ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ!

Γνωρίζουμε από τα λεξικά ότι «αγάζηλος» σημαίνει «πολύ ένθερμος». Πώς όμως μεταφράζεται αυτό στην περίπτωσή μας; Πώς το εννοούμε εμείς, οι γυναίκες που ονομάσαμε έτσι την ομάδα μας;

Κατ’ αρχήν, το «πολύ ένθερμος» στην περίπτωσή μας αναφέρεται στο ενδιαφέρον για τα κοινά και τον άνθρωπο. Το ενδιαφέρον αυτό είναι προσωπικό και δεν εξαντλείται στα περιθώρια μιας συζήτησης, που γίνεται για να γίνεται κι έτσι τελικά καταντά ανούσιος σχολιασμός. Ο αγάζηλος άνθρωπος όπως εμείς το εννοούμε, είναι αυτός που ΠΟΤΕ δεν θα πει «ωχ, αδελφέ, εγώ θα σώσω τον κόσμο;»

Ασφαλώς και ο αγάζηλος δεν πάσχει από μεσσιανικά συμπλέγματα, ώστε να φαντάζεται ότι θα σώσει τον κόσμο. Γνωρίζει όμως πολύ καλά ότι μπορεί να δράσει αποτελεσματικά για βελτίωση και αλλαγή του κόσμου, θέλει να αναλάβει μια τέτοια δράση, κι αισθάνεται ότι έχει χρέος να κάνει ό,τι μπορεί μέσα στη δική του περιοχή ευθύνης.

Δεύτερον, το «πολύ ένθερμος» σημαίνει ότι ο αγάζηλος δεν πρόκειται να το βάλει κάτω επειδή δεν διαθέτει χρήματα, αυτοκίνητο, ελικόπτερο, τυπογραφείο, τηλεοπτικό σταθμό κτλ. Θα βάλει κάτω τα μέσα που διαθέτει, έστω κι αν είναι πενιχρά, και θα προσπαθήσει να φτιάξει κάτι με το οποίο θα μπορεί να πετύχει το σκοπό του στον μέγιστο δυνατό βαθμό.

Τρίτον, η έννοια του αγαζήλου έχει διάρκεια στο χρόνο. Μακριά από μας οι ενθουσιασμοί που σκάνε σαν φούσκες, για να δώσουν τη θέση τους σε χλιαρή βαριεστημάρα και παγερή αδιαφορία! Once an agazilos, always an agazilos. Τελεία και παύλα.

Ίσως κάποιος νομίσει ότι ο αγάζηλος άνθρωπος είναι σκληρός τσαμπουκάς και φωνακλάς. Όμως, αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο ζήλος δεν συμβαδίζει απαραίτητα με κάποια εξωτερική φασαρία, κι ο αγάζηλος μπορεί να επιτελέσει το έργο του ακόμα και αθόρυβα, πάντα όμως με θέρμη, συνέπεια και σταθερότητα. Ακόμα κι αν η θέρμη ενός αγαζήλου δεν είναι πάντα και εξωτερική, είναι όμως οπωσδήποτε πάντα εσωτερική. Το ότι καμμιά φορά «φωνάζει», συμβαίνει περισσότερο επειδή θεωρεί ότι έτσι πρέπει να κάνει, παρά επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Σε όλες τις εποχές της Ιστορίας, οι αγάζηλοι άνθρωποι, γνωστοί ή άγνωστοι, πολλοί ή λίγοι, «έκαναν τον κόσμο να γυρίζει» πράττοντας αυτό που θεωρούσαν σωστό. Κάποιοι είχαν δίκιο, κάποιοι άλλοι άδικο. Κάποιοι έφεραν αποτέλεσμα, κάποιοι άλλοι δεν έφεραν. Κάποιοι κινούνταν από υψηλά ιδανικά, κάποιοι άλλοι όχι. Όμως εμείς, σήμερα, στη δεδομένη χρονική στιγμή, είμαστε εδώ πράττοντας αυτό που θεωρούμε σωστό, και σας καλούμε αν συμφωνείτε με το έργο μας, να συμπράξετε μαζί μας ΚΑΤΑ ΕΙΔΩΛΩΝ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ, για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.