*ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΑΖΗΛΟΣ*

Δικαιοσύνη για όλους!

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Στη σελίδα αυτή βρίσκονται όλες οι επιστολές που γράψαμε μέχρι τις 19.5.2007 – ημερομηνία αποστολής της τελευταίας επιστολής που θα βρείτε εδώ, με παραλήπτη την Επιτροπή Βιοηθικής.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΕΙΛΕΙ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ»

Αγαπητοί Έλληνες Γιατροί χωρίς Σύνορα,

Έχετε τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια για τη στάση σας στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Σε μια εποχή που ολόκληροι λαοί – ανάμεσά τους ο Σερβικός –  δαιμονοποιούνται από τα ΜΜΕ και τις δήθεν ανθρωπιστικές οργανώσεις, ανάλογα με τα συμφέροντα των εκάστοτε ισχυρών, εσείς φερθήκατε με αμεροληψία και υπευθυνότητα, όπως απαιτεί το όνομά σας και η αποστολή σας.

Αυτό τον καιρό κάνουμε μια εξονυχιστική έρευνα στις ιστοσελίδες διαφόρων ανθρωπιστικών οργανώσεων, και διαπιστώνουμε με λύπη ότι πολλές είναι γεμάτες προκατάληψη που δεν δικαιώνει καθόλου την αποστολή τους. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι για όλους τους ανθρώπους, κι όμως κάποιες ανθρωπιστικές οργανώσεις επιμένουν να το αγνοούν. Ευτυχώς εσείς αποδείξατε ότι όχι μόνο δεν το αγνοείτε, αλλά δράτε σύμφωνα με αυτό.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Κυρίες και κύριοι,

Σας γράφουμε αφ’ ενός για να σας δηλώσουμε τη συμπαράστασή μας στην οργανωμένη επίθεση που δέχεστε κυρίως από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», διάφορες φεμινιστικές οργανώσεις, και μεμονωμένα άτομα, και αφ’ ετέρου για να σας δώσουμε τα συγχαρητήριά μας.

Το έργο που κάνετε είναι πολύ σπουδαίο: δίνετε στις μητέρες ελπίδα και τους προσφέρετε βοήθεια ώστε να φέρουν σε πέρας τη συγκεκριμένη αποστολή της μητρότητας.

Δεν πιστεύουμε ότι η γυναίκα υπάρχει μόνο για να είναι μητέρα, όπως άλλωστε και ο άντρας δεν υπάρχει μόνο για να γίνει πατέρας. Πιστεύουμε όμως ότι η εγκυμοσύνη είναι μια μεγάλη τιμή που «δεν έχει τιμή». Τίποτα από όσα υπάρχουν στη γη δεν αξίζει τόσο πολύ, ώστε να θυσιαστεί ένα παιδί. Και η σύγχρονη επιστήμη μας διαβεβαιώνει ότι η έκτρωση σκοτώνει ένα παιδί, που δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί, ούτε καν να εκδηλώσει την παρουσία του.

Η έκτρωση είναι μια τραυματική εμπειρία. Πολλές από την ομάδα που την έχουμε ζήσει, δε θέλουμε ούτε να τη συζητήσουμε, αλλά ούτε καν να τη θυμηθούμε. Ξέρουμε ότι το μετεκτρωτικό σύνδρομο υπάρχει, όχι γιατί το διαβάσαμε στις σελίδες σας και τρομάξαμε, αλλά γιατί το έχουμε συναντήσει σε όλα τα μέλη της ομάδας μας που την έχουν υποστεί, καθώς και σε κάθε γνωστή μας γυναίκα που έχει κάνει έκτρωση αλλά δεν είναι μέλος της ομάδας μας.  Δυστυχώς έχουμε συναντήσει και τις παρενέργειες στη σωματική υγεία, που κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν πια «με την πρόοδο της επιστήμης».

Στις αποκαλούμενες φεμινίστριες έχουμε να πούμε ότι το να θέλουν να κουκουλώσουν την αλήθεια για την έκτρωση δεν προσφέρει τίποτα σε κανέναν, αντιθέτως βλάπτει όλους μας. Πρέπει επίσης να έχουν υπ’ όψη τους ότι εκφράζουν ένα πολύ μικρό ποσοστό του ελληνικού λαού, παρά τον πολύ θόρυβο που κάνουν. Ακόμα και οι γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση και δεν έχουν μετανιώσει, δέχονται στην πλειοψηφία τους ότι η έκτρωση είναι φόνος και πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει πληροφόρηση για το θέμα και τα ιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα που συνδέονται με αυτό.

Είναι αλήθεια ότι ο νόμος δίνει δυνατότητα στη γυναίκα να κάνει έκτρωση στους τρεις πρώτους μήνες της κύησης. Άλλο  όμως η δυνατότητα και άλλο το δικαίωμα. Η έννοια του δικαιώματος βασίζεται στην έννοια του δικαίου, και η αφαίρεση ζωής δεν είναι δίκαιη πράξη.

Ο παραδοσιακός φεμινισμός που έχει και σήμερα άξιες εκπροσώπους σε όλο τον κόσμο, από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα στηρίζει τις εγκύους, ώστε να μην κάνουν έκτρωση (βλ. http://www.feministsforlife.org/) και δεν έπαψε ποτέ να διακηρύττει ότι η έκτρωση είναι αφαίρεση ανθρώπινης ζωής. Από καθαρά ηθική, και όχι αποκλειστικά θρησκευτική άποψη, η αφαίρεση ζωής δεν είναι δικαίωμα κανενός. Μάλιστα το να ισχυρίζεται κανείς ότι η αφαίρεση ζωής είναι δικαίωμα είναι προσβολή στην έννοια της δικαιοσύνης. Για τους ίδιους ηθικούς λόγους είμαστε κατά της θανατικής ποινής και κατά του επιθετικού πολέμου.

Τα δικαιώματα των γυναικών δεν είναι δυνατόν να αντιστρατεύονται τα δικαιώματα των παιδιών τους. Όταν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο, κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία.

Στις σελίδες σας κάνετε λόγο και για το δημογραφικό πρόβλημα. Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα, που όμως δεν μπορεί να μας αγγίξει τόσο πολύ, όσο η πραγματικότητα ότι κάποιες γυναίκες – όσες και να είναι αυτές – φτάνουν στην έκτρωση γεμάτες απελπισία, φόβο ή άγνοια, και μάλιστα συχνά κάτω από απειλές και εκβιασμούς.        Είναι κρίμα που τόσες γυναίκες πολιτικοί δεν δείχνουν την αναμενόμενη ευαισθησία σε αυτή την τραγική κατάσταση, και δεν κάνουν κάτι για να βοηθήσουν τις άλλες γυναίκες να αποφύγουν αυτή την τραυματική επέμβαση. Αν δεν μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες, τουλάχιστον ας μην εμποδίζουν εσάς που τις βοηθάτε.

Καλούμε όλους όσους αγαπούν τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ανθρώπους, τη ζωή γενικά, να σταθούν δίπλα σας και να σας βοηθήσουν στο έργο σας.  Ένα μεγάλο μπράβο στον ΟΤΕ, που δείχνει την πρέπουσα ευαισθησία σ’ αυτό το θέμα. Μακάρι και άλλοι Σύλλογοι σαν το δικό σας να δημιουργηθούν σε  όλη την Ελλάδα.

Με εκτίμηση,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΤΕ

Αγαπητοί υπεύθυνοι για τις δημόσιες σχέσεις,

Αγαπητοί υπεύθυνοι για τις τηλεκάρτες,

Σας γράφουμε για να σας συγχαρούμε για την έκδοση τηλεκαρτών με το μήνυμα «Πόσο κοστίζει μια έκτρωση; Όσο μια ανθρώπινη ζωή», του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού. Σας συγχαίρουμε ακόμη για το μεγάλο αριθμό των εκδιδόμενων καρτών (1.000.000.000).

Δυστυχώς η αποποινικοποίηση των εκτρώσεων δεν συνδυάστηκε με την υπεύθυνη επιστημονική ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών για το τι είναι έκτρωση. Έτσι φτάσαμε στην τραγική κατάσταση οι εκτρώσεις να είναι περισσότερες από τις γεννήσεις, ο συνολικός αριθμός των εκτρώσεων να ξεπερνά τις 300.000 το χρόνο, η χώρα μας να είναι πρώτη σε εκτρώσεις εφήβων γυναικών και οι Ελληνίδες να θεωρούν την έκτρωση ένα είδος αντισύλληψης. Η απόφασή σας να προβάλλετε έναν ιδιωτικό φορέα που πληροφορεί για τη φύση και τα επακόλουθα της επέμβασης και προσφέρει βοήθεια ώστε να μη γίνει έκτρωση, είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει ώστε όλοι να ευαισθητοποιηθούν πάνω σε αυτό το θέμα. Τόσο μεγάλη είναι η άγνοια του κόσμου, ώστε ίσως χρειάζεται να εκδοθούν κι άλλες τηλεκάρτες με παρόμοιο περιεχόμενο.

Οι ανόητες επιθέσεις εναντίον σας από ένα αιρετικό και ανιστόρητο παρακλάδι του φεμινισμού δεν πρέπει να σας πτοούν. Από την αρχή της δημιουργίας του και μέχρι το 1923 το φεμινιστικό κίνημα ήταν κατά της έκτρωσης. Η τάση υπέρ της έκτρωσης εμφανίστηκε εκείνη την εποχή, και ακολουθήθηκε από ένα μόνο τμήμα του κινήματος. Φεμινιστικές ομάδες που εργάζονται κατά της διάπραξης εκτρώσεων και παρέχουν υπηρεσίες παρόμοιες με το Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού υπάρχουν και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Αυτές, και μόνον αυτές, έχουν διατηρήσει το αρχικό και γνήσιο φεμινιστικό πνεύμα. Σε αυτό το χώρο της προστασίας των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων, γεννημένων και αγέννητων, κινείται και η δική μας ομάδα.

Οι φεμινίστριες υπέρ των εκτρώσεων είναι στη χώρα μας μια ασήμαντη μειοψηφία – όπως άλλωστε φάνηκε από τη θλιβερή συγκέντρωση 30 «φεμινιστριών» και «φεμινιστών» έξω από τον ΟΤΕ στις 7 Μαρτίου – που κάνει απλώς πολλή φασαρία και παραπληροφορεί συστηματικά. Έφτασαν να μας πουν ότι «δεν υπάρχουν αγέννητα παιδιά»! (Συγκέντρωση έξω από τον ΟΤΕ, 7 Μαρτίου).

Ευτυχώς λίγοι Έλληνες παίρνουν αυτή τη φασαρία και αυτά τα «επιχειρήματα» στα σοβαρά. Παρ’ όλο το μεγάλο αριθμό των εκτρώσεων, ο λαός μας αγαπά τα παιδιά. Η πλειοψηφία των Ελληνίδων που έχουν κάνει έκτρωση δέχεται ότι η έκτρωση είναι φόνος, και φτάνει σε αυτήν από απελπισία και φόβο, και από την αίσθηση ότι «δεν υπάρχει άλλη επιλογή». Η σημερινή Ελληνίδα θέλει πληροφόρηση σχετικά με τις σωματικές και ψυχικές επιπτώσεις αυτής της επέμβασης, καθώς και για οργανισμούς που προσφέρουν βοήθεια και εναλλακτικές λύσεις στο μονόδρομο της έκτρωσης. Για τους λόγους αυτούς έχετε την αμέριστη συμπαράστασή μας όσον αφορά την επίμαχη τηλεκάρτα και κάθε σχετική προσπάθεια διαφώτισης του κοινού.

Και τέλος κάτι πιο προσωπικό: Αν κάποια μέλη μας είχαν δει τέτοιες τηλεκάρτες την εποχή που από απελπισία και άγνοια οδηγήθηκαν στην έκτρωση, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαν αποφύγει αυτή την τραυματική, δολοφονική κι εξευτελιστική επέμβαση.

Ελπίζουμε τουλάχιστον κάποιες άλλες γυναίκες να πρόλαβαν να δουν εγκαίρως την τηλεκάρτα σας.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ κα ΜΠΕΚΟΥ

Αγαπητή κυρία Μπέκου,

Σχετικά με την επιστολή σας, με την οποία ζητάτε από τον ΟΤΕ την απόσυρση της τηλεκάρτας, που προβάλλει τον «Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού», έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

*     Τα «μηνύματα που διαφημίζει» η τηλεκάρτα δεν είναι καθόλου αναχρονιστικά. Η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι μια αιώνια και πάντα επίκαιρη αξία, ειδικά στην εποχή των «ανθρώπινων δικαιωμάτων», που ζούμε σήμερα. Ο εκσυγχρονισμός πρέπει ακριβώς να υποστηρίξει την προστασία της ζωής, και να έρθει σε συμφωνία με τη σύγχρονη επιστήμη της Γενετικής που διαβεβαιώνει ότι «η ζωή του ανθρώπου αρχίζει με τη σύλληψη». Εάν, βέβαια, ο εκσυγχρονισμός θέλει να είναι πραγματικά εκσυγχρονισμός, και όχι αναχρονισμός και οπισθοδρόμηση στη σκοτεινή (και κοντινή) εποχή που πολλοί ισχυρίζονταν ότι το έμβρυο είναι ένα «ζελέ», ένας «ιστός», και, ακόμα χειρότερα, ένας «όγκος» κι ένα «παράσιτο».

*     Το να είναι κανείς κατά της έκτρωσης δεν σημαίνει ότι αντιβαίνει στην ελληνική νομοθεσία. Η ελληνική νομοθεσία δεν καθιστά την άμβλωση υποχρεωτική, απλώς την επιτρέπει στους τρεις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Ερευνήσαμε προσεκτικά τις ιστοσελίδες του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού και δεν βρήκαμε πουθενά προτάσεις για την κατάργηση του νόμου που αποποι-νικοποιεί την άμβλωση. Εάν εσείς έχετε βρει κάτι τέτοιο, παρακαλούμε να μας το δείξετε.

*     Σε μια δημοκρατία όλες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται και να συζητιούνται. Δυστυχώς εσείς δράτε σαν να μην γνωρίζετε αυτή τη βασική αρχή της δημοκρατίας, αφού στο όνομα της «ουσιαστικοποίησης της δημοκρατίας» ζητάτε να απαγορευθεί η διακίνηση ιδεών που δεν συμφωνούν με τις δικές σας, και που επιπλέον δεν έχουν τίποτα το επικίνδυνο ή το επιλήψιμο. Η πράξη σας μαρτυρά ολοκληρωτική αντίληψη μάλλον, παρά δημοκρατική.

*     Η «κοινωνική απαίτηση» σήμερα είναι

1. να περιοριστούν οι εφηβικές εκτρώσεις – η χώρα μας είναι πρώτη σε εκτρώσεις εφήβων γυναικών

2.  να περιοριστεί γενικά ο τεράστιος αριθμός των εκτρώσεων, που είναι δυστυχώς πάνω από 300.000 το χρόνο, ώστε να μπορέσουμε κάποτε να πούμε, όπως οι Ολλανδοί, «έχουμε ελαχιστοποιήσει τις εκτρώσεις στη χώρα μας και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό».

3. να δοθούν κίνητρα και βοήθεια στους νέους γονείς ώστε αυτοί να κάνουν όσα παιδιά θέλουν να κάνουν, και όχι μόνο ένα ή δύο, όπως αναγκάζονται να κάνουν.

4. να αντιμετωπιστεί με σοβαρά και υπεύθυνα μέτρα το δημογραφικό μας πρόβλημα.

5. να μη πέφτουν οι εργαζόμενες γυναίκες θύματα του κάθε εκμεταλλευτή εργοδότη που τις απολύει όταν μένουν έγκυες ή τους θέτει ως όρο να μην τεκνοποιήσουν, αν θέλουν να προσληφθούν.

Με αυτή την κοινωνική απαίτηση οφείλει να συμβαδίζει η «πολιτική βούληση». Εάν δεν γνωρίζετε όλα αυτά τα πράγματα, τότε καλύτερα μην μιλάτε για «κοινωνική απαίτηση».

Τελειώνουμε τις παρατηρήσεις μας με φράσεις της μεγάλης φεμινίστριας Sarah Norton, που αγωνίστηκε για ισότητα και δικαιοσύνη ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ: «Οι δολοφόνοι παιδιών εξασκούν το επάγγελμά τους χωρίς εμπόδιο ή κώλυμα, και ανοίγουν σφαγεία παιδιών χωρίς να αμφισβητούνται… Δεν υπάρχει θεραπεία για όλη αυτή την προγεννητική δολοφονία; Ίσως θα έρθει κάποια εποχή όπου μια ανύπαντρη μητέρα δεν θα περιφρονείται εξαιτίας της μητρότητάς της, και όπου το δικαίωμα του αγέννητου να γεννηθεί δεν θα αποκηρύσσεται ή θα παραβιάζεται». (Woodhull’s and Claffin’s Weekly, 19 Νοεμβρίου 1870).

Και η μεγάλη φεμινίστρια Alice Paul, συγγραφέας της αρχικής Equal Rights Amendment, έλεγε: «Η έκτρωση είναι η έσχατη εκμετάλλευση των γυναικών».

Κάθε ομάδα γυναικών που θέλει να σέβεται τις αρχές του παραδοσιακού, υγιούς φεμινισμού, οφείλει να μην ξεχνά αυτές τις θέσεις, όπως δεν τις ξεχνούν πολλές γνήσιες φεμινιστικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο μέχρι σήμερα. Όπως δεν τις ξεχνάμε και εμείς. Όσο κι εσείς δεν τις ξεχνάτε, θα είμαστε στο πλευρό σας.

Επίσης ο ΟΤΕ θα μας έχει κοντά του σε κάθε προσπάθειά του να αφυπνίσει το κοινό σχετικά με την αρχή και την αξία της ανθρώπινης ζωής. Αν κάποια μέλη μας είχαν δει τέτοιες τηλεκάρτες την εποχή που από απελπισία και άγνοια οδηγήθηκαν στην έκτρωση, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαν αποφύγει αυτή την τραυματική, δολοφονική κι εξευτελιστική επέμβαση.

    Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, για για το σεβασμό του δικαιώματος στην ανθρωπιά και την εξάλειψη της ανισότητας, της αδικίας και της βίας απέναντι στους αδύναμους – όπως τα έμβρυα,

    Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»


    ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ & ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ κα ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ

    Αγαπητή κυρία Καραμάνου,

    Πληροφορηθήκαμε ότι με τηλεγράφημά σας καλέσατε τον ΟΤΕ «να αποσύρει άμεσα τόσο την τηλεκάρτα που διαφημίζει τον Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού και τις μεσαιωνικές απόψεις του, όσο και τη διακριτική εύνοιά του σε σωματεία που υπονομεύουν κεκτημένα και νομοθετημένα δικαιώματα των γυναικών» (Ελευθεροτυπία 1 Μαρτίου 2000). Πάνω σε αυτό το θέμα, και με την ευκαιρία της Hμέρας της Γυναίκας, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

    * Μετά από προσεκτική μελέτη των ιστοσελίδων του επίμαχου συλλόγου, διαπιστώσαμε ότι τα μηνύματά του δεν είναι καθόλου «μεσαιωνικά». Η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι μια αιώνια και πάντα επίκαιρη αξία, ειδικά στην εποχή των «ανθρώπινων δικαιωμάτων», που ζούμε σήμερα. Ο εκσυγχρονισμός, τον οποίον πρεσβεύει και το Ευρωκοινοβούλιο και το κόμμα σας, πρέπει ακριβώς να υποστηρίξει την προστασία της ζωής, και να έρθει σε συμφωνία με τη σύγχρονη επιστήμη της Γενετικής που διαβεβαιώνει ότι «η ζωή του ανθρώπου αρχίζει με τη σύλληψη». Εάν, βέβαια, ο εκσυγχρονισμός θέλει να είναι πραγματικά εκσυγχρονισμός, και όχι αναχρονισμός και οπισθοδρόμηση στην (κοντινή) εποχή που πολλοί ισχυρίζονταν ότι το έμβρυο είναι ένα «ζελέ», ένας «ιστός», και, ακόμα χειρότερα, ένας «όγκος» κι ένα «παράσιτο». Η εποχή όπου επικρατούσαν τέτοιες σκοτεινές αντιεπιστημονικές απόψεις ήταν πράγματι «μεσαίωνας».

    * Πουθενά στις ιστοσελίδες του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού δεν βρήκαμε προτάσεις για την κατάργηση του νόμου που αποποινικοποιεί την άμβλωση. Επομένως δεν υπάρχει «υπονόμευση» του νόμου που αποποινικοποιεί τις εκτρώσεις στο πρώτο τρίμηνο της κύησης.

    * Επιπλέον αυτό που κατοχυρώνει ο νόμος που αποποινικοποιεί την έκτρωση δεν είναι κεκτημένο «δικαίωμα», αλλά «δυνατότητα» διακοπής της κύησης χωρίς ποινικές κυρώσεις στο πρώτο τρίμηνο της κύησης. Η διαφορά μεταξύ της «δυνατότητας» και του «δικαιώματος» είναι ότι το δικαίωμα σχετίζεται απαραίτητα με την έννοια του δικαίου, ενώ η δυνατότητα όχι. Θεσμοθετείται λοιπόν η δυνατότητα για αφαίρεση ζωής, αλλά η αφαίρεση ζωής εξ ορισμού καμία σχέση δεν έχει με τη δικαιοσύνη.

    * Σε μια δημοκρατία όλες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται και να συζητιούνται. Δυστυχώς εσείς δράτε σαν να μην γνωρίζετε αυτή τη βασική αρχή της δημοκρατίας, αφού ζητάτε να απαγορευθεί η διακίνηση ιδεών που δεν συμφωνούν με τις δικές σας, και που επιπλέον δεν έχουν τίποτα το επικίνδυνο ή το επιλήψιμο. Η πράξη σας δεν μαρτυρά δημοκρατική νοοτροπία, αλλά μάλλον ολοκληρωτική.

    Με την ευκαιρία της ημέρας της Γυναίκας, και μια που είστε μέλος της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών του Ευρωκοινοβουλίου, κρίνουμε σκόπιμο να σας μεταφέρουμε φράσεις της μεγάλης φεμινίστριας Sarah Norton, που αγωνίστηκε για ισότητα και δικαιοσύνη ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ: «Οι δολοφόνοι παιδιών εξασκούν το επάγγελμά τους χωρίς εμπόδιο ή κώλυμα, και ανοίγουν σφαγεία παιδιών χωρίς να αμφισβητούνται… Δεν υπάρχει θεραπεία για όλη αυτή την προγεννητική δολοφονία; Ίσως θα έρθει κάποια εποχή όπου μια ανύπαντρη μητέρα δεν θα περιφρονείται εξαιτίας της μητρότητάς της, και όπου το δικαίωμα του αγέννητου να γεννηθεί δεν θα αποκηρύσσεται ή θα παραβιάζεται». (Woodhull’s and Claffin’s Weekly, 19 Νοεμβρίου 1870).

    Και η μεγάλη φεμινίστρια Alice Paul, συγγραφέας της αρχικής Equal Rights Amendment (1923), έλεγε: «Η έκτρωση είναι η έσχατη εκμετάλλευση των γυναικών».

    Κάθε ομάδα γυναικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων που θέλει να σέβεται τις αρχές του παραδοσιακού, υγιούς φεμινισμού, οφείλει να μην ξεχνά αυτές τις θέσεις, όπως δεν τις ξεχνούν πολλές γνήσιες φεμινιστικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο μέχρι σήμερα. Όπως δεν τις ξεχνάμε και εμείς.

    Όσο δεν ξεχνάτε κι εσείς αυτές τις αρχές, θα μας έχετε στο πλευρό σας.

    Επίσης ο ΟΤΕ θα μας έχει κοντά του σε κάθε προσπάθειά του να αφυπνίσει το κοινό σχετικά με την αρχή και την αξία της ανθρώπινης ζωής. Αν κάποια μέλη μας είχαν δει τέτοιες τηλεκάρτες την εποχή που από απελπισία και άγνοια οδηγήθηκαν στην έκτρωση, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαν αποφύγει αυτή την τραυματική, δολοφονική κι εξευτελιστική επέμβαση.

    Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, για το σεβασμό του δικαιώματος στην ανθρωπιά και την εξάλειψη της ανισότητας, της αδικίας και της βίας απέναντι στους αδύναμους – όπως τα έμβρυα,

    Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

    ΠΡΟΣ ΤΟ «ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ»

Αγαπητές φίλες,

Σχετικά με την ενέργειά σας να στραφείτε κατά του «Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού» και του ΟΤΕ, ο οποίος τύπωσε τηλεκάρτες που προβάλλουν τα μηνύματα αυτού του Συλλόγου, και σχετικά με την προκήρυξη που μοιράσατε στον κόσμο έξω από τον ΟΤΕ, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

* Ερευνήσαμε προσεκτικά την ιστοσελίδα του Συλλόγου και διαπιστώσαμε ότι πουθενά δεν αναφέρει ότι «θεωρεί τον προγεννητικό έλεγχο έγκλημα». Πρώτη ανακρίβεια της προκήρυξής σας.

* Το υλικό που υπάρχει στη σελίδα αυτή δυστυχώς είναι πολύ, μα πολύ αληθινό. Ειδικά οι μελέτες γα το μετεκτρωτικό σύνδρομο, τις οποίες σας συνιστούμε να διαβάσετε, περιγράφει τέλεια αυτή την κατάσταση που ταλαιπωρεί, με τον α΄ ή β΄ τρόπο, όλες τις γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση – μεταξύ αυτών και πολλές από εμάς. Κάποια από τα επιχειρήματα που υπάρχουν εκεί έχουν όντως καταγγελθεί, από αυτούς που είναι υπέρ των εκτρώσεων, αλλά ποτέ δεν έχουν καταρριφθεί, γιατί πράγματι η τελευταία λέξη της γενετικής είναι ότι η ζωή αρχίζει με τη σύλληψη.

* Παρακολουθούμε προσεκτικά τα κινήματα υπέρ και κατά των εκτρώσεων στο εξωτερικό, και γνωρίζουμε ότι μόνο μια ασήμαντη μειοψηφία ασχολείται με τρομοκρατία και δολοφονίες. Η συντριπτική πλειοψηφία του κινήματος υπέρ της ζωής προσφέρει σημαντική βοήθεια στις μητέρες, και έχει σώσει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών. Ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού δίνει αποδείξεις ότι πράγματι προσφέρει βοήθεια, και δεν δίνει την παραμικρή υπόνοια ότι υπερασπίζει τις δολοφονίες και την τρομοκρατία.

* Επιπλέον πουθενά στις σελίδες του ή στην τηλεκάρτα του δεν περιγράφεται κάποια «αντίληψη για το ρόλο των γυναικών». Εκτός αν εσείς θεωρείτε πρόβλημα το μητρικό ρόλο της γυναίκας. Όμως, η φύση έχει κάνει τον άντρα πατέρα και τη γυναίκα μητέρα. Ο μητρικός ρόλος μπορεί να συνυπάρξει και με άλλους ρόλους στη ζωή μιας γυναίκας, όπως άλλωστε και ο πατρικός. Η έγκυος είναι ήδη μητέρα από τη στιγμή της σύλληψης, και πρέπει να υποστηριχθεί σε αυτό της το ρόλο και όχι να τραυματιστεί με μια έκτρωση. Η ΦΥΣΗ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΙΣ.

* «Η νομιμοποίηση των εκτρώσεων το Μάιο του 1986 με την αναγόρευση της άμβλωσης σε ιατρική πράξη… είχε άμεσο και πρακτικό αποτέλεσμα» την αύξηση των αμβλώσεων, την αύξηση δηλαδή των βίαιων επεμβάσεων στα σώματά μας και τους θανάτους περισσότερων από τα παιδιά μας. Ιατρική πράξη λοιπόν η άμβλωση, όπως και η εκτέλεση με θανατηφόρα ένεση. Πολύ μεγάλος θρίαμβος για το γυναικείο κίνημα!

Πώς θα σας φαινόταν αν θα βλέπατε κάποιον να θέλει να σκοτώσει μένοντας ατιμώρητος; Αυτό ακριβώς θα πει «ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις», γιατί, είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει, η έκτρωση είναι ΦΟΝΟΣ. Η έκτρωση είναι μια βαρβαρότητα από μόνη της, δεν είναι οι συνθήκες εκτέλεσής της που την κάνουν βάρβαρη. Κανένας φόνος δεν είναι πολιτισμένος.

Είναι συνηθισμένο οι άνθρωποι να αρνούνται την πραγματικότητα που δεν τους αρέσει, και να την βαφτίζουν «άποψη». Είναι εύκολα κατανοητό το ότι κανείς δεν θέλει να «ενοχοποιείται». Υπάρχουν δύο είδη ενόχων: αυτοί που παραδέχονται την ενοχή τους, κι αυτοί που την αρνούνται. Η διαφορά τους είναι ότι αυτοί που παραδέχονται την ενοχή τους και μετανιώνουν, μπορούν να ελευθερωθούν από το βάρος της ενοχής, ενώ αυτοί που δεν την παραδέχονται, καταδικάζουν τον εαυτό τους να είναι δέσμιοι της ενοχής για πάντα.

Λέτε ότι «καμιά γυναίκα δεν επιθυμεί την έκτρωση». Αυτό σημαίνει ότι περίπου 300.000 γυναίκες κάθε χρόνο αναγκάζονται να κάνουν κάτι που δεν επιθυμούν! Είναι αυτό ελευθερία; Γιατί δεν αγωνίζεστε ώστε οι γυναίκες να πάψουν να υποβάλλονται σε αυτό το μαρτύριο, αλλά δουλεύετε για να συνεχίσει ο εξαναγκασμός; Δεν είναι αντιφατικό αυτό; Γιατί δεν σκέφτεστε ότι τα μισά τουλάχιστον από αυτά τα ανυπεράσπιστα έμβρυα που πετιούνται στα σκουπίδια των μαιευτηρίων, είναι μικρές γυναίκες; Γιατί δεν παλεύετε και για τα δικαιώματα αυτών των γυναικών;

Εάν θέλετε να επιλέγετε «αν, πότε και πόσα παιδιά», λάβετε τα μέτρα σας ώστε να μην το κάνετε αυτό σε βάρος της ζωής των παιδιών σας. Γιατί η έκτρωση δεν είναι απλά «αυτοδιάθεση του σώματός μας»: είναι μια βίαιη εξωτερική και αφύσικη επέμβαση στο ίδιο το σώμα μας, και στο σώμα κάποιου άλλου, που φιλοξενείται εκεί. Είναι η εξόντωση ενός μικρού πλάσματος, που κατά το ήμισυ προέρχεται από το σώμα μας και μας μοιάζει. Είναι η χειρότερη, πιο τραυματική και πιο άτιμη επίθεση στο πιο αυτονόητο δικαίωμά μας: να ολοκληρώσουμε την εγκυμοσύνη μας.

Ζήστε, κι αφήστε τους άλλους να ζήσουν. Δικαιοσύνη ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!    Υ.Γ. Η ρατσιστική αφίσα σας με τις «γουρούνες» είναι πολύ άθλια για να τη σχολιάσουμε. Σας πληροφορούμε όμως ότι γνωρίζουμε θαυμάσιες γυναίκες που δεν χρησιμοποιούν αντισύλληψη, γεννούν όλα τα παιδιά τους και βέβαια δεν είναι «γουρούνες». Αντί να στρέφεστε κατά μητέρων («γουρούνες») και παιδιών («δεν υπάρχουν αγέννητα παιδιά», φωνάζατε έξω από τον ΟΤΕ) καλύτερα διαβάστε λίγο βιολογία και τρόπους καλής συμπεριφοράς.

Υ.Γ.2: Στη συγκέντρωσή σας έξω από τον ΟΤΕ ήσασταν 30 άτομα, η «Ελευθεροτυπία» όμως «είδε» 100! Διαμαρτυρηθήκατε στην εφημερίδα για τη αυτή την διαστρέβλωση της πραγματικότητας;  Ή μήπως την επικροτείτε;

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

Με σεβασμό στον παραδοσιακό, κατά της έκτρωσης, φεμινισμό

ΠΡΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» & κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΦΥΝΤΑΝΙΔΗ

Αγαπητή «Ελευθεροτυπία»,

Με έκπληξη διαβάσαμε στο φύλλο σας της 8ης Μαρτίου 2000 ότι στις 7 Μαρτίου «100 νέες, όμορφες  και καλλιεργημένες γυναίκες» διαδήλωναν έξω από τον ΟΤΕ για την απόσυρση τηλεκάρτας που διαφημίζει τον Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού.

Δυστυχώς για σας, στη συγκέντρωση αυτή βρίσκονταν και μέλη της δικής μας ομάδας, τα οποία μέτρησαν διαδηλώτριες και διαδηλωτές σωστά: ήταν 25 γυναίκες + 5 άντρες = 30 άτομα. Με τόσο λίγα άτομα είναι δύσκολο να γίνει λάθος στο μέτρημα. Για να βγει ο αριθμός «100» που δημοσιεύσατε εσείς, πρέπει ο πραγματικός αριθμός να τριπλασιαστεί, και να προστεθούν και άλλοι 10 ανύπαρκτοι διαδηλωτές. Γιατί λοιπόν δεν γράφετε την αλήθεια, πράγμα τόσο απλό, παρά κάνετε τόσες αλχημείες; Μήπως σκοπός σας δεν είναι να πληροφορείτε αλλά να παραπληροφορείτε;

Σχετικά με το αν οι διαδηλώτριες ήταν όμορφες, αυτό είναι βέβαια υποκειμενικό. Όμως για να μάθει ο συντάκτης σας αν ήταν όλες καλλιεργημένες , θα έπρεπε να συζητήσει με όλες, πράγμα δύσκολο όταν πρόκειται για 25 άτομα – φανταστείτε να ήταν και εκατό! Και για να μην κοροϊδευόμαστε, ελάχιστες από τις διαδηλώτριες ήταν νέες.

Τέλος όλο το άρθρο σας, όπως και άλλα δημοσιεύματα σχετικά με το Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού και την τηλεκάρτα του, ήταν φανερά μεροληπτικό. Δεν είδαμε ούτε την υποψία κριτικής σε συνθήματα όπως «δεν υπάρχουν αγέννητα παιδιά», που ανατρέπουν τη Γενετική και την Εμβρυολογία,  ούτε στην υβριστική αφίσα που έγραφε «Οι γυναίκες επιλέγουν, οι γουρούνες όχι». Μήπως συμφωνείτε με τη ρατσιστική άποψη των δήθεν «φεμινιστριών», ότι οι γυναίκες που δεν χρησιμοποιούν αντισύλληψη και δεν σκοτώνουν κανένα από τα παιδιά τους είναι γουρούνες;

Έτσι, για να ξέρουμε αν έχουμε να κάνουμε με εξ αριστερών φασίστες.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ Κας ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΣ (Ελευθεροτυπία, 18/3/2000) ΚΑΙ Η ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ

Περίεργη η διαπίστωση πως είμαστε μεν «μεροληπτικοί» αλλά»χωρίς υποψία κριτικής», μεταφέροντας αυτούσιες φράσεις. Είναι κρίμα που δεν εκτιμήθηκε το γεγονός ότι η ίδια συντάκτης, λίγες μέρες πριν, μετέφερε χωρίς ίχνος κριτικής και τις δικές σας απόψεις.

Παρ’ όλα αυτά σας διαβεβαιώνω πως ποτέ δεν υπήρξα φεμινίστρια, αλλά όπως η πλειοψηφία του πολιτισμένου κόσμου, υποστηρίζω το δικαίωμα κάθε γυναίκας – και δη εργαζόμενης – να αποφασίζει για το σώμα της και το αγέννητο παιδί της.

Ας μη σχολιάσουμε το»εξ αριστερών φασίστες», διότι η παρεμπόδιση ενημέρωσης δεν έχει πολιτικό χρώμα, αλλά οπωσδήποτε είναι ο χειρότερης μορφής φασισμός.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΑΜΑ

*************

Αγαπητή «Ελευθεροτυπία» και κα Γεωργία Δάμα,

Στην απάντησή σας στην επιστολή μας σχετικά με τη συγκέντρωση των «φεμινιστριών» έξω από τον ΟΤΕ (8/3/2000) δεν λέτε λέξη για την ταμπακέρα, δηλαδή την παραποίηση που κάνατε στον πραγματικό αριθμό των συγκεντρωθέντων.

Το να είστε ή να μην είστε φεμινίστρια είναι δικαίωμά σας, και δεν σας ζητήσαμε το λόγο γι’ αυτό, ούτε άλλωστε είναι δική μας δουλειά οι προσωπικές απόψεις των δημοσιογράφων. Το πρόβλημα δεν είναι, τι πιστεύει ο δημοσιογράφος, αλλά το αν αυτό που πιστεύει τον εμποδίζει να κάνει τη δουλειά του αντικειμενικά.

Επίσης δεν σας ζητήσαμε να κάνετε «παρεμπόδιση ενημέρωσης», αλλά αντιθέτως να ενημερώσετε ΣΩΣΤΑ, και όχι με ψευδείς αριθμούς, τον κόσμο που πληρώνει για να ενημερωθεί από την εφημερίδα σας. Η ψευδής ενημέρωση είναι ίση και ίσως χειρότερη από την παρεμπόδιση ενημέρωσης, και αυτό είναι που κάνατε εσείς στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Για μας η έκτρωση – από την οποία πολλά από τα μέλη μας έχουν προσωπική εμπειρία – είναι φασιστική κατάχρηση εξουσίας από τη μεριά των γονέων, και όχι δικαίωμα κανενός, είτε αυτός εργάζεται είτε όχι. Επίσης δεν είναι δείγμα πολιτισμού, αλλά δείγμα καταπίεσης κι εκμετάλλευσης της γυναίκας από τις κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες αλλά και τις προσωπικές της σχέσεις. Το να διαδηλώνουν άντρες υπέρ των εκτρώσεων δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο.

Απ’ όσο ξέρουμε, δεν έχετε ποτέ γράψει κάτι για τις απόψεις μας και την ομάδα μας, με κριτική ή χωρίς. Εάν κάτι τέτοιο έχει γίνει χωρίς να το αντιληφθούμε, παρακαλούμε να μας ειδοποιήσετε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: agazilos@yahoo.com, ώστε να προμηθευτούμε το φύλλο όπου υπάρχει αυτό το δημοσίευμα.

Τέλος εκτιμούμε το γεγονός, ότι δημοσιεύσατε την επιστολή μας.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

ΠΡΟΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟ ΜΑΣΤΡΩΠΟΥΣ

Με την ευκαιρία του εορτασμού της Ημέρας της Γυναίκας, σας εφιστούμε την προσοχή σε μια θλιβερή κατάσταση που δυστυχώς συμβαίνει και στη χώρα μας.

Πρόκειται για την εκπόρνευση γυναικών από Βαλκανικές χώρες. Οι γυναίκες αυτές είτε έχουν ξεγελαστεί από υποσχέσεις για εύρεση εργασίας και μια καλύτερη ζωή, είτε ακόμα έχουν απαχθεί από αδίστακτους κακοποιούς οι οποίοι στη συνέχεια τις πουλάνε στους μαστρωπούς.

Οι Τάιμς του Λονδίνου, σε άρθρο με τίτλο «Η Τάρα είναι μια μαθητευόμενη νοσοκόμα που απήχθη και πουλήθηκε ως σκλάβα του σεξ για 1200 δολάρια» (5 Φεβρουαρίου 2000) παραθέτουν συνεντεύξεις θυμάτων που σώθηκαν και βρίσκονται σε ειδική κρυψώνα στην Αλβανία, έτοιμα να επιστρέψουν με κάθε μυστικότητα στην πατρίδα τους. Ένα από τα θύματα ήταν μια μαθήτρια 16 χρονών από τη Μολδαβία, που απήχθη από αγνώστους κοντά στο σπίτι της!

Στο άρθρο αναφέρεται ότι πολλές από τις κοπέλες αυτές μεταφέρονται στην Ελλάδα.

Η ίδια εφημερίδα σε άρθρο με τίτλο «η ντροπή των νυχτερινών κέντρων» (Nightclub shame, 24 Φεβρουαρίου 2000) αναφέρει ότι «στην Ελλάδα, δυο κοπέλες από τη Ρουμανία και την Ουκρανία βρέθηκαν πρόσφατα νεκρές στο χιόνι, στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Η αστυνομία βρήκε άλλες 22 γυναίκες που περιπλανιόνταν στο χιόνι για τρεις μέρες, αφού ο »σύνδεσμος» στην ελληνική μεριά των συνόρων δεν κατάφερε να έρθει». Αν δηλαδή κατάφερνε να έρθει, οι γυναίκες θα έμπαιναν παράνομα στη χώρα, και η καθημερινή εκμετάλλευσή τους θα γέμιζε τις τσέπες των μαστρωπών, μέχρι του σημείου –  όπως διαβάσαμε στον ελληνικό Τύπο – να τις κλείνουν σε σταύλους διασκευασμένους σε οίκους ανοχής, να τις δέρνουν και να τους κάνουν με το ζόρι εκτρώσεις ώστε να συνεχίσουν να εκδίδονται.

Το ευρύ κοινό βέβαια δεν πρόκειται να μάθει τίποτα για αυτά, εκτός κι αν κάποια από αυτές τις κοπέλες αυτοκτονήσει. Κι όμως μόνο στις αγγελίες για «μασάζ» να κοιτάξουν οι υπεύθυνοι, θα βρουν αρκετά στοιχεία για να ερευνήσουν το θέμα και να βοηθήσουν τις εγκλωβισμένες γυναίκες.

Και ρωτάμε: Είναι δυνατόν στη χώρα μας να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και μετά να μιλάμε για «δικαιώματα των γυναικών» και «ημέρα της γυναίκας»; Δεν πρέπει να ληφθούν σοβαρά μέτρα για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση;

Επιπλέον, επιτρέπεται οι αυτοαποκαλούμενες «φεμινίστριες» να μην κινητοποιούνται για να βοηθήσουν τις δύστυχες αυτές γυναίκες, και να ασχολούνται με τις τηλεκάρτες του ΟΤΕ;

Με εκτίμηση,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

(Πίσω)

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ…ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ (Εστάλη στον ελληνικόΤύπο και πολλούς πολιτικούς & κόμματα)

Οι εκλογές ξανάρχονται… Με αυτή την ευκαιρία θέλουμε να θέσουμε μερικά ερωτήματα στους υποψηφίους:

* Γνωρίζουν άραγε, ότι οι εργοδότες προτιμούν να προσλαμβάνουν άγαμες γυναίκες και μάλιστα αυτές που δεν σκοπεύουν να παντρευτούν σύντομα, ή που δεν σκοπεύουν να κάνουν παιδιά στο κοντινό μέλλον; Με αυτό τον τρόπο οι γυναίκες ωθούνται να κάνουν λιγότερα παιδιά από όσα επιθυμούν.

* Γνωρίζουν ότι γυναίκες με παιδιά, που συχνά έχουν μεγάλη ανάγκη για δουλειά για βιοποριστικούς λόγους, σκοντάφτουν στην εκμεταλλευτική νοοτροπία των εργοδοτών, οι οποίοι σκέφτονται ότι μια τέτοια γυναίκα «δεν θα έχει το νου της» στην αύξηση των δικών τους κερδών, αλλά στην οικογένειά της;

* Γνωρίζουν πόσες απολύσεις γυναικών οφείλονται σε κάποιο γάμο;

* Έχουν σκοπό να εκσυγχρονίσουν την εργατική νομοθεσία ώστε να προβλέπει και να αντιμετωπίζει τις περιπτώσεις τέτοιου είδους καταπάτησης των δικαιωμάτων των γυναικών;

* Γνωρίζουν πόσο πενιχρά είναι τα (χρηματικά) επιδόματα και οι (χρονικές) άδειες μητρότητας που δίνει το ελληνικό κράτος, σε σύγκριση με τα ανάλογα των άλλων χωρών της Ε.Ε ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα;

* Λαμβάνουν μέτρα για την προστασία των εγκύων αλλοδαπών που εργάζονται στη χώρα μας, ώστε να αποφεύγονται διάφορα δράματα που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας;

* Και τέλος, σχετικά με το καυτό θέμα των αμβλώσεων, ιδιαίτερα κατά την εφηβική ηλικία: πότε επιτέλους θα αναλάβει το κράτος την υποχρέωση να ενημερώσει σοβαρά και υπεύθυνα, και να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις στις εγκύους μαθήτριες και φοιτήτριες, ώστε να μην καταφεύγουν οι νέοι σ’ αυτές τις απάνθρωπες κι επικίνδυνες επεμβάσεις προκειμένου να συνεχίσουν τις σπουδές τους κτλ;

Ειλικρινά

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΠΑΣΟΚ Α’ ΑΘΗΝΑΣ κα ΕΛΕΝΗ ΑΝΟΥΣΑΚΗ

Αγαπητή κυρία Ανουσάκη,

Στα χέρια μας έπεσε ένα έντυπό σας, που αρχίζει με τις φράσεις «νιώθω

την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας και να μιλήσουμε για τον τόπο μας,

την πόλη μας και τη ζωή μας». Νιώσαμε λοιπόν κι εμείς την ανάγκη να

επικοινωνήσουμε μαζί σας «με αγάπη» και «με στοργή» όπως εσείς, και

επίσης με ειλικρίνεια – όπως, φανταζόμαστε, κι εσείς θέλετε να επικοινωνείτε.

Αγωνιζόμαστε για τα παιδιά μας, και για χιλιάδες άλλα

παιδιά που δεν είναι, αλλά θα μπορούσαν να είναι δικά μας. Μιλάμε για το θέμα των εκτρώσεων. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ στην ομάδα μας έχουμε κάνει εκτρώσεις, μάλιστα μερικές έχουμε κάνει περισσότερες από μία.

Κάποτε παλέψαμε για να είναι οι εκτρώσεις ελεύθερες και δωρεάν, πιστεύοντας ότι είναι δικαίωμά μας. Τα χρόνια πέρασαν και διαπιστώσαμε ότι το μόνο που κερδίσαμε ήταν να μην κρατήσουμε τα παιδιά μας αγκαλιά, ούτε καν να τα δούμε στα μάτια μας, ούτε καν να ξέρουμε αν ήταν αγόρια ή κορίτσια. Κι όμως τα σκοτωμένα αυτά παιδιά δεν έφυγαν ποτέ από τη ζωή μας. Ήταν εκεί, πίσω από κάθε νευρικό ξέσπασμα, πίσω από κάθε προσπάθεια να αποδείξουμε ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ, πίσω από κάθε επανάληψη των αυτοδικαιωτικών φράσεων «το κορμί μας μας ανήκει», «φταίει η κοινωνία» «έσωσα το παιδί μου από τη δυστυχία» και «τι άλλο να έκανα;». Ήταν ακόμα πίσω από κάθε προσπάθεια να κερδίσουμε αναγνώριση για το άτομό μας. Βαθειά μέσα μας νιώθαμε ότι είχαμε κάνει κάτι άδικο, που δεν άξιζε σεβασμό, κι ότι κάπως έπρεπε να αντισταθμίσουμε αυτή την έλλειψη αυτοσεβασμού με την αναγνώριση εκ μέρους των άλλων.

Ξέρουμε πώς είναι να τιμωρεί μια γυναίκα τον εαυτό της για μια έκτρωση. Ξέρουμε πώς είναι να φέρεσαι ηλίθια, να προκαλείς καυγάδες, να το παίζεις θύμα, να βλέπεις τον άλλον με υστεροβουλία, να θέλεις να προστατευτείς από κάτι ακαθόριστο, να θέλεις να εκδικηθείς για κάποια αδικία που δεν ξέρεις ποια είναι. Να ΜΕΘΑΣ για να «ξεσκάσεις», να ΤΡΩΣ χωρίς να πεινάς, για να καλύψεις αυτό το τεράστιο εσωτερικό κενό, αυτό το παγωμένο συναίσθημα, αυτό τον ωκεανό πόνου.

Ξέρουμε πώς είναι να προσπαθεί η γυναίκα να ξεπεράσει τον εσωτερικό της πόλεμο και διχασμό, να κερδίσει αυτοσεβασμό. Να προσπαθεί να είναι η εξυπνότερη, η ωραιότερη, η καλύτερη, η πιο ικανή, που δεν την αγγίζει ο χρόνος (παρά μόνο την τρομάζει κρυφά…), αυτή που δεν φταίει ποτέ, αλλά όλα της τα κάνουν οι «άλλοι».

Ξέρουμε πώς είναι να ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ. Έχουμε δει φίλες μας να πεθαίνουν από «ναρκωτικά», από «καρκίνο», από «υπερβολική ταχύτητα» κτλ. Εμείς όμως ξέρουμε ότι πέθαναν από στεναχώρια για το παιδί, που άφησαν να σκοτωθεί μέσα τους. Ότι σκότωσαν τον εαυτό τους σιγά-σιγά, ή στα γρήγορα, για να τον τιμωρήσουν.

Όλα αυτά, για μια πράξη που όταν την κάναμε, νιώσαμε ανακούφιση γιατί «βγήκαμε από τη δύσκολη θέση».

Λοιπόν: άξιζε να γίνουν όλα αυτά; Όχι δεν άξιζε. Εμείς το ξέρουμε, και πιστεύουμε ότι το ξέρετε κι εσείς.

θα μπορούσαμε να έχουμε ζήσει κι αλλιώς, με περισσότερες υλικές δυσκολίες ίσως – ΙΣΩΣ – αλλά με μεγαλύτερη ψυχική ηρεμία ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.

Ευτυχώς αναγνωρίσαμε ότι πράγματι σκοτώσαμε τα παιδιά μας – κάποια από τα παιδιά μας, κι αυτό μας βοήθησε να απελευθερωθούμε από την ενοχή. Υπάρχει όμως ακόμα μέσα μας λύπη, και δεν λυπόμαστε που λυπόμαστε. Ο χαμός των παιδιών μας αξίζει τη λύπη μας, όπως εκείνα άξιζαν την αγάπη, που δεν τους δώσαμε όταν έπρεπε.

Στο όνομα που τα παιδιά μας δεν πρόλαβαν να αποκτήσουν. Στο όνομα χιλιάδων παιδιών, που θα μπορούσαν να είναι παιδιά μας, όμως κομματιάζονται βάρβαρα και πετιούνται στα σκουπίδια των μαιευτηρίων. Στο όνομα χιλιάδων γυναικών, που υποφέρουν σιωπηλά ή φωναχτά, χωρίς κανείς, κι ούτε ίσως και οι ίδιες, να καταλαβαίνει γιατί σωπαίνουν ή γιατί φωνάζουν. Στο όνομα χιλιάδων κοριτσιών που κινδυνεύουν να τραυματιστούν όπως εμείς, από την άγνοια για το κορμί τους και τις λειτουργίες του, από την άγνοια για το πότε αρχίζει να υπάρχει το παιδί τους, από την άγνοια για το μέχρι που ΦΤΑΝΟΥΝ τα δικαιώματά τους – τα οποία φτάνουν, μέχρι εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του παιδιού, του ΑΛΛΟΥ. Κι αν το θέλετε έτσι, στο όνομα του ΘΕΟΥ!
ΠΑΛΕΨΤΕ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ, ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ, ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ! ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ!
 Όλοι μαζί πρέπει να προχωρήσουμε για μια κοινωνία χωρίς ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ, με ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κι όταν λέμε δικαιοσύνη, δεν λέμε να κλείσουμε τις γυναίκες, τους άντρες και τους γιατρούς στη φυλακή. Λέμε να αναγνωρίσουμε ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να σκοτώνει, κι ότι η κοινωνία έχει την υποχρέωση να στηρίζει τις μητέρες, παντρεμένες κι ανύπαντρες. Ότι πρέπει να γίνεται ειδική ενημέρωση στα σχολεία για τη φρίκη της έκτρωσης – μη φοβάστε, τα παιδιά δεν τρομάζουν… είναι τα ίδια παιδιά που φορούν μπλουζάκια με φρικιαστικές μορφές και νεκροκεφαλές, που τις απόκριες ντύνονται «δράκουλας» και που βλέπουν τον «εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες νο 50». Μακάρι κάποιος να είχε «τρομάξει» κι εμάς με τις φωτογραφίες που είδαμε ΜΕΤΑ, όταν ήδη είχαμε κάνει την έκτρωση. Τότε θα την είχαμε αποφύγει, γιατί δεν θα θέλαμε να γίνει ΑΥΤΟ μέσα στο σώμα μας.

Ας μην αποθρασύνουμε τα παιδιά, λέγοντας ότι αυτή η φρικαλεότητα είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ.

Όταν λέμε δικαιοσύνη, εννοούμε ακόμα ότι η πολιτεία πρέπει να λάβει ειδικά μέτρα ώστε να μη χάνουν τις σπουδές τους οι έγκυοι μαθήτριες και φοιτήτριες. Ότι σε περίπτωση που μια μητέρα (η έγκυος είναι ήδη μητέρα) θέλει να σπουδάσει κι έχει οικονομικά προβλήματα, πρέπει να υπάρχουν ειδικές κρατικές υποτροφίες, ειδικοί κρατικοί παιδικοί σταθμοί. Ότι η μητέρα που δεν σκοτώνει το παιδί της πρέπει να απολαμβάνει κοινωνικό μισθό και να διευκολύνεται στην εύρεση εργασίας που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της – στην ανάγκη του να έχει χρόνο για να διαπαιδαγωγεί το παιδί της.

Αυτός ο κοινωνικός αγώνας ωφελεί πραγματικά τις γυναίκες. Ο αγώνας για ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ. Μόνον αυτός θα είναι πραγματικά «κόσμος δίκαιος και ίσων ευκαιριών για όλους». Κάντε αυτό τον αγώνα αγώνα ΣΑΣ, κι εμείς θα είμαστε στο πλευρό σας.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

Προς την κα Ματίνα Στάππα, στέλεχος του ΥΠΕΠΘ, σχετικά με τη σεξουαλική αγωγή στα σχολεία

Αγαπητή κυρία Στάππα,

Την Παρασκευή, 31 Μαρτίου 2000 έτυχε να ακούσουμε μια συνέντευξή σας στον κ. Κωνσταντίνο Μπλάθρα του 89,4 FM, σχετικά με κάποια ενημερωτικά φυλάδια του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, τα οποία κρίνετε ακατάλληλα για να μοιραστούν στα σχολεία επειδή έχουν μέσα «τρομακτικές εικόνες».

Είμαστε μια ομάδα γυναικών, της οποίας τα περισσότερα μέλη έχουν κάνει έκτρωση σε πολύ νεαρή ηλικία. Μακάρι να βρισκόταν κάποιος τότε να μας έλεγε την αλήθεια για την έκτρωση με εικόνες, γιατί μια εικόνα λέει όσο χίλιες λέξεις και δεν είναι σωστό να ξεκινά κάποιος να κάνει κάτι, χωρίς να έχει ιδέα για το ΤΙ είναι αυτό.

Καταλαβαίνουμε την παιδαγωγική σας ευαισθησία. Δεν θέλετε τα παιδιά να τρομάζουν. Σκεφτείτε όμως ότι η πλειοψηφία των σημερινών παιδιών είναι εξοικειωμένη με ταινίες τρόμου, ρούχα που απεικονίζουν νεκροκεφαλές και διάφορες φρικιαστικές μορφές, καλλιτέχνες με φρικιαστικό μακιγιάζ, τραγουδιστές που κάνουν φοβερή τη φωνή τους κτλ. Αν πάρετε ένα περιοδικό μοντέρνας μουσικής και δείτε τι παρουσιάζει και τι ηλικίας είναι οι αναγνώστες, οι οποίοι μάλιστα εκφράζουν την προτίμησή τους σε αυτή τη φρίκη με επιστολές, θα καταλάβετε τι εννοούμε. Άρα λοιπόν τα σημερινά παιδιά δεν φοβούνται τον τρόμο.

Συμφωνούμε μαζί σας ότι τα παιδιά δεν πρέπει να εκφοβίζονται, οι εικόνες σχετικά με την έκτρωση όμως δεν είναι εκφοβισμός, αλλά πληροφορίες που φέρνουν τον καθένα προ των ευθυνών του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ελληνικός λαός έχει την παροιμία «ο φόβος φυλάει τα έρμα».

Πέραν αυτού, τα επίμαχα φυλλάδια – τα οποία κι εμείς έχουμε δει – περιέχουν την επιστημονική αλήθεια. Δυστυχώς η έκτρωση είναι ΕΤΣΙ. Δεν θα έπρεπε τα παιδιά να το ξέρουν ώστε να την αποφεύγουν; Πιστέψτε μας, αν είχαμε αυτή την πληροφόρηση όταν έπρεπε, θα προτιμούσαμε να μας πετάξουν στο δρόμο παρά να γίνει αυτό το πράγμα μέσα μας.

Από τη στιγμή που το ΥΠΕΠΘ κρίνει ότι οι νέοι πρέπει να διδάσκονται σεξουαλική αγωγή, πρέπει να τους μαθαίνει και ότι το σεξ δεν είναι απλά μια ευχαρίστηση, αλλά μια πράξη που συχνά φέρνει κι άλλους ανθρώπους στον κόσμο. Φρονούμε ότι φωτογραφίες των εκτρώσεων είναι μια καλή ευκαιρία για να χρησιμοποιήσουν οι νέοι αντισύλληψη και να περιοριστούν οι αμβλώσεις. Έτσι θα γίνουν σίγουρα περισσότερο υπεύθυνοι. Όταν δεν ξέρεις τι κάνεις και για ποιον πρέπει να είσαι υπεύθυνος, τότε πολύ απλά δεν είσαι υπεύθυνος, και αυτό μαρτυρεί η πρωτιά της Ελλάδας σε εκτρώσεις εφήβων γυναικών.

Μια και δεν θέλετε να τραυματίζονται οι νέοι, πρέπει να ξέρετε ότι μια έκτρωση προκαλεί ποικίλα ψυχολογικά προβλήματα που η σύγχρονη ψυχολογία ονομάζει «μετεκτρωτικό σύνδρομο» και κατατάσσει στα είδη του μετατραυματικού σοκ. Είναι πολύ καλύτερο να «τρομάξουν» για λίγο οι νέοι – που δεν τρομάζουν… – παρά να καταφύγουν από άγνοια σε μια επέμβαση, που θα τους αφήσει ψυχικά τραύματα σε όλη τους τη ζωή. ΄Εχουμε υποστεί τέτοια τραύματα, γι’ αυτό επαναλαμβάνουμε: Μακάρι κάποιος να μας είχε πει την αλήθεια, κι ας τρομάζαμε.

Τέλος έχουμε δει τις αντιδράσεις νεαρών κοριτσιών σε αυτό το φυλλάδιο. Στην αρχή τους αρέσει πολύ, γιατί ως γνωστόν τα κορίτσια αγαπούν τα μωράκια. Μετά όταν αρχίζουν οι επίμαχες εικόνες, στεναχωριούνται και λένε ότι δεν πρέπει να γίνονται τέτοια πράγματα. Θεωρούμε ότι τέτοιες αντιδράσεις είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές.

Θα χαρούμε πολύ να μας επισκεφθείτε στις σελίδες μας στο Διαδίκτυο, και να μας γράψετε τη γνώμη σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση που βρίσκεται εκεί.

Με εκτίμηση,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

(Πίσω)

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΥΠΟ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ 2000

Τα φετινά Καλλιστεία ήταν από τα χειρότερα, λόγω του κ. Σάκη Ρουβά και του σεξιστικού, εξευτελιστικού για τις γυναίκες «σόου» που παρουσίασε. «Υποταγή, υποταγή, να γίνεις χώμα να γίνεις γη» και άλλα παρόμοια άσματα, σε συνδυασμό με …ξυλιές στον ποπό των χορευτριών, τακτικό πιάσιμο του φαλλού του «καλλιτέχνη» και «ερωτικές» χορογραφίες τρίτης κατηγορίας, έκαναν το μισογυνικό χαρακτήρα των Καλλιστείων πιο εμφανή από κάθε άλλη φορά.

Το εντυπωσιακό είναι ότι η παρουσιάστρια των «Καλλιστείων» κα Ελένη Μενεγάκη μας διαβεβαίωνε την επόμενη μέρα στον «Πρωινό Καφέ» ότι το φετινό «σόου» είχε μεγαλύτερη επιτυχία από αντίστοιχα σόου των περασμένων ετών. Να είναι άραγε αυτό ενδεικτικό του επιπέδου που έχει το κοινό τέτοιων θεαμάτων;

Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η απουσία των δήθεν «φεμινιστριών». Την παραμονή της Ημέρας της Γυναίκας 6 (έξι) φεμινιστικές ομάδες συγκέντρωσαν 30 άτομα έξω από τον ΟΤΕ, απαιτώντας με πλακάτ, ντουντούκες και φέιγ βολάν την απόσυρση τηλεκάρτας του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, ενός Συλλόγου που βοηθά τις γυναίκες να φέρουν σε πέρας την εγκυμοσύνη τους αποφεύγοντας την έκτρωση – και που γι’ αυτό του αξίζουν συγχαρητήρια. Δεν είδαμε όμως καμιά φεμινίστρια να διαμαρτύρεται για το απαράδεκτο και ατιμωτικό θέαμα των Καλλιστείων.

Φαίνεται πέρασαν τα χρόνια που οι φεμινίστριες ασχολούνταν με σοβαρά πράγματα. Κρίμα.

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

*=*=*=*=*=*

Η παρούσα επιστολή δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή, (20/4/2000, στήλη «Αντιθέσεις») μαζί με κάποια σχόλια του συντάκτη και πληροφορίες για την ομάδα μας, που περιέχονται στις ιστοσελίδες μας. Το δημοσίευμα, με τίτλο «Τα έβαλαν με το Σάκη επειδή ζητάει υποταγή», έδινε την εντύπωση ότι επιτεθήκαμε στην κα Ελένη Μενεγάκη. Έτσι στις 24/4 δημοσιογράφος του CIAO μας έστειλε το ακόλουθο μήνυμα:

«Θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε σχετικά με την επιστολή σας κατά Σάκη Ρουβά – Ελένης

Μενεγάκη και κατά του Φεμινιστικού Κινήματος με αφορμή την βραδυά των καλλιστείων«.

Για την αποφυγή παρεξηγήσεων, στείλαμε στη δημοσιογράφο την επιστολή μας όπως έχει – όπως δηλαδή τη βλέπετε δημοσιευμένη πιο πάνω – με τα ακόλουθα σχόλια:

» Βρίσκουμε το θεσμό των Καλλιστείων και πολλά από τα τραγούδια του Σάκη Ρουβά υποτιμητικά για τη γυναικεία προσωπικότητα. Ουδέποτε έχουμε ασχοληθεί προσωπικά με τον κ. Ρουβά, τον οποίο δεν γνωρίζουμε. Σχολιάζουμε μόνο τα στερεότυπα που προωθεί μέσω των τραγουδιών του και της σκηνικής του παρουσίας (χορογραφίες κλπ.) Πολύ περισσότερο δεν επιτεθήκαμε ποτέ στην κα Μενεγάκη. Απλώς αναφέραμε το σχόλιο που έκανε, ενώ αν προσέξετε η βολή μας δεν είναι προς την παρουσιάστρια αλλά προς το κοινό το οποίο έδειξε προτίμηση στο συγκεκριμένο σόου.

Αν πρόκειται να δημοσιεύσετε τα σχόλιά μας δίνοντας κάποιο διαφορετικό νόημα, παρακαλούμε μην τα δημοσιεύσετε καθόλου. Ειδοποιήστε μας στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση αν και όταν δημοσιεύσετε κάτι σχετικό.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»»

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Δεν αγνοούμε τα σκοτεινά σχέδια κέντρων κρυφής εξουσίας, που θέλουν σιγά-σιγά να αποσυνδέσουν όλους τους λαούς από την ιδιαίτερη εθνική τους ταυτότητα, ώστε να είναι πια έρμαια των κέντρων αυτών.

Πιστεύουμε όμως ότι η Ελλάδα χωρίς την Ορθοδοξία είναι καταδικασμένη στην παρακμή και την ηθική σήψη που χαρακτηρίζει τις – τεχνολογικά αναπτυγμένες – δυτικές κοινωνίες.

Είμαστε αντίθετες με τον πρωτοφανή αυταρχισμό που ξαφνικά, και κατόπιν εορτής-εκλογών επιδεικνύει η ελληνική κυβέρνηση. Κλείνοντας την πόρτα σε σας, τους εκπροσώπους της Εκκλησίας, την κλείνει σε όλους εμάς, και αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε.

Μακάρι η κυβέρνηση, έστω και αργά, να ακούσει τη φωνή του ελληνικού λαού που στη συντριπτική του πλειοψηφία θέλει την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος, και όχι την υποχρεωτική διαγραφή του.

Πέραν της αναγραφής του θρησκεύματος όμως, δεν ταιριάζει σε ελεύθερους ανθρώπους να φέρουν ταυτότητες που γράφουν πάνω πληροφορίες άγνωστες σ’αυτούς. Πληροφορίες που μπορεί να είναι από πολύ προσωπικές, έως ανακριβείς και ψευδείς. Η μαγνητική λωρίδα στις ταυτότητες κάνει τον τρομακτικό κόσμο των μυθιστορημάτων του Όργουελ να φαίνεται πολύ κοντινός…

Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στη σημερινή λαοσύναξη στην πλατεία Συντάγματος. Θα είμαστε κι εμείς εκεί! Ευχόμαστε ακόμα να είστε πάντα συσπειρωμένοι – και, μια και δεν είναι εύκολο να μην υπάρχουν διαφωνούντες, τα μέλη της Ι.Σ. που διαφωνούν με τη γενική γραμμή να είναι ελάχιστα, όπως είναι και τώρα.

Με σεβασμό

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΥΠΟ – ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ

Ποτέ δεν είναι αργά να διαμαρτυρηθεί κανείς για απαράδεκτες ενέργειες και παραποιήσεις της πραγματικότητας από δημοσιογράφους και «δημοσιογράφους». Ας μας πουν αυτοί που μετέτρεψαν το «έλα παλικάρι μου» σε «έλα κοριτσάρα μου» και μας πληροφόρησαν ότι «ο Ιωάννης φιλούσε υπέροχα» αντιμετωπίζοντας το κοινό ως φτηνούς κουτσομπόληδες:

* Ζήτησαν δημοσίως συγγνώμη από τα θύματά τους, όπως θα έπρεπε;

* Γράφουν κάτι για τις ποικίλες ανωμαλίες των αφεντικών τους, των μεγαλοεκδοτών και λοιπών;

* Μήπως στην περίπτωση του Μελισσανίδη υπήρξε εμπάθεια, επειδή δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις;

Δεν σχολιάζουμε αν ο Μελισσανίδης είναι όντως ομοφυλόφιλος.  Δεν είναι δική μας δουλειά και δεν θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει λιγότερο. Επίσης δεν μας ενδιαφέρει αν είναι σνομπ ή φαντασμένος. Σίγουρα δεν είναι περισσότερο φαντασμένος από άλλα πρόσωπα, τα οποία μένουν στο απυρόβλητο, για λόγους που οι ευγενείς δημοσιογράφοι γνωρίζουν!

Το σίγουρο είναι ότι σε όλους αυτούς τους συκοφάντες, κι ακόμα περισσότερο σ’ αυτούς που συνέχισαν να κατηγορούν το θύμα και μετά τη λήξη των Ολυμπιακών, ταιριάζει η γνωστή φράση: «Αιδώς Αργείοι»!

Ειλικρινά

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ: Κάποιοι μας έγραψαν επιμένοντας ότι πράγματι ο προπονητής του Μελισσανίδη είπε «έλα κοριτσάρα μου». Ας είπε ό,τι θέλει ο προπονητής. Όμως ακόμα κι αν δεν έγινε παραποίηση της πραγματικότητας, δεν είναι κάτι που έπρεπε να πάρει τέτοια δημοσιότητα. Ας κοιτάξουν οι απανταχού κουτσομπόληδες την καμπούρα τους (αν μπορούν…) κι ας ασχοληθούν με τίποτα σοβαρό…

Προς το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης

Αγαπητό ΕΣΡ,

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε πριν μερικές μέρες από ραδιοφωνική εκπομπή ότι έχετε απορρίψει τρία τουλάχιστον ραδιοτηλεοπτικά μηνύματα του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, τα οποία απευθύνονται σε μητέρες που σκέφτονται να κάνουν έκτρωση. Αυτό που μας εξέπληξε ακόμα περισσότερο ήταν το σκεπτικό σας, που όπως ακούσαμε ήταν πως τα μηνύματα θα προκαλέσουν «διχαστικές τάσεις στην ελληνική κοινωνία» και «δεν ανταποκρίνονται στις προϋποθέσεις του νόμου».

Πράγματι ένα μήνυμα όπως το «πόσο κοστίζει μια έκτρωση – όσο μια ανθρώπινη ζωή» θα ενοχλήσει όσους, ίσως λόγω προσωπικών ενοχών, θέλουν να πιστεύουν ότι η έκτρωση είναι κάτι καλό ή έστω ηθικώς αδιάφορο. Ποιοι και πόσοι είναι αυτοί όμως; Μήπως τα 30 άτομα που μετρήσαμε να διαμαρτύρονται έξω από τον ΟΤΕ για τις τηλεκάρτες με το ίδιο σύνθημα, τα οποία η καλή εφημερίδα Ελευθεροτυπία υπερπολλαπλασίασε σε 100; Μήπως κάποιοι γιατροί που εκμεταλλεύονται την επιχείρηση εκτρώσεις προς ίδιον όφελος; Μη γελιέσαι, αγαπητό ΕΡΣ. Οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους γνωρίζουν καλά πόσο κοστίζει μια έκτρωση, και συμφωνούν με αυτό το σύνθημα – όπως και η σύγχρονη Γενετική και Βιολογία. Και οι αναρίθμητες γυναίκες που έχουν υποστεί αυτή τη φριχτή επέμβαση – ανάμεσά τους και πολλά μέλη μας – γνωρίζουν καλά ότι ΔΕΝ είναι λύση, αλλά αρχή μυρίων προβλημάτων. Κι όμως κάποιες διαδήλωναν κάποτε υπέρ των εκτρώσεων…

Αλλά και αυτό το «δεν ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις του νόμου» πώς εφαρμόζεται σε ένα σύνθημα όπως  «η αγάπη εκδηλώνεται από την πρώτη στιγμή – αγκάλιασε με αγάπη την ύπαρξη που θα φέρεις στον κόσμο»; Τι το παράνομο υπάρχει σ’ αυτό το σύνθημα; Υπάρχει κάποιος νόμος που μας απαγορεύει να αγαπάμε το παιδί μας; Ή μήπως αυτό που ενοχλεί είναι πως όταν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει έκτρωση;

Αγαπητό ΕΣΡ, δεν μπορούμε βέβαια να καταλάβουμε το σκεπτικό σας. Μπορούμε όμως να σας υπενθυμίσουμε ότι το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας είναι τεράστιο, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν σε όλη την Ευρώπη και βέβαια στη χώρα μας εξ αιτίας παρόμοιων δημογραφικών προβλημάτων, ότι οι γεννήσεις πέρισυ ήταν 97.000 – λιγότερες από τους θανάτους – ενώ οι καταγεγραμμένες εκτρώσεις 200.000 – και ποιος ξέρει πόσες έγιναν και δεν καταγράφηκαν… Μπορούμε να σας πούμε ότι είμαστε πρώτοι σε εκτρώσεις εφήβων γυναικών σε όλη την Ευρώπη, και τρίτοι σε ποσοστό εκτρώσεων σε παγκόσμιο επίπεδο μετά τη Ρωσία και την Ιαπωνία. Μπορούμε να σας πούμε ότι το μετεκτρωτικό σύνδρομο δημιουργεί πάσης φύσεως κοινωνικά προβλήματα, όπως διαλυμένες οικογένειες, αλκοολισμό, ναρκομανία, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά που αντανακλά σε τροχαία κτλ. και δυστυχώς, ακόμα περισσότερες εκτρώσεις. Μπορούμε να σας πούμε από προσωπική εμπειρία ότι η έκτρωση είναι μια σκέτη ΔΥΣΤΥΧΙΑ κι ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες που ποτέ δεν θα την έκαναν αν ήξεραν ότι υπάρχει ένας τέτοιος σύλλογος για να τις βοηθήσει.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ σας καλούμε να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να αναδειχθείτε σε δύναμη που βοηθά στη διάσωση, και όχι στην καταστροφή, της ελληνικής κοινωνίας.

Παρακαλούμε θερμά, μην απορρίψετε ξανά τέτοια κοινωνικά μηνύματα.

Τα έχουμε ανάγκη.

Με τιμή

Ομάδα Γυναικών Αγάζηλος

(Πίσω)

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΥΠΟ – ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Με έκπληξη διαβάσαμε στον Τύπο το πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελληνίδα επίτροπος κα Διαμαντοπούλου αντέδρασαν στην απόφαση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών να περικόψει τα κονδύλια προς τις οργανώσεις που προωθούν τις εκτρώσεις σε χώρες εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών.

Χωρίς να θέλουμε να υποστηρίξουμε τον πρόεδρο Μπους και την πολιτική του σε άλλα θέματα, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι η ΕΕ και η κα Διαμαντοπούλου αναμασούν αυτά τα χιλιοειπωμένα περί δήθεν δικαιωμάτων των γυναικών, λες και είναι δικαίωμα του οποιουδήποτε να αφαιρεί ζωές ανυπεράσπιστων ανθρώπων επειδή αυτό θέλει να κάνει. Παράλληλα όμως ανακατεύονται με θράσος στα εσωτερικά της Αμερικής, εννοώντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η χρηματοδότηση αυτών των οργανώσεων πρέπει να συνεχιστεί.

Με ποιο δικαίωμα ζητούν από τους Αμερικανούς φορολογούμενους, και οποιουσδήποτε φορολογούμενους, να χρηματοδοτήσουν ενέργειες οι οποίες όχι μόνο είναι κατάφωρη επέμβαση στα εσωτερικά άλλων χωρών αλλά επιπλέον διχάζουν βαθειά τούς Αμερικανούς πολίτες; Αλλού θα θέλαμε να δούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιδρά. Για παράδειγμα αναφέρουμε τους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας. Όμως η ΕΕ όχι μόνο δεν αντέδρασε σ’ αυτή την βαρβαρότητα που παραβίασε το διεθνές δίκαιο, αλλά βομβάρδιζε – και μάλιστα μη στρατιωτικούς στόχους – μαζί με τις ΗΠΑ αποκρύπτοντας από τους πολίτες της το τι πραγματικά συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα.

Οι κραυγές για δήθεν καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών λοιπόν, δεν πείθουν κανέναν. Δεν μπορεί να ενδιαφέρεται πραγματικά για τα δικαιώματα των γυναικών, αυτός που δεν σέβεται τα δικαιώματα όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων.

Ειλικρινά

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

(Πίσω)

Προς τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤΕΝΝΑ

Υπόψη κου Μιχόπουλου

Σχετικά με το δελτίο Ειδήσεων της 18ης Ιουνίου 2001 (19.25)

Κύριε Μιχόπουλε,

Με έκπληξη και αγανάκτηση παρακολουθήσαμε στο δελτίο ειδήσεων της 18ης Ιουνίου 2001 (19.25), ένα ρεπορτάζ για ένα ζευγάρι από τη Λάρισα, που απέκτησε ένα μωρό με εξωσωματική γονιμοποίηση. Μετά το σχετικό μελό («η μάνα που άκουγε το χτύπο της καρδιάς του παιδιού της» κτλ.), μας πληροφορήσατε ότι το παιδάκι είχε τελικά μισό το ένα του χεράκι, και ότι οι γονείς θα ήθελαν να το ξέρουν αυτό νωρίτερα για να μπορέσουν να «έχουν επιλογή», όπως δήλωσε η μητέρα. Για να μην τα πολυλογούμε, προβάλλατε τις θέσεις του ζευγαριού υπέρ της «επιλογής», δηλ. των εκτρώσεων, χωρίς να υπάρχει πουθενά ένας αντίλογος, μια εναλλακτική, πιο αντικειμενική παρουσίαση του θέματος. Θέλετε δηλαδή να περάσετε στους θεατές σας το μήνυμα, ότι ένας άνθρωπος αξίζει να ζει μόνο όταν είναι αρτιμελής; Ότι αυτοί που τους λείπει ένα χέρι δεν πρέπει να γεννιούνται καθόλου; Ότι είναι δικαίωμα του κάθε γονιού να πετάει τα παιδιά που δεν είναι της αρεσκείας του στα σκουπίδια κάποιου μαιευτηρίου, κι ότι οι γιατροί πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί ώστε οι γονείς να προλαβαίνουν να πετάνε τα παιδιά τους εγκαίρως και να μην «παθαίνουν σοκ» όταν τα βλέπουν ότι τα βλαστάρια τους δεν είναι αρτιμελή;

Θα μας πείτε βέβαια ότι όχι, εσείς δεν είχατε τέτοια πρόθεση. (Αυτό θα λέγατε ακόμα κι αν πραγματικά την είχατε). Ας δεχτούμε ότι όντως δεν έχετε τέτοιες φασιστικές κι εφιαλτικές απόψεις. Γιατί δεν φροντίζετε να το κάνετε αυτό φανερό στους τηλεθεατές σας; Θα μπορούσατε να δείξετε, παράλληλα με το ζευγάρι, κάποιον που να εστιάζει σ’ αυτό το σημείο της αξίας της ζωής. Είναι δική σας δουλειά να βρείτε κάποιον ή κάποιους τέτοιους ανθρώπους, και σίγουρα μπορείτε να το κάνετε, αν θέλετε. Σας παρακαλούμε λοιπόν στο μέλλον τα ρεπορτάζ σας να μην είναι έτσι μονόπλευρα, και να μην εκφράζουν περιφρόνηση προς τη ζωή, γιατί αλλιώς να είστε σίγουροι ότι προκαλείτε θυμό και αγανάκτηση σε πολλούς τηλεθεατές που δεν κάνουν τον κόπο να σας γράψουν, όπως κάναμε εμείς.

Ο «Υπεράνθρωπος» του Νίτσε είναι ένα απατηλό όνειρο, που εμπνέει μόνο τύπους σαν τον Χίτλερ και μεθόδους σαν την ευγονική. Δείξτε μας ότι εσείς δεν εμπνέεστε από τέτοια δηλητηριώδη πρότυπα, και μην δηλητηριάζετε το κοινό σας μ’ αυτά.

Ειλικρινά

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

Υ.Γ. Η επιστολή μας αυτή θα κοινοποιηθεί και στον Τύπο και άλλους αρμόδιους φορείς, όπως ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, και επίσης θα δημοσιευθεί στις ιστοσελίδες μας στο Internet.

(Πίσω)

ΠΡΟΣ ΤΗΝ κα ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «PINK WOMAN»

Κυρία Ζουμπουλάκη,

Με θλίψη διαβάσαμε το άρθρο σας με τίτλο «Έκτρωση, ώρα 0 – 12 τρόποι για να τη βγάλεις καθαρή».  Κυρίως στεναχωρηθήκαμε για την αβάσταχτη ελαφρότητα, με την οποία σπρώχνετε μια γυναίκα να σκοτώσει το παιδί της.

Συνεχίστε να διαβάζετε, παρακαλώ, δεν είμαστε θρησκόληπτες. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά από την Επιστήμη ότι το έμβρυο μπορεί να μη μοιάζει εξωτερικά με «παιδί», που μιλάει, γελάει, τραγουδάει κτλ. είναι όμως ΑΝΘΡΩΠΟΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Είναι ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ σε εμβρυακή ηλικία, και αν το νήμα της ζωής του κοπεί στην εμβρυακή αυτή ηλικία του, τότε πολύ απλά τον σκοτώνουμε. Μα πώς μπορεί αυτή η απλούστατη αλήθεια να σας διαφεύγει;

Έχουμε κι εμείς κάνει εκτρώσεις κα Ζουμπουλάκη. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, είχαμε κάτι «φίλες» σαν κι εσάς να μας ενθαρρύνουν, πώς να σκοτώσουμε μεν, αλλά να τη «βγάλουμε καθαρή» δε. Ανάθεμα την ώρα που τις ακούσαμε! Γιατί να μη βρεθεί κάποιος άνθρωπος να μας πει, ότι με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να φορτώσουμε τη συνείδησή μας με ένα έγκλημα; Γιατί να μη μας πει κανείς ότι ίσως και να μην μπορέσουμε να ξανακάνουμε παιδί, όπως και έχει γίνει με κάποιες από μας; Γιατί να μη μας πει κανείς, ότι ένα παιδί αξίζει περισσότερο από τη σχέση με κάποιον ανεύθυνο γκόμενο, που δήθεν μας «αγαπά» ενώ δεν σέβεται τη ζωή του παιδιού του και την ψυχική μας υγεία;  Γιατί να μην μας πει κανείς, ότι για το παιδί μας αξίζει να τα βάλουμε με όλο τον κόσμο; Ότι υπάρχει και Θεός που ΠΑΝΤΑ βοηθάει αυτούς, που δεν καταθέτουν τα όπλα σε έναν δίκαιο αγώνα; Ίσως επειδή δεν θα ακούγαμε, θα μας πείτε. Ίσως. Όμως, το κρίμα δεν πέφτει μόνο πάνω σε μας, αλλά και στους συμβουλάτορές μας.

Μας λέτε – τόσο ρηχά – ότι για να μην πάμε πίσω στις σπουδές και στην καριέρα μας, πρέπει να σκοτώσουμε , και μάλιστα το παιδί μας. Λες και μια ανθρώπινη ζωή έχει μικρότερη αξία από μια καριέρα! Όμως κάθε μέρα βλέπουμε γύρω μας γυναίκες ηρωικές, χωρίς άντρα, χωρίς καν γονείς στο πλευρό τους, να τα βγάζουν πέρα και να μεγαλώνουν υπέροχα παιδιά. Γυναίκες αληθινές, όχι κούκλες για να παίζει κάποιος βλάκας, και βέβαια καθόλου μα καθόλου «πινκ». Γυναίκες που σπουδάζουν και δουλεύουν, και το κυριότερο: έχουν καθαρή τη συνείδησή τους. Και μόνο η ύπαρξη αυτών των γυναικών καταρρίπτει τις θέσεις σας, ότι «το παιδί θα το κρατήσεις μόνο αν έχεις οικονομική άνεση και αν το ένα και αν το άλλο», αλλιώς «καλύτερα να μην μεγαλώσει τίποτα μέσα σου». Δυστυχώς για σας, αυτές οι γυναίκες είναι ο κριτής σας: η άμβλωση είναι ΠΑΝΤΑ λάθος.

Από το άρθρο σας είναι φανερό ότι δεν ψάξατε καθόλου να προσφέρετε στις αναγνώστριές σας εναλλακτικές λύσεις στην έκτρωση – τρόπους για να κάνουν συμμάχους τους γονείς, κέντρα βοήθειας, ομάδες γυναικών, φιλανθρωπικούς συλλόγους, ακόμα κι εκκλησιαστικά ιδρύματα ή μαιευτήρια που κρατούν τα παιδιά για υιοθεσία ή ό,τι άλλο. Παρά αυτή τη φοβερή παράλειψη, θεωρούμε ότι με το άρθρο σας αυτό θέλετε καλοπροαίρετα να βοηθήσετε τις γυναίκες. Όπως λέει η παροιμία όμως, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Για να «βοηθήσετε» λοιπόν, σπρώχνετε τις αναγνώστριές σας να κάνουν κάτι, το οποίο δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν, πράγμα που μέσα μας όλες οι γυναίκες ξέρουμε, γι’ αυτό και η έκτρωση μας κοστίζει τόσο πολύ. Καμμιά γυναίκα δεν είχε ποτέ τόσες τύψεις επειδή σκότωσε π.χ. στον πόλεμο ή επειδή σκότωσε κάποιον που της επιτέθηκε να τη σκοτώσει, βιάσει κτλ. Κι αντί εσείς να ενισχύσετε αυτή την εσωτερική φωνή της δικαιοσύνης, τους λέτε να «το αντιμετωπίσουν χωρίς τύψεις» και να «βγουν από το τριπάκι ‘μια ζωή μεγαλώνει μέσα μου’ και μάλιστα ΑΜΕΣΩΣ!» Γι’ αυτό, δυστυχώς, όχι μόνο το αίμα των δικών σας παιδιών – αν έχετε κάνει εκτρώσεις και δεν μετανιώσατε – είναι στα χέρια σας. Στα χέρια σας είναι, και θα είναι, και το αίμα από τα παιδιά όποιων απελπισμένων υπάρξεων καταλήξουν στην έκτρωση από τις εγκληματικές συμβουλές σας.

Σας ευχόμαστε να μετανιώσετε και, αν δεν μπορείτε να κάνετε το καλό, να στηρίξετε δηλαδή τις γυναίκες να κρατούν τα παιδιά τους, τουλάχιστον να μην κάνετε το κακό – να μην τις εξωθείτε να τα σκοτώνουν.

Και να σας λύσουμε και την «ανεξήγητη» απορία, αφού «δεν ξέρετε να πείτε» στις αναγνώστριές σας γιατί ο πατέρας «βρέθηκε με τα παπούτσια στο χέρι» παρότι αγόρασε και λουλούδια για την …έκτρωση, ο καημένος! Βρέθηκε γιατί πολύ απλά δεν έκανε αυτό που ΕΠΡΕΠΕ, να αγοράσει λουλούδια για το μαιευτήριο μερικούς μήνες μετά. Να στηρίξει τη γυναίκα που ήδη είχε κάνει μητέρα (γιατί μητέρες, ξέρετε, γινόμαστε από τη στιγμή της σύλληψης, όχι από τη στιγμή της γέννησης). Στάθηκε ΠΡΟΔΟΤΗΣ απέναντι στην «αγάπη» του και τη ζωή την ίδια. Δυστυχώς σ’ αυτή τη θέση βρίσκεστε κι εσείς. Και στη θέση αυτή που είστε, θα σας υποστηρίξουν μόνο ανεύθυνοι γονείς και ασυνείδητοι γυναικολόγοι.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών Αγάζηλος

Υ.Γ. Σε περίπτωση που το περιοδικό σας βρει τα σχόλιά μας ενοχλητικά προς δημοσίευση, να ξέρετε ότι αυτά θα δημοσιευθούν έτσι κι αλλιώς στις ιστοσελίδες μας που έχουν χιλιάδες επισκέψεις. Σας καλούμε να μας επισκεφθείτε κι εσείς.

(Πίσω)

ΤΟ ΙΡΑΚ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ

Όπως οι περισσότεροι Έλληνες, αγανακτούμε καθημερινά με την αλαζονεία της υπερδύναμης, που εμφανίζεται ως τιμωρός του κακού, όχι βέβαια όταν οι συνεργάτες της, όπως ο Σαντάμ, κάνουν το κακό, αλλά όταν δεν «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις»… Υπάρχει όμως κάτι που ακούμε καθημερινά από διάφορους, και μας αγανακτεί εξίσου: Είναι ο χαρακτηρισμός «ο παράνομος πόλεμος».

Είναι παράνομος, λοιπόν, ο πόλεμος κατά του Ιράκ. Γιατί; Όχι επειδή καθημερινά σκοτώνονται άμαχοι. Ούτε επειδή είναι πόλεμος επιθετικός! Ούτε επειδή γίνεται για τα πετρέλαια, το δολάριο που κινδυνεύει από το ευρώ, τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή κ.ο.κ. Αλλά επειδή ενώ δεν συμφωνούν τα υπόλοιπα κράτη του ΟΗΕ, η Αμερική με τον μόνιμο πλέον κολαούζο, τη Βρετανία, επιτίθονται χωρίς την άδειά τους. Δεν είναι σύμφωνος με τη «διεθνή νομιμότητα».

Με δυο λόγια, αν τα συμφέροντα όλων των Ευρωπαίων επιτάσσουν επίσης να γίνει ο πόλεμος στο Ιράκ, ή στο οποιοδήποτε Ιράκ, αν όλοι οι διεθνείς εγκληματίες συμφωνήσουν ότι για να πάνε καλά οι δουλειές πρέπει να επιτεθούν σε κάποια ταλαίπωρη χώρα, κι έτσι ο ΟΗΕ πάρει τη σχετική απόφαση, τότε ο πόλεμος θα είναι νόμιμος. ΜΑΛΙΣΤΑ. Τότε, νομίμως οι επιτιθέμενοι θα βομβαρδίζουν, ακόμα και μαιευτήρια – που, μην ξεχνάτε, μπορεί να χρησιμεύουν ως κάλυψη των «κακών» – θα κόβουν το νερό και το ηλεκτρικό, θα πολιορκούνε πόλεις και θα σκοτώνουν ύποπτους αμάχους. Με τη διαφορά ότι τότε, όλα θα γίνονται κανονικά και με το νόμο.

Η «νομιμότητα»των διεθνών ληστών μας φέρνει στο νου τη «νομιμότητα»των εκτρώσεων και της θανατικής ποινής για ενήλικες. Εκεί όπου το πρόβλημα της κοινωνίας και των ανθρώπων που εμπλέκονται προσωπικά δεν είναι το αν η αφαίρεση της ζωής κάποιων είναι αποτελεσματικός τρόπος καθαρισμού της κοινωνίας από το κακό, ή αποτελεσματική αποφυγή προβλημάτων για τη μητέρα. Το πρόβλημα της κοινωνίας δεν είναι το αν το να σκοτώνεις είναι σωστό, ακόμα κι όταν οι περισσότεροι επιθυμούν να σκοτώνουν, αλλά το αν συμφωνούν αρκετοί, ώστε το να σκοτώνεις να είναι νόμιμο. Λες και αν πολλοί, ή και όλοι, συμφωνήσουν για κάτι, αυτό επηρεάζει την ουσιαστική του διάσταση. Αυτό εμείς το λέμε νόμιμη παρανομία, ή, αν προτιμάτε, παράνομη νομιμότητα.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

(Πίσω)

Επιστολή προς κ. Πανοσκάλτση, MD, MRCOG, επιστημονικό συνεργάτη Β΄Πανεπιστημιακής Κλινικής, «Αρεταίειο» Νοσοκομείο

Κύριε Πανοσκάλτση,

Διαβάσαμε το άρθρο σας «Δύο μέθοδοι ασφαλούς αντισύλληψης», σχετικά με το «χάπι της επόμενης μέρας» και το ενδομητρικό σπείραμα που, όπως λέτε, «δεν θεωρούνται μορφές έκτρωσης» η οποία είναι «επώδυνη για τη σωματική και ψυχική υγεία των γυναικών» (Ιατρικά Ελευθεροτυπίας, 15/6/2004) και έχουμε τις ακόλουθες παρατηρήσεις:

1. Στο τέλος του άρθρου (τι άλλο πρέπει να γνωρίζουν οι γυναίκες, παρ. 6), εξηγείτε ότι «το επείγον χάπι και το ενδομητρικό σπείραμα δεν εμποδίζουν τη σύζευξη του ωαρίου με το σπέρμα, που συμβαίνει στη σάλπιγγα, αλλά την επιτυχή εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου στη μήτρα.», πράγμα που «πρέπει να γίνει γνωστό και απολύτως κατανοητό στις γυναίκες, γιατί κάποιες για λόγους θρησκευτικούς ή προσωπικής ηθικής δεν θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις μεθόδους επείγουσας αντισύλληψης». Αφού λοιπόν οι μέθοδοι δεν εμποδίζουν την σύζευξη του ωαρίου με το σπέρμα, δηλαδή την σύλληψη ενός νέου ανθρώπου, τότε δεν πρόκειται για αντισύλληψη, άρα το να τις ονομάζουμε αντισύλληψη είναι ουσιαστικά ανακριβές και παραπλανητικό.

2. Στην παράγραφο 7 μας λέτε ότι και οι δύο μέθοδοι είναι απολύτως ασφαλείς για τη ζωή των γυναικών, γιατί ποτέ δεν έχει αναφερθεί θάνατος μετά τη χρήση αυτών των μεθόδων. Είναι απολύτως ασφαλές για τη ζωή οτιδήποτε δεν προκαλεί άμεσο θάνατο; Όχι βέβαια. Δυστυχώς το χάπι της επόμενης μέρας αυξάνει τις εξωμήτριες κυήσεις, παρουσιάζει αλληλεπιδράσεις με χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή, μπορεί να προκαλέσει θρόμβωση σε γυναίκες με αυτή τη γενετική ευπάθεια, αλλά και να δώσει το έναυσμα για καρκίνο του τραχήλου, αν η γυναίκα έχει μολυνθεί με τον ιό του κονδυλώματος. Πολλές από αυτές τις καταστάσεις μπορούν να αποβούν μοιραίες, και αν δεν στερήσουν την ίδια τη ζωή, να καταστρέψουν την ποιότητά της, όπως και οι μη γιατροί γνωρίζουν. (Βλ. «Γιατί αυτό το φαρμακείο δεν πουλά το ‘χάπι της επόμενης ημέρας’», «Μερικά παιδιά σε χρειάζονται, τ. 1, Ιανουάριος-Απρίλιος 2004).

3. Τέλος στην παράγραφο 9 μας λέτε ότι, όταν η συνουσία χωρίς προφύλαξη είναι το αποτέλεσμα βιασμού, οι γιατροί των δημόσιων υπηρεσιών πρέπει να χορηγούν άμεσα επείγουσα αντισύλληψη «σ’ αυτές τις τραγικές περιπτώσεις». Μ’ άλλα λόγια να βγει από τη μέση το παιδί του βιαστή και της βιασμένης, αν υπάρχει, πριν εγκατασταθεί στη μήτρα οπότε πλέον θα χρειαστεί χειρουργείο για να το ξεκάνουμε. Ελπίζουμε η «άμεση» χορήγηση να μη γίνεται χωρίς την άδεια του θύματος. Πάντως ούτως ή άλλως, είτε το καταλαβαίνετε είτε όχι, είτε ακόμα σας αρέσει είτε όχι, η θέση σας αυτή προϋποθέτει άμεσα και έμμεσα τα εξής:

. Η γέννηση παιδιού που συνελήφθη σε βιασμό πρέπει να αποφεύγεται.

. Το πιθανότερο είναι ότι μια βιασμένη γυναίκα δεν είναι ικανή να διαχωρίσει την τραγική εμπειρία του βιασμού από το παιδί που ίσως προκύψει από την εμπειρία αυτή, παρότι γενετικά το «μισό» παιδί είναι δικό της.

. Το παιδί ενός βιαστή δεν έχει δικαίωμα στη ζωή.

. Είναι ηθικά σωστό, και σε μερικές περιπτώσεις επιβεβλημένο, κάποιος να τιμωρείται, και στην προκειμένη περίπτωση να εκτελείται, για εγκλήματα που έκαναν οι γονείς του.

. Και βέβαια, ότι η καταστροφή του ζυγωτού πριν την εμφύτευση στη μήτρα δεν προκαλεί κανένα από τα ψυχολογικά προβλήματα που προκαλεί η χειρουργική έκτρωση, πράγμα που υποστηρίζετε γενικά στο άρθρο σας.

Όμως, αυτά δεν ευσταθούν, αφού:

. Η πείρα έχει αποδείξει ότι οι γυναίκες είναι ικανές να διαχωρίσουν το βιασμό από το παιδί που συνελήφθη σε αυτόν. Πολλές έχουν γεννήσει τα παιδιά τους και αρκετές από αυτές τα μεγαλώνουν οι ίδιες και δεν τα δίνουν για υιοθεσία. Στην Αμερική υπάρχει ολόκληρη οργάνωση με τέτοιες γυναίκες και παιδιά. Ιδρύθηκε από γυναίκα που γεννήθηκε από βιασμό και την οποία η μητέρα της έδωσε για υιοθεσία οχι επειδή δεν την αγαπούσε, αλλά επειδή δεν είχε χρήματα να την μεγαλώσει. Όταν η κόρη συνάντησε τη μητέρα της μετά από 18 χρόνια τη ρώτησε πώς και δεν έκανε έκτρωση μετά από το βιασμό. Και η μητέρα απάντησε: Είσαι η κόρη μου. Είσαι το πιο ευχάριστο γεγονός στη ζωή μου. Δεν έφταιγες για το κακό που μου συνέβη».

. Τα παιδιά των βιαστών δεν είναι «λιγότερο» άνθρωποι ώστε να έχουν λιγότερα δικαιώματα από τα υπόλοιπα παιδιά.

. Είναι κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να εκτελούμε κάποιον για τα εγκλήματα των γονέων του.

. Και το «χάπι της επόμενης μέρας» προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα. Γυναίκες που το χρησιμοποίησαν δηλώνουν σε chat rooms ότι τις απασχολεί το πώς θα ήταν αν θα γεννούσαν εκείνο το παιδί και με ποιον θα έμοιαζε αυτό, αλλά και η σκέψη αν ήταν ή δεν ήταν έγκυες τελικά. Μια είπε χαρακτηριστικά ότι η βιασύνη που επέδειξε το περιβάλλον της να πάρει οπωσδήποτε το χάπι μέσα σε 72 ώρες ουσιαστικά την ανάγκασε να το πάρει, ενώ αν είχε περισσότερο χρόνο να σκεφθεί δεν θα το έπαιρνε. Αυτά, για να μην πλανάται η εντύπωση ότι υπάρχει μέθοδος που μπορεί να αντιμετωπίσει το τεράστιο γεγονός της σύλληψης ενός ανθρώπου με το ισοπεδωτικό «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Ελπίζουμε σύντομα η επιστημονική έρευνα να ρίξει πιο εμπεριστατωμένα φως στις ψυχολογικές επιπτώσεις της χρήσης του «χαπιού της επόμενης μέρας».

Δυστυχώς για όσους υποστηρίζουν τις θέσεις σας, το ζυγωτό, το έμβρυο, το μωρό, ο έφηβος, ο ενήλικος, ο ηλικιωμένος, δεν είναι παρά διαφορετικές φάσεις της ανθρώπινης ζωής. Προφανώς θεωρείτε ότι έχουμε δικαίωμα στην καταστροφή της ζωής κι ότι είναι προτιμότερο η καταστροφή να γίνει πριν την εμφύτευση του ζυγωτού παρά μετά. Όμως το ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να προτιμάμε την εκτέλεση με ένεση από την εκτέλεση με γκιλοτίνα ή ηλεκτρική καρέκλα. Το ερώτημα είναι αν είμαστε υπέρ ή κατά της θανατικής ποινής. Και είναι πραγματικά κρίμα ένας επιστήμονας όπως εσείς, να δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς, ότι είναι υπέρ.

Επισυνάπτουμε την αφίσα με τη Ρεβέκκα. Η επιστολή αυτή θα σταλεί σε εσάς (αν αυτό καταστεί δυνατό) και θα κοινοποιηθεί: στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», που δημοσίευσε το άρθρο σας στα «Ιατρικά», στον Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, που ασχολείται με την προστασία του εμβρύου, στο «Κέντρο Στήριξης Οικογένειας» της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, και βέβαια στις σελίδες μας στο Ίντερνετ, που έχουν μεγάλο αριθμό επισκέψεων.

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών Αγάζηλος

(Πίσω)

ΠΡΟΣ «ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» – ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ CD-ROM ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Προς: Γυναίκες στην Εκπαίδευση Ισόγειο Π. Παπαγεωργίου 8 Πεζόδρομος Αχειροποιήτου Θεσσαλονίκη femnet_salonica@yahoo.gr

Αγαπητές «Γυναίκες στην Εκπαίδευση»,

Σας γράφουμε με κάποια καθυστέρηση για το θέμα του CD – ROM «Θέματα Χριστιανικής Ηθικής-Ο Σεβασμός της ανθρώπινης ζωής και οι κίνδυνοι που την απειλούν» που σας έχει τόσο θορυβήσει. Είδαμε κι εμείς το CD , το οποίο προσπαθήσαμε αρκετά να βρούμε, κι έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Σε ένα CD που προορίζεται για τη διδασκαλία θρησκευτικών, τι πιο φυσικό από το να αναφέρονται «οι απόψεις των πατέρων της εκκλησίας». Ασφαλώς αυτές οι απόψεις έχουν θέση εδώ, κι όχι οι απόψεις ποδοσφαιριστών, φωτομοντέλων, φιλολόγων, κριτών του Fame Story κ.α. Και ασφαλώς αν ο Μ. Βασίλειος έχει πει ότι «…η καταστροφή του εμβρύου είναι ένας φόνος», δεν θα έρθουμε τώρα εμείς να τον αλλάξουμε ώστε να μην ταράζονται αυτοί που διαφωνούν.

Σχετικά με το απόσπασμα συνέντευξης μαθήτριας που περιγράφει με δραματικό τρόπο την οδυνηρή εμπειρία της έκτρωσης, την οποία αμφισβητείτε πλαγίως και διακριτικά αναφέροντας ότι μπορεί να είναι «κατασκευασμένη ή γνήσια», και η οποία όπως μας λέτε «απαγγέλλεται δραματοποιημένη από γυναικεία φωνή», ειλικρινά δεν ξέρουμε τι να πούμε. Πώς και από τι είδους φωνή θα έπρεπε να περιγράφεται η εμπειρία της έκτρωσης για να μην σας ενοχλεί; Να το λέει κάποιος άντρας, έτσι για να μην γίνονται ταυτίσεις; Να το λέει έστω μια γυναίκα, αλλά ξερά, επιστημονικά, χωρίς συναισθηματική προσέγγιση; Λίγο δύσκολο να μην προσεγγίζει συναισθηματικά την έκτρωση μια γυναίκα που την έχει υποστεί, ξέρετε. Αλλά πώς αλλιώς; Σαν διαφήμιση καταναλωτικού αγαθού που καλούμαστε ν’ αγοράσουμε; Χαριτωμένα; Με συνοδεία χορευτικής μουσικής, κάνοντας τσιχλόφουσκες, μια που απευθύνεται σε νεολαία; Μήπως να έλεγε ανάλγητα και αναίσθητα «ξεφορτώθηκα το μπάσταρδο (συγγνώμη, τον ιστό) και δεν το ξανασκέφτηκα ποτέ», για να ταιριάζει με τη γενική ανευθυνότητα και αναλγησία της εποχής; Για να καταλήξουμε, η συνέντευξη είναι ελάχιστα δραματική σε σχέση με το πόσο δραματικές τέτοιες εμπειρίες υπάρχουν. Θα μπορούσαμε να σας διηγηθούμε κι εμείς πολλές προσωπικές εμπειρίες για χαμένα μωρά – και πιστέψτε μας, έχει περάσει πολύ περισσότερος χρόνος από επτά μήνες και θυμόμαστε ακόμα.

Σας ενοχλεί η περιγραφή της ανάπτυξης του εμβρύου όπου «το ομιλούν πρόσωπο εμφανίζεται να είναι. το ίδιο το έμβρυο, το οποίο κάνει συνεχείς αναφορές στη μητέρα του και στη λαχτάρα του να ζήσει». Είναι αλήθεια ότι δεν μιλούν τα έμβρυα. Επίσης, δυστυχώς γι’ αυτά, δεν ψηφίζουν κιόλας, ώστε να τυγχάνουν της προσοχής των πολιτικών. Όμως ο ρυθμός της ανάπτυξής τους και η ανταλλαγή ηλεκτροχημικών μηνυμάτων με τον μητρικό οργανισμό είναι τέτοιου είδους, που μας επιτρέπει να βάλουμε στο στόμα τους φωνή, η οποία δεν μιλά για τίποτ’ άλλο παρά για αυτά που πραγματικά συμβαίνουν: την ταχύτατη ανάπτυξη των οργάνων τους και την επικοινωνία που έχουν με την μητέρα. Και αν σας φαίνονται υπερβολικές εκφράσεις όπως «…ξεκινώ με τόση όρεξη τη ζωή μητέρα…Τώρα δε με σταματά τίποτε μητέρα….Πολύ ζωντανή για να πεθάνω…» , τότε βλέπετε το δέντρο και δεν βλέπετε το δάσος: και το δάσος είναι ότι ένα πλάσμα ζωντανό, πάνω στο φόρτε της ανάπτυξής του, μπορεί να μην μιλά έτσι αφού ακόμα δεν ξέρει να μιλά, όμως οπωσδήποτε δεν έχει καμμία διάθεση να σταματήσει ν’ αναπτύσσεται και να ζει επειδή «η γυναίκα που επιλέγει να κάνει άμβλωση ασκεί ένα νόμιμο δικαίωμά της» .

Σας ενοχλεί η προβολή του «περιβόητου βίντεο του 1976 «Σιωπηλή Κραυγή», όπου εμφανίζεται το έμβρυο τη στιγμή της έκτρωσης να αμύνεται σπαρακτικά, κατά την ερμηνεία του σχολιαστή, που είναι και ιδιαίτερα δραματικός στις περιγραφές του» γιατί «η επιστημονική αξιοπιστία του βίντεο «Σιωπηλή κραυγή» θεωρείται δεδομένη» ενώ «έχει αμφισβητηθεί από πληθώρα ιατρών». Εδώ οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι ο σχολιαστής είναι ο γιατρός Nathanson , που έχει ο ίδιος κάνει χιλιάδες εκτρώσεις, τις οποίες σταμάτησε όταν είδε την ταινία αυτή που γυρίστηκε με πρωτοβουλία του. Είναι λίγο παράξενο να σταματά ένας επιστήμονας μια πολύ επικερδή δραστηριότητα, τις εκτρώσεις, και ν’ αλλάζει στάση ζωής και θρησκεία ακόμα, όπως έκανε ο συγκεκριμένος άνθρωπος, χωρίς ο λόγος, εν προκειμένω η ταινία, να είναι βάσιμος και σοβαρός. Επίσης είναι παράξενο χιλιάδες γιατροί να θεωρούν την ταινία αυτή επιστημονική και να την χρησιμοποιούν ως σημείο αναφοράς, και να μην κάνουν εκτρώσεις χάνοντας έτσι ένα σωρό λεφτά. Όμως δεν είναι καθόλου παράξενο να υπάρχει «πληθώρα ιατρών» που παραπληροφορεί και μας λέει ότι η έκτρωση δεν είναι κάτι σοβαρό και δεν κάνει κακό, για να γεμίσει έτσι την τσέπη της από τη δυστυχία και τα αδιέξοδά μας. Αυτά, μια και ούτε εμείς είμαστε «αρμόδιες να κρίνουμε την εγκυρότητα των δεδομένων αυτού του βίντεο», για την ώρα τουλάχιστον.

Σας ενοχλούν οι εκφράσεις «αρνητές της ζωής» «φρικτό θέαμα» , «..να ξεσκίσει και να καταστρέψει το μωρό». Γιατί να μην λέμε τα πράγματα με το όνομά τους επιτέλους; Τι άλλο είναι αυτός που αρνείται ότι ένα ζωντανό ον είναι ζωντανό, αυτός που αρνείται ότι το ζωντανό ον έχει δικαίωμα να ζει, παρά αρνητής της ζωής; Τι άλλο από φριχτό είναι το θέαμα ενός κομματιασμένου εμβρύου; Ο γιατρός που κάνει έκτρωση, δεν ξεσκίζει και δεν καταστρέφει το μωρό; Μήπως κάθεται πάνω από τη μήτρα με μια ντουντούκα και φωνάζει «έβγα έξω με τα χέρια ψηλά;» Μήπως το καλοπιάνει με καραμέλες; Μήπως ακόμα, το μεταφέρει σ’ έναν χώρο όπου μπορεί να συνεχίσει την ανάπτυξή του; Όχι βέβαια! Σε πολλές περιπτώσεις, ξεσκίζει τον ζωντανό ανθρώπινο οργανισμό, την ίδια ακριβώς ώρα που εσείς επιχειρηματολογείτε ότι είναι «έμβρυο» και όχι «μωρό», λες και οι λέξεις «έμβρυο» και «μωρό» δεν αναφέρονται και οι δύο σε διαφορετικές φάσεις ανάπτυξης του όντος με το όνομα άνθρωπος! Και σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμα και σ’ αυτές που ο γιατρός δεν ξεσκίζει κυριολεκτικά τον ανθρώπινο οργανισμό, σε όλες λέμε τις περιπτώσεις, τον καταστρέφει.

Μας λέτε ότι αυτές οι εκφράσεις προωθούν «ενοχοποίηση» και «μπορούν να πληγώσουν ανεπανόρθωτα την ψυχική υγεία των παιδιών και κυρίως όταν αυτά περνούν την κρίσιμη εφηβική ηλικία .» Εμείς μιλήσαμε με παιδιά που είδαν το CD και δεν τα είδαμε πληγωμένα. Τώρα, το αν τα παιδιά φρίττουν με την υποκρισία κάποιων ανθρώπων, που τους δίνουν αξία μόνο όταν μπορούν να τα δουν έξω από την κοιλιά της μάνας τους και όχι πριν γεννηθούν που δεν τα βλέπει. που τους δίνει αξία μόνο όταν οι γονείς τους τους δώσουν, αυτό είναι μια άλλη ιστορία και ασφαλώς πρόκειται για μια υγιή και φυσιολογική αντίδραση νέων ανθρώπων, που απεχθάνονται την υποκρισία, την αδικία και τα διπλά μέτρα και σταθμά.

Μας λέτε: «Μάλιστα στην περίπτωση που μια έφηβη μαθήτρια ή μια νεαρή κοπέλα βρίσκεται στην έτσι κι αλλιώς δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσει το δίλημμα της άμβλωσης, τα τραύματα από τον χαρακτηρισμό της ως «δολοφόνος», μπορεί να είναι πολύ πιο οδυνηρά από αυτά που ή ίδια η έκτρωση ενδεχομένως δημιουργεί». Το άλλο (ανέκδοτο) με τον Τοτό το ξέρετε; Είναι δυνατόν μια γυναίκα που την ανοίγουν σαν κονσέρβα και σκοτώνουν το παιδί της μέσα στα σπλάχνα της να ενοχλείται περισσότερο από το γεγονός ότι την λένε δολοφόνο, παρά από την πράξη αυτή καθεαυτή; Και από πού αντλεί για τη γυναίκα αυτή βαρύτητα η λέξη «δολοφόνος» αν όχι από την συναίσθηση ότι η ζωή του παιδιού της τερματίστηκε με μικρή, ή μεγάλη, ή απόλυτη, δική της ευθύνη; Μήπως αισθάνεται δολοφόνος επειδή το λένε κάποιοι παπάδες; Μα πολλές κοπέλες που αισθάνονται έτσι, δεν έχουν κάποια θρησκευτική πίστη. Ξέρετε, για τους ανθρώπους τα πράγματα που δεν θεωρούν αληθινά δεν έχουν καμμία βαρύτητα… όπως δεν είχαν βαρύτητα για τον Γαλιλαίο οι αφορισμοί, τη στιγμή που αυτός το ήξερε καλά ότι «και όμως κινείται». Υπάρχει λοιπόν κάτι πολύ βαθύτερο πίσω από την αίσθηση της ενοχής, κάτι που σχετίζεται με την ξεχωριστή ικανότητα της γυναίκας να αντιλαμβάνεται τις λειτουργίες του σώματός της και να επικοινωνεί με το παιδί της πριν ακόμα αυτό γεννηθεί, όπως μαθαίνουμε από την Επιστήμη.

Μας φαίνεται τουλάχιστον κενός βερμπαλισμός η φράση σας «Θεωρούμε ότι το περιεχόμενο του συγκεκριμένου Διδακτικού Υλικού συντάσσεται απολύτως με τον κατηχητισμό σε βάρος της θρησκευτικής ελευθερίας». Σε τι δηλαδή καταπολεμά το CD την θρησκευτική ελευθερία; Με αυτό οι μαθητές και μαθήτριες διδάσκονται την χριστιανική ηθική, που είναι αυτή ακριβώς που περιγράφει το CD και όχι κάποια άλλη. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός του, να διδάξει την χριστιανική ηθική, και τον εκπληρώνει αυτόν τον σκοπό. Δεν αναγκάζει τους μαθητές και τις μαθήτριες να αποδεχτούν με το ζόρι την ηθική αυτή. Στο σχολείο έρχεται κανείς σε επαφή με διάφορες πίστεις και ιδεολογίες, των οποίων το περιεχόμενο οφείλει να γνωρίζει, δεν είναι όμως υποχρεωμένος να δεχτεί αναγκαστικά κάποια από αυτές. Δεν έχουμε χούντα πια.

Και δεν καταλαβαίνουμε σε τι το CD «έρχεται και σε σύγκρουση με το ισχύον νομικό πλαίσιο της χώρας μας, σύμφωνα με το οποίο οι αμβλώσεις είναι νόμιμες». Επειδή τις αποκαλεί φόνο; Η θανατική ποινή ήταν κάποτε νόμιμη στη χώρα μας, κι έχει ακόμα υποστηρικτές, που ίσως και να είναι περισσότεροι από τους υποστηρικτές των εκτρώσεων. Δεν νομίζουμε να βρείτε έστω έναν σοβαρό άνθρωπο, που να επιθυμεί την επαναφορά της θανατικής ποινής, κι ωστόσο να ισχυρίζεται ότι δεν είναι αφαίρεση ζωής να εκτελούμε τους εγκληματίες, ή να λέει ότι η αφαίρεση ζωής δεν είναι φόνος, να κρύβεται δηλαδή πίσω από το δάχτυλό του όπως κάνετε εσείς. Θα σας πει ξεκάθαρα «είμαι υπέρ του θεσμοθετημένου φόνου με σκοπό την προστασία της κοινωνίας από τους εγκληματίες». Όπως κι εσείς είστε υπέρ του θεσμοθετημένου φόνου με σκοπό την προστασία της μητέρας από προβλήματα που πιστεύετε ότι θ’ αντιμετωπίσει, μόνο που δεν έχετε τα κότσια να το πείτε ανοιχτά και κρύβεστε πίσω από ευφημισμούς όπως «διακοπή της κύησης» «επιλογή στην μητρότητα» και άλλα ηχηρά.

Ειλικρινά δεν ξέρουμε αν «οι παραγωγοί του CD, το ΥΠΕΠΘ και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο θεωρούν ότι μια ανεπιθύμητη εφηβική εγκυμοσύνη, μια μη επιθυμητή και μη συνειδητή τεκνοποίηση και μια de facto, χωρίς δικαίωμα επιλογής, μητρότητα είναι ό,τι καλύτερο για μια ανήλικη κοπέλα». Ξέρουμε όμως ότι αυτό που εννοείτε με την ευγενική διατύπωση «δικαίωμα επιλογής στην μητρότητα» δεν αναφέρεται σε αντισύλληψη, αλλά σε έκτρωση, σε τερματισμό της ανθρώπινης ζωής που ακόμα κι αν είναι από κάποιους επιθυμητός, δεν μπορεί παρά να είναι απαίσιος και άδικος. Και ξέρουμε ακόμα καλύτερα ότι ναι, είναι καλύτερα για την μητέρα να συνεχίσει την εγκυμοσύνη της παρά να την διακόψει, σε όποια ηλικία και να βρίσκεται κι ακόμα κι αν δεν την έχει επιλέξει. Είναι καλύτερο και για την σωματική, και για την ψυχική της υγεία. Κι αν η ίδια δεν είναι προετοιμασμένη να φερθεί σαν μητέρα, εμείς, τα συνειδητά και υπεύθυνα μέλη της κοινωνίας που θεωρούμε κάθε νέο μέλος επιθυμητό, είμαστε εδώ για να την προετοιμάσουμε και να την βοηθήσουμε. Και για να μεγαλώσουμε εμείς το παιδί της, αν εκείνη δεν μπορεί. Κι αυτό θα ήταν καλύτερο να κάνετε κι εσείς, Γυναίκες που είστε και στην Εκπαίδευση. Όχι να βαφτίζετε «επιλογή» την έλλειψη επιλογής, την μονομέρεια, το αδιέξοδο και την αδικία, που συνιστά η άμβλωση, όχι να ξεσηκώνεστε επειδή κάποιοι ζητούν σεβασμό στη ζωή. Τότε κι εμείς θα ήμασταν μαζί σας. Τώρα. χαιρόμαστε που οι μανάδες μας δεν συνάντησαν πουθενά εσάς, ή άλλες σειρήνες σαν εσάς, να τις πείσουν ότι είχαν δικαίωμα να μας ξεκάνουν. Κι ευχόμαστε να μην «εκπαιδεύετε» με τέτοιες αρχές τα παιδιά που εμπιστευόμαστε στα χέρια σας.

Τέλος εμείς δεν θεωρούμε ότι το CD «στερείται νομιμότητας και είναι αναξιόπιστο και μόνο από το γεγονός ότι κανείς αρμόδιος εκ μέρους του Υπουργείου ή του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου δεν έχει το σθένος να χρεωθεί την παραγωγή και έγκρισή του, αναλαμβάνοντας και τις όποιες ευθύνες προκύψουν» . Αυτά είναι προφάσεις για να ζητήσετε την απόσυρσή του. ίσως μάλιστα, αφού δείχνεστε κι εσείς καχύποπτες, να ζητάτε την απόσυρσή του και για «άλλες σκοπιμότητες, τις οποίες οφείλουμε να αναζητήσουμε» . Προσωπικά, το μυαλό μας πάει σε δύο εκδοχές:1) Ή μιλάτε για την έκτρωση από καθέδρας, χωρίς να έχετε ιδέα για το πόσο φριχτή είναι και πόσο βαθιά τραυματίζει μια γυναίκα, αλλά πιστεύοντας ότι είναι ένα απλώς ένα δικαίωμα, όπως αυτό της ψήφου, και σαν τέτοιο πρέπει να την αντιμετωπίζουμε, 2) ή έχετε υποστεί κι εσείς τέτοιες επεμβάσεις και προσπαθείτε να ξορκίσετε τον πόνο και τις ενοχές σας, εξαφανίζοντας από τον περιβάλλοντα χώρο καθετί που σας θυμίζει το τραυματικό γεγονός. καθετί που θρυμματίζει το προσωπείο της αυτοδικαίωσης που ο καθένας και η καθεμιά αρέσκεται να κατασκευάζει για τον εαυτό του, φανταζόμενος πως έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι κάνει, καλυπτόμενος πίσω από νόμους που μπορεί να αποποινικοποιούν… αλλά δεν μπορούν να απενοχοποιήσουν τις πράξεις, που στιγματίζουν το σώμα και την ψυχή μας.

Ειλικρινά, Ομάδα Γυναικών Αγάζηλος

Υ.Γ. Η επιστολή αυτή δεν θα εμφανιστεί αμέσως στη σελίδα μας, γιατί έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τον «καλό» μας υπολογιστή. Πιστεύουμε ότι σε δυο μέρες οι σελίδες μας θα έχουν ενημερωθεί. Πάντως η επιστολή θα κοινοποιηθεί στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, την Υπουργό Παιδείας, τον Τύπο, κι άλλους ενδιαφερόμενους φορείς (Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου παιδιού, ΚΕΣΟ κ.α.)

(Πίσω)

ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ELLE

Αγαπητό ELLE,

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μας το τεύχος σας του Απριλίου 2005, όπου δημοσιευόταν ένα κακογραμμένο άρθρο με τίτλο: Διακοπή κύησης: Αποφασίζω για το σώμα μου» της Κατερίνας Μανδενάκη, και θέλουμε να υποβάλλουμε τις εξής παρατηρήσεις μας στην δημοσιογράφο και σε σας:

1. Ο τίτλος του άρθρου είναι ελλιπής, έτσι ώστε γίνεται παραπλανητικός: Θα έπρεπε να λέει «Διακοπή κύησης: Αποφασίζω για το σώμα μου και για το σώμα του παιδιού μου», γιατί όταν η μητέρα αποφασίζει να κάνει έκτρωση, επιλέγει έναν χειρουργικό ή χημικό τρόπο που θα επιδράσει έτσι στο έμβρυο που βρίσκεται στο σώμα της, ώστε η ζωή του να τερματιστεί. Άρα αποφασίζει και για ένα σώμα που δεν είναι δικό της.

2. Οι θέσεις του φεμινιστικού κινήματος δεν έχουν διατυπωθεί «εδώ και 35 χρόνια». Η πρωτότυπη Equal Rights Amendment που συνέγραψε η φεμινίστρια Alice Paul χρονολογείται από το 1923, ενώ το Vindication of the Rights of Women» της Mary Wollstonecraft, από το 1792. Μεταξύ αυτών των δύο χρονολογιών έχουν γίνει τεράστιες επιτυχημένες προσπάθειες από Αγγλίδες, Αμερικανίδες και Γαλλίδες φεμινίστριες, οι οποίες μάλιστα ήταν κατά της έκτρωσης, όπως φαίνεται από τα γραπτά που μας έχουν κληροδοτήσει. Η στροφή ενός μέρους του φεμινιστικού κινήματος στον εναγκαλισμό των εκτρώσεων έγινε το 1970, και καθώς έχει ηλικία 35 ετών, προφανώς αυτό είναι που εσείς θεωρείτε «διατύπωση των θέσεων του φεμινιστικού κινήματος», διαγράφοντας όλη την προηγούμενη ιστορία του κινήματος με την κατάκτηση του δικαιώματος ψήφου κ.ο.κ. Το να περιορίζετε την ιστορία του φεμινιστικού κινήματος σε 35 έτη είναι και αυτό παραπλανητικό.

3. Παραπλανητικό είναι και το να ταυτίζετε την έκτρωση με το «δικαίωμα των γυναικών στον οικογενειακό προγραμματισμό». Για να γίνει οικογενειακός προγραμματισμός υπάρχουν τόσοι τρόποι αντισύλληψης που δεν συνιστούν έκτρωση, και όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι «η έκτρωση δεν είναι αντισύλληψη». Με αυτό που λέτε ουσιαστικά περιορίζετε τις γυναίκες, λες και η έκτρωση είναι ο μόνος τρόπος οικογενειακού προγραμματισμού.

4. Μας λέτε ότι «οι Αμερικανοί πολέμιοι των αμβλώσεων χρησιμοποίησαν ακραία επιχειρηματολογία και συγκινησιακές περιγραφές, ώστε να πείσουν τον κόσμο πως οι γιατροί και οι γυναίκες που προχωρούν σε εκτρώσεις είναι δολοφόνοι μωρών». Θα ήταν κρίμα αν το έκαναν αυτό, γιατί ξέρετε, η πρόοδος της Γενετικής τους επιτρέπει να πείσουν τον κόσμο και χωρίς αυτά τα μέσα.

5. Πάμε τώρα και στο «ντοκιμαντέρ του γυναικολόγου Μπέρναρντ Νέιθανσον με τίτλο Σιωπηλή Κραυγή, στο οποίο κινηματογραφείται μια έκτρωση βήμα προς βήμα με ανατριχιαστικά σχόλια», «το έμβρυο δείχνει να αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που το απειλεί και κινείται βίαια μέσα στη μήτρα, προκειμένου να τον αποφύγει», και «έντεχνο ζουμάρισμα … δείχνει το ασχημάτιστο πρόσωπο σαν να συσπάται σε μια κραυγή αγωνίας, μια σιωπηλή κραυγή. Στη συνέχεια, όπως περιγράφει ο γιατρός, το έμβρυο τεμαχίζεται και αφαιρείται από τη μήτρα κομμάτι κομμάτι», και το «γκρανγκινιόλ στοιχείο» με «τα φρικιαστικά πλάνα πεταμένων εμβρύων, στο τέλος, ολοκληρώνουν το θρίλερ του δρος Νέιθανσον».

Μας λέτε ότι η ταινία αυτή είναι εντελώς παραπλανητική» γιατί «όπως μας εξηγεί ο καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας και Ιατρικής Άρις Αντσακλής»

α) τους τρεις πρώτους μήνες της κύησης το έμβρυο δεν έχει λειτουργία εγκεφαλικού φλοιού, επομένως δεν αισθάνεται πόνο

β) κανένα έμβρυο ηλικίας κάτω των 12 εβδομάδων δεν αισθάνεται κίνδυνο, γιατί δεν νιώθει πόνο, δεν βλέπει και δεν ακούει.

γ) δεν γίνεται να υπάρχει σιωπηλή κραυγή, αν δεν υπάρχει αντίληψη κινδύνου και αέρας στους πνεύμονες.

δ) είναι ανακρίβεια ότι το έμβρυο βγαίνει τεμαχισμένο, γιατί αυτό δεν ισχύει για τις περιπτώσεις διακοπής της κύησης κατά τις πρώτες 12 εβδομάδες, αλλά ούτε και στο δεύτερο στάδιο της κύησης, και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλά και σε αυτές γίνεται με την χορήγηση φαρμάκων.

Ας ασχοληθούμε με αυτές τις εξηγήσεις του κ. Αντσακλή πριν συνεχίσουμε στο υπόλοιπο άρθρο.

α) Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς ανά τον κόσμο, δεν χρειάζεται να υπάρχει εγκεφαλικός φλοιός για να γίνει αισθητός ο πόνος. Χρειάζεται να υπάρχουν νεύρα, σπονδυλική στήλη και εγκεφαλικός θάλαμος, πράγματα που υπάρχουν σ’ ένα έμβρυο 12 εβδομάδων. Ο μηχανισμός λειτουργεί ως εξής: Τα νεύρα του δέρματος μεταφέρουν το ερέθισμα του πόνου στην σπονδυλική στήλη και αυτή με την σειρά της το μεταφέρει στον εγκέφαλο. Άρα η πρώτη «εξήγηση» είναι παραπλανητική.

β) εφόσον αισθάνεται το έμβρυο των 12 εβδομάδων πόνο, μπορεί να αισθάνεται και κίνδυνο, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ δεν βλέπει ή δεν ακούει. Άρα πάει και η δεύτερη «εξήγηση».

γ) Εφόσον λόγω της αίσθησης του πόνου μπορεί να υπάρχει αντίληψη κινδύνου, τότε γίνεται να υπάρχει και σιωπηλή κραυγή! Το ότι δεν υπάρχει αέρας στους πνεύμονες σημαίνει απλώς ότι δεν την ακούμε. Όμως υπάρχει καταγεγραμμένο ιατρικό περιστατικό, στο οποίο αέρας εισήλθε στο αμνιακό υγρό και το έμβρυο έβγαλε μια δυνατή κραυγή. Το περιστατικό κατέθεσε ο διαπρεπής εμβρυολόγος Dr . Alfred W . Liley στο αμερικανικό κογκρέσο πολλά χρόνια πριν γυριστεί η «Σιωπηλή Κραυγή». Συνεπώς πάει και η τρίτη «εξήγηση».

δ) Και όμως, στην χειρουργική έκτρωση το έμβρυο βγαίνει πολλές φορές τεμαχισμένο και σε αυτή την ηλικία, γιατί αν ο γιατρός ανοίξει τον τράχηλο πάνω από 10 εκ. για να το βγάλει ολόκληρο υπάρχει περίπτωση να τον βλάψει. Και ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ταινία του 1984… Αν οι εκτρωσάδες έχουν κάνει προόδους στο μακάβριο έργο τους, και βγάζουν πλέον ολόκληρα έμβρυα χωρίς να κάνουν ζημιά στον τράχηλο, αυτό είναι άλλο θέμα.

Αφού οι εξηγήσεις του κ. Αντσακλή καταρρίφθηκαν, ελπίζουμε και οι δυο σας να παραδεχτείτε ότι η ταινία δεν είναι παραπλανητική – και ότι ο κ. Αντσακλής χρειάζεται διάβασμα.

Συνεχίζουμε στο δεύτερο μέρος του άρθρου, με τίτλο το ερώτημα «μπούρκες στην Ευρώπη;» Εκεί χαρακτηρίζετε «σοβαρή πολιτική διάσταση» την «κινητοποίηση της παγκόσμιας πορείας γυναικών» που μάζεψε λέει 120.000 υπογραφές για να νομιμοποιηθούν οι εκτρώσεις στην Πορτογαλία! Τι το τόσο σοβαρό έχει ο αριθμός 120.000; Μα την αλήθεια, κι εμείς που δεν είμαστε διεθνής οργανισμός μπορούμε να μαζέψουμε τόσες. Και ακόμα κι αν εκατομμύρια άνθρωποι ζητούν κάτι, από πού κι ως πού σημαίνει ότι αυτό είναι σωστό;

Μας περιγράφετε την ομάδα αυτή ως «κατά της βίας και της φτώχειας». Δεν ξέρουμε αν είναι κατά της φτώχειας, πάντως κατά της βίας δεν μπορούν να είναι, αφού υποστηρίζουν τις εκτρώσεις. Στη συνέχεια μας πετάτε σχόλια για μια έκθεση Ισπανίδας ευρωβουλευτού που φαίνεται να είναι άσχετο με το θέμα σας, αφού μιλά για «θρησκευτικό φονταμενταλισμό» και «αντισύλληψη», όχι όμως για εκτρώσεις. Το κάνετε αυτό για να δικαιολογήσετε τις «μπούρκες» στον τίτλο ή απλώς δεν μπορείτε να περιγράψετε επαρκώς τι περιλαμβάνει η έκθεση; Απορούμε.

Και τελειώνετε το κεφαλαιάκι χωρίς καμμιά αναφορά σε «μπούρκες», τις οποίες προφανώς χρησιμοποιήσατε για εύκολο εντυπωσιασμό. Επιστρατεύετε όμως ένα συμπαθές απομεινάρι της δεκαετίας του ’70, τις «Γυναίκες στην Εκπαίδευση», οι οποίες ξεκίνησαν τις διαμαρτυρίες για το CD του μαθήματος των θρησκευτικών.

Αρχικά οι κυρίες κομίζουν γλαύκα εις Αθήνας, λέγοντας ότι στην ελληνική κοινωνία η άμβλωση είναι πολύ περισσότερο αποδεκτή από την μητρότητα εκτός γάμου, και ότι οι γυναίκες δεν ζητούν από το ταμείο τους χρήματα επειδή έκαναν άμβλωση ενώ προτιμούν να την χαρακτηρίζουν ως «θεραπευτική» – οι συμπαθείς εκπαιδευτικοί μάλλον δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή η συμπεριφορά σημαίνει ντροπή για την πράξη.

Μας λένε κιόλας ότι δεν αντιμετωπίζεται σαν δραματικό γεγονός – εδώ υποψιαζόμαστε ότι ίσως οι κυρίες από το ’70 να ζουν σε άλλο πλανήτη. Καλά, ας πούμε ότι δεν έτυχε να συναντήσουν οι ίδιες γυναίκες που αντιμετωπίζουν την έκτρωση σαν τραυματικό γεγονός. Δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;

Πάντως θα συμφωνήσουμε μαζί τους ότι η άμβλωση αντιμετωπίζεται με υποκρισία από την ελληνική κοινωνία, συμπεριλαμβάνοντας και την δική τους υποκριτική αντιμετώπιση την οποία έχουν εκδηλώσει στην επιστολή τους προς την υπουργό παιδείας. Εκεί ισχυρίζονται ότι περισσότερα τραύματα μπορεί να δημιουργήσει σε μια γυναίκα που έκανε έκτρωση το ότι την χαρακτηρίζουν δολοφόνο, απ’ ότι η ίδια η επέμβαση!

Αλλά ας συνεχίσουμε στο κεφαλαιάκι με τίτλο «η τραγική πραγματικότητα». Εκεί ευτυχώς παραδέχεστε ότι «κανείς δεν έχει υποστηρίξει ότι η έκτρωση είναι μια αθώα επέμβαση χωρίς συνέπειες για μια γυναίκα. Ενέχει κινδύνους, μολύνσεις, αιμορραγίες και μεγάλο φορτίο». Εκτός που οι κίνδυνοι είναι πολύ περισσότεροι και περιλαμβάνουν την στειρότητα και τον θάνατο, εσείς ισχυρίζεστε κιόλας ότι «σε καμμία περίπτωση αυτά δεν συγκρίνονται με το άγχος και την πίεση του να φέρει μια γυναίκα σε πέρας μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη». Αυτό το συμπέρασμα από πού το εξάγετε κυρία Μανδενάκη; Έχετε μήπως υπόψη σας κάποια συγκριτική μελέτη ανάμεσα σε γυναίκες που έχουν κάνει εκτρώσεις και σε αυτές που έχουν ολοκληρώσει την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη τους; Γιατί τέτοιες μελέτες υπάρχουν και δεν συμφωνούν με το συμπέρασμά σας: αντιθέτως δείχνουν ότι οι γυναίκες που έκαναν εκτρώσεις χρησιμοποιούν πολύ αλκοόλ, ναρκωτικά, ψυχοφάρμακα και ζητούν ψυχιατρική βοήθεια πολύ συχνά, ενώ αυτές που ολοκλήρωσαν την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη τους κινούνται σε πιο φυσιολογικά επίπεδα. Μάλλον η έκτρωση είναι αυτή που έχει άγχος και πίεση λοιπόν.

Μετά μας λέτε ότι το ζήτημα της μητρότητας είναι «λεπτό και πολύ προσωπικό», μη συνειδητοποιώντας προφανώς ότι από τη στιγμή που αφορά, εκτός από την ίδια την μητέρα, και το μωρό αλλά και τον πατέρα του, παύει να είναι απλώς προσωπικό.

Και το «προσωπικό» αυτό ζήτημα, μας λέτε, καθιστά τις γυναίκες εύκολα και διαθέσιμα θύματα. Και εκεί που περιμένουμε να διαβάσουμε ότι η μητρότητα καθιστά τις γυναίκες θύματα των χασάπηδων που έχουν κάνει τον θάνατο των παιδιών μας επικερδές εμπόριο, εσείς γράφετε ότι τις κάνει «ευάλωτες σε σκληρά σχόλια περί Μήδειας ή φόνισσας!» Και συνεχίζετε: «Η μητρότητα πρέπει να είναι μια χαρούμενη επιλογή κι όχι ένα εξαναγκαστικό λάθος», λες και φταίει το καημένο το έμβρυο αν η μητέρα του το συνέλαβε κατά λάθος και είναι σωστό να το εκτελέσουμε γι’ αυτό! Και λες και δεν έχουμε δει στην πράξη, τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες να εξελίσσονται σε επιθυμητά παιδιά…

Και μετά εμφανίζετε και τον μαιευτήρα Σαλάκο, που χαρακτηρίζει την έγκυο ως «ασθενή» (!) και μας λέει ότι οι γιατροί είναι εκεί για να την βοηθούν, όχι για να την κρίνουν, ούτε να την τιμωρούν – λες και είναι βοήθεια, λες και δεν είναι τιμωρία να της σκοτώσουν το παιδί που έχει στα σπλάχνα της.

Και συνεχίζει ο κ. Σαλάκος με πραγματικές ιστορίες: Αγόρια που δεν θέλουν να φορέσουν προφυλακτικό και είναι συνυπαίτια για την εγκυμοσύνη, όμως καθώς τα κορίτσια ταξιδεύουν μόνα, κρυφά από τους γονείς τους, με το λεωφορείο για να κάνουν έκτρωση, αυτά παίζουν μπάσκετ… Τις ξέρουμε τις ιστορίες αυτές. Μόνο που η λύση δεν είναι να κάνουν τα κορίτσια εκτρώσεις… και ο ίδιος ο κ. Σαλάκος πιστεύει ότι αν οι άντρες υποχρεώνονταν να παντρεύονται τις κοπέλες που αφήνουν έγκυες, θα πρόσεχαν δέκα φορές περισσότερο και θα μειώνονταν οι απρογραμμάτιστες συλλήψεις και κατά συνέπεια οι εκτρώσεις. Γιατί λοιπόν να μην παλεύουν οι γιατροί για να αποκτήσουν περισσότερη υπευθυνότητα οι πατεράδες, υποστηρίζοντας οικονομικά το παιδί τους, όπως υποχρεούνται, παρά να δέχονται να εκτελούν εκτρώσεις σε απελπισμένα κορίτσια που κατά κανόνα μετανιώνουν για την πράξη;

Να σημειώσουμε όμως και μερικά πράγματα για τους δήθεν «αντάρτες» των θαλασσών, τις «Γυναίκες στα κύματα», που ηρωοποιείτε σε μικρό ένθετο στο άρθρο σας: Πραγματικά αποτελούν δημόσιο κίνδυνο, καθώς το εκτρωτικό χάπι που μοιράζουν, το RU 486 έχει προκαλέσει πολλούς θανάτους γυναικών σε όλο τον κόσμο, ενώ υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι ο «μη κερδοσκοπικός οργανισμός» τους επιχορηγείται από την εταιρεία που παρασκευάζει το φάρμακο.

Και συνεχίζουμε με το κυρίως άρθρο: αφού έχετε κατηγορήσει τον δρ. Νέιθανσον (και όχι Νέιθασον) για ταινία-θρίλερ με «γκρανγκινιόλ» διαμελισμένα έμβρυα, μας παρουσιάζετε άλλο γκρανγκινιόλ που δεν φαίνεται να σας ενοχλεί, αυτό με την γυναίκα που πέθανε από παράνομη έκτρωση στο Κονέκτικατ. Και το παρουσιάζετε χωρίς να σκεφτείτε, ότι στην Αμερική έχουν πεθάνει πολλές γυναίκες από νόμιμες εκτρώσεις, κι ότι πολύ απλά αν η γυναίκα δεν έκανε έκτρωση, δεν θα πέθαινε…

Αναρωτιέστε λοιπόν αν υπάρχει περίπτωση να ποινικοποιηθούν οι εκτρώσεις στην Ελλάδα. Και μια ανώνυμη γυναικολόγος επισείει τον κώδωνα του εξής τρομακτικού κινδύνου: του να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που «θέλουν» να κάνουν έκτρωση ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, γιατρούς, ώστε τελικά να καταλήγουν να μην κάνουν! Οπωσδήποτε για την τσέπη κάποιων γυναικολόγων αυτό αποτελεί τρομακτικό κίνδυνο… αλλά για την ζωή των εμβρύων και για την υγεία των μητέρων, αυτό θα είναι σωτήριο και μακάρι, επαναλαμβάνουμε, μακάρι να γίνει κάποτε… Και ειλικρινά απορούμε γιατί το θεωρείτε κίνδυνο, να ενημερώνεται μια γυναίκα για την έκτρωση και να εξετάζει με ειδικούς τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν.

Συνεχίζετε με περισσότερες ιστορίες γι’ αγρίους: κέντρα διαχείρισης οικογενειακών κρίσεων στην Αμερική, δήθεν μεταμφιέζονται σε κλινικές εκτρώσεων για να πείσουν δια της βίας τις γυναίκες που θέλουν να κάνουν έκτρωση – τα «θύματά τους», όπως μας λέτε! – να μην προχωρήσουν στην επέμβαση. Εκτός που αυτά είναι σαχλαμάρες… μακάρι να μην ήταν και να είχαμε γίνει κι εμείς «θύματα» σε τέτοια κέντρα. Θα είχαμε τα παιδιά μας τώρα. Για την ενημέρωσή σας, τα κέντρα αυτά πράγματι παρέχουν οικονομική βοήθεια στις γυναίκες που θέλουν την έκτρωση για οικονομικούς λόγους… δεν «υπόσχονται χρήματα» απλώς. Τα δίνουν.

Ακολούθως μας λέτε ότι σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ είδατε «πρόσφατα» την συσχέτιση των εκτρώσεων με το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας και την υψηλή γεννητικότητα των μεταναστών. Μα πόσο πρόσφατα το είδατε αυτό κ. Μανδενάκη; Εμείς έχουμε υπόψη μας τέτοιες εκπομπές εδώ και αρκετά χρόνια. Και χωρίς να αισθανόμαστε πως «θα μας πνίξουν οι μετανάστες», δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε κάθε πότε ανοίγετε την τηλεόραση…

Στη συνέχεια μας λέτε ότι με το CD – ROM για τα θρησκευτικά, επίσημοι κρατικοί φορείς έγιναν υποστηρικτές οπισθοδρομικών απόψεων! Εκτός που η διαπίστωση ότι το έμβρυο είναι ζωντανός, ξεχωριστός ανθρώπινος οργανισμός που έχει δικαίωμα να ζήσει δεν είναι καθόλου περίεργη, ούτε και οπισθοδρομική, αφού επιβεβαιώνεται από την Γενετική, από πού κι ως πού έχετε την απαίτηση άλλο να πρεσβεύει η θρησκεία κι άλλο να διδάσκουν τα θρησκευτικά της; Και γιατί, επειδή κάποιοι δεν συμφωνούν με αυτά που δείχνει το CD , να μην επιχορηγείται – με χρήματα φορολογουμένων – η δημιουργία του, ώστε το μάθημα των θρησκευτικών να διδάσκεται με πιο σύγχρονο τρόπο; Αφού και οι εκτρώσεις που γίνονται δωρεάν σε δημόσια νοσοκομεία, όπως μας διαβεβαιώνουν και οι γιατροί που επικαλείσθε, γίνονται με χρήματα φορολογουμένων, πολλοί από τους οποίους δεν συμφωνούν με την άμβλωση.

Το άρθρο σας τελειώνει με παρατηρήσεις εκπαιδευτικών και γιατρών ότι δεν προωθείται αρκετά η ενημέρωση σε θέματα αντισύλληψης, και ότι «όλοι ενδιαφέρονται για την τιμωρία». Δεν ξέρουμε ποιοι είναι οι «όλοι» που ενδιαφέρονται για την τιμωρία. Πάντως δεν είμαστε εμείς. Και θα θέλαμε ενημέρωση για την αντισύλληψη, αν και γνωρίζουμε ότι πίσω από αυτές τις «καμπάνιες» κρύβονται οι εταιρείες που παράγουν αντισυλληπτικά – και ότι αυτού του είδους η «ενημέρωση» κινείται στα πλαίσια της λογικής «Η έκτρωση δεν είναι τόσο καλή όσο η αντισύλληψη, αλλά είναι καλύτερη από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Οι γονείς έχουν δικαίωμα να σκοτώνουν το παιδί τους αν το βρίσκουν αυτό συμφέρον».

Εμείς θα θέλαμε η ενημέρωση για την αντισύλληψη να γίνεται με το σκεπτικό ότι η έκτρωση είναι κακή, ασφαλώς χειρότερη από μια «ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη» – που γνωρίζουμε ότι κατά κανόνα εξελίσσεται σ’ ένα επιθυμητό παιδί. Και ας αφήσουν οι γυναικολόγοι τα φληναφήματα περί «ελευθερίας της επιλογής» τα οποία μπορούν να λένε αβασάνιστα αφού δεν είναι η δική τους ζωή αυτή που απειλείται, αλλά των εμβρύων, τα οποία σκοτώνουν με την ψευδαίσθηση ότι επιτελούν κοινωνικό έργο… και αν έχουν φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιήσουν, όπως ο κ. Αντσακλής, ότι όλοι έχουμε ευθύνη για τις εκτρώσεις που εκτελούνται, και όχι μόνο οι γυναίκες, τότε ας σταματήσουν πια να κάνουν εκτρώσεις! Ας βοηθήσουν τις γυναίκες, «ως ώριμα σκεπτόμενα όντα, να συμπεριφέρονται με υπευθυνότητα στην σεξουαλική ζωή τους και να παίρνουν με σοβαρότητα τις αποφάσεις τους». Γιατί οι επιπτώσεις της έκτρωσης, που βασανίζουν κυρίως εμάς τις γυναίκες, κι αυτό όχι επειδή κάποιοι πάνε να μας «στιγματίσουν» αλλά επειδή συμβαίνει ένας φόνος μες στο σώμα μας, δεν είναι το «τίμημα της ελευθερίας» κυρία Μανδενάκη. Είναι το τίμημα της ασυδοσίας.

Ειλικρινά, Ομάδα Γυναικών Αγάζηλος

(Πίσω)

Προς: Όλα τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, εφημερίδα «Αυγή», δημοσιογράφο Αγγέλα Νταρζάνου, Τύπο, και κάθε ενδιαφερόμενο

Κυρίες, κύριοι,

Διαβάσαμε στην εφημερίδα «Αυγή» άρθρο της κ. Αγγέλας Νταρζάνου σχετικά με «Απόφαση του ΕΣΡ μετά από εισήγηση του αντιπροέδρου Δημήτρη Χαραλάμπη» που αφορούσε την απόρριψη κοινωνικών μηνυμάτων του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού. Κατά τον αντιπρόεδρο του ΕΣΡ Δημήτρη Χαραλάμπη και την κα Νταρζάνου, η οποία χαρακτηρίζει το σκεπτικό του «εξαιρετικό» ο εν λόγω σύλλογος προκαλεί «ηθικό καταναγκασμό και ενοχές» στις εγκύους και τις εμποδίζει με τα μηνύματά του και με τον τίτλο του (!) να ασκήσουν την ελευθερία που τους παρέχει ο νόμος να κάνουν άμβλωση.

Και να πώς ο σύλλογος που κατά την κ. Νταρζάνου είναι «παρεκκλησιαστική οργάνωση» επιτελεί τον βδελυρό σκοπό του:

α) Αυτοαποκαλείται «Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού». Χαρακτηρίζει δηλ. αυτό που βρίσκεται στην κοιλιά της εγκύου ως «παιδί», κι έτσι αφού είναι παιδί, άντε να το σκοτώσεις χωρίς ενοχές… Βέβαια όλος ο κόσμος και οι ίδιες οι έγκυοι χαρακτηρίζουν αυτό που έχουν στην κοιλιά της ως «παιδί» αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα για το ΕΣΡ και την κ. Νταρζάνου.

β) Λέει ότι «τα παιδιά από απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού, βοήθησε κι εσύ για να έρθουν στον κόσμο, έχουν δικαίωμα να ζήσουν».

γ) Λέει ότι «η εγκυμοσύνη δεν είναι λάθος, είναι θαύμα» και προτρέπει τις γυναίκες να «ζήσουν το θαύμα».

δ) Προτρέπει την έγκυο να «κρατήσει το παιδί της».

Από τα παραπάνω «επιχειρήματα» φαίνεται ότι για να είναι αποδεκτός αυτός ο σύλλογος και ο κάθε σύλλογος από τους Χαραλάμπηδες και τις Νταρζάνου αυτού του κόσμου θα έπρεπε να λέγεται «Σύλλογος Προστασίας της Επιλογής στη Γέννηση ή την Καταστροφή των Εμβρύων» και να υποβάλλει μηνύματα όπως: «Τα παιδιά από απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη είναι παιδιά του κανονικού θεού εάν και εφόσον οι γονείς τους θέλουν να τα κρατήσουν, αλλά είναι ενός κατώτερου θεού εάν οι γονείς τους προτιμούν να τα εκτρώσουν. Εάν οι γονείς τους θέλουν να τα εκτρώσουν, αυτά δεν έχουν δικαίωμα να ζήσουν, οπότε μην ασχολείστε με το θέμα και μη μας λέτε ότι η εγκυμοσύνη είναι θαύμα κ.τ.λ. γιατί προκαλείτε ηθικό καταναγκασμό και ενοχές στους γονείς, τους γιατρούς και τους λοιπούς διαπλεκόμενους που την τερματίζουν».

Ένα τέτοιο μήνυμα είναι πολύ πιθανό να είχε την έγκριση του κ. Χαραλάμπη, της κ. Νταρζάνου, της κ. Ίριδας Καλκάνη-Αυδή, του κ. Τσουράκη, του κ. Παπακώστα και των υπόλοιπων που στερούν από τις εγκύους την ευκαιρία, να γνωρίσουν ένα σύλλογο που θα τις βοηθήσει να ασκήσουν το δικαίωμά τους να γεννήσουν και να μεγαλώσουν το παιδάκι τους. Γιατί η πλειοψηφία του ΕΣΡ και οι υποστηρικτές της βρίσκουν πιο θεμιτό το να κάνουν άμβλωση οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν «τεράστια προβλήματα» από το να τις παραπέμψουν σε κάποιον που θα τους τα λύσει, και θεωρούν ότι αν οι γυναίκες κάνουν άμβλωση ΔΕΝ πρέπει να έχουν ενοχές γι’ αυτό, λες και σκότωσαν καμιά κατσαρίδα!

Ας πετάξουν λοιπόν τα παιδιά τους οι γυναίκες, ας μην «υποταχθούν σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό ρόλο», δηλαδή στο ρόλο της μητρότητας! Λες και είναι μόνο «κοινωνικός» ο ρόλος της μητρότητας, δεν είναι βιολογικός και φυσικός, αλλά είναι κάτι σαν τους ρόλους των ηθοποιών, που η εκάστοτε κοινωνία με μπροστάρηδες τον εκάστοτε Χαραλάμπη και την εκάστοτε Νταρζάνου και λοιπούς «προοδευτικούς» θεατρικούς συγγραφείς, το παίρνει και το διαμορφώνει όπως θέλει! (Έτσι άλλωστε κάνουμε και οικονομία σε επιδόματα μητρότητας κ.α. παροχές – άλλη μια κοινωνική προσφορά του ΕΣΡ).

«Αν τα μηνύματα απευθύνονταν αποκλειστικά σε γυναίκες που δεν επιθυμούν την τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης αλλά αντιμε­τωπίζουν τεράστιο προβλήματα γι’ αυτό το λόγο, αυτό θα έπρεπε να αποδεικνύεται καθαρά από το περιεχόμενο των μηνυμάτων» απεφάνθη το ΕΣΡ», διαβάσαμε στο άρθρο. Όταν όμως ψάξαμε στο διαδίκτυο, βρήκαμε ΟΛΑ τα μηνύματα που υποβλήθηκαν και εντοπίσαμε ανάμεσά τους τα εξής 2: «Εγκυμοσύνη; Μπορούμε να βοηθήσουμε» και «Απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη; Μπορούμε να βοηθήσουμε», που είναι φανερό ότι απευθύνονται σε άτομα που χρειάζονται βοήθεια. Άραγε ο Χαραλάμπης και αυτοί που συμφωνούν μαζί του στο ΕΣΡ ξέρουν να διαβάζουν λιγότερο καλά ελληνικά από εμάς, και δεν εντόπισαν τα μηνύματα αυτά για να τα εγκρίνουν; Ή μήπως δεν τα ενέκριναν επειδή έτσι κι αλλιώς δεν εγκρίνουν τον τίτλο του συλλόγου αυτού, που μιλάει για αγέννητο παιδί;

Το θεωρούμε χάσιμο χρόνου να ασχοληθούμε περισσότερο με το διάτρητο σκεπτικό του κ. Χαραλάμπη, γιατί μας θυμίζει το ανέκδοτο με το πρόβατο, που σφαλιάρωνε το λύκο με τη δικαιολογία ότι αυτός δεν φορούσε το κράνος του… Θα πούμε ένα μόνο τελευταίο πράγμα για το σκεπτικό του, που φανερώνει την παχυλή του άγνοια για έναν όρο που έχει άμεση σχέση με το αντικείμενό του, αλλά και την παχυλή άγνοια της δημοσιογράφου κ. Νταρζάνου η οποία καταπίνει αμάσητο τον ισχυρισμό του αντιπροέδρου του ΕΣΡ, ότι η φράση «Παιδιά ενός κατώτερου θεού» είναι… θρησκευτική:

Η φράση κυρίες και κύριοι αποτελεί τίτλο θεατρικού έργου του Mark Howard Medoff, που παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στο Μπρόντγουεη κι έχει ανεβεί και στην Ελλάδα πολλές φορές. Έγινε μια από τις κλασικότερες ταινίες της δεκαετίας του ’80 και συγκέντρωσε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ, ενώ κέρδισε το Α΄ Γυναικείου Ρόλου (Μαρλί Μάτλιν). Το έργο δεν έχει τίποτα θρησκευτικό, αναφέρεται βασικά σε άτομα με αναπηρίες και προβλήματα και αφηγείται την ερωτική ιστορία ενός ιδεαλιστή καθηγητή και μιας δυναμικής κωφάλαλης κοπέλας. Για περισσότερες πληροφορίες ζητήστε από το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς σας την ομώνυμη ταινία σε σκηνοθεσία της Randa Haines . Είναι παραγωγή της Paramount (1986) και παίζουν οι William Hurt , Marlee Matlin , Piper Laurie , Philip Bosco , Allison Gompf , John F . Cleary , Philip Holmes , και Georgia Ann Cline.

Αν θέλετε περισσότερα πειστήρια, ότι ο όρος δεν είναι θρησκευτικός αλλά χρησιμοποιείται για να περιγράψει κοινωνικές καταστάσεις, βάλτε τη φράση «παιδιά ενός κατώτερου θεού» στο Google . Όταν το κάναμε εμείς μας έβγαλε 10 (δέκα) σελίδες χωρίς καμιά θρησκευτική αναφορά. Επιλέγουμε μόνο τρεις για να δείτε πώς χρησιμοποιείται η φράση στην ελληνική κοινωνία:

1) http://www.alithia.gr/newspaper/2006/01022006/01022006,14108.html Χιώτικη εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ» / ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ με τίτλο: Tεχνική εκπαίδευση για… «παιδιά ενός κατώτερου θεού»; Ημερομηνία, 01/02/2006

2) http://www.hri.org/cgi-bin/brief?/news/greek/apegr/1997/97-12-11_1.apegr.html Αθήνα, Ελλάδα, 11/12/1997 (ΑΠΕ) ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ [01] ΤΙΤΛΟΙ ΕΙΔΗΣΕΩΝ – Παιδιά ενός κατώτερου θεού εκατομμύρια παιδιά σ’ όλο τον πλανήτη που αδυνατούν για γιορτάσουν την Παγκόσμια Ημέρα που τους αφιερώνεται.

3) http://www.xkatsikas.gr/typos/typos246.htm Η ΕΠΟΧΗ, 11/9/2005 «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ: Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού ΜΙΑ ΣΤΙΣ 5 ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ».

Ελπίζουμε να σας διαφωτίσαμε, πλειοψηφία του ΕΣΡ και κ. Νταρζάνου για το ότι η φράση «παιδιά ενός κατώτερου θεού» δεν χρησιμοποιείται με θρησκευτικό νόημα… αν και φοβόμαστε ότι η περίπτωσή σας είναι του τύπου «γιατί δεν φοράς το κράνος σου».

Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν τον κ. Λασκαρίδη και τον κ. Κουράκη, ώστε να δείχνει το ΕΣΡ ότι διαθέτει κάποια σοβαρότητα, έστω και μειοψηφούσα! Τα συγχαρητήριά μας κύριοι. Επειδή ως γυναίκες έχουμε νιώσει για τα καλά τι θα πει άμβλωση, για όσο καιρό μας αποδεικνύετε ότι κατανοείτε τα προβλήματα των μητέρων και τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, θα έχετε την αμέριστη συμπαράστασή μας. Μην παρασύρεστε από «σκεπτικά» που στην καλύτερη περίπτωση συντάσσονται λόγω άγνοιας και στη χειρότερη, λόγω ενοχών από προσωπική ανάμειξη σε αμβλώσεις. Οι γυναίκες χρειάζονται ενίσχυση κι εσείς πρέπει να να φροντίζετε να έχουν αυτά που δικαιούνται – έστω και αν, δυστυχώς, είναι Ν.Π.Ι.Δ. αυτό που αναλαμβάνει να καλύψει την τραγική απουσία του κράτους…

Ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη δυστυχώς δεν δικαιώθηκε ακόμα, αλλά μέχρι να δικαιωθεί ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. Σε πείσμα των κατ’ όνομα «προοδευτικών», των εξ αριστερών φασιστών, κι αυτών που αερολογούν ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ για το τι κάνει η άμβλωση στις γυναίκες.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Ειλικρινά,

Ομάδα Γυναικών «Αγάζηλος»

(Πίσω)

Ανοιχτή επιστολή προς την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, με θέμα την ανακοίνωσή της «Προγεννητική και προεμφυτευτική διάγνωση»

Προς: Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, Τύπο, και πάντα ενδιαφερόμενο

Κυρίες, κύριοι,

Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας ότι Ηθική είναι ο κλάδος της Φιλοσοφίας που ασχολείται με την εύρεση του τι είναι αποδεκτό και ορθό και τι ανάρμοστο και λανθασμένο, ότι η ηθική υπόκειται σε μεταβολές που εξαρτώνται από την κοινωνία στην οποία εφαρμόζεται, κι ότι το σώμα της ηθικής μπορεί να υποστεί αλλαγές από παράγοντες που επηρεάζουν το κοινωνικό σύνολο. Παρόλα αυτά μάθαμε ότι υπάρχουν και ηθικές αρχές που είναι παγκόσμιες: μεταξύ αυτών ο σεβασμός στη ζωή, και η δικαιοσύνη για όλους.

Πρόσφατα διαβάσαμε ένα κείμενό σας, δηλ. της Ελληνικής Επιτροπής Βιοηθικής, με τίτλο «Προγεννητική και προεμφυτευτική διάγνωση». Εκεί μέσα υπήρχε παράγραφος με τίτλο «Η επιλογή εμβρύου, ως γενική δυνατότητα», όπου αναγράφονταν και τα εξής: «Η Επιτροπή θεωρεί δικαιολογημένη την επιλογή εμβρύου, ως γενική δυνατότητα των υποψήφιων γονέων, ύστερα από διενέργεια προγεννητικής ή προεμφυτευτικής διάγνωσης. Η αξιοποίηση των μέσων που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία για την πρόληψη του πόνου, των ταλαιπωριών, ακόμη και της έκθεσης ενός προσώπου σε κοινωνικές προκαταλήψεις, επιβάλλεται από τον ίδιο τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια».

΄Ωστε λοιπόν θεωρείτε ότι κάποιοι παράγοντες που τους λένε «πρόληψη πόνου και ταλαιπωριών» και «έκθεση ενός προσώπου σε κοινωνικές προκαταλήψεις», είναι απόλυτα συνυφασμένοι με την «ανθρώπινη αξιοπρέπεια» και πολυτιμότεροι από το σεβασμό στη ζωή. Για χάρη αυτών των παραγόντων μπορούμε να διακόψουμε τη ζωή κάποιων ζωντανών εμβρύων, που σύμφωνα με το σκεπτικό σας είναι λιγότερο σημαντική.

Η λέξη «πρόληψη», σε συνδυασμό μ’ αυτά που εσείς λέτε εν έτει 2007, μας θυμίζει κάτι που λεγόταν εκατοντάδες χρόνια παλιότερα. Αφορούσε την «απόλυτη πρόληψη των γκρίζων μαλλιών», και «την οριστική θεραπεία των πονοκεφάλων», δηλαδή τη γκιλοτίνα, ή λαιμητόμο. Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά μεταξύ των δικών σας διατυπώσεων και των ρήσεων εκείνων: Εσείς λέτε τα όσα λέτε στα σοβαρά, και περιμένετε ως Επιτροπή Βιοηθικής που είστε, να σας πάρουν οι άνθρωποι στα σοβαρά και να δεχτούν να τους καθοδηγήσετε με βάση αυτά. Εκείνοι που μιλούσαν έτσι για τη γκιλοτίνα κατά τη Γαλλική Επανάσταση, αστειεύονταν οι άνθρωποι. Κοινώς, έκαναν πλάκα.

Και συνεχίζετε, χωρίς ίχνος αστεϊσμού: «Η αποδοχή της γέννησης παιδιών με σοβαρές βλάβες στην υγεία τους, όσο και αν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί σε εντελώς ακραίες περιπτώσεις (π.χ. όταν οι ενδιαφερόμενοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα γονιμότητας), κατά κανόνα ελέγχεται ηθικά».

Με άλλα λόγια: Η αποδοχή της γέννησης παιδιών με σοβαρές βλάβες στην υγεία τους ΔΕΝ μπορεί να δικαιολογηθεί παρά ΜΟΝΟ σε ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΚΡΑΙΕΣ περιπτώσεις. Μας δίνετε κι ένα παράδειγμα «ακραίας περίπτωσης», όταν οι ενδιαφερόμενοι δεν μπορούν με τίποτα να κάνουν παιδιά, οπότε βολεύονται και μ’ ένα άρρωστο έμβρυο ελλείψει υγιών, και δεν το πετάνε όπως, κατά τη γνώμη και την έμμεση συμβουλή και σύστασή σας, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να κάνουν. Κι επειδή δεν το κάνουν, «ελέγχονται ηθικά». Αλήθεια, από ποιον ελέγχονται; Από την κοινωνία; Από τα έμβρυα όταν αυτά γεννηθούν και μεγαλώσουν; Από τη συνείδησή τους; Από την Επιτροπή Βιοηθικής; Από τυφλούς, που πάνε να οδηγήσουν άλλους τυφλούς, με αποτέλεσμα να πέφτουν όλοι μαζί στο βόθρο; Αυτό δεν μας το λέτε. Έχετε καλύψει τον δράστη του ελέγχου πίσω από ένα ρήμα σε τρίτο πρόσωπο, και μας αφήνετε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Και συνεχίζετε: «Πράγματι, ακόμη και αν η αποδοχή αυτή βασίζεται σε συγκεκριμένες μεταφυσικές αντιλήψεις (και όχι σε απλό εγωισμό) του μελλοντικού γονέα, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι παραγνωρίζει ανεπίτρεπτα την ποιότητα της μελλοντικής ζωής ενός νέου ανθρώπου».

Μας δίνετε λοιπόν και άλλους λόγους που κάνουν τους ανθρώπους να αποδέχονται τα όχι και τόσο υγιή έμβρυα, και να μην τα σκοτώνουν όπως εσείς συνιστάτε: κάποιες «συγκεκριμένες μεταφυσικές αντιλήψεις» και τον «απλό εγωισμό». Τις «μεταφυσικές αντιλήψεις» δεν τις αναφέρατε, αλλά προσπαθήσαμε να μαντέψουμε και μάλλον τα καταφέραμε: προφανώς εννοείτε αυτές που θεωρούν ότι υπάρχει Θεός που δίνει τη ζωή, ότι μόνο ο Θεός που δίνει τη ζωή, έχει δικαίωμα να δώσει και το θάνατο, και ότι στα μάτια του Θεού οι υγιείς και οι ασθενείς, όπως άλλωστε οι άντρες και οι γυναίκες, οι φτωχοί και οι πλούσιοι, είναι όλοι δικά Του πλάσματα, κι έχουν όλοι την ίδια αξία, και ψυχές που είναι εξίσου αθάνατες και ικανές για την αγιότητα. Και για τις μεταφυσικές αυτές αντιλήψεις παίρνετε θέση και τις καταδικάζετε, λέγοντας ότι ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να παραγνωρίζουμε εξαιτίας αυτών το ότι το όχι και τόσο υγιές έμβρυο, θα έχει χαμηλότερη ποιότητα ζωής από τα υγιή. Πρέπει, κατά την άποψή σας, να βάλουμε στην άκρη αυτές τις αντιλήψεις, να αναβιβάσουμε αυτή την περίφημη «ποιότητα ζωής» πάνω από το δικαίωμα του όχι και τόσο υγιούς εμβρύου στη ζωή την ίδια, και να το ξεπαστρέψουμε. Να κάνουν δηλ. οι μελλοντικοί γονείς την καρδιά τους πέτρα, να προδώσουν και να ποδοπατήσουν αυτά που πιστεύουν, και να αφαιρέσουν τη ζωή που θεωρούν ιερή, στο όνομα και στο βωμό της «ποιότητάς» της.

Παρότι δεν ήταν δύσκολο να τα καταλάβουμε όλα τα παραπάνω που εννοείτε με τις προσεκτικά διαλεγμένες λέξεις σας, δυσκολευτήκαμε πολύ να κατανοήσουμε τι εννοείτε ως «απλό εγωισμό» εξαιτίας του οποίου οι μελλοντικοί γονείς δεν ξεπαστρεύουν το όχι και τόσο υγιές έμβρυο. Μα την αλήθεια, ακόμα δεν έχουμε καταλάβει! Εμείς μέχρι τώρα ξέραμε ότι σε εγωισμό βασίζεται όχι η αποδοχή, αλλά η μη αποδοχή των όχι και τόσο υγιών εμβρύων εκ μέρους των μελλοντικών γονέων. Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα, μια που το κάνατε κι εσείς: να μην τους κατηγορεί ο κόσμος ότι έφεραν στον κόσμο ένα άρρωστο παιδί, να μην ντρέπονται που το δικό τους παιδί δεν θα είναι τόσο όμορφο, τόσο έξυπνο, τόσο επιτυχημένο όσο θα ήθελαν, να μην υποβληθούν στην εντατική προσπάθεια που απαιτεί η εκπαίδευση ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες, μέχρι να μάθει να αυτοεξυπηρετείται. Αλλά ίσως αυτός ο εγωισμός, παραδείγματα του οποίου μόλις αναφέραμε, να είναι ΣΥΝΘΕΤΟΣ. Σε κάθε περίπτωση δεν φαίνεται να είναι για σας καταδικαστέος, μια που για χάρη του βασιλικού θα ποτιστεί κι η γλάστρα, δηλ. για να μην κουραστούν και ταλαιπωρηθούν οι γονείς, θα στερήσουν από το έμβρυο τη ζωή οπότε κι αυτό δεν θα βρεθεί αντιμέτωπο με τη χαμηλή της ποιότητα. Οπότε, αφού αυτός είναι μάλλον ο «σύνθετος» εγωισμός, μένουμε με την απορία, ποιος μπορεί να είναι ο «απλός» που εννοείτε.

Επειδή όμως σας έχουν ξεφύγει δυο βασικές παράμετροι που λειτουργούν πάνω στους μελλοντικούς γονείς, ας τους αναφέρουμε: ο ένας είναι η ανθρωπιά. Ότι δηλ. σαν άνθρωποι που είναι, δεν δέχονται να φερθούν απάνθρωπα σ’ ένα άλλο ανθώπινο ον αφαιρώντας τη ζωή του. Ο άλλος είναι, η γονική αγάπη. Δηλ. το να σκέφτονται οι μελλοντικοί γονείς για το έμβρυο «είτε υγιές είτε άρρωστο, είναι παιδί μου, σάρκα από τη σάρκα μου, και θα το αγαπώ και θα το φροντίζω». Αλλά μήπως είναι αυτό που αποκαλείτε «απλό εγωισμό»; Απορούμε.

Στη συνέχεια μας λέτε: «Πρέπει να τονισθεί με έμφαση, ότι η πρόληψη για την οποία γίνεται λόγος, δεν αναιρεί κατά κανέναν τρόπο την κατηγορηματική καταδίκη των οποιωνδήποτε δυσμενών κοινωνικών διακρίσεων, απέναντι σε συνανθρώπους μας που από τυχαίους λόγους γεννήθηκαν και ζουν με σοβαρά προβλήματα υγείας. Η Επιτροπή θεωρεί κρίσιμο καθήκον της κοινωνίας και της Πολιτείας να εξασφαλίζει ειδικά για τα πρόσωπα αυτά μια αξιοπρεπή ζωή, σε περιβάλλον ελευθερίας και ισότητας».

Εδώ έχουμε να παρατηρήσουμε δυο πράγματα: Πρώτον, ότι είναι οξύμωρο να «τονίζετε με έμφαση» ότι «καταδικάζετε τις δυσμενείς κοινωνικές διακρίσεις απέναντι σε συνανθρώπους που γεννήθηκαν με σοβαρά προβλήματα υγείας». Εσείς έχετε καταδικάσει την ύπαρξή τους την ίδια, κάνοντας οι ίδιοι κοινωνικές διακρίσεις και ωθώντας κι άλλους να σας ακολουθήσουν και να τους ξεπαστρέψουν προγεννητικά, στο όνομα της «ποιότητας ζωής». Πώς τώρα καταδικάζετε τις «κοινωνικές διακρίσεις», που βασίζονται σε κάτι απόψεις σαν τις δικές σας, και πώς θυμάστε έτσι όψιμα ότι αυτοί που λίγο πριν συνιστούσατε να τους ρίχνουμε στον Καιάδα είναι συνάνθρωποί σας; Και από πού κι ως πού μπορεί να είναι «κρίσιμο καθήκον» της κοινωνίας και της Πολιτείας να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή ζωή γι’ αυτά τα πρόσωπα; Με αυτά που λέτε είναι πιο ταιριαστό, να ζητάτε να δώσει η Πολιτεία έναν «αξιοπρεπή θάνατο» σ’ αυτά τα πρόσωπα, παρά «μια αξιοπρεπή ζωή». Είναι κι αυτό άλλο ένα σημείο άξιο απορίας.

Παράλληλα, μας λέτε ότι οι «συνάνθρωποι» αυτοί με τα «σοβαρά προβλήματα υγείας» εναντίον των οποίων δεν πρέπει να υπάρχουν «δυσμενείς κοινωνικές διακρίσεις», «γεννήθηκαν τυχαία». Φαίνεται σαν να μη χωράει το μυαλό σας ότι πολλοί ασθενείς συνάνθρωποι δεν γεννιούνται «τυχαία» αλλά κατόπιν συνειδητής και υπεύθυνης επιλογής. Αν δεν γεννιούνταν «τυχαία» και οι γονείς ήξεραν ότι είναι άρρωστοι αλλά δεν ήθελαν να τους σκοτώσουν, θα άλλαζε κάτι για σας; Μήπως το επόμενο βήμα είναι να βγει κάποια επιτροπή που θα ζητήσει, κάτι τέτοιους γονείς που δρουν έτσι «ανεπίτρεπτα» να τους φυλακίζουμε για παραδειγματισμό;

Ευτυχώς που σε όλα αυτά μειοψηφεί ο κ. Ρουπακιάς, που «θεωρεί ότι η απόρριψη (δια της θανατώσεως) του ανθρώπινου εμβρύου αποτελεί μέρος της πολιτικής της κρυπτο-ευγονικής που αργά αλλά σταθερά οδηγεί στην εφαρμογή μιας ανομολόγητης πρακτικής επιλογής και γενετικής βελτίωσης του ανθρώπου με την απόρριψη των γενετικά ανεπιθύμητων εμβρύων στην αρχή της ζωής τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο προγεννητικός και κυρίως ο προεμφυτευτικός έλεγχος αποτελούν στα χέρια του ανώνυμου «βελτιωτή» του ανθρώπου μία άριστη μέθοδο αρνητικής, και όχι μόνο, επιλογής και γενετικής βελτίωσης. Η γενετική επιλογή του ανθρώπου, γνωστή και ως ευγονική, ενώ καταδικάστηκε τόσο έντονα στις συνειδήσεις των μεταπολεμικών γενεών, σήμερα, αλλά πολύ περισσότερο στον αιώνα που διανύουμε, ο κοσμικός πολιτισμός θα την παρουσιάσει ως θεμιτή δυνατότητα μέσω της απόρριψης του εμβρύου, ώστε να θεωρείται ως μία θεραπευτική επιλογή».

Απορούμε όμως, πώς γίνεται σε μια Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής με 9 (εννέα) μέλη να υπάρχει μόνο 1 (ένα) που δεν φοβάται να πει τα σύκα σύκα, και τη σκάφη, σκάφη. Παράλληλα απορούμε, πώς γίνεται να μην μειοψηφεί και ο κ. Αγουρίδης, που καταπώς βλέπουμε από το βιογραφικό του ασχολείται επί πολλά χρόνια με τη λεγόμενη «θρησκεία της αγάπης», της αγάπης από το Θεό προς τον άνθρωπο κι από τον άνθρωπο προς το Θεό και τον συνάνθρωπο, και όμως συνυπογράφει κανονικά ένα κείμενο από το οποίο απουσιάζει αισθητά και δραματικά αυτή η αγάπη. Πρόκειται για μια ακόμα απορία, την οποία μάλλον κανείς δεν θα βρεθεί να μας τη λύσει.

Και μια τελευταία απορία: Μήπως, λέμε, μήπως, η πλειοψηφία σας συνιστά ως ηθική την καταδίκη των όχι και τόσο υγιών σε θάνατο, για να μην επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό στον τομέα υγείας; Μια που, όπως μας λέτε, θεωρείτε ότι για τους όχι και τόσο υγιείς που τη γλυτώνουν και γεννιούνται, «η κοινωνία και η Πολιτεία» έχουν «κρίσιμο καθήκον να εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή ζωή, σε περιβάλλον ελευθερίας και ισότητας», πράγμα που όσο νά ‘ναι στοιχίζει;

Ασφαλώς, πολλοί θα εναντιωθούν με την πλειοψηφία σας, και πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί της. Είναι αναπόφευκτο να συμφωνήσουν μαζί της αυτοί που θεοποιούν την «ποιότητα ζωής», και να πιστέψουν κιόλας ότι συμφωνούν «από συμπόνοια» για τους καημένους τους ασθενείς, που, τι παράξενο, η «χαμηλή ποιότητα ζωής» δεν τους ωθεί ν’ αυτοκτονήσουν.

Σ’ αυτούς που συμφωνούν με την πλειοψηφία σας, αφιερώνουμε την αφίσα μας με τη Σιμόνα Ατζόρι, με την ευχή να τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι αυτό που αντιλαμβάνονται ως «ποιότητα ζωής» δεν είναι απαραίτητο εισιτήριο για την ευτυχία και τη δημιουργία.

Τους επισημαίνουμε επίσης, ότι πολλές φορές οι προγεννητικές εξετάσεις δεν δίνουν σωστά αποτελέσματα. Τα παραδείγματα ανθρώπων που διαγνώστηκαν προγεννητικά με διάφορα σοβαρά προβλήματα, κι όμως γεννήθηκαν υγιέστατοι, είναι πολλά, και φτάνουν μέχρι πρόσφατα, που η τεχνολογία έχει πολύ προοδεύσει. Ποιος αλήθεια θα πάρει την ευθύνη για τα όσα υγιή έμβρυα εκτρωθούν, μαζί με αυτά που πραγματικά είναι άρρωστα, με βάση αυτές τις ανήθικες προτροπές της «Επιτροπής Βιοηθικής»;

Αυτοί που διαφωνούν με την πλειοψηφία σας, και βρίσκουν ανήθικες τις συστάσεις και τις διατυπώσεις της – και η ομάδα μας ανάμεσά τους – θα έχουν νίψει τας χείρας τους από το αίμα των αναρίθμητων αθώων που χρόνια τώρα σφαγιάζονται, και θα συνεχίζουν να σφαγιάζονται, στο βωμό της «ποιότητας ζωής» με τις ευλογίες των τυφλών, που επιθυμούν να οδηγούν τους άλλους τυφλούς.

Να κάνουμε μια δυσοίωνη πρόβλεψη; Πολλοί τυφλοί αντί ν’ ανοίξουν τα μάτια τους, θα εξακολουθήσουν να παίζουν ρόλο πνευματικών ταγών, θεωρώντας την διαφωνία με τον προφανή ρατσισμό και φασισμό τους ως «μονοσήμαντες αξιολογικές κρίσεις». Θα συνεχίσουν την πορεία τους με σημαία τους το «δικαίωμα επιλογής» που θαρρούν ότι έχουν στη ζωή και το θάνατο των άλλων. Και ο βόθρος, βαθύς σαν την άβυσσο, θα τους περιμένει.

Ειλικρινά,

*Ομάδα γυναικών Αγάζηλος*

ΠΙΣΩ

Σχολιάστε