Το «Μν» και η ΑΠΑΠΑ συμπεριφορά

Αυτή την εποχή (2000) γνωρίζουν εμπορική επιτυχία ένα βιβλίο του κ. Ανδρουλάκη, με τίτλο «Μ^ν», και ένα στιχούργημα (του κ. Φοίβου;) με τίτλο «Απαπά…».

Αυτά τα δύο κατασκευάσματα έχουν μεταξύ τους πολλά κοινά σημεία:

• υποτίθεται πως εκφράζουν γυναίκες, ενώ είναι γραμμένα από άντρες.

• οι κατασκευαστές τους ενδιαφέρονται προφανώς για δόξα, την οποία ουδείς εμίσησε, και για χρήμα, το οποίο πολλοί αγαπούν.

• χρησιμοποιούν κλασσικά – και φτηνά – κόλπα για να αποφέρουν δόξα και χρήμα στους κατασκευαστές τους, όπως ο στίχος άνευ ουσίας και σημασίας με ανάλογο μουσικό ντύσιμο (απαπα…) και ο διφορούμενος τίτλος και οι υπαινιγμοί για σεξουαλική δραστηριότητα του Ιησού Χριστού (Μ^ν).

• καλλιεργούν ανόητα στερεότυπα σχετικά με το ρόλο των γυναικών

• σύμφωνα με το νόμο των πιθανοτήτων, έχουν προφανώς αγοραστεί από πολλές γυναίκες.

Μικρό δείγμα του στιχουργήματος:

Πολύ καλά περνάγαμε και το διασκεδάζαμε, μα ξαφνικά μου λες εγώ πως θέλεις να σε παντρευτώ… Α, πα πα πα πα πα πα πα πα, εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα… Πρέπει καλά πολύ να το χωνέψεις, πως δεν τα πάω καλά με τις δεσμεύσεις… Απα πα πα πα πα πα πα πα…

Αυτά που θέλουμε να επισημάνουμε ίσως δεν έχουν σημασία για τους εν λόγω κατασκευαστές, έχουν όμως για μας. Είναι τα εξής απλά πράγματα:

• Το να ακολουθεί η γυναίκα το στερεότυπο του «εκμεταλλευτικού αρσενικού» που «κάνει το κέφι του» με το άλλο φύλο χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς ευθύνες, είναι μια τραγική αποτυχία. Δεν είναι αυτή η λύση στα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων. Αντιθέτως δημιουργεί πολύ περισσότερες περιπλοκές και απωθημένα στα άτομα και των δύο φύλων, που μπλέκονται σε τέτοια παιχνίδια, και συχνά στοιχίζει τη ζωή σε αθώα τρίτα πρόσωπα, που δημιουργούνται από τα παιχνίδια αυτά. Μιλάμε για τις «ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες» βέβαια.

• Επιπλέον, αυτή η δήθεν ελευθερία δεν είναι παρά μια σκλαβιά και μια τύφλωση. Μια σκλαβιά στην επιφανειακή συγκίνηση και μια τύφλωση απέναντι στο μυστήριο και στο μεγαλείο του προσώπου του Άλλου, ο οποίος είναι κάτι πολύ περισσότερο από τον φορέα ενός οργάνου το οποίο ασχολείται με τη διασκέδαση του «Μ^ν».

• Πιστεύουμε ότι η «απαπά» συμπεριφορά εκ μέρους των γυναικών μπορεί να προέρχεται είτε από εκδίκηση, για κάποια ανάλογη συμπεριφορά ενός άντρα σε βάρος τους, είτε από φόβο για την ανάληψη ευθυνών σε μια σχέση, είτε ακόμα και από το φόβο της απόρριψης: «Αν νομίζεις ότι παίζεις μαζί μου, κάνεις λάθος. Εγώ είμαι αυτή που παίζω, κι έτσι ό,τι και να κάνεις δεν πρόκειται να πληγωθώ». Κάποιες φορές μπορεί να προέρχεται και από επιθυμία να προκαλέσει ακριβώς αγάπη και προσοχή. Μπορεί να σημαίνει ακόμα και «Δε θέλω να σε τυλίξω, πλησίασέ με». Μπορεί και να προέρχεται και από ένα κράμα όλων αυτών, όπως επίσης και από κάτι εντελώς διαφορετικό. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Μιλάμε από την προσωπική μας εμπειρία, την οποία βέβαια δεν μπορούμε να απολυτοποιήσουμε.

Αυτό που μπορούμε να πούμε σίγουρα είναι ότι αυτή η συμπεριφορά είναι στην ουσία της καταναλωτική, κι ότι όταν την εφαρμόζουμε, τότε από γυναίκες γινόμαστε απρόσωπα «Μ^ν», είδωλα και φαντάσματα που μόνο η διεστραμμένη φαντασία συμφεροντολόγων αρσενικών (όχι ΑΝΔΡΩΝ) μπορεί να συλλάβει, και να καλλιεργήσει για δικό της «όφελος».