτέλους είχε καταλάβει πόσο πολύ την αγαπάει ο Θεάνθρωπος. Είχε επιτέλους καταλάβει ποια είναι η αληθινή αγάπη, η αληθινή ζωή, η αληθινή ηδονή, η αληθινή δόξα.

    Έτσι κι έγινε. Ο άγιος Ζωσιμάς τη μετάλαβε. «Έλα ξανά σ’ ένα χρόνο» του είπε η αγία.
    Και ένα χρόνο μετά, πήγε και τη βρήκε να έχει κοιμηθεί – η ψυχή της είχε φύγει για τον παράδεισο, το αληθινό παλάτι. Πώς θα τη θάψει; Δεν είχε φτυάρι να σκάψει τάφο. Τότε εμφανίστηκε ένα λιοντάρι. Πλησίασε ήμερο κι έσκαψε με τα νύχια του τον τάφο και έφυγε. Πολλές φορές τα άγρια ζώα συνεργάζονται με τους αγίους, γιατί αισθάνονται την αγιότητα. Ο άγιος έθαψε το σώμα της αγίας και γύρισε στον τόπο όπου ζούσε γαλήνιος. Είχε έρθει σ’ επαφή με μια σπουδαία γυναίκα – είχε γίνει φίλος με μια σπουδαία γυναίκα – και η ζωή του είχε αλλάξει για πάντα.
    Αυτή η αγία είναι μια από τις πιο όμορφες κοπέλες της ιστορίας. Και έγινε μια από τις πιο μεγάλες ασκήτριες της Ορθοδοξίας, μια μεγάλη αγία, που όλοι οι Ορθόδοξοι, εδώ και πάνω από χίλια χρόνια, την τιμάμε την 5η Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής, πριν το Πάσχα. Έχει τη μεγαλύτερη δόξα, τιμή και ηδονή: τον παράδεισο, κοντά στο Χριστό, την Παναγία, τους αγγέλους και τους αγίους.
    Κορίτσια, θέλετε να της μοιάσετε;

    Άλλα top models

    Υπάρχουν κι άλλες όμορφες κοπέλες μοντέλα της Ορθοδοξίας. Η αγία Αικατερίνη, η αγία Μαρίνα, η αγία Παρασκευή, η αγία Κυριακή, η αγία Χριστίνα, η αγία Θέκλα, η αγία Αναστασία, η αγία Βαρβάρα, η αγία Ευφημία. Αυτές, και κάποιες άλλες, είναι η dream team κοριτσιών της Ορθοδοξίας, τα περίφημα top models μας.

    Πανέμορφα κορίτσια 15 με 20 χρονών, που θυσίασαν τα νιάτα τους, την ομορφιά τους και την ίδια τη ζωή τους υπομένοντας βασανιστήρια στα χέρια αντρών – σαδιστών του Ρωμαϊκού στρατού, που προσπάθησαν να τις πείσουν ν’ αρνηθούν το Χριστό και να προσφέρουν λατρεία στους δαιμονικούς «θεούς» της Ρώμης ή στο άγαλμα του θεοποιημένου αυτοκράτορα. [Δες τα βιογραφικά τους εδώ, στο αντίστοιχο γράμμα του ονόματός τους]
    Κι άλλες, όπως η αγία Χρυσή (ένα κορίτσι που βασανιζόταν επί τρεις μήνες), η αγία Αργυρή και η αγία Ακυλίνα, που βασανίστηκαν φρικτά από τους Τούρκους για να αρνηθούν το Χριστό τους (το Χριστό όλων μας) και να λατρέψουν το «θεό» του Ισλάμ. Και προτίμησαν χρόνια φυλακή (όπως η αγία Αργυρή) ή φρικτά βασανιστήρια, όπως οι δύο άλλες αγίες, και κέρδισαν.
    Το πιο παράξενο; Δεν πέθαναν. Όλες ζουν. Το αποδεικνύουν τα αμέτρητα θαύματα και οι εμφανίσεις τους, όλους τους αιώνες.
    Ας δώσω δυο παραδείγματα για την αγία Μαρίνα:

    Α. «Με λένε Μαρίνα και είμαι δεκαπέντε»

    Πριν μερικές δεκαετίες ζούσε στην Αθήνα ο οικογενειάρχης Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), μεγάλος ιεροκήρυκας και αγιασμένος ορθόδοξος συγγραφέας, γεμάτος έγνοια για το συνάνθρωπό του. Μια χρονιά, θέλησε να γράψει ένα άρθρο για την αγία με αφορμή τη γιορτή της (17 Ιούλη), αλλά διάβασε στο Συναξάρι της (στη βιογραφία της) ότι μαρτύρησε σε ηλικία μόλις 15 ετών. Αυτό τον εξέπληξε και σκέφτηκε ότι ίσως είχε γίνει λάθος. Έψαξε σε άλλα βιβλία, αλλά όλα συμφωνούσαν για την ηλικία των 15 ετών.
    Μια μέρα τον επισκέφτηκε μια ηλικιωμένη κυρία γνωστή του, που ζούσε σ’ ένα ημιυπόγειο δωματιάκι, και του είπε: «Κύριε Δημήτρη, σήμερα το πρωί ήρθε στο παράθυρό μου ένα κοριτσάκι με κοτσιδάκια και σχολική ποδιά, πολύ όμορφο, και μου είπε: Γεια σου, γιαγιά, τι κάνεις; Είμαι η Μαρίνα και μένω στο Θησείο (έχεις έρθει πολλές φορές στο σπίτι μου) και είμαι 15 ετών».
    Στο Θησείο, ως γνωστόν, βρίσκεται ο παλαιός ιστορικός ναός της αγίας Μαρίνας, μεγάλο προσκύνημα για τους Αθηναίους.
    To παραπάνω δημοσιεύεται στο βιβλίο του Θωμά Τσονάκα, Βιογραφικό σημείωμα Δημητρίου Παναγοπούλου, Πάτραι 1985, σελ. 18-20 (ΕΔΩ, σελ. 11 του pdf).

    Β. «Marina from Andros»

    Πριν λίγα χρόνια έλαβε μεγάλη δημοσιότητα η μαρτυρία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό της Κύπρου για την παρουσία της αγίας Μαρίνας κατά τη μεταμόσχευση μυελού των οστών στο μικρό γιο της οικογένειας, τον Ανδρέα, που έπασχε από λευχαιμία.
    Η επέμβαση έγινε το 2000 στο ογκολογικό νοσοκομείο MD ANDERSON στο Χιούστον (ΗΠΑ) και πριν από αυτήν η οικογένεια είχε ζητήσει ευλογία και προσευχή από τον π. Κυπριανό, ηγούμενο της ιστορικής μονής της αγίας Μαρίνας στην Άνδρο. Ο γέροντας τους είπε: «Μην ανησυχείτε, η αγία Μαρίνα θα είναι στο χειρουργείο».
    Όταν ο γιατρός ανακοίνωσε στην οικογένεια την επιτυχή έκβαση της επέμβασης, τους είπε: «Γιατί ήρθατε εδώ, αφού έχετε μια τόσο καλή γιατρό στην Ελλάδα;». Η οικογένεια απόρησε και ο γιατρός τους εξήγησε ότι μια νεαρή γιατρός, που συστήθηκε ως η γιατρός της οικογένειας, ζήτησε να παρευρεθεί στην επέμβαση. Ο τρόπος της τους έπεισε να της το επιτρέψουν και μάλιστα βοήθησε στην επέμβαση με συμβουλές.
    Όταν κατόπιν κοίταξαν στο βιβλίο όπου είχε υπογράψει η κοπέλα, είδαν ότι είχε δώσει το όνομα «Marina from Andros» (Μαρίνα από την Άνδρο).
    Το περιστατικό αυτό το διηγήθηκε η ίδια η οικογένεια Βασιλείου ερχόμενη στην Ελλάδα και πηγαίνοντας στην Άνδρο για προσκύνημα στο μοναστήρι. Δημοσιεύτηκε σε πάρα πολλές ιστοσελίδες, ελληνικές και αμερικάνικες, καθώς και σε εφημερίδες όπως το «Έθνος της Κυριακής», 16 Ιουλίου 2006.
    Σας ευχαριστώ.

    Λεπτομέρειες για τη ζωή της αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας δες εδώ και εδώ.
    Δες άλλα τρία super top models της Ορθοδοξίας: μια κοπέλα περιζήτητη για την ομορφιά της και δύο κοπέλες που έκαναν καριέρα μεγάλου Ύψους και ομορφιάς.

    Δημοσιεύτηκε στο: http://vardavas.blogspot.com/2011/02/sexy-next-top-model.html
    και στο: http://o-nekros.blogspot.com/2011/02/sexy.html.
    Ευχαριστώ.

    Απάντηση
  37. Μαρία Παπαδάκη 8 Απριλίου, 2011 στο 13:44

    Πως μπορώ να εγγραφώ στην ιστοσελίδα σας και να ενημερώνομαι απευθείας ή δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα;

    Απάντηση
  38. Eleftheria 21 Αυγούστου, 2011 στο 11:46

    Κορίτσια ελπίζω να φτιάξετε ένα ιδιαίτερο άρθρο και για την Τελέσιλλα:
    http://www.istorikathemata.com/2011/02/5.html
    Δεν ήταν φοβερή? Ποιός μας την έμαθε στα θρανία κι αυτήν και πολλές άλλες?

    Απάντηση
  39. Eleftheria 15 Νοεμβρίου, 2012 στο 20:17

    Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ:
    http://www.istorikathemata.com/2012/10/the-social-position-of-women-in-ancient-Athens-and-Sparta.html

    Απάντηση

Σχολιάστε