ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΣΟΥ, ΚΑΚΕ ΣΑΝΤΑΜ!

Ο παλιός, καλός συνεργάτης των Ηνωμένων Πολιτειών, του οποίου τα εγκλήματα δεν ήθελαν οι Δυτικοί συνεργάτες του να σχολιάζονται από δημοσιογράφους, είναι τώρα ο κακός, του οποίου την εκτέλεση παρακολουθήσαμε και από την τηλεόραση… Για όποιον αμφιβάλλει ότι ο αποθανών, που εδώ και κάποια χρόνια αποκαλείται κακούργος, είχε την κάλυψη των δυτικών κακούργων συνεργατών του, ας ρίξει μια ματιά στο άρθρο του Robert Fisk με τίτλο «The Ministry of Mendacity Strikes Again», που δημοσιεύθηκε στην αγγλική εφημερίδα The Independent με ημερομηνία 5 April 2003 και τόπο όπου γράφτηκε, τη Βαγδάτη. Λέει ο έμπειρος πολεμικός ανταποκριτής:

I cannot help remembering an Iranian hospital train on which I traveled back from the Iran-Iraq war front in the early 1980s. The carriages were packed with young Iranian soldiers, coughing mucus and blood into handkerchiefs while reading Qr’ans. They had been gassed and looked as if they would die. Most did. After a few hours, I had to go around and open the windows of the compartments, because the gas coughed back from their lungs was beginning to poison the air in the carriage.

At the time, I was working for The Times. My story ran in full. Then an official of the Foreign Office lunched my editor and told him my report was «not helpful». Because, of course, we supported President Saddam at the time and wanted revolutionary Iran to suffer and destroy itself. President Saddam was the good guy then. I wasn’t supposed to report his human rights abuses. And now I’m not supposed to report the slaughter of the innocent by American or RAF pilots because the British government has changed sides.»

Και για τους μη γνωρίζοντες αγγλικά: Με δυο λόγια, όταν ο Ρόμπερτ Φισκ κάλυπτε τον πόλεμο Ιράν -Ιράκ, είχε γράψει στους Τάιμς, όπου εργαζόταν τότε, για νεαρούς Ιρανούς στρατιώτες που έφτυναν αίμα στα μαντήλια τους, γιατί τους είχε ρίξει αέρια ο Σαντάμ, διάβαζαν το Κοράνι μέσα στο νοσοκομειακό τρένο, κι έμοιαζαν ετοιμοθάνατοι. Οι περισσότεροι πέθαναν. Μετά από λίγες ώρες ο δημοσιογράφος έπρεπε να ανοίξει τα παράθυρα γιατί το αέριο που έβγαινε από τα πνευμόνια τους καθώς έβηχαν, δηλητηρίαζε την ατμόσφαιρα. Μετά τη δημοσίευση αυτού του άρθρου, ένας αξιωματικός του Φόρειν Όφις επέπληξε τον εκδότη και του είπε ότι το ρεπορτάζ «δεν βοηθούσε». Αυτά γιατί ήθελαν το Ιράν να υποφέρει και να καταστραφεί, και ο Σαντάμ που βοηθούσε σ’ αυτό ήταν τότε καλός… δεν έπρεπε να αναφέρεται ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και τώρα, ο Φισκ δεν πρέπει να αναφέρει τη σφαγή των αθώων από τους Αμερικανούς και Βρετανούς πιλότους, γιατί η Βρετανική κυβέρνηση έχει αλλάξει πλευρά. Τώρα ο Σαντάμ είναι κακός…

Τι άλλο να πει κανείς, πώς να σχολιάσει την αβυθομέτρητη ιδιοτέλεια και υποκρισία των Δυτικών «σταυροφόρων» της συμφοράς… Τα λόγια είναι τόσο λίγα… ειδικά όταν βλέπει κανείς τη ματιά μιας μάνας, ή ενός πατέρα, που η οικογένειά του χτυπήθηκε από τις έξυπνες βόμβες. Όταν ακούει ότι ακόμα και έγκυοι Ιρακινές φτάνουν σε τέτοια απελπισία, που γίνονται καμικάζι προκειμένου να βλάψουν τους θύτες τους. Τους «πολιτισμένους» θύτες που εδώ και τόσα χρόνια βασανίζουν τους Ιρακινούς με δολοφονικές κυρώσεις και τώρα εισβάλλουν στη χώρα τους για άλλη μια φορά, δολοφονώντας απροκάλυπτα και παριστάνοντας τους απελευθερωτές!

Αυτό το σχέδιο μας το έστειλε μια τακτική αναγνώστρια το 2004. Δημιουργός του είναι ο δωδεκάχρονος Παντελής, του οποίου η κηδεμόνας το έδωσε στη φίλη μας για να το προωθήσει στο Ίντερνετ. Τι κρίμα για τους ιμπεριαλιστές… ακόμα και οι δωδεκάχρονοι τους μυρίστηκαν!